Adam Jan Lewicki

Adam Jan Lewicki

podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	24 grudnia 1895 Lwów
Data śmierci	31 stycznia 1975
Przebieg służby
Lata służby	1914-1939
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	4 Pułk Piechoty, 4 Pułk Piechoty Legionów, 74 Górnośląski Pułk Piechoty, 2 Pułk Strzelców Podhalańskich, Armia „Poznań”
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa (kampania wrześniowa: bitwa nad Bzurą, obrona Warszawy)
Odznaczenia

Adam Jan Lewicki^[a] (ur. 24 grudnia 1895 we Lwowie, zm. 31 stycznia 1975) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Syn Antoniego i Balbiny. Absolwent gimnazjum. Po wybuchu I wojny światowej służył w ramach formowanych Legionów Polskich w szeregach 4 pułku piechoty w składzie III Brygady. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 w stopniu porucznika jako dowódca kompanii w 4 pułku piechoty Legionów. Za swoje czyny w wojnie otrzymał Order Virtuti Militari. Następnie został zweryfikowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. Pozostał w 4 pp Leg., był oficerem sztabu. Był autorem publikacji pt. „Zarys historii wojennej 4-go pułku piechoty legionów” z 1929^[1]. Został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928. Na wiosnę 1930 odbył staż w 2 pułku artylerii lekkiej. Od listopada 1930 do października 1932 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej; wówczas odbył XI Kurs Normalny od 5 stycznia 1931 do 1 listopada 1932. Od 1 listopada 1932 jako major dyplomowany służby stałej piechoty został delegowany do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych. Od czerwca 1934 dowódca batalionu 74 Górnośląskiego pułku piechoty. 27 czerwca 1935 został awansowany na stopień podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935^[2]. Od 4 lipca 1935 mianowany zastępcą dowódcy 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku^[3][4]. Od 1937 do 1939 pracował w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie na stanowisku kierownika przedmiotu taktyk broni połączonych. Od wiosny 1939 służył w armii „Poznań” jako oficer do zleceń dowódcy, gen. Tadeusza Kutrzeby.

Po wybuchu II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej, w tym w bitwie nad Bzurą i w obronie Warszawy, po której dostał się do niewoli niemieckiej. W okresie wojny był przetrzymywany w oflagach, w tym w Oflagu X B Nienburg (1939) i Oflagu X C Lubeka (1942)^[5]. Po wojnie odzyskał wolność i powrócił do Polski. Zmarł 31 stycznia 1975.

Odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6209
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych – dwukrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Adam Lewicki. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2014-12-22].
• Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Adam Lewicki. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2014-12-22].
• Obrona Warszawy i Modlina – 1939 r. Adam Lewicki. stankiewicze.com. [dostęp 2014-12-22].