20 Batalion Piechoty
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1945 |
| Rozformowanie | 1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | mjr Stanisław Kwasnowski |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
20 Batalion Piechoty (20 bp) – pododdział piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Realizacja dalszych planów "Rozbudowy Sił Zbrojnych" i masowy napływ ochotników, byłych jeńców z terenu Austrii i Niemiec powodował rozrost jednostek 7 Dywizji Piechoty. W myśl rozkazu dowódcy 2 KP z każdego batalionu 17 Brygady Piechoty (21, 22, 23 i 24) wydzielono po jednej kompanii strzeleckiej i na ich bazie w dniu 21 czerwca 1945 roku powstał 20 batalion piechoty. Batalion ten osiągnął pełny stan etatowy, składał się z dowództwa, kompanii dowodzenia, 4 kompanii strzeleckich, stacjonował w San Domenico. Z uwagi na zarządzony przez władze brytyjskie, zakaz rozbudowy 2 Korpusu Polskiego w dniu 16 września 1945 roku batalion został rozformowany[1].
Żołnierze batalionu
Dowódca batalionu
- mjr Stanisław Kwasnowski (21 VI – 16 IX 1945)[1].
Przypisy
- ↑ a b Kryska-Karski i Barański 1974 ↓, s. 49.
Bibliografia
- Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945. Zeszyt nr 17. Londyn: 1974.
Media użyte na tej stronie
Godło - znak 7 Dywizji Piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).