17 Bateria Motorowa Artylerii Przeciwlotniczej
Bateria motorowa artylerii przeciwlotniczej typ A nr 17 – pododdział artylerii przeciwlotniczej Wojska Polskiego II RP.
Bateria nie występowała w organizacji pokojowej wojska. Została zmobilizowana, zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, 24 sierpnia 1939 roku przez 7 dywizjon artylerii przeciwlotniczej w Poznaniu dla 17 Dywizji Piechoty, w składzie której walczyła w kampanii wrześniowej.
1 września 1939 roku bateria ostrzeliwała niemieckie samoloty nad Gnieznem. 4 września w rejonie Turku zestrzeliła 7 samolotów Luftwaffe. 9 września osłaniała stanowiska artylerii 17 DP. W nocy z 12 na 13 września przemaszerowała po osi Modlin-Skotniki-dwór Ktery. 16 września znajdowała się w rejonie Rybna. Następnego dnia, w rejonie Białej Góry została rozbita. Zestrzeliła w sumie 8 samolotów niemieckich, kilkakrotnie także pomagała w odparciu ataku czołgów.
Obsada personalna baterii
- dowódca – kpt. Wiktor Borodzicz (ranny 16 IX)
- oficer zwiadowczy – ppor. rez. Józef Meissner
- dowódca 1 plutonu – ppor. rez. Mieczysław Gnat
- dowódca 2 plutonu – ogn. pchor. Stefan Prus
- dowódca 3 plutonu – kpr. pchor. rez. Marian Barthel de Weydenthal
- dowódca 4 plutonu – plut. pchor. rez. Florentyn Łangowski
- szef baterii – ogn. Kazimierz Grabarczyk
Bibliografia
- Stanisław Truszkowski, Działania artylerii przeciwlotniczej w wojnie 1939 r. Zakończenie, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 2 (84), Warszawa 1978, s. 212-236.
| Armaty polowe | |
|---|---|
| Haubice |
|
| Armaty górskie | |
| Armaty przeciwpancerne | |
| Armaty przeciwlotnicze | |
| Moździerze | |
| Konstrukcje prototypowe |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).