82 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej
| |||
Historia | |||
Państwo | PRL | ||
Sformowanie | 1951 | ||
Rozformowanie | 1967 | ||
Tradycje | |||
Kontynuacja | 75 paplot | ||
Organizacja | |||
Numer | JW 4147 | ||
Dyslokacja | Rogowo[1] | ||
Rodzaj wojsk | Wojska obrony przeciwlotniczej | ||
Podległość | 16 Dywizja Artylerii Przeciwlotniczej[1] |
82 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej (82 paplot) – oddział artylerii przeciwlotniczej ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na podstawie rozkazu Nr 0044/Org. Ministra Obrony Narodowej z 17 maja 1951, w garnizonie Rogowo, w składzie 16 Dywizji Artylerii Przeciwlotniczej i według etatu Nr 4/67 sformowany został 82 pułk artylerii przeciwlotniczej. Organizacja jednostki zakończona został w październiku 1952. Na podstawie zarządzenia Nr 077/Org. szefa SG WP z dnia 19 września 1960 pułk przeformowany został na nowy etat.
Na podstawie rozkazu Nr 0126/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 września 1963 oraz zarządzenia Nr 0133/Org. szefa SG WP z dnia 13 września 1963 rozformowana została 16 DAPlot, a 82 paplot podporządkowany został dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego.
Na podstawie rozkazu Nr 025/MON Ministra Obrony Narodowej z 30 września 1967 oddział przejął tradycje i nazwę 75 pułku artylerii przeciwlotniczej.
Dowódcy pułku
- mjr Czesław Otrębski (1952-1953)
- mjr Tadeusz Kiczkowiak (1953-1955)
- mjr Marian Stefaniuk (1955-1959)
- ppłk Stanisław Zakrzewski (1959-1961)
- ppłk dypl. Jan Malanda (1961-1965)
- ppłk dypl. Józef Pawełko (1965-1971)
Struktura organizacyjna
- dowództwo
- pluton dowodzenia
- 4 baterie artylerii przeciwlotniczej 85 mm
- bateria szkolna
- pluton remontowy
- pluton gospodarczy
Każda z czterech baterii ogniowych składała się z plutonu dowodzenia, plutonu przyrządów i plutonu ogniowego.
Na uzbrojeniu i wyposażeniu pułku znajdowało się osiemnaście 85 mm armat przeciwlotniczych wzór 1939, pięć przyrządów centralnych PAUZO-3 i pięć dalmierzy.
Przypisy
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
- Marian Kopczewski: Obrona Przeciwlotnicza Wojska polskiego w latach 1919-1994. Koszalin: Wydawnictwo naukowe WSOWOPlot, 1994. ISBN 83-901489-0-0.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Witkowski Marcin, Licencja: CC-BY-SA-3.0
To zdjęcie zostało wykonane w Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej