3 Dywizjon Samochodowy

3 Dywizjon Samochodowy
Ilustracja
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Rozformowanie1935
Tradycje
Święto7 lutego
Kontynuacja7 Batalion Pancerny
Organizacja
DyslokacjaSłonim
Białystok
garnizon Grodno
Rodzaj sił zbrojnychwojsko
Rodzaj wojskWojska Samochodowe

3 Dywizjon Samochodowy (3 dsam) – oddział wojsk samochodowych Wojska Polskiego II RP.

Formowanie i zmiany organizacyjne

3 dywizjon samochodowy sformowany został 30 sierpnia 1921 w Słonimie na bazie 4 polowego dywizjonu samochodowego 4 Armii. W skład dywizjonu weszły[1]:

  • 61 polowa kolumna samochodów ciężarowych
  • 79 polowa kolumna samochodów ciężarowych
  • 4 polowa kolumna samochodów osobowych
  • pociąg warsztatowy
  • polowy skład samochodowy

Sformowane w Słonimie jednostki przybyły transportem kołowym do Białegostoku. W tym czasie dywizjon liczył 80 samochodów i 25 motocykli[1].

Później w strukturze dyonu występowała między innymi Kolumna Szkolna Samochodów Pancernych. Jesienią 1925 roku kolumna została wyłączona ze składu wojsk samochodowych, podporządkowana dowódcy 10 Pułku Ułanów Litewskich i przemianowana na 1 Szwadron Samochodów Pancernych[2].

W 1929 roku jednostka została skadrowana i otrzymała nazwę „Kadra 3 Dywizjonu Samochodowego”.

19 maja 1927 roku Minister Spraw Wojskowych marszałek Polski Józef Piłsudski ustalił i zatwierdził dzień 7 lutego, jako datę święta pułkowego[3].

Żołnierze dywizjonu

Dowódcy dywizjonu
  • por. Michał Lubicz-Zaleski[1] (1921-)
  • mjr / ppłk sam. Romuald I Kozłowski – dowódca dyonu (1923[4] – 1924[5])
  • kpt. sam. Albert Rogiński – komendant kadry (1932[6])

Odznaka pamiątkowa

20 stycznia 1930 roku Minister Spraw Wojskowych marszałek Polski Józef Piłsudski zatwierdził wzór i regulamin odznaki pamiątkowej 3 dsam[7].

Odznaka o wymiarach 39x39 mm ma kształt równoramiennego krzyża pokrytego czarną emalią, a na obrzeżach - amarantową. W centrum krzyża w wieńcu laurowym wpisano numer 3. Na nim nałożona jest uskrzydlona kierownica zwieńczona u dołu sztyletem. Po obu stronach dolnego ramienia widnieją koła samochodowe. Odznaka oficerska, dwuczęściowa, wykonana w srebrze, emaliowana zespolona trzema nitami. Wykonawcą odznaki był Józef Michrowski z Warszawy[8].

Przypisy

  1. ↑ a b c Rudzki, Kulesza i Jeszka 1928 ↓, s. 1200.
  2. ↑ Magnuski 1993 ↓, s. 20-22.
  3. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 16 z 19 maja 1927 roku, poz. 174.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1008.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 919.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 780.
  7. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 3 z 20 stycznia 1930 roku, poz. 25.
  8. ↑ Sawicki 2007 ↓, s. 344.

Bibliografia

  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Janusz Magnuski: Samochody pancerne Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1993. ISBN 83-860-28-00-9.
  • Piotr Rudzki, Jerzy Kulesza, Józef Jeszka. Krótki rys historyczny powstania i pracy formacyj samochodowych. „Przegląd Wojskowo-Techniczny. Broń Pancerna.”. 4 (6), s. 1193-1246, 1928. Warszawa: Drukarnia Ministerstwa Spraw Wojskowych; Dowództwo Saperów; Dowództwo Broni Pancernych; Dowództwo Wojsk Łączności. 
  • Zdzisław Sawicki: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne Na Zachodzie. Pantera Books, 2007. ISBN 83-204-3299-5.
  • Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Adam Jońca: Pojazdy w Wojsku Polskim = Polish Army vehicles : 1918-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" ; Londyn : Komisja Historyczna b. Sztabu Głównego PSZ, 1995. ISBN 83-85621-57-1.
  • Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918–1947. Londyn: Zarząd Zrzeszenia Kół Oddz. Broni Pancernej, 1971.
Bronie pancerne II Rzeczypospolitej
Brygady zmotoryzowane:
Pułki pancerne:
Bataliony pancerne:
Bataliony czołgów lekkich:
Dywizjony pancerne:
Kompanie czołgów rozpoznawczych:
Kompanie czołgów lekkich:
Pociągi pancerne:
Polskie pojazdy wojskowe do 1939
Czołgi
Samochody pancerne
Ciągniki artyleryjskie
Samochody osobowe
i ciężarowe
Pociągi pancerne
Drezyna pancerna
Motocykle
Pojazdy prototypowe
i doświadczalne

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Godło wojsk samochodowych.png
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
Godło wojsk samochodowych Wojska Polskiego II RP