ATEX

ATEX (od fr. Atmosphères Explosibles) – dyrektywa Unii Europejskiej (akt prawny), definiująca wymagania zasadnicze, jakie musi spełniać każdy produkt, przeznaczony do stosowania w strefach zagrożonych wybuchem. Wymagania szczegółowe podane są w normach powiązanych z tą dyrektywą, natomiast wymagania, które nie są objęte ani dyrektywą ani normami mogą być przedmiotem regulacji wewnętrznych obowiązujących w poszczególnych krajach członkowskich. Regulacje te nie mogą jednak być sprzeczne z dyrektywą, oraz nie mogą zaostrzać jej wymagań. Ponieważ dyrektywa ATEX 2014/34/UE (do 19.04.2016r 94/9/WE) wymaga znakowania CE, więc każdy produkt „ATEXowy”, który został oznaczony symbolem Ex musiał wcześniej zostać przez producenta oznakowany znakiem CE i przejść procedurę oceny zgodności z obowiązkowym udziałem „strony trzeciej” (wybranej jednostki notyfikowanej), jeżeli producent użył modułu innego, niż moduł A (zał VIII dyrektywy – wewnętrzna kontrola produkcji).

Historia

Ponieważ niejednolite przepisy dotyczące bezpieczeństwa w poszczególnych krajach Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i później – Unii Europejskiej stanowiły znaczne utrudnienia w swobodnym przepływie towarów pomiędzy państwami członkowskimi, postanowiono ujednolicić te przepisy. W przypadku urządzeń przeznaczonych do pracy w strefach zagrożonych wybuchem dnia 23 marca 1994 r. Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej wydały dyrektywę 94/9/WE ATEX, która weszła w życie 1 lipca 2003 roku, oraz dyrektywę 1999/92/WE ATEX137 – zwaną również ATEX USERS (z 16 grudnia 1999 r.) dotyczącą minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa pracy, w miejscach pracy, w których może wystąpić atmosfera wybuchowa. Pierwsza dyrektywa została wprowadzona do polskiego prawodawstwa rozporządzeniem już w 2003 roku (które weszło w życie wraz z wejściem Polski do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r.), a od 10 czerwca 2016 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Rozwoju z dnia 6 czerwca 2016 r. (Dz. U. poz. 817). Druga dyrektywa została wprowadzona przez Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej 29 maja 2003 r. (z późn. zm.) i zaczęła obowiązywać 25 lipca 2003 r. 31 października 2010 r. weszło w życie nowe, zmienione rozporządzenie ministra gospodarki z dnia 8 lipca 2010 roku w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, związanych z możliwością wystąpienia atmosfery wybuchowej w miejscu pracy (Dz. U. Nr 138, poz. 931), które zastąpiło rozporządzenie z 2003 r.

Rozpoczęte w II połowie 2011 roku w Radzie Unii Europejskiej prace mające na celu ujednolicenie dyrektywy 94/9/WE z wymaganiami Nowych Ram Prawnych Decyzji 768/2008/WE zostały zakończone wydaniem nowej dyrektywy ATEX 2014/34/UE, która obowiązuje od 20 kwietnia 2016 r. zastępując dotychczasową dyrektywę 94/9/WE[1].

W przypadku obu ww. rozporządzeń należy podkreślić, iż czytamy je razem z ustawą na podstawie której zostały wydane, a o której mowa na początku każdego z rozporządzeń.

Oznaczenia

ATEX-marking.svg
1Oznaczenie CE
2Numer identyfikacyjny jednostki certyfikującej
3Symbol wykonania przeciwwybuchowego
4Grupa wybuchowości
5Kategoria urządzenia
6Rodzaj ochrony przeciwwybuchowej
7Podgrupa wybuchowości
8Klasa temperatur
9poziom zabezpieczenia urządzenia

Klasyfikacja stref zagrożonych wybuchem

Klasyfikacja ta została zdefiniowana w Załączniku nr I do dyrektywy 1999/92/WE ATEX137 z dnia 16.12.1999 „O minimalnych wymaganiach zwiększających bezpieczeństwo i ochronę zdrowia pracowników potencjalnie narażonych przy pracy w obszarach z atmosferą wybuchową”. Przestrzenie, w których występuje zagrożenie wybuchem zostały podzielone na strefy zagrożenia. Oznaczenie strefy zagrożenia informuje nas zarówno o rodzaju zagrożenia, jak i jego intensywności. Za zaklasyfikowanie przestrzeni do odpowiedniej strefy są odpowiedzialni: inwestor, projektant obiektu budowlanego oraz jego użytkownik końcowy.

Rodzaj

zagrożenia

Opis

zagrożenia

Oznaczenie

strefy

Kategoria

urządzenia

Występowanie

atmosfery wybuchowej

GGazy, ciecze i ich opary01Ciągłe, zagrożenie utrzymuje się przez długi czas
12Sporadyczne, zagrożenie może się pojawić w normalnych warunkach
23Rzadkie, nie występuje w warunkach normalnej pracy, jeżeli wystąpi, to przez krótki okres
DPalne pyły201Ciągłe, zagrożenie utrzymuje się przez długi czas
212Sporadyczne, zagrożenie może się pojawić w normalnych warunkach
223Rzadkie, nie występuje w warunkach normalnej pracy, jeżeli wystąpi, to przez krótki okres

Grupy urządzeń przeciwwybuchowych

Informacje ogólne

GrupaOpis grupyPodgrupaOpis podgrupy
IUrządzenia przeznaczone do pracy w podziemiach kopalnianych, oraz naziemnych częściach kopalń zagrożonych wybuchembrakZagrożenie wybuchem metanu, lub pyłu węglowego
IIUrządzenia przeznaczone do pracy w obszarach zagrożonych wybuchem gazów, par, mgiełAGrupa propanowa (np. aceton, alkohol metylowy, alkohol etylowy)
BGrupa etylenowa (np. etylen, siarkowodór)
CGrupa wodorowa (np. acetylen, wodór hydrazyna}
IIIUrządzenia przeznaczone do pracy obszarach zagrożonych pyłem palnymAPalne unoszące się cząstki
BPył nieprzewodzący
CPył przewodzący

Rodzaje zabezpieczeń mechanicznych

Klasyfikacja IP

Klasyfikacja IP określona przez normę EN 60529. Klasyfikacja ta określa stopień ochrony mechanicznej obudowy oraz sposób jej testowania. W klasyfikacji tej występują dwie cyfry: pierwsza z nich określa stopień ochrony obudowy przed wnikaniem ciał stałych, druga cieczy.

Klasyfikacja IK

Klasyfikacja IK określona przez normę EN 50102. Klasyfikacja ta określa stopień ochrony obudowy przed uderzeniami (udarami mechanicznymi)

Klasy temperatur

Klasa

temperatur

Maksymalna

temperatura powierzchni [°C]

Temperatura

zapłonu gazu [°C]

T1450>450
T2300300÷450
T3200200÷300
T4135135÷200
T5100100÷135
T68585÷100

Jednostki notyfikowane i certyfikujące ATEX

Przypisy

Media użyte na tej stronie

ATEX-marking.svg
Autor: Ibtexs, Licencja: CC BY-SA 4.0
ATEX marking in accordance with standards EN 60079...