Adam Małysz

Adam Małysz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1977
Wisła

Klub

KS Wisła Ustronianka

Wzrost

170 cm[1]

Debiut w PŚ

4 stycznia 1995 w Innsbrucku (17. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

4 stycznia 1995 w Innsbrucku (17. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

18 lutego 1996 w Iron Mountain (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

17 marca 1996 w Oslo

Rekord życiowy

230,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (13 lutego 2011)

Faksymile
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
srebroSalt Lake City 2002duża
srebroVancouver 2010normalna
srebroVancouver 2010duża
brązSalt Lake City 2002normalna
Mistrzostwa świata
złotoLahti 2001normalna
złotoVal di Fiemme 2003duża
złotoVal di Fiemme 2003normalna
złotoSapporo 2007normalna
srebroLahti 2001duża
brązOslo 2011normalna
Puchar Świata w skokach narciarskich
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa kula
2000/2001
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa kula
2001/2002
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa kula
2002/2003
FIS Crystal Globe.svg Kryształowa kula
2006/2007
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
2010/2011
Puchar Świata w lotach narciarskich
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2000/2001
Turniej Czterech Skoczni
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2000/2001
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
2002/2003
Turniej Nordycki
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2001
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2003
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2007
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2002
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2010
Letnie Grand Prix
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2001
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2004
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2006
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2007
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
2009
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
2010
Turniej Czterech Narodów
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2010
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2006
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2007
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2009
Puchar KOP[2]
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2002/2003
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2006/2007
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2010/2011
Inne nagrody
Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2001
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2002
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2003
Gold medal with cup.svg 1. miejsce
2007
Gold medal with cup.svg Superczempion
2011
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
2010
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
2011
Inne
Gold medal with cup.svg Medal Holmenkollen
2001
Gold medal with cup.svg Skok Roku
2007[3]
Gold medal with cup.svg Sportowiec Wolnej Polski
1989-2014
Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Złoty Medal „Za Zasługi dla Policji”
Strona internetowa

Adam Henryk Małysz (ur. 3 grudnia 1977 w Wiśle[4]) – polski skoczek narciarski i kierowca rajdowy, uprawiający także kombinację norweską. W latach 2016–2022 dyrektor koordynator ds. skoków narciarskich i kombinacji norweskiej w Polskim Związku Narciarskim. Od 2022 prezes Polskiego Związku Narciarskiego.

Czterokrotny olimpijczyk. Zdobywca czterech medali olimpijskich (srebrnego i brązowego w 2002 i dwóch srebrnych w 2010) i sześciu medali mistrzostw świata (złotego i srebrnego w 2001, dwóch złotych w 2003, złotego w 2007 i brązowego w 2011). Czterokrotny zdobywca Pucharu Świata (w sezonach 2000/2001, 2001/2002, 2002/2003 i 2006/2007), trzykrotny zwycięzca Letniego Grand Prix (2001, 2004 i 2006) oraz dwukrotny zdobywca Pucharu KOP (w sezonach 2002/2003 i 2006/2007). Triumfator 49. Turnieju Czterech Skoczni (2000/2001), trzech edycji Turnieju Nordyckiego (2001, 2003 i 2007) oraz Turnieju Czterech Narodów 2010. Zdobywca 39 indywidualnych złotych medali mistrzostw Polski (21 zimą[5] i 18 latem). W trakcie kariery wyrównał rekord świata w długości skoku narciarskiego (225 m w 2003) i osiem razy poprawiał rekord Polski (po raz ostatni w 2011, gdy uzyskał 230,5 m).

W latach 1995–2011 wystąpił w 349 konkursach Pucharu Świata. Odniósł 39 zwycięstw, 92 razy stał na podium, 198 razy zajmował miejsce w pierwszej dziesiątce zawodów, a 307 razy zdobywał punkty PŚ. Łącznie zgromadził 13070 punktów PŚ[6][7]. Jako zawodnika cechowało go mocne odbicie z progu i bardzo niska pozycja w locie[8]. W trakcie kariery skakał na nartach marki Elan (1994–1996 oraz 1999–2004), Rossignol (1996–1998) i Fischer (2004–2011).

Po sezonie 2010/2011 zakończył karierę skoczka narciarskiego i rozpoczął starty w rajdach samochodowych. W 2012 zdobył tytuł międzynarodowego rajdowego mistrza Polski i Czech[9], a w 2013 odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w rajdach terenowych[10]. W latach 2012–2016 pięciokrotnie uczestniczył w Rajdzie Dakar.

Za wybitne osiągnięcia sportowe został trzykrotnie odznaczony Orderem Odrodzenia Polski przez Prezydenta RP[11]. Czterokrotnie wybierany najlepszym sportowcem Polski w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” (w 2001, 2002, 2003 i 2007). W 2019 wybrany najlepszym polskim narciarzem w plebiscycie „Gwiazdy 100-lecia PZN”[12]. Przez wielu uważany za najlepszego polskiego sportowca pierwszej dekady XXI wieku[13][14][15]. Honorowy obywatel miasta Zakopanego i patron skoczni narciarskiej w Wiśle.

Życie prywatne

Izabela Małysz

Urodził się 3 grudnia 1977 w Wiśle jako syn Jana i Ewy z domu Szturc (pobrali się w 1974); ma starszą siostrę Iwonę (ur. 1975). Jest wujem Tomasza Pilcha, również skoczka narciarskiego.

Pierwszy skok oddał w 1983, kiedy to miał sześć lat. W 1992 ukończył Szkołę Podstawową nr 4 w Wiśle Głębcach. Trzy lata później w Zasadniczej Szkole Zawodowej w Ustroniu zdobył zawód (specjalizacja: blacharz-dekarz). W 2010 zdał maturę i uzyskał wykształcenie średnie. W 2018 obronił pracę licencjacką, a w 2020 magisterską na Wydziale Zarządzania Politechniki Częstochowskiej[16][17]. Zna język niemiecki.

16 czerwca 1997 ożenił się z Izabelą Polok (ur. 4 grudnia 1978). Ślub odbył się w ewangelickim kościele im. apostołów Piotra i Pawła w Wiśle (Adam jest luteraninem, Izabela – katoliczką). 31 października tego samego roku urodziła się ich córka, Karolina.

Polski herb mieszczański zarejestrowany dla rodziny Adama Małysza

Przebieg kariery

Początki

Narciarskie tradycje były w rodzinie Małysza od dawna. Jego pradziadek miał własną skocznię, na której beskidzcy zawodnicy osiągali odległości w granicach pięćdziesięciu metrów. Ojciec pracował jako kierowca w Klubie Sportowym Wisła, zaś wuj – Jan Szturc, najpierw był skoczkiem, kombinatorem i piłkarzem, a po zakończeniu kariery – trenerem klubowym. Właśnie za namową ojca i wuja, w wieku sześciu lat rozpoczął treningi narciarskie[18]. Pierwszy skok oddał mając 6 lat na obiekcie K17 w Wiśle-Centrum, a po lądowaniu na 7 metrze doszło do upadku, ponieważ buty Małysza miały zbyt duży rozmiar[19].

Skoki narciarskie

18 stycznia 1991 wystąpił w mistrzostwach TOZN na Maleńkiej Krokwi w Zakopanem. 28 lutego 1993, na skoczni K40 w Wiśle, został wicemistrzem Polski juniorów młodszych i młodzików w skokach[20] (dwa dni wcześniej był 4. na obiekcie K60[21]). 12 marca 1993, na skoczni Skalite w Szczyrku, wziął udział w aż dwóch konkursach mistrzostw Polski (MP). Najpierw wywalczył brązowy medal MP Juniorów[22], a następnie – w barwach KS „Wisła” Wisła – zajął 6. miejsce w konkursie drużynowym 68. seniorskich mistrzostw kraju na skoczni normalnej K85. Dwa dni później zadebiutował w konkursie indywidualnym MP seniorów (na normalnej skoczni K85), plasując się na 14. pozycji[23]. 29 grudnia 1993 zadebiutował na arenie międzynarodowej w zmaganiach seniorskich, zajmując 48. lokatę konkursu Pucharu Kontynentalnego na Klaushoferschanze (K73) w Sankt Aegyd (sezon 1993/1994)[24]. 26[25] (bądź 30[26]) stycznia 1994 zajął 46. lokatę w indywidualnym konkursie skoków podczas Mistrzostw Świata Juniorów 1994 na Raimund-Ertl-Schanze w Breitenwangu[27], a 27 stycznia 1994 wywalczył z polską reprezentacją 10. pozycję w konkursie drużynowym[28]. 4 lutego 1994 na Średniej Krokwi, wraz z kolegami z KS Wisła, sięgnął po brąz w konkursie drużynowym 69. Mistrzostw Polski na skoczni normalnej. Dzień później – jeszcze jako junior – został wicemistrzem Polski seniorów na Wielkiej Krokwi, a 6 lutego 1994 – seniorskim mistrzem kraju na Średniej Krokwi.

Kombinacja norweska

W 1992 wziął udział w drużynowych mistrzostwach Polski młodzików w kombinacji norweskiej, a 1 stycznia 1993 – razem z Łukaszem Kruczkiem – w noworocznych zawodach w Oberstdorfie, zajmując dalekie miejsce. W dniach 2–3 stycznia 1994 wziął udział w drużynowych zawodach dwubojowych w Oberwiesenthal. Zdobył także indywidualne, parowe i drużynowe mistrzostwo Polski juniorów młodszych w kombinacji na zawodach odbywających się w dniach 25–27 marca 1994[29].

Kariera w skokach narciarskich

1994/1995

Jesienią 1994 – pod wpływem sugestii trenera Szturca – zdecydował się zarzucić kombinację norweską i poświęcić się tylko skokom narciarskim. W tym samym roku trafił do kadry narodowej polskich skoczków, prowadzonej wówczas przez Czecha Pavla Mikeskę. 9 grudnia na Srednjej velikance w Planicy zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując w kwalifikacjach do konkursu głównego 55. miejsce i nie awansując do niego[30].

Pierwszy występ Adama Małysza w zawodach Pucharu Świata miał miejsce 4 stycznia 1995 na Bergisel w Innsbrucku. Podczas tego konkursu zajął 17. miejsce, co dało mu pierwsze w karierze punkty do klasyfikacji tego cyklu. Nie startował w pozostałych konkursach Turnieju Czterech Skoczni i w jego końcowej klasyfikacji zajął 55. miejsce. W tym samym sezonie jeszcze cztery razy zajął miejsce w czołowej trzydziestce konkursu PŚ. 14 stycznia w Engelbergu zajął 27. lokatę, dzięki czemu zdobył cztery punkty do klasyfikacji. Podczas konkursu na Lugnet w Falun (4 lutego) został sklasyfikowany na 23. miejscu. Dzień później na tej samej skoczni był 28. W sezonie 1994/1995 po raz ostatni punktował 12 lutego na Holmenkollbakken w Oslo, gdzie był 20. W łącznej klasyfikacji Adam Małysz uplasował się na 51. miejscu z dorobkiem 40 punktów.

1 marca 1995 wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Gällivare, gdzie zajął 10. miejsce[31]. Później wystartował także w seniorskim czempionacie w kanadyjskim Thunder Bay, gdzie był 10. i 11.

1995/1996

Podczas debiutu w Letniej Grand Prix Adam Małysz zajął 66. miejsce. Wziął udział w tylko jednym konkursie, w którym został sklasyfikowany na 42. pozycji[32], nie kwalifikując się do finałowej serii[a].

Sezon zimowy 1995/1996 Adam Małysz rozpoczął od 12. miejsca w Lillehammer. Sześć dni później w Villach był 22. 16 grudnia na skoczni w Chamonix zajął 21. lokatę. 28 grudnia w Oberhofie uplasował się na 11. miejscu.

