23 Dywizja Pancerna (III Rzesza)

23 Dywizja Pancerna

23. Panzer-Division

Znak taktyczny
Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1942
Rozformowanie	1945
Dowódcy
Pierwszy	gen. por. Hans Freiherr von Boineburg-Lengsfeld
Ostatni	gen. por. Josef von Radowitz
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska pancerne
Skład	patrz tekst

23 Dywizja Pancerna (niem. 23. Panzer-Division) – niemiecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej

Historia

Dywizja została sformowana rozkazem z dnia 14 marca 1942 roku w Paryżu z 101 Brygady Pancernej (Panzer-Brigade 101) i nowo utworzonych pułków strzelców.

W kwietniu 1942 roku została przerzucona na wschód i weszła w skład odwodu Grupy Armii "Południe". W czerwcu weszła w skład 6 Armii i wzięła udział w walkach pod Charkowem. W sierpniu 1942 roku w związku z planowanym atakiem w kierunku Kaukazu, wchodzi w skład 1 Armii Pancernej Grupy Armii "A".

Po rozpoczęciu natarcia walczyła na kierunku rzeki Terek, gdzie ostatecznie zatrzymała się i zajmowała stanowiska obronne do października 1942 roku. Następnie wycofana z linii frontu i włączona w skład Grupy Armii "Don". W grudniu 1942 roku wzięła udział w próbie odblokowania 6 Armii otoczonej w Stalingradzie.

W 1943 roku walczyła na Ukrainie, najpierw nad rzeką Don, a następnie nad Dnieprem (w lipcu-sierpniu nad Miusem). W 1944 roku walczyła na południu Ukrainy, cofając się w walkach w kierunku granicy z Rumunii. W sierpniu 1944 roku została przerzucona nad Wisłę, gdzie walczyła z wojskami, które utworzyły przyczółek pod Baranowem.

W październiku 1944 roku przerzucona na Węgry, gdzie w grudniu wzięła udział w walkach pod Debreczynem. Od stycznia do kwietnia 1945 roku walczyła na Węgrzech, a następnie wycofana została na teren Austrii, gdzie w maju 1945 roku w rejonie Tamsweg Mauterndorf poddała się wojskom brytyjskim.

Oficerowie dowództwa dywizji

Dowódcy dywizji^[1]

• gen. por. Hans Freiherr von Boineburg-Lengsfeld (1942)
• gen. wojsk panc. Nikolaus von Vormann (1942-1943)
• gen. mjr Ewald Kräber (1943-1944)
• gen. por. Josef von Radowitz (1944-1945)

Skład

1942

• 201 pułk pancerny (Panzer-Regiment 201)
• 23 Brygada Strzelców (Schützen Brigade 23)
  • 126 pułk strzelców (Schützen Regiment 126)
  • 128 pułk strzelców (Schützen Regiment 128)
  • 23 batalion motocyklowy (Kradschützen-Bataillon 23)
• 128 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 128)
• 23 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 23)
• 128 dywizjon przeciwpancerny (Panzerjäger Abteilung 128)
• 51 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 51)
• 128 batalion łączności (Nachrichten-Abteilung 128)
• 128 polowy batalion zapasowy (Feldersatz-Bataillon 128)

1943

• 23 pułk pancerny (Panzer-Regiment 23) (odtworzony z resztek 201 pułku pancernego w lipcu 1943 roku)
• 126 pułk grenadierów pancernych (Panzergrenadier-Regiment 126)
• 128 pułk grenadierów pancernych (Panzergrenadier-Regiment 128)
• 128 pułk artylerii pancernej (Panzer-Artillerie-Regiment 128)
• 23 pancerny batalion rozpoznawczy (Panzer-Aufklärungs-Abteilung 23)
• 278 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (Heeres-Flak-Artillerie-Abteilung 278)
• 128 dywizjon przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 128)
• 51 pancerny batalion pionierów (Panzer-Pionier-Bataillon 51)
• 128 pancerny batalion łączności (Panzer-Nachrichten-Abteilung 128)
• 128 polowy batalion zapasowy (Feldersatz-Bataillon 128)

Przypisy

Bibliografia

• Jorge Rosado, Chris Bishop: Dywizje pancerne Wehrmachtu 1939–1945. Poznań: Wydawnictwo Vesper, 2012. ISBN 978-83-7731-130-1.
• Leksykon Wehrmachtu – 23 Dywizja Pancerna