7 Armia (II RP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | gen. por. Gustaw Zygadłowicz |
| Ostatni | gen. por. Stefan Majewski |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość | do 17 maja NDWP, następnie Front Północno-Wschodni |
| Skład | 2 Dywizja Litewsko-Białoruska |
7 Armia (7 A) - związek operacyjny Wojska Polskiego, utworzony w trakcie wojny polsko-bolszewickiej rozkazem Wodza Naczelnego gen. Józefa Piłsudskiego z 7 marca 1920.
Formowanie i działania
W marcu 1920 Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego zadecydowało o rozwiązaniu frontów i sformowaniu na ich miejsce armii. Największy z nich, Front Litewsko-Białoruski, podzielony został na trzy armie: 1., 4. (liniowe) oraz 7.. Z dniem 1 kwietnia dotychczasowe dowództwo Grupy gen. Żeligowskiego zostało przekształcone w dowództwo 7 Armii[1].Armia miała zadanie obserwować polsko-litewską linię demarkacyjną i stanowić odwód dla pozostałych formacji.
7 Armia nie brała bezpośredniego udziału w walkach jako cała formacja. Jedynie jej 6 Dywizja Piechoty miała brać udział w planowanej na 17 maja ofensywie 4 Armii znad Berezyny. Lecz w związku z wyprzedzającym uderzeniem Tuchaczewskiego na północnym odcinku frontu, natarcie nie doszło do skutku, więc część oddziałów armii została przydzielona do grupy gen. por. Leonarda Skierskiego (włączonej później do 1 Armii), z wyjątkiem 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej, która pozostała w składzie armii do końca jej istnienia.
Dowództwo i skład
Dowództwo 7 Armii
- dowódca
- gen. por. Gustaw Zygadłowicz (III - V 1920)
- gen. por. Stefan Majewski (V - VI 1920)
- szef sztabu - płk SG Kazimierz Ścibor-Rylski
- szef łączności - ppłk łącz. Andrzej Miączyński
Odeb 7 A:
Przypisy
- ↑ Tym 2014 ↓, s. 39.
Bibliografia
- Norman Davies: White Eagle, Red Star: The Polish-Soviet War, 1919-20. London: Pimlico, 2003. ISBN 83-03-01373-4.
- Juliusz S. Tym: Naczelny wódz w kampaniach wojennych 1919–1920 oraz 1939–1945. W: Tomasz Kośmider (red.): Naczelny dowódca sił zbrojnych w systemie obronnym państwa polskiego. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-329-2.
- Tadeusz Wawrzyński. Dowództwa armii 1920-1922. „Biuletyn Centralnego Archiwum Wojskowego 22/1999”.
- Mieczysław Wrzosek: Wojny o granice Polski Odrodzonej. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1992. ISBN 83-214-0752-8.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).