W TCS wziął udział w trzech spośród czterech konkursów. 30 grudnia na Schattenbergschanze w Oberstdorfie zajął 18. miejsce, 1 stycznia na Große Olympiaschanze w Garmisch-Partenkirchen był 16. a 4 stycznia w Innsbrucku zajął jedenastą lokatę. Cały Turniej zakończył na 28. miejscu.

13 stycznia w Engelbergu Małysz pierwszy raz w karierze zajął miejsce w czołowej dziesiątce zawodów Pucharu Świata. Był wówczas dziewiąty. Dzień później na tej samej skoczni zajął ósmą lokatę; podobnie 20 stycznia na normalnej skoczni w Sapporo. 21 stycznia na skoczni Ōkurayama w tym mieście był 23. Podczas konkursów na zakopiańskiej Wielkiej Krokwi był dziewiąty i szósty (ex aequo z Espenem Bredesenem). 10 lutego na skoczni Kulm w Tauplitz[b] Małysz zajął ósme miejsce, pierwszy raz w karierze punktując na skoczni mamuciej. Dzień później na tej samej skoczni był osiemnasty. Po połączeniu punktacji obu konkursów zaliczanych do mistrzostw świata w lotach Polak znalazł się na 14. pozycji. 17 lutego podczas konkursu PŚ na skoczni w Iron Mountain zajął dziewiątą lokatę.

Rozbieg starej Holmenkollen, gdzie Adam Małysz odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w PŚ.

Dzień później na tym obiekcie pierwszy raz w karierze stanął na podium zawodów Pucharu Świata. Zajął drugą lokatę, przegrywając jedynie z Masahiko Haradą, który wyprzedził Małysza o 37,2 pkt. Było to pierwsze pucharowe podium reprezentanta Polski od 1987 roku. 28 lutego na normalnej skoczni w Kuopio zajął 13. lokatę. W Lahti natomiast po raz drugi w karierze stanął na podium zawodów Pucharu Świata. Tym razem był trzeci, przegrywając tylko z Haradą i Miką Antero Laitinenem. Dwa dni później na mniejszej skoczni był czwarty. Nie pojechał na konkursy lotów do Harrachova, lecz wybrał się do Falun, gdzie na Lugnet wygrał konkurs Pucharu Kontynentalnego[33]. Tydzień później na tej skoczni zajął drugą lokatę w PŚ, tuż za Primožem Peterką.

17 marca 1996 w Oslo, w ostatnim konkursie Pucharu Świata w tamtym sezonie, Adam Małysz zwyciężył pierwszy raz w swojej karierze. Tego samego dnia karierę zakończył Niemiec Jens Weißflog, wieloletni idol Małysza. W związku z tym, przez wielu komentatorów i kibiców konkurs ten nazywany był „zmianą warty”[30]. Było to pierwsze pucharowe zwycięstwo reprezentanta Polski od 1986 roku. W końcowej klasyfikacji PŚ w tym sezonie Małysz zajął siódme miejsce.

1996/1997

W Letniej Grand Prix Adam Małysz został sklasyfikowany na szóstym miejscu. Nie skakał w pierwszym z konkursów, 18 sierpnia w Trondheim. Trzy dni później na Hans-Renner-Schanze w Oberhofie stanął na najniższym stopniu podium, tuż za Miką Laitinenem i Ari-Pekka Nikkolą. 25 sierpnia na Adlerschanze w Hinterzarten Małysz ponownie był trzeci, ponownie za Nikkolą i Laitinenem. 28 sierpnia na skoczni w Predazzo uplasował się na 18. lokacie. 1 września podczas ostatniego konkursu LGP w Stams Małysz zajął ostatnie, 49. miejsce po skoku na 62 metry. Jesienią skakał także w PK w Hakubie (był tam na 4. i 2. miejscu[34]).

W sezonie zimowym 1996/1997 Małysz pierwszy raz punktował 30 listopada na skoczni w Lillehammer. Zajął tam 28. miejsce. Podczas konkursu na Rukatunturi w Ruce 7 grudnia był 19. Dzień później na tej samej skoczni uplasował się na trzynastym miejscu. 15 grudnia w Harrachovie zajął czwarte miejsce, tuż za Primožem Peterką, Andreasem Goldbergerem i Kristianem Brendenem.

Podczas Turnieju Czterech Skoczni 1996/1997 Adam Małysz startował we wszystkich czterech konkursach. Podczas inauguracyjnego konkursu w Oberstdorfie zajął 22. miejsce. W noworocznym konkursie w Ga-Pa był 12. 4 stycznia na Bergisel pierwszy raz zajął miejsce w czołowej dziesiątce konkursu Turnieju Czterech Skoczni – był szósty. Dwa dni później na Paul-Ausserleitner-Schanze w Bischofshofen pierwszy raz stanął na podium w konkursie TCS, przegrywając jedynie z Dieterem Thomą. Cały Turniej zakończył na ósmej pozycji.

11 stycznia w Engelbergu skoczek z Wisły stanął na najniższym stopniu podium. Dzień później na tej samej skoczni był 17. 18 stycznia na normalnej skoczni w Sapporo drugi raz w karierze zwyciężył w zawodach Pucharu Świata. Dzień później na dużej skoczni w tym mieście był 24. 26 stycznia w Hakubie ponownie odniósł zwycięstwo. Podczas następnych dwóch konkursów na Kulm w Tauplitz (8 i 9 lutego) był 47. i 26.

Na mistrzostwach świata w Trondheim zajął 14. miejsce na normalnej i 36. na dużej skoczni. Był też 10. w konkursie drużynowym.

Po powrocie do zawodów PŚ w konkursie na skoczni w Lahti zajął szesnastą lokatę. Na Puijo w Kuopio był czternasty, a na skoczni Lugnet w Falun zajął piątą pozycję, przegrywając tylko z Primožem Peterką, Dieterem Thomą, Hiroya Saitō i Håvardem Lie. Trzy dni później na Holmenkollbakken w Oslo Małysz był dziewiętnasty. Turniej Skandynawski ukończył na piątym miejscu.

W konkursach w Planicy Małysz już nie wystąpił. W końcowej klasyfikacji Pucharu Świata zgromadził łącznie 612 punktów, co dało mu dziesiąte miejsce.

1997/1998

W 1997 roku Adam Małysz zajął 21. miejsce w Letniej Grand Prix w skokach narciarskich na igelicie. Wyprzedził wówczas o jedno miejsce Wojciecha Skupnia. Podczas pierwszego z konkursów, 14 sierpnia na skoczni w Courchevel Małysz był 23. Trzy dni później na skoczni w Trondheim nie wystartował. 24 sierpnia podczas konkursu w Hinterzarten zajął najwyższe w cyklu GP miejsce ósme. 27 sierpnia w Predazzo został sklasyfikowany na 23. pozycji. Podczas konkursu na skoczni Stams (31 sierpnia) zajął 18. lokatę. Łącznie Małysz zdobył 61 punktów, 7 punktów mniej od wyprzedzającego go bezpośrednio Kenta Johanssena. Stanął także na podium po konkursie PK w Velenje, w którym znalazł się na drugim miejscu[35].

Sezon 1997/1998 to najgorszy okres w karierze Adama Małysza. Tylko kilka razy zdobywał on punkty Pucharu Świata. Sezon Pucharu Świata zaczął od startów w Lillehammer, gdzie zajął w obu konkursach odległe miejsca (odpowiednio 44. i 42.). Pierwsze punkty w Pucharze Świata zdobył 6 grudnia na skoczni w Predazzo, gdzie był 21. Dwa dni później w Villach zajął 31. miejsce, nie zdobywając ani jednego punktu do klasyfikacji. 12 grudnia w Harrachovie zdobył dziesięć punktów do Pucharu Świata, zajmując 21. miejsce w konkursie. Podczas konkursów na skoczni w Engelbergu (20 i 21 grudnia) dwa razy uplasował się na 28. miejscu.

W Turnieju Czterech Skoczni Małysz tylko raz zakwalifikował się do finałowej serii zawodów. W pierwszym konkursie, w Oberstdorfie zajął 41. miejsce. 1 stycznia w konkursie na Große Olympiaschanze zajął najwyższe w całym Turnieju, 24. miejsce. Trzy dni później w Innsbrucku był 46. wyprzedzając tylko Roara Ljøkelsøya, Takanobu Okabe, Jussiego Hautamäkiego i Simona Ammanna. W Bischofshofen, w ostatnim z konkursów, zajął 33. miejsce. W całym Turnieju ostatecznie uplasował się na 30. miejscu.

Potem jeszcze tylko dwa razy zdobywał pucharowe punkty. 17 stycznia na Wielkiej Krokwi w Zakopanem był 23., a dzień później na tej samej skoczni 29. Porażką zakończył się występ na Igrzyskach Olimpijskich w Hakubie/Nagano – 51. miejsce na skoczni K-90 oraz 52. na K-120. W konkursie drużynowym zajął 8. miejsce.

Dla mnie to były bardzo ciężkie igrzyska. (…) Wszyscy mieli nadzieje, że może w ostatniej chwili forma nadejdzie. Ale ja wiedziałem, że raczej nic z tego. Były to już czasy kryzysu i nieporozumień z trenerem Mikeską. Samych zawodów nie pamiętam zbyt szczegółowo i nie ukrywam, że dobrze mi z tym, gdyż wypadłem na nich bardzo słabo, by nie powiedzieć – tragicznie. Zająłem miejsca w szóstej dziesiątce. Tego już nie można nazwać nawet dramatem. Psułem skok za skokiem. Nic mi nie wychodziło. Równie dobrze mógłbym być wtedy przedskoczkiem, a nie olimpijczykiem.

Adam Małysz, [36]

Po igrzyskach olimpijskich wystartował jeszcze w dwóch konkursach lotów w Vikersund. W pierwszym konkursie porannym 1 marca ograniczonym do jednej serii zajął 48. miejsce, w drugim konkursie tego samego dnia zajął 55. miejsce – najgorsze w historii występów Adama Małysza w Pucharze Świata. Ostatecznie sezon Adam Małysz zakończył na 57. miejscu, zdobywając razem 43 punkty.

Po sezonie skoczek miał zamiar zakończyć karierę.

1998/1999

W trakcie sezonu 1998/1999 Adam Małysz wciąż poważnie myślał o zakończeniu kariery sportowej i podjęciu pracy w wyuczonym zawodzie dekarza[37].

W pierwszej części sezonu 1998/1999 Adam Małysz nie wystąpił ani razu. Pierwszy start w sezonie miał miejsce dopiero podczas Turnieju Czterech Skoczni. W nim Małysz ani razu nie awansował do drugiej serii. 30 grudnia w Oberstdorfie był najbliżej awansu, na 34. miejscu. Poza tym, w konkursach w Innsbrucku (3 stycznia) i Bischofshofen (6 stycznia) zajął 40. pozycję. Do konkursu na skoczni w Garmisch-Partenkirchen (1 stycznia 1999) nie zakwalifikował się. Turniej zakończył ostatecznie na 43. pozycji.

16 stycznia na Wielkiej Krokwi w Zakopanem uplasował się na 27. miejscu. Dzień później na tej samej skoczni był 23. Na Ōkurayamie w Sapporo był 19. i 31. 29 stycznia w Willingen Małysz zdobył pięć punktów do klasyfikacji Pucharu Świata po zajęciu 26. miejsca w pierwszym z konkursów. W drugim był 40. i nie zdobył punktów do klasyfikacji. Na mistrzostwach świata w Ramsau był 37. na skoczni dużej i 27. na normalnej.

6 marca na normalnej skoczni w Lahti zajął najwyższe w sezonie, 17. miejsce. Trzy dni później w Trondheim zajął miejsce poza czołową trzydziestką, trzydzieste ósme. 11 marca na Lugnet w Falun uplasował się na 24. pozycji. 14 marca na skoczni Holmenkollbakken w Oslo zajął 27. lokatę. W klasyfikacji końcowej Turnieju Nordyckiego był szesnasty.

