37 Pułk Artylerii (LWP)

37 Pułk Artylerii
Historia
Państwo

 Polska

Nazwa wyróżniająca

Łużycki

Tradycje
Święto

16 kwietnia[1]

Organizacja
Numer

JW 2941[2]

Dyslokacja

Kędzierzyn-Koźle

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana

37 Łużycki Pułk Artylerii (37 pa) – oddział Wojsk Rakietowych i Artylerii ludowego Wojska Polskiego.

W 1956 roku 38 Pułk Artylerii Lekkiej przeformowany został na etat Nr 5/150 pułku artylerii haubic oraz przyjął tradycje i numer rozformowanego 37 Łużyckiego Pułku Artylerii Lekkiej. Jego nowa nazwa brzmiała 37 Łużycki Pułk Artylerii Haubic. Pułk wchodził w skład 2 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej im. gen. Henryka Dąbrowskiego. Stacjonował w garnizonie Kędzierzyn-Koźle. W 1989 przeformowany został w 37 Ośrodek Materiałowo-Techniczny.

W 1990 roku dziedzictwo tradycji pułku oraz jego historyczny numer przejął 37 Łużycki Pułk Artylerii ze Stargardu Szczecińskiego [3].

Struktura organizacyjna

  • dowództwo, sztab
  • bateria dowodzenia
    • plutony: rozpoznania, łączności, topograficzno-rachunkowy, rozpoznania dźwiękowego
  • dywizjon haubic 122 mm
  • dywizjon haubic 152 mm
  • pluton przeciwlotniczy
  • kompanie: zaopatrzenia, remontowa, medyczna

Razem w pułku artylerii: 18 haubic 122 mm, 18 haubic 152 mm i 4 zestawy ZU-23-2.

Przypisy

  1. Rozkaz nr 07/MON z 4 maja 1967 roku
  2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  3. Wytyczne Nr 5 szefa Głównego Zarządu Wychowawczego WP z dnia 29 stycznia 1990 roku w sprawie dziedziczenia tradycji jednostek Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Henryka Dąbrowskiego przez jednostki wojskowe rozformowywanej 20 Dywizji Pancernej.

Bibliografia

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.

Media użyte na tej stronie