55 Batalion Saperów (1939)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | kpt. Zenon Schreyer |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
55 Batalion Saperów (55 bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego II RP.
Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w 1939 przez 5 batalion saperów z Krakowa.
Formowanie i działania
Zgodnie z planem mobilizacynym „W” miał zostać sformowany w II rzucie mobilizacji powszechnej, a gotowość miał osiągnąć w dniu „X+3”. Jednostką mobilizującą był 5 batalion saperów[1]. 55 bsap miał być organicznym pododdziałem saperów 45 Dywizji Piechoty[1].
30 sierpnia 1939 roku została zarządzona mobilizacja powszechna. Dzień 31 sierpnia został wyznaczony pierwszym dniem mobilizacji, a dzień 6 września stawał się dniem „X”. Zgodnie z planem „W” mobilizacja batalionu miała być rozpoczęta 6 września, a zakończona trzy dni później. Na podstawie rozkazu L.dz. 23/mob.39 Naczelnego Wodza z 2 września 1939 roku mobilizacja II rzutu została przyśpieszona o dwa dni. Dniem „X” został 4 września. Tego dnia powinno rozpocząć się formowanie 55 bsap, a zakończyć 7 września 1939 roku.
Osiągnął gotowość bojową w nocy z 2/3 września. 2 września 1939 roku w skład batalionu została włączona 75 samodzielna kompania saperów i przeszedł pod porządkowanie tej 55 Dywizji Piechoty[2].
Organizacja i obsada personalna
Obsada personalna 55 bsap we wrześniu 1939 roku. W nawiasach podano pokojową funkcję pełnioną przez oficerów służby stałej w 5 bsap).
- dowódca batalionu – kpt. sap. Zenon Schreyer (dowódca 4 kompanii saperów)
- zastępca dowódcy – kpt. sap. Stanisław Nowosad
- adiutant – ppor. Tadeusz Józef Kalarus (instruktor 4 kompanii saperów)
- dowódca 1 kompanii saperów – ppor. Kazimierz Witkowski (instruktor kompanii szkolnej)
- dowódca 2 kompanii saperów – por. Leon Bronisław Fuhrmann (dowódca kompanii specjalnej)
- dowódca plutonu – ppor. rez. Sylwester Kozłowski
- dowódca kolumny saperskiej – por. rez. Czesław Wincenty Błasiak
- zastępca dowódcy kolumny saperskiej – ppor. rez. Sylwester Kozłowski
Kompanie otrzymały po 7 wozów i 14 koni.
Przypisy
- ↑ a b Cutter 2003 ↓, s. 161.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 170.
Bibliografia
- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
- Adam Szugajew, Saperzy w służbie Polsce, Londyn 1985.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).