Podczas ostatniego weekendu sezonu w Planicy Adam Małysz zajmował kolejno: 35., 28. i 30. pozycję. Sezon zakończył na 46. miejscu zdobywając 58 punktów.

1999/2000

W 1999 roku Małysz w generalnej klasyfikacji LGP zajął 54. miejsce. Jedynie 11 września w Hakubie zakwalifikował się do drugiej serii konkursu, gdzie zajął 29. miejsce. W Hinterzarten i Sapporo uplasował się kolejno na 46. i 43. miejscu. W konkursach w Courchevel i Stams nie skakał. Stanął za to na drugim stopniu podium na Średniej Krokwi podczas konkursu Pucharu Kontynentalnego, przegrywając jedynie z Dirkiem Elsem[38].

Sezon 1999/2000 był przełomem w karierze Adama Małysza. Nowe metody szkoleniowe oraz współpraca z psychologiem Janem Blecharzem i fizjologiem Jerzym Żołądziem przyniosły na tyle dobre efekty, że zaczął uzyskiwać punktowane miejsca w zawodach. Był 19 razy w czołowej trzydziestce zawodów Pucharu Świata i zajął 28. miejsce w generalnej klasyfikacji.

Podczas inauguracji sezonu 99/00 Pucharu Świata, 28 listopada w Kuopio Adam Małysz zajął 38. miejsce i nie zdobył punktów do klasyfikacji. 4 grudnia w Predazzo zakwalifikował się do drugiej serii zawodów, zajmując 26. pozycję. Dzień później na tej samej skoczni był 23. 12 grudnia na średniej skoczni w Villach był 28. 18 grudnia na Wielkiej Krokwi w Zakopanem zajął trzynastą lokatę. Na drugi dzień był 38.

W Turnieju Czterech Skoczni zajął 31. miejsce. Nie startował w pierwszym z konkursów, w Oberstdorfie, gdyż nie przeszedł kwalifikacji. 1 stycznia 2000 na skoczni w Garmisch-Partenkirchen był 17. Dwa dni później w Innsbrucku zajął 26. pozycję, a 6 stycznia w Bischofshofen – 46.

Po zakończeniu turnieju Małysz nie zdobywał punktów Pucharu Świata aż do 26 stycznia, kiedy to zajął 25. lokatę na skoczni w Hakubie. Podczas weekendu na skoczni w Willingen (5–6 lutego) Adam Małysz był kolejno 24. i 25. Najwyższe w sezonie miejsce zajął 26 lutego na skoczni w Iron Mountain, gdzie był czwarty, przegrywając jedynie z Martinem Schmittem, Tommym Ingebrigtsenem i Stefanem Horngacherem. Dzień później na tej samej skoczni był 22.

Podobnie 4 marca na dużej skoczni w Lahti. Następnego dnia na tej samej skoczni uplasował się na 27. miejscu. 10 marca w konkursie na skoczni w Trondheim został sklasyfikowany na 21. pozycji. Dwa dni później na skoczni Holmenkollbakken w Oslo uplasował się na dwunastym miejscu. Turniej Nordycki ukończył na 20. miejscu.

Podczas ostatniego w sezonie konkursu, 19 marca na Velikance w Planicy zajął siódme miejsce. Przegrał wówczas ze Svenem Hannawaldem, Janne Ahonenem, Andreasem Goldbergerem, Tommym Ingebrigtsenem, Noriakim Kasaim i Kazuyoshim Funakim. Pobił wtedy swój rekord życiowy; od tamtej pory wynosił on 191,5 metra. Adam Małysz ostatecznie został sklasyfikowany w PŚ na 28. miejscu, zdobywając razem 214 punktów. W MŚ w lotach w Vikersund znalazł się na 16. miejscu.

2000/2001

W Letniej Grand Prix 2000 „Orzeł z Wisły” zajął 19. miejsce w klasyfikacji generalnej, uzyskując 93 punkty. W pięciu konkursach znalazł się w finale. 12 sierpnia w Villach uplasował się na czwartej pozycji. W Hakubie (K-120) skoczył 101,5 i 94,5 metra, zajmując 24. miejsce. Pięć dni później na tej samej skoczni poszybował na odległość 114 metrów i zajął 20. lokatę. W Sapporo był dwunasty, skacząc 113,5 i 117,5 metra. Wygrał ponadto konkurs PK w Oberstdorfie.

Sezon 2000/2001 rozpoczął się 23 listopada kwalifikacjami do konkursu na skoczni Puijo w Kuopio. Wygrał je Małysz, lecz został zdyskwalifikowany za zbyt długie narty, przez co w inauguracyjnym konkursie sezonu nie wystąpił[39]. Wynik ten był jednak zapowiedzią sukcesów, jakie już wkrótce miały czekać Polaka. Zanim jednak do nich doszło, odbyły się dwa kolejne konkursy w Kuopio, oba w bardzo niestabilnych warunkach atmosferycznych. W pierwszym z nich, jednoseryjnym, w dniu 2 grudnia Małysz zajął najniższe w sezonie, 26. miejsce. Podczas drugiego z konkursów na tej skoczni, 3 grudnia był jedenasty, notując znaczny awans po drugim skoku. Później z powodu zbyt wysokich jak na grudzień temperatur i braku śniegu, odwołano pięć konkursów Pucharu Świata i skoczkowie do rywalizacji powrócili dopiero na Turniej Czterech Skoczni.

Skocznia w Bischofshofen, miejsce triumfu Małysza w 2001.

Adam Małysz wygrał Turniej Czterech Skoczni jako pierwszy reprezentant Polski w historii. 29 grudnia 2000 roku na skoczni w Oberstdorfie zajął czwarte miejsce. W noworocznym konkursie w Garmisch był trzeci, przegrywając tylko z Kasaim i Dmitrijem Wasiljewem. W konkursie tym ustanowił też rekord skoczni Große Olympiaschanze (129,5 metra), który nie został pobity aż do jej zburzenia i zbudowania nowej w 2007. Pozostałe dwa konkursy (4 stycznia w Innsbrucku i 6 stycznia w Bischofshofen) Małysz wygrał, w obu uzyskując kilkadziesiąt punktów przewagi nad drugim zawodnikiem. W Innsbrucku wyprzedził Janne Ahonena o 44,9 punktów, a w Bischofshofen wyprzedził go o 31,9 punktów. Zwyciężył w całym turnieju z przewagą ponad 100 punktów nad drugim zawodnikiem, czyniąc to jako pierwszy i dotąd jedyny skoczek w historii[40]. Zebrał także jako pierwszy skoczek w historii ponad 1000 pkt. w czterech konkursach. Adam Małysz podczas TCS 2000/2001 wygrał też kwalifikacje do każdego z czterech konkursów, dzięki czemu w każdym z nich startował z numerem 1[41].

W tydzień po zakończeniu turnieju skoczkowie pojechali do czeskiego Harrachova, gdzie w dniach 13–14 stycznia odbyły się dwa konkursy na skoczni mamuciej. W obydwu Polak zwyciężył. Tamtego weekendu kilkakrotnie bił rekordy Polski w długości skoku narciarskiego. Ostatecznie, po zakończeniu zawodów rekord ten wynosił 212 metrów. 20 stycznia w Park City ponownie odniósł zwycięstwo i został liderem klasyfikacji . 24 stycznia w Hakubie stracił koszulkę lidera na rzecz Martina Schmitta. W zawodach zajął wówczas ósme miejsce po upadku na zeskoku. Zdaniem Małysza, powodem upadku było sztuczne oświetlenie, przy którym Małysz nie czuł się komfortowo. Żółtą koszulkę odzyskał już podczas następnych zawodów Pucharu Świata – 27 stycznia w Sapporo, gdzie odniósł triumf po raz szósty w sezonie. Dzień później na tej samej skoczni odniósł siódme zwycięstwo. 3 lutego w konkursie na skoczni w Willingen Małysz po pierwszej serii zajmował ósme miejsce. W drugiej turze skoczył jednak 151,5 metra (na skoczni K120) i dzięki temu awansował na drugą pozycję, przegrywając jedynie z Ville Kantee. Wynik uzyskany w drugiej kolejce przez Adama Małysza (151,5 m) był wówczas nieoficjalnym rekordem świata na dużej skoczni (został poprawiony o pół metra cztery lata później przez Janne Ahonena). Następnego dnia na tej samej skoczni po raz kolejny w sezonie triumfował, osiągając 36,5 punktów przewagi nad drugim skoczkiem w zawodach, Risto Jussilainenem oraz otrzymując za dwa 142,5-metrowe skoki notę 316 pkt., najwyższą jaką do tamtej chwili przyznano na skoczniach mniejszych niż mamucie[c].

W lutym podczas mistrzostw świata w Lahti Adam Małysz zdobył srebrny medal na dużej skoczni i złoty na normalnej – zamieniając się miejscami z Martinem Schmittem. Były to pierwsze medale mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym reprezentantów Polski od 1978 r., kiedy Józef Łuszczek zdobył złoto w biegu na 15 km i brąz na 30 km. Później po powrocie z Finlandii Małysz z powodu choroby nie wystartował w mistrzostwach Polski.

3 marca podczas konkursu lotów na skoczni w Oberstdorfie Małysz zajął czwarte miejsce. Oddał jednak najdłuższy skok drugiej serii, na 197,5 metra. Z trzecim skoczkiem zawodów, Mattim Hautamäkim przegrał o 0,1 punktu. Dzień później na tej samej skoczni zajął drugą lokatę, przegrywając tylko z Martinem Schmittem o 0,4 punktu. Adam Małysz dwukrotnie skoczył na odległość 201,5 metra, a Schmitt osiągnął 200 i 202,5 metra.

W roku 2001 Adam Małysz jako pierwszy skoczek w historii wygrał wszystkie konkursy Turnieju Nordyckiego. 7 marca na skoczni Lugnet w Falun zdobył 259,8 pkt i wyprzedził drugiego Martina Schmitta o 4,6 pkt. Dwa dni później na skoczni w Trondheim wygrał z notą 254,6 pkt, o 1,1 pkt wyprzedzając Andreasa Goldbergera i bijąc rekord obiektu (138,5 m). Podczas ostatniego z konkursów, 11 marca na skoczni Holmenkollbakken w Oslo zwyciężył z przewagą 13,6 pkt nad Stefanem Horngacherem.

W ostatnich zawodach sezonu, 18 marca w Planicy był czwarty, i mimo zwycięstwa Martina Schmitta, triumfował w ogólnej klasyfikacji PŚ. Podczas konkursu w Słowenii pobił własny rekord Polski, skacząc 218,5 metra.

W całym sezonie 2000/2001 odniósł jedenaście zwycięstw w zawodach Pucharu Świata, wyrównując tym samym rekord Martina Schmitta z sezonu 1998/1999. Jest pierwszym skoczkiem, który wygrał więcej niż połowę konkursów rozgrywanych w danym sezonie (11 z 21, a z mistrzostwami świata 12 z 23; kolejnym skoczkiem, który tego dokonał był Peter Prevc – bijąc rekord 15 zwycięstw w sezonie 2015/2016 dokonał tego w 29 konkursach). Jako pierwszy Polak w historii zdobył Puchar Świata w skokach narciarskich, a zarazem w ogóle pierwszy w dyscyplinie zimowej pod egidą FIS. Sukces ten powtórzył w sezonach 2001/2002, 2002/2003 i 2006/07. Jest pierwszym i jedynym do tej pory skoczkiem w historii, który wygrał kryształową kulę Pucharu Świata trzy razy z rzędu, a drugim (po Mattim Nykänenie), który zdobył ją w sumie czterokrotnie.

