1 Bateria Motorowa Artylerii Przeciwlotniczej
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1939 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | por. Stefan Maria Osostowicz |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko |
| Podległość | Armia „Modlin” |
bateria motorowa artylerii przeciwlotniczej typu A nr 1 – pododdział artylerii przeciwlotniczej Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Bateria nie występowała w organizacji pokojowej wojska. Została zmobilizowana, zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, przez 3 dywizjon artylerii przeciwlotniczej w Wilnie dla 1 Dywizji Piechoty Legionów.
Na początku kampanii wrześniowej 1939 bateria została podporządkowana dowódcy lotnictwa i OPL Armii „Modlin”. Jej zadaniem była obrona mostów na Narwi w Orzechowie pod Zegrzem i w Pułtusku. 6 września dołączyła do dywizji. Szlak bojowy baterii we wrześniu 1939 przebiegał od Orzechowa i Pułtuska, przez Gnojno, Wyszków, Kuflew i Domanice. Podczas przebijania się przez pierścień okrążenia pod Domanicami bateria została rozbita. Por. Stefan Osostowicz popełnił samobójstwo po utracie baterii, zginęli ppor. rez. Jerzy Życki i st. ogn. pchor. rez. Leszek Papiewski. Dalej bateria działała jako pododdział piechoty pod dowództwem ppor. rez. Jana Kiedrzyńskiego. Bateria zestrzeliła w sumie 5 samolotów niemieckich.
Obsada personalna baterii
- dowódca – por. Stefan Maria Osostowicz
- oficer zwiadowczy – ppor.rez. Jan Kiedrzyński
- dowódca 1 plutonu – ppor. rez. Aleksander Andrzej Ciopa
- dowódca 2 plutonu – ppor. rez. mgr Jerzy Maciej Życki
- dowódca 3 plutonu – st. ogn. pchor. rez. Leszek Papiewski
- zastępca dowódcy plutonu – kpr. pchor. rez. Igor Smirnow
- dowódca 4 plutonu – plut. pchor. rez. Jan Rusiecki
- szef baterii – st. ogn. Wincenty Mikołajczak
Bibliografia
- Aleksander Śniatycki (Ciopa), Kres (wrzesień 1939), Szklarska Poręba 2006.
- Stanisław Truszkowski, Działania artylerii przeciwlotniczej w wojnie 1939 r. Zakończenie, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1978, nr 2 (84), s. 212-236.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).