3 Pułk Ułanów (LWP)
 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1944 |
| Rozformowanie | 1947 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | mjr Henryk Powiński |
| Organizacja | |
| Numer | JW 2761[1] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
3 Pułk Ułanów (3 p.uł.) – oddział kawalerii Wojska Polskiego.
Pułk sformowany został w okresie marzec-czerwiec 1944 w Trościańcu[2] w ZSRR na mocy rozkazu nr 0038 z 8 maja 1944. Barwy pokrywały się z 3 pułkiem ułanów śląskich. Uzbrojenie radzieckie.
Po przekroczeniu Bugu pułk wkroczył do Lublina, wykonując zadania związane z ochroną PKWN. Uczestniczył też, podobnie jak 2 pułk ułanów, w likwidacji struktur polskiego państwa podziemnego i Armii Krajowej. Pułk walczył następnie na przyczółku warecko-magnuszewskim, przełamywał Wał Pomorski, wziął udział w szarży pod Borujskiem, a potem w operacji berlińskiej. 7 maja 1945 roku dotarł do Łaby. 9 maja dotarł do Wandlitz[3]. 15 maja przeszedł na stan pokojowy. Rozformowanie pułku nastąpiło w marcu 1947 roku.
Proporczyk na lance i na mundur żółto-biały[4].
Dowódcy pułku
Pułkiem dowodziło siedmiu oficerów:[5]
- mjr Henryk Powiński (12 V – 4 IX 1944)
- ppłk Edward Pisula (2 IX – 6 X 1944)
- mjr Mikołaj Łukasz (6 X – 13 XI 1944)
- mjr Dymitr Gryn (p.o. 26 VI – 3 X 1944)
- mjr Edward Witkowski[a] (20 X 1945 – 16 II 1946)
- ppłk / płk Bogumił Szumski (16 II – 14 IX 1946)
- ppłk Leon Lisowski (14 IX 1946– 1947)
Sztandar pułku
Ufundowany przez społeczeństwo ziemi szczecińskiej i 20 października 1946 wręczony w Gryficach. Po rozformowaniu jednostki został przekazany do Muzeum WP w Warszawie[4].
Uwagi
- ↑ W I wojnie światowej służył w 2 pułku Legionów Polskich, a w czasie wojny polsko-bolszewickiej w 201 ochotniczym pułku szwoleżerów. W 3 pułku szwoleżerów był adiutantem pułku, dowódcą szwadronu, dowódcą szkoły podoficerskiej i pierwszym zastępcą dowódcy pułku. Pułkiem dowodził od 20 września do 6 października 1939. Po kapitulacji w niewoli niemieckiej. Po wojnie wrócił do kraju. W październiku 1945 mianowany dowódcą 3 pułku ułanów. W 1946 roku został przeniesiony w stan spoczynku i w tym samym roku umarł w Krakowie. Odznaczony orderem wojennym Virtuti Militari. → Mijakowski i Rozdżestwieński 2012 ↓, s. 75
Przypisy
- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
- ↑ Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914-1947. s. 248.
- ↑ Komornicki 1987 ↓, s. 40.
- ↑ a b Komornicki 1987 ↓, s. 38.
- ↑ Komornicki 1987 ↓, s. 37-38.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. T. 3: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07419-4.
- Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914-1947. Warszawa: Przedsiębiorstwo zagraniczne TESCO, 1989. ISBN 83-00-02555-3.
| Dywizje kawalerii | |
|---|---|
| Brygady kawalerii | |
| Pułki kawalerii | |
| Pododdziały kawalerii |
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Barwy - proporczyk kawalerii ludowego Wojska Polskiego