2001/2002

W 2001 roku Małysz po raz pierwszy w karierze wygrał w Letniej Grand Prix. Już w pierwszym konkursie w Hinterzarten Polak odniósł zwycięstwo wyprzedzając o 4,5 punktów Martina Schmitta. W drugim konkursie na skoczni Adlerschanze w Hinterzarten Małysz był dziewiąty. W kolejnym konkursie, rozegranym w Courchevel na skoczni Tremplin Le Praz, skoczek z Wisły stanął na drugim stopniu podium, przegrywając z Andreasem Widhölzlem o 1,1 punktu. 18 sierpnia w Stams Małysz uplasował się na dziewiątej pozycji. 5 września na skoczni w Sapporo był tuż za podium, na czwartym miejscu. 8 września w Hakubie był drugi, wygrał Stefan Horngacher. Dzień później, także w Hakubie, po raz trzeci zajął ósme miejsce, ale nie przeszkodziło mu to w zajęciu pierwszego miejsca w klasyfikacji generalnej.

W sezonie zimowym 2001/2002 Adam Małysz ani razu nie zajął miejsca poza czołową dziesiątką zawodów Pucharu Świata oraz przez cały sezon prowadził w klasyfikacji generalnej PŚ. Podczas inauguracyjnego konkursu w Kuopio (23 listopada) wygrał, a dzień później był drugi za Risto Jussilainenem. 1 grudnia podczas pierwszego w historii konkursu PŚ na skoczni w Titisee-Neustadt odniósł zwycięstwo. Dzień później był drugi, zaraz za Svenem Hannawaldem. 8 grudnia na normalnej skoczni w Villach zwyciężył po skokach na 99,5 i 98 metrów. Następnego dnia na tej samej skoczni w konkursie drużynowym wraz z Robertem Mateją, Łukaszem Kruczkiem i Wojciechem Skupniem zajął trzecie miejsce. Reprezentacja Polski stanęła wtedy po raz pierwszy w historii PŚ na podium i przegrała tylko z Finlandią i Japonią. 15 grudnia na skoczni w Engelbergu Małysz zajął czwarte miejsce. W owym konkursie został surowo potraktowany przez sędziów, którzy ocenili jego skok notami 16,5-17,5. Dzień później podczas zawodów na tej samej skoczni zwyciężył, a wygrany z poprzedniego dnia, Stephan Hocke został sklasyfikowany na 22. miejscu. W ostatnich dwóch konkursach przed świętami Bożego Narodzenia w Predazzo (21–22 grudnia) Adam Małysz dwukrotnie zwyciężył, za każdym razem oddając dwa najdłuższe skoki w konkursie.

Przed 50. Turniejem Czterech Skoczni polscy kibice skoków zastanawiali się czy Adam Małysz jako pierwszy w historii wygra wszystkie cztery konkursy Turnieju. Tak się nie stało, wiślak zakończył imprezę na czwartym miejscu, a wszystkie konkursy wygrał Sven Hannawald. 30 grudnia w Oberstdorfie Polak zajął piąte miejsce, 1 stycznia w Ga-Pa był trzeci, trzy dni później w Innsbrucku drugi, a 6 stycznia w Bischofshofen dziewiąty.

Pierwszy konkurs Pucharu Świata po zakończeniu turnieju miał miejsce 12 stycznia na skoczni w Willingen. Adam Małysz zajął w nim 4. miejsce. W pierwszym konkursie na Wielkiej Krokwi w Zakopanem 19 stycznia był siódmy. Nazajutrz na tej samej skoczni zwyciężył. Później Polak (podobnie jak cała czołówka PŚ poza Austriakami) nie wziął udziału w zawodach PŚ w Hakubie i Sapporo, szykując się do igrzysk olimpijskich w Salt Lake City.

Na amerykańskiej olimpiadzie Adam Małysz zdobył dwa medale na skoczniach w Park City. W pierwszym konkursie na normalnej skoczni wywalczył brązowy medal. Był to pierwszy medal zimowej olimpiady reprezentanta Polski od 1972, kiedy złoto w konkursie skoków zdobył Wojciech Fortuna. W zawodach na dużej skoczni Małysz zdobył wicemistrzostwo olimpijskie. Został tym samym pierwszym polskim zawodnikiem, który zdobył dwa medale podczas zimowych igrzysk olimpijskich. Małysz został również pierwszym w XXI wieku polskim sportowcem, który zdobył medal igrzysk olimpijskich.

Przyznam, że rola faworyta wcale mi nie pomagała. Jednak igrzyska były dla mnie wielkim sukcesem, a nie porażką. Przywiozłem z nich dwa medale, co jest bardzo dużym osiągnięciem. Owszem, nie było złota, ale przecież dwa razy stawałem na olimpijskim podium. Gdybym nie był w tak dobrej formie, w ogóle nie dostałbym się na podium. Byłem bardzo dobrze przygotowany pod względem siłowym. Wiedzieliśmy, że skocznia położona jest bardzo wysoko, przez co powietrze jest rzadsze i kluczowe będzie odbicie. Jeździłem wtedy bardzo nisko, ekstremalnie, ale miałem to kopyto, by się odpowiednio mocno odbić. Z drugiej strony pech chciał, że w czasie konkursu wiatr zaczął kręcić. Gdyby dmuchało z tyłu, nie wiem czy znalazłby się ktoś, kto by mnie pokonał.

Adam Małysz, [36]

Trener Apoloniusz Tajner stwierdził, że Małysz miał podczas konkursu na K-120 problemy techniczne przy wyjściu z progu. Mimo dużej siły odbicia, było ono opóźnione o ok. 20 cm. Zawodnik znalazł się w powietrzu wyżej niż konkurenci, jednak szybko zaczął tracić prędkość i „spadać”[42].

W Turnieju Nordyckim Polak zajął drugie miejsce ustępując jedynie Mattiemu Hautamäkiemu. W pierwszym konkursie rozegranym w Lahti zajął drugie miejsce, przegrywając z Martinem Schmittem (Niemiec w generalnej klasyfikacji zajął trzecie miejsce). Na skoczni w Falun Małysz był piąty, by w Trondheim znowu zająć drugie miejsce, tym razem za Hautamäkim. W ostatnim konkursie w Oslo uplasował się na najniższym stopniu podium. W klasyfikacji generalnej turnieju zgromadził 1033,2 punktów, przegrywając z pierwszym Finem o 14,8 punktów.

Mistrzostwa świata w lotach odbyły się w Harrachovie, na skoczni Čerťák K-185, skoczni na której rok wcześniej Małysz odniósł dwa zwycięstwa. Pierwsze dwie serie odbyły się 9 marca. Małysz po pierwszym skoku na odległość 184 m był piąty. Skok był jednak o osiemnaście metrów krótszy od prowadzącego Svena Hannawalda. Drugi skok Małysza był gorszy – 142 metry, który spowodował spadek na 18. miejsce, pozbawiając Polaka nadziei na medal. Pozostałe dwie serie z powodu zbyt silnego wiatru zostały odwołane. Mistrzem został Sven Hannawald, 18. miejsce Małysza było wówczas jego najgorszym startem na mistrzostwach świata w lotach (cztery lata później był dwudziesty).

23 marca w drużynowym konkursie na Velikance w Planicy wraz z innymi reprezentantami Polski zajął ostatnie, dziewiąte miejsce. Następnego dnia podczas kwalifikacji do indywidualnego konkursu PŚ, Adam Małysz pobił dotychczasowy rekord Polski, skacząc na 223,5 metra. Sam konkurs został odwołany z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych. W sezonie Małysz zgromadził łącznie 1475 punktów do klasyfikacji Pucharu Świata i wyprzedził drugiego Svena Hannawalda o 216 punktów.

2002/2003

W klasyfikacji generalnej w Letniej Grand Prix 2002 Adam Małysz zajął 10. miejsce, mając na koncie 126 punktów, ze stratą 434 do zwycięzcy owych zawodów, Andreasa Widhölzla. Najlepszymi jego występami były skoki w Hinterzarten (K-95) i Courchevel (K-120), gdzie w obu konkursach uplasował się na czwartej pozycji.

W pierwszym konkursie PŚ w sezonie 2002/2003 na skoczni w Ruce 29 listopada Adam Małysz zajął drugie miejsce za Primožem Peterką. Tym samym stracił żółtą koszulkę lidera Pucharu Świata pierwszy raz od 27 stycznia 2001 roku. 30 listopada na tej samej skoczni był czwarty. 7 grudnia na Granasen w Trondheim skoczek z Wisły zajął piątą pozycję. Następnego dnia na tej samej skoczni był szósty. 14 grudnia w Titisee-Neustadt Adam Małysz stanął na najniższym stopniu podium, przegrywając tylko z Martinem Höllwarthem i Sigurdem Pettersenem. Dzień później na tej samej skoczni uplasował się na szóstym miejscu. 21 grudnia w Engelbergu zajął jedną z trzech w sezonie pozycji poza pierwszą dziesiątką zawodów. Był piętnasty. Dzień później w ostatnim konkursie przed świętami Polak sklasyfikowany został na czwartym miejscu.

W 51. Turnieju Czterech Skoczni Adam Małysz zajął trzecie miejsce, przegrywając tylko z Janne Ahonenem i Svenem Hannawaldem. Podczas inauguracji w Oberstdorfie (29 grudnia) został sklasyfikowany na najniższym spośród wszystkich zajętych miejsc w tym Turnieju. Był trzynasty. W konkursie na Große Olympiaschanze zajął drugie miejsce ex aequo z Andreasem Goldbergerem. 4 stycznia na skoczni Bergisel był szósty, a w święto Trzech Króli na Paul-Ausserleitner-Schanze siódmy. W całym Turnieju łącznie zgromadził 959,7 punktu.

11 stycznia na skoczni Ještěd w Libercu zajął 16. miejsce, co było jego najgorszym występem w sezonie. 18 i 19 stycznia podczas zawodów Pucharu Świata w Zakopanem Małysz dwa razy zajął trzecie miejsce, za każdym razem przegrywając ze Svenem Hannawaldem i Florianem Lieglem. 23 stycznia w Hakubie zajął piąte miejsce, bezpośrednio wyprzedzając Janne Ahonena, z którym rywalizował o zwycięstwo w Pucharze Świata. 25 stycznia na Ōkurayamie w Sapporo był szósty i wyprzedził Ahonena o dwie pozycje. Dzień później na tej samej skoczni Małysz ponownie zajął szóstą lokatę przy 11. miejscu Janne Ahonena. 1 lutego na Kulm w Tauplitz stanął na najniższym stopniu podium, przegrywając tylko z Lieglem i Hannawaldem. Następnego dnia na tej samej skoczni był czwarty. Po konkursie Adam Małysz nadal zajmował drugie miejsce w klasyfikacji Pucharu Świata, przegrywając z Janne Ahonenem o jeden punkt. Polak nie wystartował w konkursach w Willingen, chcąc lepiej przygotować się do mistrzostw świata w Val di Fiemme. W efekcie spadł na 4. miejsce w klasyfikacji, wyprzedzony jeszcze przez Svena Hannawalda (który został liderem PŚ) i Andreasa Widhölzla.

Na mistrzostwach świata w Val di Fiemme na skoczniach w Predazzo Małysz, jako pierwszy skoczek od 29 lat, został mistrzem świata zarówno na normalnej, jak i na dużej skoczni. Dokonał tego, co udało się przed nim tylko trzem zawodnikom – Wirkoli z Norwegii w 1966, Napałkowowi z ZSRR w 1970 i Aschenbachowi z NRD w 1974. Przy okazji pobił rekordy tych obiektów (odpowiednio 107,5 i 136 m).

