9 Batalion Saperów (1939)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1939 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | mjr dypl. Witold Bronisław Brzeziński |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
9 Batalion Saperów (9 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego II RP z okresu kampanii wrześniowej.
Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w dniach 23 do 25 marca 1939 przez 6 batalion saperów z Brześcia w alarmie dla 9 Dywizji Piechoty jako jednostka wchodząca w skład mobilizowanych jednostek osłony IX Okręgu Korpusu[1][2].
Struktura i obsada etatowa
Obsada personalna we wrześniu 1939[3][4]:
- Dowództwo batalionu
- dowódca – mjr dypl. Witold Bronisław Brzeziński
- zastępca dowódcy – kpt. Zygmunt Kłoniecki
- dowódca – mjr dypl. Witold Bronisław Brzeziński
- adiutant batalionu – pchor. zaw. Stefan Woysław[a]
- oficer płatnik – ppor. rez. Marian Redo
- oficer żywnościowy – ppor. rez. Marian Hejmaski
- lekarz – ppor. lek. rez. dr. Tobias Gitler[b]
- 1 kompania saperów – por. Otton Lempke
- dowódca plutonu – ppor. rez. Stanisław Michalak
- dowódca plutonu – pchor. zaw. Wacław Piekarski
- dowódca plutonu – pchor. rez. Geniusz
- szef kompanii – sierż. Kociołek
- 2 kompania saperów – ppor. Stanisław Pawłowski
- dowódca plutonu – ppor. rez. Wacław Panikowski
- dowódca plutonu – ppor. rez. Płaczkowski
- dowódca plutonu – pchor. zaw. Władysław Jaroszewski
- 3 zmotoryzowana kompania saperów – kpt. Bogusław Jaworski
- dowódca plutonu – ppor. sap. rez. pdsc Stanisław Bolesław Olejnik[c]
- dowódca plutonu – ppor. rez. Janiszewski
- dowódca plutonu – pchor. rez. Bednarczyk
- szef kompanii – st. sierż. Popiel
- kolumna saperska – ppor. sap. Jerzy Pieregut[d]
- zastępca dowódcy – ppor. rez. Zwierzchowski
- dowódca plutonu przeciwgazowego – ppor. sap. Juliusz Wojewódzki[e]
Uwagi
- ↑ Ppor. sap. Stefan Woysław (ur. 11 stycznia 1916 w Symferopolu, zm. 1 października 1997) w czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[5]. W grudniu 1945, po uwolnieniu z niemieckiej niewoli, pełnił służbę w Polskim Skrzydle Saperów w Capua.
- ↑ Tobias Gitler urodził się 13/26 lutego 1909 w Mozyrzu w rodzinie Izaaka (ur. 1877), lekarza. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1937 i 141. lokatą w korpusie oficerów zdrowia, grupa lekarzy[6]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Po zwolnieniu z niewoli powrócił do Warszawy. Poległ 28 maja 1943 w czasie powstania w getcie warszawskim[5].
- ↑ ppor. sap. rez. powołany do służby czynnej Stanisław Bolesław Olejnik (ur. 22 stycznia 1915).
- ↑ ppor. sap. Jerzy Pieregut (ur. 23 stycznia 1913) w czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli[5].
- ↑ ppor. sap. Juliusz Wojewódzki (ur. 1 kwietnia 1916) w czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli[5].
Przypisy
- ↑ Wesołowski i Stepan 2012 ↓, s. 269.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 161.
- ↑ Woysław 1945 ↓, s. 2-3.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 314.
- ↑ a b c d Straty ↓.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 217.
Bibliografia
- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Andrzej Wesołowski, Kamil Stepan: Mobilizacja marcowa 1939. Tom 2. Dokumenty i relacje. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe im. mjr. Bolesława Waligóry, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego,, 2012. ISBN 978-8393425952.
- Stefan Woysław: Relacja z kampanii wrześniowej 1939 r.. W: B.I.26i [on-line]. IPMS, 1945-12-05. [dostęp 2020-05-25].
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-05-25].
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).