9 Oddział Ochrony Pogranicza
| Historia | |
| Państwo |  Polska |
|---|---|
| Sformowanie | 1945 |
| Rozformowanie | 1946 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Bazyli Maksimczuk[1] |
| Organizacja | |
| Numer | poczty polowej – 52187[2] JW 1957[a] |
| Dyslokacja | Nowy Sącz |
| Formacja | Wojska Ochrony Pogranicza |
| Podległość | Okręg Wojskowy Kraków |
9 Oddział Ochrony Pogranicza – jeden z oddziałów w strukturze organizacyjnej Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Sformowany przez Krakowski Okręg Wojskowy rozkazem dowódcy okręgu – gen. Mikołaja Prus-Więckowskiego w składzie sześciu komendantur odcinków i 30 strażnic o stanie 2934 wojskowych i 23 kontraktowych[3].
Zgodnie z przyjętymi założeniami Oddział miał powstać na bazie stanu osobowego 6 i 8 DP, a także niewielkiej części 17 DP[b]. W skład grupy formującej między innymi wchodzili: ppor. Henryk Mardeusz i ppor. Aleksander Cisłowski[4]. Miejscem postoju Oddziału miał być Nowy Sącz, ul. Jagiellońska[4]. Komenda w Rajczy powstała na bazie 3/14 pp, komenda w Jabłonce na bazie 3/18 pp, komenda w Nowym Targu na bazie l/16 pp, komenda w Nowym Sączu na bazie 3/16 pp.
Oddział przyjął do ochrony odcinek granicy południowej z Czechosłowacją od rejonu Baligród po Zwardoń, ochraniany wcześniej przez 6 i 8 Dywizje Piechoty[4].
Na podstawie rozkazu Nr 0153/Org. Naczelnego Dowódcy WP z dnia 21 września 1946 roku jednostka została przeformowana w 9 Krakowski Oddział WOP[5]
Struktura w 1945
- dowództwo i sztab
- grupa manewrowa
- komenda odcinka nr 38 – Komańcza
- komenda odcinka nr 39 – Gorlice
- komenda odcinka nr 40 – Stary Sącz
- komenda odcinka nr 41 – Nowy Targ
- komenda odcinka nr 42 – Jabłonka
- komenda odcinka nr 43 – Rajcza
Uwagi
Przypisy
- ↑ Ławski 1974 ↓, s. 255.
- ↑ ASGran., sygn. 217/143 ↓.
- ↑ Dominiczak 1971 ↓, s. 71.
- ↑ a b c Jackiewicz 1998 ↓, s. 129.
- ↑ Dominiczak 1971 ↓, s. 126-127.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Wojska Ochrony Pogranicza w latach 1845-1948. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza (1945-1991). Krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Jan Ławski: Ochrona granic Polski Ludowej 1945-1948. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowe, 1974.
- Archiwum Straży Granicznej, sygn. 217/143 k.7-8. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Dyslokacja oddziałów i komend Wojsk Ochrony Pogranicza - 9 Oddział Ochrony Pogranicza w 1945 r.