8 Brygada WOP
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  Polska | |
|---|---|---|
| Sformowanie | 1 stycznia 1951 | |
| Rozformowanie | 1 stycznia 1958 | |
| Tradycje | ||
| Nadanie sztandaru | 25 maja 1947 | |
| Rodowód | 6 Brygada OP | |
| Kontynuacja | 8 Łużycka Brygada WOP | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | ppłk Eugeniusz Buchałow | |
| Ostatni | ppłk Roman Wasilkowski | |
| Organizacja | ||
| Numer | JW 1121[1] | |
| Kryptonim | Teleskop | |
| Dyslokacja | Lubań | |
| Formacja | Wojska Ochrony Pogranicza | |
8 Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza – nieistniejący związek taktyczny Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną na granicy polsko-czechosłowackiej i polsko-niemieckiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Brygada została sformowana w 1950 na bazie 6 Brygady Ochrony Pogranicza, na podstawie rozkazu MBP nr 043/org z 3 czerwca 1950[2]. Nowa numeracja batalionów i brygad weszła w życie z dniem 1 stycznia 1951 roku[3]. Sztab brygady stacjonował w Lubaniu.
W 1956 został rozformowany 82 batalion WOP w Leśnej. W 1958 brygada została przemianowana na 8 Łużycką Brygadę WOP.
Struktura organizacyjna
- Dowództwo 8 Brygady WOP w Lubaniu Śląskim
- pododdziały dowodzenia[a]
- 81 batalion WOP w Szklarskiej Porębie
- 82 batalion WOP w Leśnej
- 83 batalion WOP w Bogatyni
- 84 batalion WOP w Zgorzelcu
- Graniczna Placówka Kontrolna Zawidów.
Sztandar oddziału
Wręczenia sztandaru dokonano 25 maja 1947 roku w Lubaniu. Sztandar z rąk I zastępcy ministra obrony narodowej gen. dyw. Mariana Spychalskiego przejął ówczesny dowódca 1 Łużyckiego Oddziału Ochrony Pogranicza ppłk Eugeniusz Buchwałow. W drzewce sztandaru wbito 65 gwoździ pamiątkowych[4].
W okresie przeformowania oddziału na 6 Brygadę Ochrony Pogranicza na płacie i grocie sztandaru dokonano poprawek polegających na zamianie napisów "1 Oddz. Ochrony Pogranicza" na "6 Brygada Ochrony Pogranicza"[4]. Później, mimo kolejnych zmian nazwy i numeru brygady, na sztandarze już nie dokonywano już żadnych poprawek[4].
Sztandar do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie przekazał mjr Henryk Kowalski 30 października 1963 roku[4].
Dowódcy brygady
- ppłk Eugeniusz Buchałow (01.01.1951–1952)[5]
- ppłk Stanisław Bański (1952–1956)[5]
- ppłk Roman Wasilkowski (1956–31.12.1957)[5].
Przekształcenia
1 Oddział Ochrony Pogranicza → 1 Łużycki Oddział WOP → 6 Brygada Ochrony Pogranicza → 8 Brygada WOP → 8 Łużycka Brygada WOP → Łużycka Brygada WOP → Łużycki Oddział SG.
Uwagi
- ↑ Strukturę organizacyjną brygady podano za (Jackiewicz 1998 ↓, s. 44).
Przypisy
- ↑ ASGran., sygn. 2825/1 ↓.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 44.
- ↑ Prochwicz 2011 ↓, s. 194.
- ↑ a b c d Jednodniówka Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych Środowiska WOP. s. 6.
- ↑ a b c Łużycka Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza w Lubaniu, Rys historyczny Łużyckiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza oraz Łużyckiego Oddziału Straży Granicznej (pol.). W: Region im. Ziemi Łużyckiej Związku Emerytów i Rencistów Straży Granicznej w Lubaniu [on-line]. emeryci-sg.org.pl. [dostęp 2021-06-03].
Bibliografia
- Henryk Dominiczak, Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985, Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza (1945–1991). Krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Jerzy Prochwicz, Wojska Ochrony Pogranicza 1945–1965, Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011, ISBN 978-83-7726-027-2.
- Tadeusz Niedziela: Wojska Ochrony Pogranicza w pięćdziesiątą rocznice objęcia służby w ochronie granicy Polski 1945–1995. Jednodniówka Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych Środowiska WOP. 1995.
- Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn. 2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).