4B5B

4B5B – system kodowania danych cyfrowych, w którym grupa czterech bitów jest zamieniana na 5 bitów, tak by w wyjściowym ciągu 5 bitów bit o wartości 1 występował przynajmniej dwa razy.

Kodowanie jest używane w systemach, w których bit o wartości 1 zmienia poziom sygnału w kanale (np NRZI), a zmiana sygnału jest znacznikiem czasu dla następnej zmiany. Gdyby w przesyłanym sygnale nie następowały bity o wartości 1, nie występowałaby zmiana sygnału przez dłuższy czas, co mogłoby doprowadzić do desynchronizacji zegara po stronie odbiornika. Metoda 4B5B rozwiązuje ten problem poprzez przypisanie każdemu blokowi 4 bitów odpowiednich 5 bitów, tak by w wyjściowym ciągu 5 bitów bit o wartości 1 występował przynajmniej dwa razy i ciąg kolejnych zer nie był dłuższy niż 3. Ciągi 5 bitów są ustalone w słowniku.

System kodowania 4B5B został spopularyzowany przez Fiber Distributed Data Interface (FDDI) w połowie lat 80., a później został zastosowany w standardach:

• 100BASE-TX
• AES10-2003 MADI ^[1] (ang. Multichannel Digital Audio Interface).

Nazwa „4B5B” zazwyczaj oznacza wersję używaną w FDDI. Inne tego typu kody używane do zapisu magnetycznego są znane pod nazwą GCR (ang, Group Code Recording).

Tabela kodowania

Zobacz też

• RLL

• kodowanie liniowe

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Sieci Komputerowe. math.uni.opole.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-08)].