Pierwszymi zawodami po mistrzostwach świata były trzy konkursy rozegrane w ramach Turnieju Nordyckiego. We wszystkich triumfował Małysz, co dało mu drugie w karierze zwycięstwo w całym turnieju. 9 marca 2003 na skoczni Holmenkollbakken w Oslo zdobył 133,6 pkt (odbyła się tylko jedna seria konkursowa) i wyprzedził drugiego Floriana Liegla o 14,8 pkt, odnosząc swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo w sezonie. Słabe występy trzech najgroźniejszych konkurentów w walce o Kryształową Kulę (Widhölzl był 10., Hannawald 14. a Ahonen 19.) sprawiły, że Adam Małysz po raz pierwszy w całym sezonie został liderem łącznej punktacji Pucharu Świata. Pięć dni później na skoczni w Lahti wygrał z notą 267,4 pkt, o 4,8 pkt wyprzedzając Mattiego Hautamäkiego. Podczas ostatniego z konkursów, 15 marca w Lahti Małysz zwyciężył z przewagą 8,1 pkt nad Hautamäkim.

22 marca na Velikance w Planicy był drugi, przegrywając o 1,2 punktu z Hautamäkim. W ostatnim konkursie sezonu, 23 marca Małysz był czwarty, przegrywając z Hautamäkim, Hannawaldem i Hideharu Miyahirą. W całym sezonie PŚ wiślak zdobył 1357 punktów i wyprzedził drugiego Hannawalda o 122 punkty. Dzięki temu Adam Małysz został pierwszym i dotąd jedynym skoczkiem w historii, który zdobywał Kryształową Kulę trzy sezony z rzędu.

Podczas jednego z treningów na największej na świecie skoczni – Letalnicy w Planicy ustanowił swój rekord życiowy i rekord Polski skacząc 225 m. Tym samym wyrównał ówczesny nieoficjalny rekord świata Andreasa Goldbergera. Dwa dni później uzyskał dokładnie tę samą odległość, ustanawiając nowy nieoficjalny rekord Polski w długości lotu.

2003/2004

Adam Małysz podjął decyzję o rezygnacji ze startów w Letniej Grand Prix 2003 i zdecydował się wyłącznie skupić na przygotowaniach do sezonu zimowego.

Sezon 2003/2004 Adam Małysz rozpoczął od dwóch drugich miejsc w konkursach Pucharu Świata w Ruce. 28 listopada przegrał z Mattim Hautamäkim, a dzień później z Sigurdem Pettersenem. W efekcie, po dwóch pierwszych konkursach prowadził w klasyfikacji Pucharu Świata. 6 grudnia na skoczni w Trondheim zajął dziewiąte miejsce. W trakcie tego konkursu „Orłowi z Wisły" puściły gogle, które, jak się okazało później, miały wpływ na jego dyspozycję zarówno w tym konkursie, jak i w dalszej części sezonu[43]. Osiem dni później w Titisee-Neustadt uplasował się na 12. pozycji. Na skoczni w Engelbergu 20 grudnia był dziewiąty, przez co stracił żółtą koszulkę i pozycję lidera Pucharu Świata.

W Turnieju Czterech Skoczni Adam Małysz tylko raz zajął miejsce w czołowej dziesiątce zawodów. 29 grudnia w Oberstdorfie był dziewiąty. 1 stycznia w Garmisch-Partenkirchen zajął 19. pozycję, 4 stycznia w Innsbrucku był 25., a 6 stycznia w Bischofshofen – 20. W całym Turnieju został sklasyfikowany na 15. miejscu, zdobywając łącznie 908,6 punktów, o 158 punktów mniej od zwycięzcy – Sigurda Pettersena. Nieudane występy w TCS sprawiły że Adam Małysz zdecydował się nie wziąć udziału w dwóch kolejnych konkursach Pucharu Świata na skoczni Ještěd w Libercu i skupić się na zawodach PŚ w Zakopanem.

17 i 18 stycznia na Wielkiej Krokwi w Zakopanem Adam Małysz dwukrotnie był drugi. W pierwszym konkursie przegrał tylko z Michaelem Uhrmannem, a w drugim z Martinem Höllwarthem. 23 stycznia na skoczni w Hakubie zajął 32. miejsce, pierwszy raz od ponad trzech lat nie kwalifikując się do drugiej serii. Konkurs rozgrywany był w nierównych warunkach atmosferycznych. Polak skoczył wówczas 91,5 metra (na skoczni K-120). Następnego dnia na Ōkurayamie w Sapporo Małysz był 12. 25 stycznia na tej samej skoczni zajął 11. pozycję. 7 lutego na mamuciej skoczni w Oberstdorfie uplasował się na 22. miejscu. 14 lutego w Willingen był dziewiętnasty.

Mistrzostwa świata w lotach Adam Małysz rozpoczął od skoku na odległość 187,5 metra, co dało mu 6. miejsce. Tracił do prowadzącego Tommy Ingebrigtsena 21,4 pkt. W drugim skoku Małysz uzyskał 215,5 metra i utrzymał szóstą pozycję, tracąc do medalu po pierwszym dniu 13,4 pkt. Drugi dzień rozpoczął od skoku na odległość 203,5 metra. Po tym skoku spadł na dziewiąte miejsce. Ostatni skok na odległość 196,5 metra nie pozwolił Małyszowi utrzymać się w pierwszej dziesiątce. Zajął 11. miejsce, tracąc do mistrza świata Roara Ljøkelsøya 55 punktów. Wówczas był to najlepszy indywidualny wynik Adama Małysza w karierze podczas mistrzostw świata w lotach. W konkursie drużynowym wraz z Robertem Mateją, Mateuszem Rutkowskim i Wojciechem Skupieniem zajął 8. miejsce.

Podczas piątkowego treningu na skoczni w Park City, 27 lutego 2004 Adam Małysz miał groźny upadek. Na kilkadziesiąt sekund stracił przytomność, jednak ostatecznie skończyło się tylko na otarciach i obiciach[44]. Z zeskoku skoczka zabrała karetka sanitarna. Do końca sezonu Małysz nie startował i zajął ostatecznie 12. miejsce w końcowej klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

2004/2005

W 2004 Małysz wygrał Letnią Grand Prix. W całych zawodach zgromadził 520 punktów. Czterokrotnie stanął na najwyższym stopniu podium. Wygrał w Hinterzarten (K-95), Courchevel (K-120), Zakopanem (K-120) i Predazzo (K-120).

W inauguracji PŚ sezonu 2004/2005 27 listopada na Rukatunturi w Ruce zajął 19. miejsce. Podczas drugiego konkursu na tej samej skoczni ponownie był 19. 4 grudnia na skoczni w Trondheim został sklasyfikowany na 15. pozycji. Dzień później zajął siódme miejsce, dzięki czemu awansował do czołowej „piętnastki” Pucharu Świata i tym samym nie musiał brać udziału w kwalifikacjach. 11 grudnia na dużej skoczni w Harrachovie odniósł zwycięstwo, przerywając tym samym passę czterech zwycięstw Janne Ahonena. Następnego dnia Małysz zajął 11. miejsce. 18 grudnia w Engelbergu uplasował się na ósmej lokacie. Na drugi dzień, w konkursie na tej samej skoczni, był piąty.

W Turnieju Czterech Skoczni Małysz zajął czwarte miejsce, przegrywając z Janne Ahonenem, Martinem Höllwarthem i Thomasem Morgensternem. W pierwszym z konkursów, 29 grudnia na Schattenbergschanze zajął trzecie miejsce. 1 stycznia na skoczni w Garmisch-Partenkirchen był siódmy. Dwa dni później na Bergisel zajął drugą pozycję, tuż za Janne Ahonenem. Podczas ostatniego z konkursów, na skoczni w Bischofshofen był siódmy. W całym Turnieju zdobył łącznie 985,3 punktów, o 58 mniej od zwycięzcy Ahonena.

Małysz pod skocznią w Titisee-Neustadt.

9 stycznia w Willingen uplasował się na dziewiątym miejscu. Sześć dni później na Kulm w Tauplitz polski skoczek stanął na najniższym stopniu podium. Przegrał wówczas tylko z Andreasem Widhölzlem i Roarem Ljøkelsøyem. Dzień później na tej samej skoczni Małysz zdecydowanie wygrał. 22 stycznia na Hochfirstschanze w Titisee-Neustadt zajął siódmą pozycję. Dzień później na tej samej skoczni był drugi, tuż za Jakubem Jandą. 29 stycznia na Wielkiej Krokwi zwyciężył ex aequo z Roarem Ljøkelsøyem. Następnego dnia ponownie wygrał, tym razem już niepodzielnie. W dwóch kolejnych konkursach, które odbyły się w Sapporo, nie wystartował. 11 lutego podczas próby przedolimpijskiej na skoczni w Pragelato był dziewiąty, dwa miejsca za Kamilem Stochem.

Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie nie udało się Małyszowi obronić tytułów mistrza świata sprzed dwóch lat z Predazzo. Zajął kolejno 6. miejsce na skoczni K-90 oraz 11. miejsce na skoczni K-120.

W TN Małysz zajął 11. lokatę. W pierwszym konkursie, 6 marca w Lahti, uplasował się na siódmej pozycji (125 m i 122 m). Następnie w Kuopio razem z Jakubem Jandą stanął na podium, notując trzecie miejsce. W Lillehammer zajął 22. pozycję, skacząc 125 i 114 metrów. W ostatnim konkursie, w Oslo, uzyskując 117,5 i 118,5 metra, uplasował się na 19. miejscu. Turniej zakończył mając na koncie 976,9 punktu.

19 marca na Letalnicy Polak uplasował się na piątej pozycji, przegrywając tylko z Mattim Hautamäkim, Andreasem Widhölzlem, Bjørnem Einarem Romørenem i Roarem Ljøkelsøyem. Podczas ostatniego konkursu w sezonie, 20 marca w Planicy Małysz zajął 15. miejsce. Sezon 2004/2005 zakończył w PŚ na czwartym miejscu, zdobywając łącznie 1201 punktów do klasyfikacji.

2005/2006

Małysz podczas zawodów PŚ w Oslo w 2006 roku

W Letniej Grand Prix 2005 Małysz uplasował się na 42. pozycji. Startował w trzech konkursach. W Hinterzarten zajął 18. miejsce. W Zakopanem był 26., a konkurs w Bischofshofen zakończył na 20. pozycji.

Pierwszy konkurs Pucharu Świata w sezonie 2005/2006 miał odbyć się 25 listopada w Ruce, jednak z powodu silnego wiatru zawody były kilkakrotnie przekładane. W efekcie 26 listopada odbyły się dwa konkursy. W pierwszym z nich Adam Małysz zajął siódme miejsce, a w drugim był piąty. 3 grudnia na skoczni w Lillehammer był dziesiąty. Dzień później na tej samej skoczni uplasował się na piątej lokacie. 10 grudnia na dużej skoczni w Harrachovie skoczek z Wisły zajął ósmą lokatę. Dzień później był 7. Tydzień później w zawodach na skoczni Gross-Titlis-Schanze w Engelbergu uplasował się na 13. miejscu.

Małysz wystąpił tylko w dwóch pierwszych konkursach Turnieju Czterech Skoczni. Po startach w konkursach w Oberstdorfie (13. miejsce) i w Garmisch-Partenkirchen (21. miejsce) ówczesny trener reprezentacjiHeinz Kuttin postanowił przygotować go do zawodów Pucharu Świata w Zakopanem i do konkursów olimpijskich w Turynie. W efekcie Adam Małysz zajął 35. miejsce w końcowej klasyfikacji TCS.

Małysz, mimo wycofania się z Turnieju, wziął udział w MŚ w lotach w Kulm. Były one w jego wykonaniu jednak najgorsze w całej karierze. Po treningach wydawało się, że nawet może mieć problem z awansem do drugiej serii. Ostatecznie po pierwszym skoku na 177,5 m zajmował 22. miejsce. Drugi był jeszcze słabszy (163 m) i Małysz po pierwszym dniu zajmował 24. miejsce. Drugi dzień był nieco lepszy. Skoki na 171,5 m oraz 181,5 m pozwoliły mu przesunąć się na 20. miejsce, jedną pozycję za Robertem Mateją. W konkursie drużynowym polska reprezentacja, wraz z Adamem Małyszem w składzie, zajęła 9. miejsce.

