42 Samodzielny Batalion Saperów
 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1945 |
| Rozformowanie | 1945 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | mjr Jan Piotrowski |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
42 Samodzielny Batalion Saperów (42 sbsap) – pododdział wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.
Powstanie i działalność
Batalion został sformowany na podstawie rozkazu Nr 0121/Org. Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego z 12 maja 1945 roku w Warszawie w ramach formowania 7 Brygady Inżynieryjno-Budowlanej (7 BIB). Zadaniem głównym batalionu w ramach 7 Brygady była odbudowa wyznaczonych obiektów w stolicy, a ponadto oczyszczenie Warszawy i jej okolic z amunicji.
Po sformowaniu, uzupełnieniu stanów osobowych pododdziałów oraz przeszkoleniu jednostka przystąpiła do rozminowania Warszawy i powiatów Błonie, Gostynin, Nowy Dwór Mazowiecki, Sochaczew, Włocławek, Inowrocław, Toruń oraz m. Nieszawa. Oprócz tego pododdziały prowadziły prace wyburzeniowe obiektów miejskich nie nadających się do odbudowy.
42 batalion (zwany też mylnie "batalionem minowania") pod dowództwem mjr. Jana Piotrowskiego 15 czerwca został skierowany do rozminowania Warszawy i terenów w rejonie nr 2 (Warszawa - Nowy Dwór - Płońsk - Drobin - Sierpc - płn. Włocławek - Toruń - Bydgoszcz wyłącznie - Gniezno - Września - Konin - Kutno - Koło - Sochaczew - Warszawa). Batalion w Warszawie przejął zadania rozminowania od 26 bsap z 2 BSap. Do 4 września 1945 roku, w Palmirach, patrol saperski z 42 batalionu zniszczył 377 ton amunicji wywiezionej ze składów warszawskich.
W pierwszym etapie prowadzonych prac batalion usuwał miny z zasadniczych dróg i miejscowości. W następnym etapie rozminowywał lewy brzeg Wisły, Puszczę Kampinoską oraz obszar twierdzy Modlin. 42 bsap w okresie 15 czerwca - 15 września 1945 wykonał:
- rozminował i sprawdził obszar 7503 km kw,
- rozminował miejscowości 1693, w tym miast 18,
- rozminował ważnych obiektów fabrycznych - 18,
- rozminował 1 lotnisko, 189 mostów drogowych i 15 mostów kolejowych,
- rozminował dróg 3438 km., w tym bitych 907 km., dróg kolejowych - 123 km.,
- zdjęto i zniszczono 6810 min przeciwpiechotnych, 9357 min przeciwczołgowych, min specjalnych i fugasów - 12062 szt.,
- zniszczono bomb, pocisków i innej amunicji - 251723 szt.
W czasie rozminowania zginęło 10 żołnierzy a rannych zostało 5 żołnierzy.
7 BIB została rozformowana 11 września 1945 roku. Z brygady wydzielono samodzielne bataliony inżynieryjno-budowlane.
Dowódcy
- mjr Jan Piotrowski
Zobacz też
Bibliografia
- F. Kaczmarski, S. Soroka, Wojska Inżynieryjne LWP 1945-1979, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1982,
- Zdzisław Barszczewski: Przywrócone życiu. Rozminowanie ziem Polski. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 1998. ISBN 83-11-08751-2.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
| Brygady | |
|---|---|
| Pułki saperów | |
| Pułki pontonowe | |
| Bataliony saperów |
|
| Bataliony pontonowo-mostowe |
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Własna praca Kwz
LWP - barwy broni na kołnierze kurtek, obowiązujące od stycznia 1945 - saperzy mostowi i elektrotechnicy