384 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

384 Dywizja Piechoty

384. Infanterie-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	10 stycznia 1942
Rozformowanie	9 października 1944
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	OKH
Skład	patrz tekst

384 Dywizja Piechoty – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na poligonie Königsbrück na mocy rozkazu z 10 stycznia 1942 roku, w 18. fali mobilizacyjnej w IV Okręgu Wojskowym.

Struktura organizacyjna

• Struktura organizacyjna w styczniu 1942 roku:

534., 535. i 536. pułk piechoty, 384. pułk artylerii, 384. batalion pionierów, 384. oddział przeciwpancerny, 384. oddział łączności;

• Struktura organizacyjna w czerwcu 1942 roku:

534., 535. i 536. pułk piechoty, 384. pułk artylerii, 384. batalion pionierów, 384. oddział rozpoznawczy, 384. oddział przeciwpancerny, 384. oddział łączności, 384. polowy batalion zapasowy;

• Struktura organizacyjna w marcu 1943 roku:

534., 535. i 536. pułk grenadierów, 384. pułk artylerii, 384. batalion pionierów, 384. oddział rozpoznawczy, 384. oddział przeciwpancerny, 384. oddział łączności, 384. polowy batalion zapasowy;

• Struktura organizacyjna w grudniu 1943 roku:

534., 535. i 536. pułk grenadierów, 384. pułk artylerii, 384. batalion pionierów, 384. batalion fizylierów, 384. oddział przeciwpancerny, 384. oddział łączności, 384. polowy batalion zapasowy;

Dowódcy dywizji

• Generalmajor (Generalleutnant) Kurt Hoffman 10 I 1942 – 13 II 1942;
• Generalleutnant Eccard Freiherr von Gablanz 13 II 1942 – 16 I 1943;
• Oberst Hans Dörr 16 I 1943 – 31 I 1943;
• Generalleutnant Hans de Salengre – Drabbe IV 1943 – 28 VII 1944;
• Generalleutnant Drabisch-Wachter VII 1944 – 1944;

Szlak bojowy

Dywizja została skierowana w kwietniu 1942 r. na front wschodni w ramach Grupy Armii Południe. Walczyła o Charków, Izium i Stalingrad, gdzie została zniszczona w styczniu 1943 r. razem z całą 6 Armią. Jednostkę odbudowano na bazie ocalałego sztabu we Francji i pod koniec 1943 r. skierowano ponownie na front wschodni, gdzie walczyła na łuku Dniepru i o Krzywy Róg. Jesienią 1944 została okrążona w rejonie Kiszyniowa i rozbita. Jej niedobitków przejęły 76 i 15 Dywizja Piechoty operujące na Węgrzech.

Bibliografia

• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0
• Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.