28 stycznia na Wielkiej Krokwi w Zakopanem „Orzeł z Wisły” zajął czwarte miejsce, przegrywając tylko z Mattim Hautamäkim, Tami Kiuru i Janne Ahonenem. Drugiego dnia na tej samej skoczni był 14. Tydzień później odbyły się dwa konkursy w Sapporo, w których Polak nie wystartował.

Niepowodzeniem zakończył się start Małysza w zimowych igrzyskach olimpijskich w Turynie na skoczniach w Pragelato. W pierwszym konkursie na normalnej skoczni Polak zajął 7. miejsce. Mistrz olimpijski, Norweg Lars Bystøl, w dwóch seriach pokonał Małysza zaledwie o metr (101,5 m i 103,5 m przy 101,5 m i 102,5 metra Polaka). Dawało to Małyszowi nadzieje na walkę o medal w konkursie na dużej skoczni. Tam jednak Polak spisał się dużo gorzej. Zajął dopiero 14. miejsce, do zwycięzcy, Thomasa Morgensterna, tracąc prawie 55 punktów. Strata do brązowego medalisty wyniosła 28 punktów. W konkursie drużynowym zajął 5. miejsce. Występ w Turynie Adam Małysz przyjął jako porażkę i nie krył rozczarowania swoim występem[45].

W sezonie 2005/2006 „Orzeł z Wisły” uplasował się na piątej pozycji w Turnieju Skandynawskim. 5 marca na skoczni Salpausselkä w Lahti był szósty. Dwa dni później w Kuopio zajął pierwsze w sezonie miejsce na podium; był trzeci, tuż za Andreasem Küttelem i Thomasem Morgensternem. 10 marca na skoczni Lysgårdsbakken w Lillehammer był 11. Dwa dni później na Holmenkollbakken w stolicy Norwegii, Oslo Adam Małysz zwyciężył, czwarty raz w karierze na tej skoczni. W owym konkursie uzyskał w pierwszej serii 130,5 metra, a w drugiej – 124,5 m. W całym Turnieju zdobył 1068,7 punktu i, jako piąty zawodnik w stawce, stracił do czwartego Andreasa Koflera 0,1 punktu.

18 marca na Letalnicy w Planicy zajął szóstą lokatę. Dzień później w ostatnim konkursie sezonu był ósmy. W końcowej klasyfikacji Pucharu Świata w sezonie 2005/2006 Adam Małysz zajął dziewiąte miejsce, zdobywając łącznie 634 punkty.

2006/2007

W Letniej Grand Prix 2006 Małysz odniósł trzecie zwycięstwo jako pierwszy skoczek w historii. W pierwszym konkursie, 6 sierpnia na skoczni w Hinterzarten, zajął szóste miejsce. Dwa dni później w Predazzo zwyciężył. 12 sierpnia w Engelbergu został sklasyfikowany na piątej pozycji, za Andreasem Koflerem, Gregorem Schlierenzauerem, Simonem Ammannem i Wolfgangiem Loitzlem. 14 sierpnia w Courchevel Małysz był trzeci. Pozostałe trzy konkursy, w których wziął udział, tj. 26 sierpnia w Zakopanem, 30 września w Klingenthal i 3 października w Oberhofie Małysz rozstrzygnął na swoją korzyść.

Sezon 2006/2007 Adam Małysz rozpoczął od 34. pozycji na skoczni w Ruce. Konkurs rozgrywany był jednak w niekorzystnych warunkach atmosferycznych. Z czołowej piętnastki PŚ sezonu 2005/2006 do finałowej serii konkursu w Ruce awansował tylko Thomas Morgenstern i Matti Hautamäki. 2 grudnia w Lillehammer Małysz uplasował się na piętnastym miejscu, po upadku w pierwszej serii. Następnego dnia na tej samej skoczni stanął na najniższym stopniu podium, przegrywając tylko z Gregorem Schlierenzauerem i Andersem Jacobsenem. Podobnie 16 grudnia w Engelbergu. Dzień później na tej samej skoczni Małysz został sklasyfikowany na szóstej pozycji.

Małysz zajął siódme miejsce w 55. Turnieju Czterech Skoczni. 30 grudnia podczas pierwszego z turniejowych konkursów na Schattenbergschanze w Oberstdorfie zajął trzecie miejsce z notą 280,3 punktów (miał skoki na 132 m i 134 m). Przegrał wówczas tylko ze Schlierenzauerem i Andreasem Küttelem. 1 stycznia podczas konkursu na skoczni w Garmisch-Partenkirchen zajął 12. miejsce z notą 123,9 punktów (w I serii 120,5 m; druga seria skoków została odwołana). 4 stycznia na Bergisel w Innsbrucku został sklasyfikowany na szóstej pozycji z notą 249,9 punktów (124 m i 126,5 m). 6 stycznia w ostatnim spośród czterech konkursów Turnieju Czterech Skoczni w Bischofshofen był ósmy, bezpośrednio wyprzedzając Kamila Stocha. Adam Małysz uzyskał wówczas 252,4 punktów po skokach na 129,5 i 133,5 metra. W łącznej klasyfikacji zdobył 906,5 punktów, o 55,4 mniej od zwycięskiego Andersa Jacobsena.

13 stycznia Małysz zajął ósme miejsce na mamuciej skoczni w Vikersund. 20 stycznia podczas konkursu na Wielkiej Krokwi w Zakopanem zajął piąte miejsce, przegrywając z Rokiem Urbancem, Roarem Ljøkelsøyem, Mattim Hautamäkim i Tomem Hildem. Tydzień później na skoczni w Oberstdorfie wygrał pierwsze zawody w sezonie. Było to jednocześnie jego 30. wiktoria w konkursach Pucharu Świata. Następnego dnia na tej samej skoczni był czwarty. 3 i 4 lutego w Titisee-Neustadt skoczek z Wisły dwukrotnie triumfował. 7 lutego na skoczni w Klingenthal zajął trzecią lokatę, przegrywając jedynie ze Schlierenzauerem i Ammannem. Trzy dni później na skoczni w Willingen uplasował się na siódmym miejscu.

Na mistrzostwach świata w Sapporo wiślak zdobył złoty medal na skoczni K-90 z przewagą 21,5 pkt. nad drugim Simonem Ammannen. Tym samym Małysz stał się najbardziej utytułowanym skoczkiem w historii mistrzostw (4 złote medale i jeden srebrny). Nigdy wcześniej zwycięzcy od wicemistrza nie dzieliła tak znaczna różnica punktowa. W pierwszym z konkursów o mistrzostwo świata na obiekcie K-120 Małysz zajął czwarte miejsce.

W sezonie 2006/07 Adam Małysz po raz trzeci w karierze wygrał Turniej Nordycki. Uczynił to jako pierwszy skoczek w historii. 11 marca podczas konkursu w Lahti odniósł swoje 33. zwycięstwo w konkursach Pucharu Świata, tym samym zrównując się z zajmującym drugie miejsce na liście wszech czasów Niemcem Jensem Weißflogiem. Dwa dni później na Puijo w Kuopio ponownie odniósł zwycięstwo. 17 marca na Holmenkollbakken w Oslo po raz piąty i ostatni w karierze wygrał zawody Pucharu Świata w tym miejscu. Dzięki temu pierwszy raz od 2003 roku awansował na pierwszą pozycję w klasyfikacji Pucharu Świata. W drugim konkursie na tej samej skoczni zajął 54. miejsce, jednak skok oddał w niekorzystnych warunkach atmosferycznych. Wylądował na 89 metrze, broniąc się przed upadkiem. Tym samym utracił prowadzenie w Pucharze Świata na rzecz Andersa Jacobsena. W klasyfikacji generalnej Turnieju Skandynawskiego zgromadził 822,4 punktu, o 2,1 pkt. więcej od drugiego w klasyfikacji Andreasa Koflera.

Podczas ostatniego weekendu w sezonie na Letalnicy w Planicy (23–25 marca) Adam Małysz wygrał wszystkie trzy konkursy. Pierwszy raz w karierze zwyciężał na tej skoczni. Ponadto pierwszy raz był najlepszy w trzech konkursach Pucharu Świata w przeciągu jednego weekendu. W końcowej klasyfikacji PŚ wygrał z łączną liczbą punktów 1453, wyprzedzając drugiego Jacobsena o 134 punkty. Tym samym Adam Małysz jako drugi skoczek w historii, po Mattim Nykänenie czwarty raz sięgnął po Kryształową Kulę.

2007/2008

W pierwszym z konkursów Letniej Grand Prix 2007, 12 sierpnia w Hinterzarten Adam Małysz zajął drugie miejsce, przegrywając z Thomasem Morgensternem. Dwa dni później na skoczni w Courchevel Polak ponownie był drugi, dzięki czemu został liderem klasyfikacji generalnej. 16 sierpnia w Pragelato Małysz zajął trzecie miejsce, tuż za Gregorem Schlierenzauerem i Morgensternem. Dwa dni później w Einsiedeln Małysz zajął drugą pozycję, przegrywając z Morgensternem. 24 sierpnia w pierwszym konkursie na Wielkiej Krokwi Małysz uplasował się na trzecim miejscu. Dzień później wygrał. W późniejszych konkursach LGP nie wystartował, przez co przegrał ogólną rywalizację z Thomasem Morgensternem i zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej LGP.

Sezon 2007/2008 Pucharu Świata w skokach narciarskich Małysz rozpoczął od 16. miejsca w konkursie rozegranym 1 grudnia roku w fińskiej Ruce. W konkursach rozgrywanych w dniach 8–9 grudnia w Trondheim zajął odpowiednio siódme i ósme miejsce. 13 grudnia na skoczni Alpenarena w Villach zajął 10. miejsce. Drugiego dnia był dziewiąty, skacząc na odległość 91 i 90 metrów. W przedświątecznych konkursach w Engelbergu – 22 i 23 grudnia – zajął 10. i 13. miejsce.

W pierwszym konkursie TCS w Oberstdorfie na Schattenbergschanze Małysz zajął 17. miejsce. W noworocznym konkursie na nowo wybudowanej skoczni w Garmisch-Partenkirchen był piąty. Z powodu silnego wiatru zawody w Innsbrucku nie odbyły się, ale zostały przeniesione w Bischofshofen, gdzie Małysz zajął dziewiąte miejsce. W ostatnim konkursie, w tym samym mieście, był szósty. 56. Turniej Czterech Skoczni zakończył na czwartej pozycji.

Adam Małysz w trakcie zawodów PŚ w Zakopanem.

Tydzień po ostatnich zawodach TCS, w konkursie w Predazzo, po nieudanym skoku, zajął 46. miejsce. Dzień później na tej samej skoczni również nie awansował do drugiej serii zawodów, zajmując 40. miejsce po skoku na odległość 111,5 m. Tydzień później na mamuciej skoczni w Harrachovie Małysz skoczył 130 m. Zawody zostały jednak anulowane z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych. Następnego dnia Małysz po raz kolejny nie zakwalifikował się do finałowej serii. Został sklasyfikowany na 36. miejscu. W kolejny weekend zawody odbywały się na Wielkiej Krokwi w Zakopanem. Piątkowy konkurs Małysz ukończył na jedenastym miejscu, niedzielny, przeniesiony z soboty, na czwartym. Następne zawody w japońskim Sapporo Małysz opuścił. Do rywalizacji w Pucharze Świata powrócił 8 lutego w Libercu, gdzie zajął 7. miejsce. Dzień później był dziewiąty. Podczas kolejnego konkursu rozegranego 17 lutego w Willingen Małysz zajął 11. miejsce.

