5 Armia Uderzeniowa

5 Armia Uderzeniowa

5-я ударная армия

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	9 grudnia 1942
Rozformowanie	1946
Tradycje
Rodowód	10 Armia
Dowódcy
Pierwszy	gen. lejtn. Nikołaj Bierzarin
Działania zbrojne
II wojna światowa operacja miuska Operacja jasko-kiszyniowska Operacja wiślańsko-odrzańska Operacja berlińska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Podległość	1 Front Białoruski[1]

5 Armia Uderzeniowa (ros. 5-я ударная армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej.

Historia

5 AU powstała 9 grudnia 1942 roku poprzez przemianowanie 10 Armii rezerwowej. Weszła w skład 1 Frontu Białoruskiego. Jej dowódcami byli generałowie: Markian Popow, Wiaczesław Cwietajew, Nikołaj Bierzarin i Aleksandr Gorbatow.

5 AU brała udział m.in. w uderzeniu nad Miusem w lipcu 1943 oraz operacji jassko-kiszyniowskiej, operacji wiślańsko-odrzańskiej i bitwie o Berlin. Żołnierze z 248 Dywizji Piechoty i 301 Dywizji Piechoty z 5 Armii Uderzeniowej uczestniczyli w ataku na Kancelarię Rzeszy. Po zakończeniu walk, czerwoną flagę na gmachu zatknęła mjr Anna Nikulina, pełniąca funkcję oficera politycznego 9 Korpusu Armijnego^[2].

Dowódcy armii

• gen. lejtn. Nikołaj Bierzarin

Skład armii

• 9 Korpus Armijny — gen. mjr Iwan Rosłyj
  • 248 Dywizja Piechoty - gen. Władimir Antonow
  • 301 Dywizja Piechoty - gen. Nikołaj Gałaj^[2]
• 26 Korpus Armijny Gwardii — gen. mjr Pawieł Firsow
• 32 Korpus Armijny — gen. mjr Dmitrij Żeriebin^[3]

Przypisy

Bibliografia

• Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
• Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
• Fryderyk Zbiniewicz: Armia radziecka w wojnie z hitlerowskimi Niemcami 1941-1945. Warszawa: 1988. ISBN 83-11-07489-5.
• Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija Moskwa 1978,
• Mała Encyklopedia Wojskowa MON 1967,
• Greczko A. A., Siły zbrojne państwa radzieckiego, Warszawa 1975.