38 Armia (ZSRR)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Dowódcy | |
Pierwszy | generał porucznik Dmitrij Riabyszew |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa Operacja lwowsko-sandomierska Operacja wiślańsko-odrzańska powstanie węgierskie 1956 | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Podległość | Front Południowo-Zachodni |
Skład | 52 Korpus Piechoty |
38 Armia (ros. 38-я армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej, który brał udział w działaniach II wojny światowej.
Historia
Powstała 4 sierpnia 1941 na mocy dyrektywy Sztabu Generalnego Armii Czerwonej z 22 lipca 1941 w składzie Frontu Południowo-Zachodniego. Dowództwo 38 Armii zostało sformowane na bazie sztabu 8 Korpusu Zmechanizowanego.
Następnie, będąc w składzie wojsk 1 Frontu Ukraińskiego uczestniczyła w walkach na ziemiach polskich w ramach operacji lwowsko-sandomierskiej. Dowodzona była przez gen. płk Kiriłła Moskalenkę. Funkcję szefa sztabu pełnił gen. mjr W. Worobiew. Na jej wyposażeniu 19 czerwca 1944 było: 1840 dział, 312 czołgów, 144 wyrzutnie M-31 i 48 M-13[1]. Jesienią 1944 włączona w skład wojsk 4 Frontu Ukraińskiego[2]. W czasie operacji wiślańsko-odrzańskiej rozpoczętej 12 stycznia 1945 nacierała z rejonu Jasła w kierunku Bielska-Białej[3]. Po wojnie brała udział w tłumieniu powstania węgierskiego w 1956 roku.
Struktura organizacyjna
- 1941[4].
- 47 Dywizja Górska
- 169 Dywizja Strzelecka
- 199 Dywizja Strzelecka
- 300 Dywizja Strzelecka
- 304 Dywizja Strzelecka
- oddziały armijne.
- 1944[4].
- 52 Korpus Piechoty
- 67 Korpus Piechoty
- 101 Korpus Piechoty[4].
- w 1990[5]
w składzie Przykarpackiego Okręgu Wojskowego
- 70 Dywizja Zmechanizowana
- 128 Dywizja Zmechanizowana
- 287 Dywizja Zmechanizowana
- 233 Brygada Rakiet Przeciwlotniczych
- 222 Brygada Inżynieryjna
- 87 Brygada Zaopatrzenia
- 89 Brygada Zaopatrzenia
- 188 pułk łączności
- 488 pułk śmigłowców bojowych
- 135 pułk inżynieryjny
- 312 pułk inżynieryjny
- 163 pułk radiotechniczny
Dowódcy
- generał porucznik Dmitrij Riabyszew (sierpień 1941),
- generał major Nikołaj Fieklenko (sierpień–wrzesień 1941),
- generał major Wiktor Cyganow (wrzesień–grudzień 1941),
- generał major Aleksiej Masłow (grudzień 1941 – luty 1942),
- generał major Gawrył Szierstiuk (luty–marzec 1942)
- generał major Kiriłł Moskalenko (marzec–lipiec 1942)
- generał porucznik Nikandr Czibisow (sierpień 1942 – grudzień 1943);
- generał pułkownik Kiriłł Moskalenko (październik 1943 – do końca wojny);
- generał porucznik Władlen Kolesow (1977–1979).
Przypisy
- ↑ Kiryłł Moskalenko, Uderzenie za uderzeniem. Warszawa 1974, s. 424–425.
- ↑ Bolesław Dolata, Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa 1971, s. 599.
- ↑ Donald Sommerville, Kronika II wojny światowej. Kraków 1992, s. 282.
- ↑ a b c Kiryłł Moskalenko, Uderzenie za uderzeniem. Warszawa 1974, s. 453.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 368.
Bibliografia
- Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
- Encyklopedia II wojny światowej, MON 1975.
- Greczko A. A., Siły zbrojne państwa radzieckiego, Warszawa 1975.
Media użyte na tej stronie
this is the flag of the Soviet Union in 1936. It was later replaced by File:Flag of the Soviet Union (1955-1980).svg.
this is the flag of the Soviet Union in 1936. It was later replaced by File:Flag of the Soviet Union (1955-1980).svg.
Army star of the USSR armed forces, here a version of the metallic five-pronged Soviet star, wore by the personnel of the Workers' and Peasants' Red Army (RA), and later Soviet Army (SA), since the 1920s.