17 Pułk Artylerii Pancernej

17 Pułk Artylerii Pancernej
Historia
Państwo

 PRL

Sformowanie

1 grudnia 1952

Rozformowanie

20 grudnia 1955

Tradycje
Kontynuacja

36 batalion czołgów
i artylerii pancernej

Organizacja
Numer

JW 2555[1]

Dyslokacja

garnizon Żagań (OW Nr IV)

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska pancerne

Podległość

11 Dywizja Zmechanizowana

Skład

etat Nr 5/85

17 Pułk Artylerii Pancernej (17 papanc) – oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Na podstawie rozkazu Nr 0045/Org. Ministra Obrony Narodowej z 17 maja 1951 i rozkazu Nr 0026/Org. dowódcy Okręgu Wojskowego Nr IV z 22 kwietnia 1952 został sformowany 17 pułk artylerii pancernej. Termin zakończenia formowania został określony na 1 grudnia 1952.

Pułk został utworzony w garnizonie Żagań, w kompleksie koszarowym przy ulicy Szosa Żarska, na bazie batalionu artylerii pancernej 8 pułku czołgów. Jednostka została zorganizowana według etatu Nr 5/85 o stanie 757 żołnierzy i 12 pracowników cywilnych[2]. Pułk wchodził w skład 11 Dywizji Zmechanizowanej.

Na podstawie rozkazu Nr 0025/Org. Ministra Obrony Narodowej z 2 kwietnia 1957 batalion został rozformowany w terminie do 15 sierpnia 1957.

Struktura organizacyjna

Struktura organizacyjna pułku artylerii pancernej według etatu Nr 5/85 z dnia 3 marca 1951[3]
  • dowództwo,
  • 1 batalion artylerii pancernej,
  • 2 batalion artylerii pancernej (skadrowany),
  • batalion czołgów ciężkich,
  • batalion fizylierów,
  • kompania technicznego zaopatrzenia,
  • pluton saperów .

Na podstawie rozkazu Nr 0056/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 września 1955 pułk został przeformowany w 36 Batalion Czołgów i Artylerii Pancernej. Termin zakończenia przeformowania został określony na dzień 20 grudnia 1955. Nowa jednostka została zorganizowana według etatu Nr 5/167 o stanie 519 wojskowych i 11 pracowników cywilnych. Zachowany został numer jednostki „2555”[4].

Struktura organizacyjna batalionu czołgów i artylerii pancernej Dywizji Zmechanizowanej typu A według etatu Nr 5/167 z 19 września 1955[5]
  • dowództwo,
  • 1 kompania czołgów średnich,
  • 2 kompania czołgów średnich,
  • 1 kompania dział pancernych
  • 2 kompania dział pancernych (skadrowana),
  • kompania piechoty zmotoryzowanej,
  • bateria przeciwlotnicza,
  • pluton łączności,
  • pluton saperów,
  • pluton transportowo-gospodarczy,
  • drużyna rozpoznawcza,
  • drużyna rozpoznania chemicznego,
  • drużyna regulacji ruchu.

Przypisy

  1. ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  2. ↑ Piotrowski ↓, s. 150-152.
  3. ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 205.
  4. ↑ Piotrowski ↓, s. 165-166.
  5. ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 323.

Bibliografia

  • Wiesław Chłopek, 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego. Zarys dziejów, Żary: Wydawnictwo „Chroma”, 2005, ISBN 83-922412-3-1, OCLC 69492866.
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2003. ISBN 83-88542-53-2. OCLC 830528040.
Wojska pancerne ludowego Wojska Polskiego
Korpusy pancerne
Dywizje pancerne
Brygady pancerne
Pułki czołgów
Bataliony rozpoznawcze
Pułki artylerii pancernej
Dywizjony artylerii pancernej
Wyposażenie

LWP kurtki sampanc.png

Korpusówka wojsk pancernych.jpg

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
LWP kurtki sampanc.png
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek obowiązujące od stycznia 1945 - kadra pancerna i samochodowa