Accademia degli Incamminati

Annibale, Ludovico i Agostino Carracciowie

Accademia degli Incamminati, inaczej Akademia Bolońska lub Accademia Carracci – prywatna akademia założona w 1585[1] przez braci Annibale i Agostina Carraccich oraz ich kuzyna Lodovica przy ich pracowni malarskiej w Bolonii.

Pierwotna nazwa akademii brzmiała Accademia dei Desiderosi[2] (wł. desiderio – pragnienie). W 1590 oficjalnie zmieniła swą nazwę na Accademia degli Incamminati (Akademia naprowadzających na właściwą drogę), by w końcu przyjąć miano trzech krewniaków – Accademia Carracci. Powołana została na podstawie zupełnie innych przesłanek niż florencka Accademia del Disegno (Akademia Rysunku) czy rzymska Accademia di San Luca (Akademia Świętego Łukasza).

Szkołą zarządzał najstarszy i najbardziej zrównoważony z rodziny – Lodovico, Annibale robił korekty, Agostino wykładał perspektywę oraz anatomię przy pomocy lekarza Domenica Lanzoniego. W programie nauczania znalazły się m.in. takie przedmioty jak: studiowanie żywego modela i gipsowych odlewów anatomicznych, nauka perspektywy i światłocienia oraz przedmioty ogólne (historia, literatura, filozofia). Systematycznie urządzano konkursy z nagrodami, które służyły jako sprawdzian umiejętności. Obowiązkowym elementem pracy twórczej był rysunek z natury, traktowany jako narzędzie umożliwiające najdoskonalszy wybór elementów rzeczywistości oraz drobiazgową analizę dzieł mistrzów dojrzałego renesansu. Program estetyczny uczelni wymierzony był przeciwko manieryzmowi (studium z natury, dążenie do odnowienia tradycji sztuki renesansowej, poszukiwanie nowej formuły sztuki klasycyzującej).

Według sonetu Agostina Carracciego (napisanego prawdopodobnie ex post przez teoretyka sztuki Johannesa Molanusa) malarz powinien w swoich dziełach przejawiać: "potęgę Michała Anioła, naturalność Tycjana, czystość Correggia, harmonię Rafaela, poprawność Tibaldiego, inwencje Primaticcia i wdzięk Parmigianina[3]. Chodziło o to, aby niezdyscyplinowaniu i przesadzie sztuki manierystów przeciwstawić dobry smak, zdrowy rozsądek i elegancję. Według historyka sztuki Antoine’a Schnappera (1933–2004), "młodzi malarze odkrywali nową prawdę, że kultura artystyczna nie powinna przeszkadzać w obserwacji życia codziennego"[4].

Akademia nie zastępowała tradycyjnego nauczania warsztatowego. Terminowanie u mistrza uważano nadal za pierwszy etap nauki rzemiosła malarskiego. Działała do ok. 1620. Była wzorem dla wszystkich akademii artystycznych, które pojawiły się w Europie w XVII w.

Wychowankami Akademii byli m.in. Francesco Albani, Domenichino, Guido Reni, Giovanni Lanfranco i Guercino.

Przypisy

  1. Niektóre źródła podają rok 1582.
  2. Niektóre źródła podają nazwę Accademia del Naturale.
  3. A. Chastel, Sztuka włoska II, Warszawa 1978, s. 163.
  4. A. de Butler, Annibale Carracci, Siechnice 1999, s. 5.

Bibliografia

  • Adam Bochnak, Historia sztuki nowożytnej, t. 2, Warszawa: PWN, 1983, ISBN 83-01-03174-3.
  • Augustin de Butler, Annibale Carracci, Siechnice: Eaglemoss Polska, 1999 (Wielcy Malarze ; nr 73).
  • André Chastel, Sztuka włoska II, Warszawa: WAiF, 1978.
  • Maria Poprzęcka, Akademizm, wyd. 3, Warszawa: WAiF, 1989, ISBN 83-221-0448-0.
  • Sztuka baroku, Warszawa: Arkady, 2011 (Wielka Historia Sztuki, t. 5), ISBN 978-83-213-4685-4.
  • Sztuka świata, t. 12, Leksykon A-K, Warszawa: Arkady, 2009, ISBN 83-213-4088-1.

Media użyte na tej stronie

Annibale, Ludovico and Agostino Carracci, Bolognese School.jpg
Portrait of Annibale, Ludovico and Agostino Carracci