Adam Małysz na MŚwL do Oberstdorfu na skocznię K-185 nie jechał jako faworyt, ale mimo to w skokach treningowych plasował się w czołówce. W pierwszej serii mistrzostw uzyskał 207,5 metra i zajmował 6. miejsce, tracąc do lidera 10,4 pkt. W drugiej serii skoczył 211,5 metra i po pierwszym dniu mistrzostw plasował się na 5. miejscu. Do brązowego medalu tracił 11,5 pkt. W trzeciej serii lotów Małysz uzyskał odległość 192,5 metra i spadł na 7. miejsce. W ostatniej serii skoczył 196 metrów i ostatecznie mistrzostwa świata w lotach ukończył na dziewiątym miejscu, ze stratą 57,4 pkt do mistrza świata Gregora Schlierenzauera. W konkursie drużynowym Polska zajęła 10. miejsce[i]. Małysz uzyskał odległość 199,5 metra.

Adam Małysz zajął ósme miejsce w Turnieju Nordyckim, łącznie gromadząc 820,2 pkt. W Kuopio zajął siódme i dwunaste miejsce, zaś w Lillehammer i Oslo był jedenasty.

Sezon zakończył się dla Polaka dziewiątym i dwunastym miejscem na skoczni mamuciej w Planicy. W końcowej klasyfikacji Pucharu Świata zajął on 12. miejsce. Był to jednocześnie pierwszy od ośmiu lat sezon w którym Małysz ani razu nie stanął na podium żadnego z konkursów Pucharu Świata.

2008/2009

Letnią Grand Prix 2008 wiślak zakończył na 34. pozycji w klasyfikacji końcowej. Polak wystartował w pięciu konkursach. W Hinterzarten uplasował się na 22. miejscu. W Zakopanem zajął 30. i 15. lokatę. W Klingenthal był 18. Ostatnimi zawodami w Libercu Adam Małysz zakończył starty w LGP na 9. pozycji.

Sezon 2008/2009 Małysz rozpoczął 14. miejscem w Ruce (29 listopada). W następny weekend (6–7 grudnia) w norweskim Trondheim zajął 25. i 27. miejsce. Słabe wyniki zdecydowały o wycofaniu się z kolejnych zawodów (13–14 grudnia) we włoskim Pragelato. Do rywalizacji powrócił na przedświąteczne konkursy w szwajcarskim Engelbergu (20–21 grudnia). W pierwszym konkursie był 21., a drugie zawody ukończył na 18. miejscu.

W pierwszym konkursie niemiecko-austriackiego TCS wiślanin zajął 27. miejsce. Do drugiej serii konkursu w Oberstdorfie wszedł jako tzw. lucky loser, przegrywając swój pojedynek z Romanem Koudelką. W Garmisch-Partenkirchen odnotował jeden z najgorszych wyników w historii swoich występów w Turnieju. Nie zdołał awansować do drugiej serii, przegrywając rywalizację z niemieckim zawodnikiem Andreasem Wankiem i ostatecznie został sklasyfikowany na 37. miejscu. Trzeci konkurs rozgrywany w Innsbrucku Polak ukończył na 15. miejscu. Po zawodach w stolicy Tyrolu, wycofał się z TCS i nie wystąpił w Bischofshofen.

Nie wziął także udziału w konkursach lotów narciarskich w austriackim Tauplitz (10–11 stycznia). Skoczek zwrócił się o pomoc do swojego byłego szkoleniowca, Hannu Lepistoe. W kolejnych konkursach, w Zakopanem (16–17 stycznia), Małysz zajął 8. i 12. miejsce. Podczas próby przedolimpijskiej w kanadyjskim Whistler (24–25 stycznia) Małysz powtórzył swój dotychczasowy najlepszy wynik w sezonie (8. miejsce w Zakopanem) i otrzymał tytuł Man of the Day. W drugim konkursie uplasował się na 4. pozycji, ponownie otrzymując tytuł zawodnika dnia. Następne konkursy w japońskim Sapporo (31 stycznia-1 lutego) Małysz opuścił. 8 lutego polski skoczek w loteryjnym konkursie w Willingen zajął 27. miejsce. Trzy dni później, w Klingenthal, był 9. W kolejnych zawodach na mamuciej skoczni w Oberstdorfie (14 lutego) nie wystartował.

Na mistrzostwach świata rozgrywanych w czeskim Libercu Małyszowi nie udało się obronić tytułu sprzed dwóch lat. 21 lutego na skoczni normalnej po skokach na 96 m i 89,5 m zajął 22. miejsce. 6 dni później, na skoczni K-120, w jednoseryjnym konkursie uzyskał 127 metrów i został sklasyfikowany na 12. pozycji. W konkursie drużynowym reprezentacja Polski w składzie: Adam Małysz, Stefan Hula, Kamil Stoch i Łukasz Rutkowski zajęła czwarte miejsce, przegrywając brązowy medal o 9,2 punktu ze skoczkami japońskimi.

W pierwszym konkursie turnieju, na normalnej skoczni w Lahti, Małysz uplasował się na 24. pozycji. Dwa dni później, 10 marca w fińskim Kuopio Adam Małysz podczas swego 300. startu w Pucharze Świata zajął 3. miejsce. Było to jego pierwsze podium w zawodach Pucharu Świata od blisko dwóch lat. W kolejnych zawodach w norweskim Lillehammer był czwarty. 15 marca na mamuciej skoczni w Vikersund, skokami na odległość 186 m i 190 m wywalczył 8. miejsce. Ostatecznie w TN był piąty.

Po Turnieju Skandynawskim przyszedł czas na weekend w Planicy. 20 marca Małysz w jednoseryjnym konkursie lotów zajął 2. miejsce. Dzień później, razem ze Stefanem Hulą, Łukaszem Rutkowskim i Kamilem Stochem, zajął 2. miejsce w drużynie. Wygrali Norwegowie. W ostatnim konkursie sezonu, 22 marca, ponownie zajął 2. miejsce, przegrywając w finale z Harrim Ollim. Zdobył także tytuł Man of the Year, przyznawany za zdobycie największej liczby tytułów Man of the Day w sezonie.

2009/2010

Małysz rozpoczął rywalizację w LGP od szóstego miejsca w Hinterzarten, a trzy dni później w Pragelato stanął na drugim stopniu podium przegrywając z Simonem Ammannem. Dzięki temu zajmował drugie miejsce w klasyfikacji generalnej LGP oraz Turnieju Czterech Narodów. W trzecim konkursie tych cyklów, w Courchevel, Polak ponownie był drugi i znów przegrał z Ammannem. W Einsiedeln zajął miejsce tuż poza pierwszą dziesiątką. Nie przeszkodziło mu to jednak w utrzymaniu drugiego miejsca w klasyfikacji Turnieju Czterech Narodów i w klasyfikacji generalnej Grand Prix. Tydzień później w Zakopanem odbyły się dwa konkursy, w których skoczek z Wisły zajął kolejno trzecie i dwudzieste pierwsze miejsce. 29 i 30 sierpnia w Hakubie oraz 3 października w Klingenthal Małysz nie wystartował.

Adam Małysz w kwalifikacjach do inauguracyjnego konkursu w Ruce skacząc w bardzo niekorzystnych warunkach atmosferycznych uzyskał 101 metrów, przez co pierwszy raz od grudnia 1999 roku (nie licząc dyskwalifikacji w kwalifikacjach do konkursu PŚ w Kuopio w 2000 roku) nie zdołał się zakwalifikować do konkursu. Tego samego dnia rozegrano również konkurs drużynowy, w którym wraz z Kamilem Stochem, Krzysztofem Miętusem oraz Piotrem Żyłą zajął 5. miejsce, skacząc 141,5 m i 143 m. Tydzień później (5–6 grudnia) w norweskim Lillehammer wiślanin uplasował się kolejno na 3. i 8. pozycji. Zawody, które odbyły się 18 grudnia na skoczni w Engelbergu ukończył na 12. miejscu. Dzień później zajął 23. lokatę. W jednoseryjnym konkursie, który odbył się 20 grudnia Małysz zajął 8. pozycję.

Adam Małysz w inaguracyjnym konkursie 58. Turnieju Czterech Skoczni, który odbył się w niemieckim Oberstdorfie, uplasował się na 8. pozycji ze stratą 35,5 pkt. do zwycięzcy Andreasa Koflera. Noworoczny konkurs na skoczni w Garmisch-Partenkirchen Polak ukończył na 11. pozycji. Dwa dni później na skoczni Bergisel w Innsbrucku po skokach na odległość 123,5 m oraz 118 m wywalczył 7. lokatę. W ostatnim konkursie TCS w Bischofshofen zajął 18. lokatę. W klasyfikacji generalnej Turnieju uplasował się na dziewiątej pozycji.

Konkurs lotów 9 stycznia na skoczni w Tauplitz Polak ukończył na 7. pozycji. Oddał wówczas skoki na odległość 187,5 m oraz 190,5 m. Uzyskał za nie notę 357,6 pkt. i do zwycięzcy zawodów, Roberta Kranjca, stracił 24,9 pkt. W drugim konkursie na tej samej skoczni oddał podobne skoki; 188,5 m oraz 190 m pozwoliły mu zająć 8. miejsce. Małysz nie wziął udziału w japońskich konkursach w Sapporo. Wystąpił dopiero 22 i 23 stycznia na Wielkiej Krokwi w Zakopanem. W pierwszym konkursie zajął piątą lokatę, natomiast w drugim był czwarty ze stratą dwóch punktów do trzeciego Thomasa Morgensterna. Konkurs lotów w Oberstdorfie ukończył na 6. miejscu ze stratą ponad 20 punktów do zwycięzcy Andersa Jacobsena. 3 lutego na skoczni w Klingenthal Małysz zajął najwyższą w sezonie drugą lokatę. Przegrał tylko z Simonem Ammannem.

Adam Małysz – dwukrotny srebrny medalista igrzysk w Vancouver.
Adam Małysz odznaczony Orderem Odrodzenia Polski w 2010 przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego.

13 lutego 2010 w Vancouver na igrzyskach olimpijskich w konkursie na normalnej skoczni Adam Małysz zdobył srebrny medal z notą 269,5 pkt, przegrywając z Simonem Ammannem o 7 punktów. 20 lutego Polak oddał skoki na odległość 137 m i 133,5 m i ponownie zdobył srebrny medal, ponownie przegrywając ze Szwajcarem. Konkurs drużynowy reprezentacja Polski ukończyła na szóstej pozycji, przegrywając z Austriakami, Niemcami, Norwegami, Finami i Japończykami. Małysz oddał skoki na odległość 136,5 m oraz 139,5 m.

Po powrocie z olimpiady Małysz wziął udział w konkursie skoków w ramach Pucharu Kontynentalnego, które odbywały się w Wiśle na skoczni jego imienia. Zwyciężył w tych zawodach, dwukrotnie oddając skoki na odległość 126,5 metra.

7 marca w pierwszym konkursie Turnieju Nordyckiego na skoczni w Lahti Adam Małysz zajął drugą lokatę, podobnie jak na igrzyskach olimpijskich przegrywając ze Szwajcarem Simonem Ammannem. Było to jego 80. pucharowe podium w karierze. W kolejnym konkursie turnieju, 9 marca w Kuopio, Małysz oddał skoki na odległość 123 m i 123,5 m i ponownie przegrał tylko z Ammannem. W norweskim Lillehammer Polak również znalazł się na podium. Tym razem jednak wywalczył trzecią lokatę. Po raz kolejny najlepszy okazał się dwukrotny mistrz olimpijski z Vancouver, a na drugim stopniu podium stanął Austriak Gregor Schlierenzauer. Na skoczni Holmenkollbakken w Oslo Małysz zajął ponownie drugą pozycję za Ammannem, pomimo iż po pierwszej serii był trzynasty. Za swoje skoki uzyskał notę 258,7 pkt. i ze zwycięzcą konkursu przegrał o 9 punktów.

