2 Dywizjon Taborów

2 Dywizjon Taborów
Kadra 2 dywizjonu taborów
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

2 szwadron zapasowy taborów

Kontynuacja

2 szwadron taborów
Kadra 2 dywizjonu taborów

Organizacja
Dyslokacja

Lublin; Tomaszów

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

tabory

Podległość

Okręg Korpusu Nr II

Polskie dywizjony taborów w 1939

2 Dywizjon Taborów – oddział taborów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

W okresie swojego istnienia jednostka przechodziła kilkakrotnie reorganizację. W 1923 dywizjon stacjonował w Lublinie, a w 1939 kadra 2 dywizjonu taborów stacjonowała w Tomaszowie.

Forowanie i zmiany organizacyjne

W 1923 dywizjon podlegał Dowództwu Okręgu Korpusu Nr II i stacjonował w Lublinie[1]. Dowódca dywizjonu pełnił jednocześnie funkcję szefa taborów Okręgu Korpusu Nr II[2].

1 października 1925, w związku z reorganizacją wojsk taborowych, dywizjon został przeformowany w 2 szwadron taborów. Jednocześnie zostało utworzone Szefostwo Taborów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II[3][4]. W lipcu 1926, „w związku z redukcją stanów liczebnych formacji taborowych (rozkaz MSWojsk. Oddz. I Szt. Gen. L. 2579/org. i rozporządzenie wykonawcze Dep. II L. 1600/tab. tjn.)” szwadron został skadrowany[5][6][a].

12 września 1930 roku została wydana „Organizacja taborów na stopie pokojowej. Przepisy służbowe”, a 18 września 1930 roku został wydany rozkaz o wprowadzeniu w życie organizacji formacji taborowych. 2 szwadron taborów został przeformowany w kadrę 2 dywizjonu taborów[6].

W 1939 kadra 2 dywizjonu taborów stacjonowała w Tomaszowie Lubelskim[8].

Struktura organizacyjna

Organizacja dywizjonu w 1923[1]

  • dowództwo dywizjonu
  • cztery lub pięć szwadronów taborowych[b]
  • skład i warsztat taborowy
  • kadra szwadronu zapasowego
  • kadra Okręgowego Szpitala Koni nr II w Lublinie[9]
  • kolumny przewozowe

Obsada personalna

Dowódcy dywizjonu/komendanci kadry
  • płk tab. Edward Terlecki (1921 – 1 XI 1923 → Rezerwa Oficerów Sztabowych DOK II[10])
  • mjr / ppłk tab. Wincenty Kluska (1 XI 1923[11][12] – 1 X 1925 → szef Szefostwa Taborów DOK II[13])
  • mjr tab. Karol Wollen (1 X 1925[13] – VI 1927 → referent w Dep. Art. MSWojsk.[14])
  • kpt. tab. Leon Staniek (p.o. VI 1927[15] – III 1928 → dowódca 7 szw. tab.[16])
  • mjr tab. Stanisław Olgierd Królikowski (III 1928[17][18] – 1 IV 1929 → kierownik referatu taborów w Szefostwie Intendentury i Taborów OK II[19])
  • kpt. tab. Władysław Grzesik (VI[20] – X 1930[7])
  • mjr tab. Stanisław Olgierd Królikowski (X 1930[7] – IX 1933 → zastępca dowódcy 5 dtab[21])
  • rtm. / mjr tab. Marian Czerkawski (IX 1933[21] – ? → dowódca 10 dtab)
  • mjr Antoni Sadliński (był III 1939)
Zastępcy dowódcy dywizjonu
Kwatermistrzowie
  • kpt. tab. Jan Pawlicki (1 X 1925[26] – VI 1927 → kwatermistrz 1 szw. tab.[14])
  • kpt. tab. Stanisław Olgierd Królikowski (VI 1927[27] – III 1928 → dowódca szwadronu)
  • kpt. tab. Zygmunt Leon Stróżyna (od IV 1928[28])
Obsada personalna kadry 2 dywizjonu taborów w marcu 1939 roku[29][c]
  • komendant kadry – mjr Sadliński Antoni
  • oficer mobilizacyjny – kpt. Morawski Mieczysław Tadeusz
  • oficer administracyjno-materiałowy – kpt. Sakewicz Jan

Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej

Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego[31]

Nazwisko i imięstopieńzawódmiejsce pracy przed mobilizacjązamordowany
Jamiołkowski Bronisław[32]porucznik rezerwyurzędnikpracował w WarszawieKatyń
Łuniewski Ludomir[33]porucznik rezerwyinżynier rolnikmajątek w WieniawieKatyń
Ogrodziński Stanisław[34]podporucznik rezerwyKatyń
Pruszyński Łukaszpodporucznik rezerwyleśniczyKatyń
Salcewicz Jan[35]kapitanżołnierz zawodowyKatyń
Karwowski Józef Tadeuszpodporucznik rezerwyInspekcja Pracy GnieznoCharków
Kołodziej Władysławpodporucznik rezerwyhandlowiecCharków

Uwagi

  1. ↑ W styczniu 1931 roku, ogłaszając zmiany personalne przeprowadzone w październiku 1930 roku, posługiwano się nazwą „b. 2 sk. szw. tab.”, czyli były 2 skadrowany szwadron taborów[7]
  2. ↑ Spośród dziesięciu dywizjonów połowa miała w swoim składzie pięć szwadronów, a pozostałe, w tym 4 dtab – cztery szwadrony[2]
  3. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[30].

Przypisy

  1. ↑ a b Almanach oficerski 1923 ↓, s. 73.
  2. ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 199.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 586-587.
  4. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 199 wg autora nowa organizacja taborów została wprowadzona 1 listopada 1925 roku.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 230-231.
  6. ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 200.
  7. ↑ a b c Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 19.
  8. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 831.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1381-1382.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 73 z 21 listopada 1923 roku, s. 679.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 73 z 21 listopada 1923 roku, s. 677.
  12. ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 939.
  13. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 586.
  14. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927 roku, s. 166.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927 roku, s. 164.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 89.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 88.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 515.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 124.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 212.
  21. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 202.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 2 września 1922 roku, s. 655.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 119 z 7 listopada 1924 roku, s. 666, odkomenderowany do Komendy Uzupełnień Koni Nr 4 w Lublinie na stanowisko komendanta.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 16 maja 1924 roku, s. 281.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 119 z 7 listopada 1924 roku, s. 662, został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy dywizjonu.
  26. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 585-586.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927 roku, s. 163.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 150.
  29. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 831.
  30. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  31. ↑ Księgi Cmentarne – biogramy oficerów.
  32. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 1297.
  33. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 2158.
  34. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 2611.
  35. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 3249.

Bibliografia

Tabory i służba remontu Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Dywizjony taborowe

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Polskie dywizjony taborów w 1939.jpg
Polskie dywizjony taborów w 1939