4 Batalion Saperów (1939)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1939 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | mjr Teofil Piotr Boniecki |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa bitwa nad Bzurą (9–18 IX 1939) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
4 Batalion Saperów (4 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego II RP.
Baon saperów typ II b nr 4 nie istniał w organizacji pokojowej Wojska Polskiego. Był jednostką mobilizowaną zgodnie z planem „W”, w mobilizacji niejawnej (alarmowej), w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim. Jednostką mobilizującą był 8 batalion saperów w Toruniu. Batalion był organicznym oddziałem saperów 4 Dywizji Piechoty[1].
Historia baonu
W drugiej dekadzie kwietnia 1939 roku 8 bsap powołał rezerwistów na 10 tygodniowe ćwiczenia, z których między innymi została zmobilizowana 2. kompania. Jednocześnie zorganizowano szkieletowe dowództwo batalionu[2][3]. Po zakończeniu mobilizacji 2. kompania została skierowana do rejonu Brodnica–Zbiczno, gdzie wykonywała umocnienia polowe (budowa schronów dla ckm, tam zalewowych i itp)[4]. 27 sierpnia kompania kwaterowała w Szczepankach[5].
23 sierpnia 1939 roku została zarządzona mobilizacja jednostek kolorowych na terenie Okręgu Korpusu Nr VIII. Początek mobilizacji został wyznaczony na godzinę 6.00 następnego dnia[6]. Zarządzenie obejmowało również mobilizację baonu saperów typ II b nr 4. Batalion miał być sformowany w ciągu 44 godzin[1][7].
Struktura i obsada etatowa
Obsada personalna we wrześniu 1939[8]:
- Dowództwo baonu
- dowódca baonu – mjr sap. Teofil Piotr Boniecki †21 IX 1939 Skierniewice[9]
- zastępca dowódcy baonu – kpt. sap. inż. Aleksander Konarzewski[10]
- adiutant – ppor. Arendt[4] ? ppor. rez. sap. Leonard Arndt[11]
- oficer gospodarczy – ppor. Strecker[4]
- 1 kompania saperów
- dowódca kompanii – por. Stefan Czarnocki
- dowódca plutonu – ppor. Kowalski[4] ? ppor. rez. sap. Franciszek Kowalski[12][13]
- 2 kompania saperów
- dowódca kompanii – por. sap. Wilhelm Arnold Krause[4]
- dowódca I plutonu – ppor. rez. sap. Witold Śliwiński[14]
- dowódca II plutonu – ppor. sap. Władysław Łopacki[4]
- dowódca III plutonu – ppor. sap. Jan Rutkowski[4]
- kompania zmotoryzowana
- dowódca kompanii – por. sap. Tadeusz Józef Timler[5][15]
- dowódca plutonu – ppor. rez. sap. Witold Goździalski[5][16]
- dowódca plutonu – ppor. rez. sap. Edmund Jungermann[17][18][19]
- kolumna saperska
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 420.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXXIX.
- ↑ Śliwiński 1945 ↓, s. 1 autor relacji został powołany 17 kwietnia, a zwolniony 24 czerwca.
- ↑ a b c d e f g h i Śliwiński 1945 ↓, s. 1.
- ↑ a b c Śliwiński 1945 ↓, s. 2.
- ↑ Zarzycki 1995 ↓, s. 218.
- ↑ Śliwiński 1945 ↓, s. 2 autor relacji został ponownie powołany do 8 bsap 24 sierpnia.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 313.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Straty ↓, Kpt. sap. inż. Aleksander Konarzewski ur. 26 grudnia 1903 roku w Harniszkach lub Warniszkach na Litwie, jeniec Oflagów: V A, II B, IV B i II D.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 685.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 685, ppor. rez. sap. Franciszek Kowalski ur. 25 maja 1902 roku.
- ↑ Straty ↓, Franciszek Kowalski ur. 25 maja 1902 roku był więźniem KL Stutthof.
- ↑ Śliwiński 1945 ↓, s. 1, autor relacji 5 grudnia 1945 roku pełnił służbę w Polskim Skrzydle Saperskim – 17 Kompanii Saperów na stanowisku dowódcy plutonu budownictwa.
- ↑ Straty ↓, Porucznik Timler był jeńcem Oflagu II C Woldenberg.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 684, ppor. rez. sap. Witold Goździalski ur. 24 września 1905 roku.
- ↑ Śliwiński 1945 ↓, s. 2 w relacji autora występuje jako „Edmund Jungerman”.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 172, 684, ppor. rez. sap. Edmund Jungermann ur. 22 czerwca 1906 roku.
- ↑ Straty ↓, Edmund Jungermann urodził się w Berlinie, w rodzinie Richarda i matki z domu Kubsz. 28 września 1939 roku w Warszawie dostał się do niewoli niemieckiej. Był osadzony w Oflagach: II A, XI A i II B.
- ↑ Straty ↓, Ppor. Mieczysław Motz był jeńcem Oflagu II C Woldenberg.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Witold Śliwiński: Relacja z przebiegu działań wojennych 1939 roku. W: B.I.31h [on-line]. IPMS, 1945-12-05. [dostęp 2019-12-24].
- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1995. ISBN 83-85621-87-3.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2018-01-05].
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).