15 Pułk Czołgów
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1951 |
| Rozformowanie | 1990 |
| Patron | |
| Tradycje | |
| Święto | 31 lipca |
| Kontynuacja | 25 pułk zmechanizowany |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Zbigniew Michalski |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
15 Pułk Czołgów Średnich im. Józefa Wieczorka (15 pcz) – oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W terminie do 1 grudnia 1951, w garnizonie Opole, został sformowany 15 samodzielny szkolny pułk czołgów. Jednostka utworzona została w oparciu o stany osobowe 2 samodzielnego batalionu artylerii pancernej z Żar oraz kompanii szkolnych 27 pułku zmechanizowanego i 29 pułku zmechanizowanego, i podporządkowana bezpośrednio dowódcy Okręgu Wojskowego Nr IV. W czerwcu 1955 roku oddział dyslokowany został do garnizonu Gliwice[2]. W 1962 roku pułk został włączony w struktury 2 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej[3].
4 października 1973 roku pułk otrzymał imię Józefa Wieczorka, a dzień 31 lipca został ustanowiony świętem pułku[4].
W 1990 roku został przeformowany w pułk zmechanizowany i przemianowany na 25 pułk zmechanizowany. W 1995 roku 25 pz został przeformowany w 23 Brygadę Obrony Terytorialnej.
Żołnierze pułku
- Dowódcy pułku
- ppłk Zbigniew Michalski
- mjr dypl. Antoni Walczak
- mjr Jerzy Pawelec
- mjr dypl. inż. Jerzy Nowaczewski
- mjr dypl. Jerzy Baranowski
Struktura pułku
Bezpośrednio po sformowaniu strukturę pułku stanowiły:
- batalion szkolny dowódców czołgów
- dwa bataliony szkolne mechaników kierowców
- batalion szkolny działonowych
W wyniku kolejnych restrukturyzacji organizacja pułku przedstawiała się następująco:
Liczba żołnierzy wynosiła 1389 osób. Uzbrojenie pułku stanowiło: 40 czołgów T-54A i 1 transporter opancerzony[5]
Przypisy
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. s. 169.
- ↑ Marek Grygorowicz, Garnizon Nysa do 1992.
- ↑ Rozkaz Nr 019/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 4 października 1973 roku w sprawie nadania jednostkom wojskowym historycznych nazw oraz imion zasłużonych działaczy partyjnych, żołnierzy oddziałów frontowych i partyzanckich, a także ustanowienia dorocznych świąt (Dziennik Rozkazów Ministra Obrony Narodowej Tajny Nr 10, poz. 26).
- ↑ Etat Nr 5/374 pułku czołgów średnich DZ z 10 czerwca 1964.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. Warszawa: Wydaw. TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
- Marek Grygorowicz, Garnizon Nysa do 1992
| Korpusy pancerne | |
|---|---|
| Dywizje pancerne | |
| Brygady pancerne | |
| Pułki czołgów | |
| Bataliony rozpoznawcze | |
| Pułki artylerii pancernej | |
| Dywizjony artylerii pancernej | |
| Wyposażenie |
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Magnum045, Licencja: CC BY-SA 4.0
Armored troops branch insignia
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - kadra pancerna i samochodowa
Własna praca Kwz