Aga (radioodbiornik)

Produkcja radioodbiornika Aga w Zakładach Radiowych im. Marcina Kasprzaka w Warszawie na początku lat 50.

Przód radioodbiornika AGA RSZ-50 z 1949

Tył radioodbiornika AGA RSZ-50

Wnętrze radioodbiornika

Aga – radioodbiornik produkowany w Polsce na licencji szwedzkiej.

Opis

Teoretycznie Aga nie powinna znajdować się w spisie polskich odbiorników – była bowiem produkowana na licencji szwedzkiej. Jednak jej produkcja jest związana z początkami powojennej radiotechniki w Polsce. Pierwsze setki egzemplarzy sprowadzone zostały w całości (modele 1651 i 1742). W roku 1947 produkcję rozpoczęły zakłady Diora w Dzierżoniowie, najpierw z elementów importowanych, później z krajowych. Wśród kilku modeli były odbiorniki przeznaczone dla użytkowników indywidualnych, tzw. abonenckie (np. RSZ-F, RSZ-47, 1731) oraz odmiany radiowęzłowe, z możliwością przyłączenia wielu dodatkowych głośników (np. RSZ-F-3W, RSZ-F-8W). Przydział na zakup odbiorników dostawały wyróżniające się szkoły, świetlice i zakłady pracy oraz aktywiści partyjni PZPR i przodownicy pracy.

Od 1950 Aga montowana była również w Zakładach Radiowych im. Marcina Kasprzaka w Warszawie^[1]. Następcą został radioodbiornik Syrena (identyczny pod względem elektrycznym i elektronicznym – zawsze z okiem magicznym) różniący się dużo większą obudową.

Podstawowe parametry i właściwości

Jest to odbiornik superheterodynowy zasilany z sieci prądu przemiennego o kilku (przełączanych) napięciach. W różnych modelach stosowane były różne zestawy lamp. We wczesnych egzemplarzach były to lampy 7S7,7H7,7B6, 7C5, 5Y3GT/G, później zestaw wymieniony w tabelce, był także klasyczny zestaw 2xECH21, EBL21, AZ1, EM4 (oko magiczne). Uboższe wersje nie miały elektronowego wskaźnika dostrojenia (magicznego oka).

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Aga w katalogu „Oldradio.Pl”