A-dur

Znaki chromatyczne w gamie A-dur

Diagram akordu A-dur dla gitary

A-dur – durowa gama muzyczna, której toniką jest a.
Jej dźwięki to: a, h, cis, d, e, fis, gis. Tonacja A-dur zawiera trzy krzyżyki.

Pokrewną jej molową tonacją paralelną jest fis-moll^[1], jednoimienną molową – a-moll.

A-dur to również akord, zbudowany z pierwszego (a), trzeciego (cis) i piątego (e) stopnia gamy A-dur.

Znane dzieła w tonacji A-dur:

• Wolfgang Amadeus Mozart – XXIII koncert fortepianowy (KV 488), XVIII Kwartet smyczkowy KV 464, Koncert klarnetowy (KV 622)
• Feliks Mendelssohn - IV Symfonia Włoska
• Piotr Czajkowski – Kaprys Włoski
• Ludwig van Beethoven – VII Symfonia op. 92, Sonata na skrzypce i fortepian „Kreutzerowska” op. 47
• Mieczysław Karłowicz – Koncert skrzypcowy
• Fryderyk Chopin – Polonez A-dur op. 40 nr 1

Zobacz też

• Pokrewieństwo tonacji
• Skala durowa
• Znaki przykluczowe

Przypisy

Linki zewnętrzne

• A major scale (ang.). W: WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07].
• A major chord (ang.). W: WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07].

Koło kwintowe

(c) I, Bostaf, CC-BY-SA-3.0 Deses=C C His=C gisis=a a heses=a Asas G e fes Eses D h ces Heses A fis ges Fes E cis des Ces H gis as Ges Fis dis es Des Cis ais b As Gis eis f Es Dis his c B Ais fisis g F Eis cisis d

W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.