2 Dywizjon Samochodowy

Kadra 2 Dywizjonu Samochodowego
Ilustracja
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1929

Tradycje
Święto

8 września

Kontynuacja

Kadra 9 Batalionu Pancernego

Organizacja
Dyslokacja

Lublin

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

wojska samochodowe

Podległość

Dowództwo Okręgu Korpusu Nr II

Kolumna szkolna 2 dywizjonu w drodze do Zakopanego[1]

Kadra 2 Dywizjonu Samochodowego (kadra 2 dsam.) – pododdział wojsk samochodowych Wojska Polskiego II RP.

Historia oddziału

Pierwsze jednostki samochodowe powstały samorzutnie w pierwszych dniach listopada 1918. W Lublinie sformowano Park Samochodowy WP. Wykorzystywano sprzęt i materiały pozostawione przez wojska okupacyjne[2]. Jako datę powstania dywizjonu przyjęto dzień 1 listopada. W tym dniu ostatni przedstawiciel okupacji austriackiej generał Liposzczak opuścił swoje stanowisko i wyjechał z Lublina. Z austriackiego Detaszowanego Oddziału Samochodowego utworzono warsztaty i skład samochodowy. Dowódcą całości mianowany został por. Wolski[3].

Latem 1921 dywizjon stacjonował w garnizonie Lublin (Okręg Korpusu Nr II).

8 września 1924 w Lublinie oddział obchodził uroczyście swoje pierwsze święto dywizjonowe[4].

W 1929 jednostka została skadrowana i przemianowana na Kadrę 2 Dywizjonu Samochodowego.

19 maja 1927 minister spraw wojskowych ustalił i zatwierdził dzień 8 września, jako datę święta pułkowego[5].

Na podstawie rozkazu wykonawczego L.dz. 2244/Tjn.Org. z 26 września 1935 kadra 2 dywizjonu samochodowego została przemianowana na kadrę 9 batalionu pancernego[6].

Żołnierze

Dowódcy dywizjonu i komendanci kadry
  • mjr sam. Aleksander Radel (1923 – VI 1924 → dyspozycja dowódcy OK II[7])
  • ppłk sam. Witold Mikołaj Rudnicki[a] (VI 1924[10] – IV 1928[11])
  • mjr sam. Wacław Suchorski (p.o. 1928 – III 1929[12])
  • mjr sam. Piotr Rudzki (1 V 1931 – X 1935)
Zastępcy dowódcy
  • kpt. sam. Stanisław Ogorzałek (p.o. VII 1929[13] – IX 1930[14])

Uwagi

  1. ppłk sam. Witold Mikołaj Rudnicki ur. 25 grudnia 1881 w Połtawie, w rodzinie Jana i Katarzyny z Lewickich[8]. W kwietniu 1928 został zwolniony ze stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II, a z dniem 31 października tego roku przeniesiony w stan spoczynku[9].

Przypisy

  1. Rudzki, Kulesza i Jeszka 1928 ↓, s. 1198.
  2. Madeyski 1928 ↓, s. 1157.
  3. Rudzki, Kulesza i Jeszka 1928 ↓, s. 1197.
  4. Pierwsze święto 2-go dyonu samochodowego w Lublinie. „Polska Zbrojna”. 254, s. 4, 1924-09-16. Warszawa. .
  5. Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 16 z 19 maja 1927, poz. 174.
  6. Kuchciak 2020 ↓, s. 37.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 59 z 25 czerwca 1924 roku, s. 401.
  8. Kuchciak 2020 ↓, s. 145.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 382.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 59 z 25 czerwca 1924 roku, s. 400.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 130.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929, s. 88.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 203, 210.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930, s. 290.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Godło wojsk samochodowych.png
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
Godło wojsk samochodowych Wojska Polskiego II RP
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Kolumna szkolna 2 dywizjonu w drodze do Zakopanego.png
Mjr. Piotr Rudzki, kpt. Jerzy Kulesza, kpt. Józef Jeszka, „Krótki rys historyczny powstania i pracy formacyj samochodowych”. Kolumna szkolna 2 dywizjonu samochodowego w drodze do Zakopanego