201 Pułk Piechoty (1920)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1920 |
Rozformowanie | 1920 |
Dowódcy | |
Pierwszy | |
Działania zbrojne | |
wojna polsko-bolszewicka bitwa nad Wkrą (14–18 VIII 1920) bitwa nad Niemnem (20–26 IX 1920) | |
Organizacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
201 ochotniczy pułk piechoty (201 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej okresu wojny polsko-bolszewickiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
201 ochotniczy pułk piechoty został utworzony w Warszawie na bazie ośrodków zapasowych 5 pułku piechoty Legionów i 21 pułku piechoty. W jego skład wszedł także liczący około 1000 żołnierzy Wileński batalion ochotniczy mjr. Mariana Zyndrama-Kościałkowskiego. Z uwagi na dużą liczbę harcerzy w szeregach pułku nazwano go „harcerskim”. Z chwilą wyjścia na front pułk liczył 3788 żołnierzy[1].
Po rozwiązaniu jego akta i ewidencja znajdowała się częściowo w 1 pułku piechoty Legionów, 76. i 77 pułku piechoty, a część akt przekazano do Archiwum Wojskowego[2].
Walki pułku
30 lipca pułk objął obronę przedmościa w Uhowie nad Narwią[1].
Obsada personalna
- dowódca pułku – mjr Jan Edward Dojan-Surówka
- lekarz – por. lek. Bolesław Mioduszewski
- dowódca II batalionu – por. Karol Wądołkowski †4 VIII 1920 Paproć
- dowódca III batalionu - kpt. Janusz Gaładyk
- dowódca 10 kompanii – por. Piotr Olewiński
- dowódca 10. kompanii III batalionu – kpt. Zenon Schmal †20 VIII 1920 Modlin[3]
- dowódca kompanii szturmowej - kpt. Andrzej Strach
W szeregach pułku jako ochotnicy walczyli i polegli profesorowie Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie: Roland Bauer i Apolinary Krupiński[4].
Kawalerowie Virtuti Militari
Żołnierze 201 pp odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari za wojnę z bolszewikami[5][6]:
- mjr Tadeusz Deschu nr 4584
- mjr Jan Kicka nr 4600
- kpt. Janusz Gaładyk nr 4530
- kpt. Andrzej Strach nr 4532
- por. Tytus Zbyszewski nr 3397
- por. Piotr Olewiński nr 4531
- ppor. Jan Korkiewicz nr 4533
- ppor. Edward Magiera
- ppor. podlek. Michał Wirbal
- ś.p. ppor. Tadeusz Wrześniewski nr 3923
- sierż. Kazimierz Kaulenas
- ś.p. plut. Edmund Kaczorowski nr 4103
- plut. Wiktor Kejzik
- plut. Olgierd Zaborowski
- kpr. Tadeusz Hołówko
- st. szer. Edward Gasik nr 2474
- ś.p. st. szer. Karol Łastówka nr 4419
- szer. Kazimierz Dembiński nr 184
- szer. Stefan Filipek
- szer. Joachim Pietrzykowski
- szer. Marian Sługocki nr 376
Przypisy
- ↑ a b Odziemkowski 2020 ↓, s. 36.
- ↑ Spis byłych oddziałów WP 1935 ↓, s. 95.
- ↑ Zmarł w następstwie ciężkiej rany odniesionej w ataku na Ciechanów. Nekrolog zamieścił brat (Henryk Schmal) i koledzy. W nekrologu napisano, że kapitan Zenon Schmal był członkiem POW i kawalerem Orderu Virtuti Militari. Nekrolog. „Kurier Warszawski”. 270, s. 7, 1920-09-29 wyd. wieczorne. Warszawa..
- ↑ Księga Pamiątkowa 1927 ↓, s. 30, 133-135, 137-141, 155, 157, 163.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 11 czerwca 1921 roku, s. 1033.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 18 lutego 1922 roku, s. 103-104.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Księga Pamiątkowa Gimnazjum im. Mikołaja Reja utrzymywanego przez Zbór Ewangelicko-Augsburski w Warszawie 1906–1926. Warszawa: Skład Główny w Księgarni Sp. Akc. Książnica-Atlas, 1927.
- Janusz Odziemkowski: Ostatnia bije godzina ... Armia Ochotnicza gen. Józefa Hallera 1920. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8098-984-9.
- Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Srebrny krzyż Virtuti militari