20 Eskadra Lotnictwa Artyleryjskiego

20 Eskadra Lotnictwa Artyleryjskiego
Historia
Państwo PRL
Sformowanie1960
Rozformowanie1963
Tradycje
Kontynuacja32 pułk rozpoznania artyleryjskiego
Dowódcy
Ostatnimjr pil. Stefan Różanek
Działania zbrojne
nie uczestniczyła
Organizacja
NumerJW 1031
DyslokacjaInowrocław
Rodzaj sił zbrojnychWojska Lotnicze
Rodzaj wojskWojska lotnicze
PodległośćDowództwo Lotnictwa Operacyjnego
SkładEtat Nr 6/375, 6/375

20 Eskadra Lotnictwa Artyleryjskiego (20 ela) – pododdział lotnictwa artyleryjskiego ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne

20 Eskadra Lotnictwa Artyleryjskiego została sformowana wiosną 1960 roku na lotnisku Inowrocław-Latkowo według etatu Nr 6/357 o stanie 39 żołnierzy[a]. W tym samym roku eskadrę przeniesiono na nowy etat Nr 6/375, w którym przewidziano 44 żołnierzy[b].

W 1963 roku dowódca Lotnictwa Operacyjnego rozformował 20 Eskadrę Lotnictwa Artyleryjskiego[c], a na jej bazie i jednej eskadry lotniczej z rozformowanego 48 pułku lotnictwa myśliwsko-szturmowego zorganizowano 32 pułk rozpoznania artyleryjskiego[1].

Dowódcy eskadry

  • mjr pil. Stefan Różanek[1]

Uwagi

  1. Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego nr 026/Org. z 29 marca 1960 roku.
  2. Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego nr 096/Org. z 1 grudnia 1960 roku.
  3. Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego nr 046/Org. z 21 marca 1963 roku.

Przypisy

  1. a b Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010. s. 185.

Bibliografia

  • Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne "SWAT", 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).