7 Dywizja Pancerna (III Rzesza)

Znak taktyczny (różne warianty)

7 Dywizja Pancerna (niem. 7. Panzer-Division) – niemiecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej, zwana Dywizją Duchów (niem. Gespensterdivision) ze względu na szybkość przemieszczania się i nieprzewidywalność, przez którą często nawet niemieckie dowództwo nie wiedziało, gdzie obecnie znajduje się oddział.

Historia

Dywizja została sformowana w Gerze na podstawie rozkazu z dnia 18 października 1939 roku po przeformowaniu 2 Dywizji Lekkiej.

Pod koniec 1939 roku została przerzucona na zachód Niemiec, gdzie początkowo znajdowała się w odwodzie. W maju 1940 roku weszła w skład Grupy Pancernej Kleista i w składzie tej grupy wzięła udział w walkach we Francji. Po zakończeniu działań bojowych pozostała na terenie Francji do lutego 1941 roku. Następnie została przerzucona do Niemiec.

PzKpfw 38(t) w barwach 7 Dywizji Pancernej

(c) Bundesarchiv, Bild 101I-258-1320-06 / Baumann / CC-BY-SA 3.0

Sd.Kfz.251 ze znakami 7 Dywizji Pancernej we Francji

W maju 1941 roku weszła w skład 3 Grupy Pancernej i wraz z nią w czerwcu 1941 roku wzięła udział w ataku na Związek Radziecki w składzie Grupy Armii „Środek”. Wzięła udział w walkach pod Smoleńskiem, Wiaźmą, Rżewem. W czasie tych walk poniosła znaczne straty w ludziach i sprzęcie.

W lipcu 1942 roku została wycofana z frontu wschodniego i przerzucona do Francji, gdzie została uzupełniona. W tym czasie uczestniczyła w zajęciu nieokupowanej części Francji.

W grudniu 1942 roku ponownie skierowana na front wschodni, gdzie weszła w skład 1 Armii Pancernej Grupy Armii „Don”. Wzięła udział w walkach pod Biełgorodem oraz pod Charkowem. Następnie walczyła na Ukrainie. W sierpniu 1944 roku została skierowana do Kurlandii, gdzie walczyła do stycznia 1945 roku, ponosząc znaczne straty.

W lutym 1945 roku po przerzuceniu do Prus Wschodnich weszła w skład Grupy Armii „Wisła”. Została rozbita w walkach na Pomorzu, część jednostek ewakuowano na Hel, a część wycofała się do wschodnich Niemiec, gdzie skapitulowała niedaleko Schwerina w maju 1945 roku.

Oficerowie dowództwa dywizji

Dowódcy dywizji^[1]

• gen. por. Georg Stumme (1939 – 1940)
• gen. mjr Erwin Rommel (1940 – 1941)
• gen. por. Hans von Funck (1941 – 1943)
• gen. mjr Hasso von Manteuffel (1943 – 1944)
• gen. mjr Adelbert Schulz (1944)
• gen. mjr Karl Mauss (1944)
• płk Gerhard Schmidhuber (1944)
• gen. mjr Karl Mauss (1944 – 1945)
• płk Hans Christern (1945)

Skład

1940

• 25 pułk pancerny (Panzer-Regiment 25)
• 66 batalion pancerny (Panzer-Abteilung 66)
• 7 Brygada Strzelców (Schützen-Brigade 7)
  • 6 pułk strzelców (Schützen-Regiment 6)
  • 7 pułk strzelców (Schützen-Regiment 7)
  • 7 batalion motocyklowy (Kradschützen-Bataillon 7)
  • 705 ciężka kompania broni wsparcia (Schwere Infanterie-Geschütz-Kompanie 705)
• 78 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 78)
• 37 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 37)
• 42 batalion przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 42)
• 58 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 58)
• 83 batalion łączności (Nachrichten-Abteilung 83)

1943

• 25 pułk pancerny (Panzer-Regiment 25)
• 6 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 6)
• 7 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regiment 7)
• 78 pułk artylerii pancernej (Panzer-Artillerie-Regiment 78)
• 7 pancerny batalion rozpoznawczy (Panzer-Aufklärungs-Abteilung 7)
• 296 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (Heeres-Flak-Artillerie-Abteilung 296)
• 42 dywizjon niszczycieli czołgów (Panzerjäger-Abteilung 42)
• 58 pancerny batalion pionierów (Panzer-Pionier-Bataillon 58)
• 83 pancerny batalion łączności (Panzer-Nachrichten-Abteilung 83)

Przypisy

Bibliografia

• Marcin Bryja: Panzerwaffe. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1996. ISBN 83-86209-67-4.
• Chris Bishop: Niemieckie wojska pancerne w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2009. ISBN 978-83-11-11391-6.
• Dariusz Jędrzejewski, Zbigniew Lalak: Niemiecka broń pancerna 1939-1945. Warszawa: Wyd. Lampart, 1998. ISBN 83-867-7636-6.
• Jorge Rosado, Chris Bishop: Dywizje pancerne Wehrmachtu 1939–1945. Poznań: Wydawnictwo Vesper, 2012. ISBN 978-83-7731-130-1.
• Tadeusz Sawicki: Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim. Warszawa: PWN, 1987. ISBN 83-01-06556-7.
• Leksykon Wehrmachtu – 7 Dywizja Pancerna