19 marca 2010 odbyły się dwie serie w ramach mistrzostw świata w lotach w Planicy. W pierwszej próbie Małysz uzyskał 217,5 m i z niewielką przewagą prowadził w konkursie. Drugi skok Polaka był o 2,5 metra krótszy, w związku z czym spadł on na drugie miejsce. Dzień później lądował na 211 m oraz 211,5 m i mistrzostwa ukończył na czwartym miejscu. Do trzeciego Andersa Jacobsena stracił zaledwie 0,4 pkt.

2010/2011

8 sierpnia w Hinterzarten po raz pierwszy od 2007 roku Adam Małysz zwyciężył w indywidualnych zawodach Letniej Grand Prix. Drugiego w zawodach Thomasa Morgensterna wyprzedził o 3,8 pkt., natomiast trzeciego Kalle Keituriego o 14,9 pkt. 13 sierpnia w Courchevel Małysz zajął 4. lokatę przegrywając z Daiki Itō i dwoma Austriakami – Zaunerem i Morgensternem, którzy zostali sklasyfikowani na 2. miejscu. 15 sierpnia w Einsiedeln Małysz zajął 2. pozycję przegrywając o 1,7 pkt. z Japończykiem Itō i wyprzedzając trzeciego w konkursie, zwycięzcę kwalifikacji, Macieja Kota. Tym wynikiem zapewnił sobie zwycięstwo w ogólnej klasyfikacji Turnieju Czterech Narodów. 20 sierpnia w Wiśle zajął 1. miejsce wyprzedzając o 0,6 pkt swojego rodaka Kamila Stocha[46]. Dzień później na tej samej skoczni uplasował się tuż za podium. 1 października w czeskim Libercu wiślak odniósł trzynaste, ostatnie zwycięstwo w zawodach LGP w karierze. Po skokach na odległość 126 m i 127,5 m wyprzedził drugiego w klasyfikacji Toma Hildego o 9,6 pkt. Dwa dni później w Klingenthal Małysz został zdyskwalifikowany w pierwszej serii konkursowej za start przy czerwonym świetle[47].

W połowie listopada, na treningach w Lillehammer Orzeł z Wisły przeskoczył skocznię, czego skutkiem okazało się być przeciążenie kolana. Kontuzja ta mogła spowodować rezygnację ze startów w Ruce[48]. Udało się jednak doprowadzić skoczka do sprawności; zdecydował się on na start w obu konkursach na skoczni Rukatunturi, zarówno w drużynowym, jak i indywidualnym. Małysz zainaugurował sezon piątym miejscem w konkursie drużynowym, dwukrotnie skacząc najdalej w polskim zespole (140 m i 132,5 m). Indywidualnie zajął 9. lokatę. 1 grudnia w Kuopio powtórzył ten wynik, skacząc 119,5 metra i 120,5 metra. W pierwszym konkursie w Lillehammer zajął 5. miejsce, skacząc w I serii 136,5 m, a w II kolejce 133,5 m. Dzień później znowu uplasował się na 9. pozycji. W zawodach w Engelbergu, pierwszy raz w sezonie Małysz wypadł poza czołową „10” (był 14., w jedynej kolejce osiągnął 124,5 m). W sobotę, skacząc 137 metrów, objął prowadzenie po pierwszych pięćdziesięciu skokach. W drugiej serii nie skakał jednak jako ostatni, ponieważ Thomas Morgenstern zgłosił awarię zamka i startował po Polaku[49]. Małysz skoczył 135 m; Austriak, który zdołał wystartować, pofrunął pół metra dalej, co przy lepszych notach zapewniło mu wygraną o 2,2 punktu nad drugim Małyszem. Następnego dnia pierwszy skok na odległość 119,5 m dał Małyszowi 17. pozycję (był to jednak 4. rezultat pierwszej dziesiątki zawodników PŚ). W drugiej kolejce skoczył najdalej w całym konkursie – 137 metrów. Dzięki słabszym skokom zawodników będących przed reprezentantem Polski, awansował on na trzeci stopień podium. Małysza wyprzedzili Andreas Kofler i Morgenstern.

W pierwszej serii pierwszego konkursu Turnieju Czterech Skoczni w Oberstdorfie Małysz wystąpił w parze z liderem Pucharu Świata Morgensternem (Austriak, podobnie jak Andreas Kofler i Simon Ammann, zrezygnował ze skoku kwalifikacyjnego, co oznaczało przesunięcie go na koniec stawki). Rywalizację zdecydowanie przegrał, skacząc 115 metrów, ale zakwalifikował się jednak do drugiej serii z 21. miejsca jako tzw. „szczęśliwy przegrany”. Dzięki drugiemu skokowi, w którym osiągnął 131,5 metra, Małysz ostatecznie zajął 11. miejsce. W składającym się z jednej serii konkursie w Garmisch-Partenkirchen Polak startował w parze z Japończykiem Yūtą Watase. Oddając skok na odległość 132 metrów pokonał rywala o 36,9 punktu i stanął na najniższym stopniu podium, przegrywając z Simonem Ammannem i Pawłem Karelinem. Austriacką część turnieju rozpoczął od kolejnego miejsca na podium. W Innsbrucku po pierwszej serii zajmował drugie miejsce (skok na 128 m) i w drugiej obronił tę lokatę skokiem 123,5 metra. Przegrał z Morgensternem. W klasyfikacji generalnej TCS po trzech konkursach Małysz plasował się na trzeciej pozycji. W konkursie w Bischofshofen nie utrzymał jednak tej lokaty. Pierwszą kolejkę zakończył 13. rezultatem, szybując na odległość 124,5 metra – pół metra przed punktem K. W drugiej serii skoczył dwa metry dalej i awansował na 10. miejsce, ale Turniej ukończył na 6. pozycji.

Adam Małysz po raz ostatni na najwyższym stopniu podium PŚ, 21 stycznia 2011 w Zakopanem
Adam Małysz po upadku w niedzielnym konkursie PŚ w Zakopanem

W kolejnych zawodach PŚ, na mamucie w Harrachovie, Małysz po raz piąty w sezonie wskoczył na podium. Zajął 3. miejsce po skokach na odległość 197,5 m i 189 m. Został wyprzedzony jedynie przez Martina Kocha i Morgensterna. W konkursie niedzielnym ponownie był trzeci po pierwszej części zawodów (pofrunął 201 metrów), jednak w drugiej skoczył 183,5 metra i spadł na 4. miejsce. W Sapporo Małysz drugi raz w sezonie prowadził po pierwszej kolejce, skacząc najdalej – 132,5 metra, ale w kolejnej próbie lądował 14,5 m krócej. Szósty raz zajął pozycję w pierwszej trójce, ale Polaka wyprzedził Niemiec Severin Freund i po raz piąty z kolei Morgenstern. Drugi konkurs był mniej udany, gdyż Małysz zajmował 3. lokatę po pierwszej serii (131 metrów, dalej skoczył tylko Freund), a w drugiej doleciał jedynie do 114 metra i spadł o dwa miejsca, na 5. pozycję. 21 stycznia odniósł pierwsze od prawie czterech lat zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata. W Zakopanem, w pierwszym konkursie, skoczył najdalej w I serii – 138,5 m i miał 4 punkty przewagi nad Freundem, który skoczył 137 m z wyższej belki. W drugiej Małysz skoczył dziesięć metrów bliżej, ale mniejsze punkty ujemne za wiatr i przewaga po pierwszym skoku pozwoliła na 39. wygraną w PŚ i znaczne zbliżenie się w klasyfikacji generalnej do trzeciego Andreasa Koflera, który w tym konkursie zajął 2. miejsce, oraz do drugiego w klasyfikacji Simona Ammanna. Konkurs sobotni skończył się dla Małysza gorzej. Dwa skoki na 133,5 m i 125 m umieściły go na szóstym miejscu, jedną pozycję przed Kamilem Stochem. Podczas trzeciego konkursu na Wielkiej Krokwi 23 stycznia Małysz w pierwszym skoku miał upadek przy lądowaniu na odległość punktu K[50]. Choć nie odniósł poważnych obrażeń[51][52], to jednak nie wystąpił w II serii, choć miał do tego prawo[d]. Przez ten fakt, po raz pierwszy od 1 stycznia 2009 nie zdobył punktów w konkursie PŚ, zajmując 32. miejsce[53].

W konkursie drużynowym w Willingen Małysz zajął 3. miejsce; razem z Kamilem Stochem, Piotrem Żyłą i Stefanem Hulą. Było to trzecie drużynowe podium w jego karierze. Lepsze były drużyny Austrii i gospodarzy konkursu – Niemiec. Następnego dnia, w konkursie indywidualnym, Małysz zajął 9. miejsce po skokach na odległość 135,5 m i 135 m. Zawody wygrał Severin Freund. 2 lutego w niemieckim Klingenthal Małysz zajął 7. miejsce. 5 lutego zawody odbyły się na skoczni mamuciej w Oberstdorfie. Małysz po dwóch skokach na 201,5 m i 184,5 m zajął 6. pozycję. 12 i 13 lutego zawody PŚ odbyły się na największej skoczni świata w Vikersund. Pierwszego dnia Małysz zajął piąte miejsce, następnego trzecie, ustanawiając swój nowy rekord życiowy, a jednocześnie rekord Polski (pobity rok później przez Piotra Żyłę) – 230,5 m. Zawody wygrał Gregor Schlierenzauer.

Medaliści MŚ w Oslo – od lewej Kofler, Morgenstern i Małysz.

26 lutego Adam Małysz zdobył brązowy medal MŚ na skoczni normalnej Midtstubakken (K-95) w Oslo. Polak oddał skoki na odległość 97,5 m oraz 102,5 m. Był to już szósty medal mistrzostw w karierze Małysza. Złoto wywalczył Thomas Morgenstern[54]. Podczas odbywanego dzień później konkursu drużynowego na tej samej skoczni oddał skoki na odległość 104,5 m i 106,5 m. Polska ulokowała się na 4. pozycji[55]. 3 marca rozegrano konkurs indywidualny na skoczni Holmenkollbakken (K-120). Małysz oddał skoki o długości 126 m oraz 130,5 m i uplasował się na 11. miejscu[56]. Tego samego dnia w wywiadzie telewizyjnym dla TVP zapowiedział zakończenie sportowej kariery z końcem bieżącego sezonu. 26 marca 2011 w Zakopanem miały się odbyć specjalne pożegnalne zawody[57]. 5 marca, podczas zawodów drużynowych na skoczni Holmenkollbakken Małysz oddał skok na odległość 135,5 m (druga seria nie odbyła się), a Polska zajęła 5. miejsce[i][58].

Po powrocie do cyklu PŚ Małysz czwarty raz w karierze zajął miejsce na podium drużynowego konkursu. Trzecie miejsce zapewnił skokiem na 131,5 w II serii rywalizacji w Lahti. Dzień później indywidualnie był 15. W finałowych zawodach sezonu w Planicy, w piątek wiślak zajął ośmą pozycję. W niedzielnym, ostatnim w swojej karierze konkursie Pucharu Świata, zajął 3. miejsce. Zwycięzcą konkursu był Kamil Stoch. Było to pierwsze pucharowe podium, na którym stanęło dwóch Polaków, od 1980 roku. Adam Małysz zajął 3. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu świata w sezonie 2010/2011. Zajął także 4. miejsce w klasyfikacji lotów. Polska po raz pierwszy w historii znalazła się na podium Pucharu Narodów, zajmując 3. miejsce.

26 marca 2011 odbył się benefis Małysza[57][59], zorganizowany przez szwajcarską spółkę Transcontinental Services AG i Testa Communications na Wielkiej Krokwi w Zakopanem. Było to uroczyste zakończenie kariery.

Klasyfikacje wszech czasów

Adam Małysz jest na pierwszej pozycji w klasyfikacji wszech czasów mistrzostw świata, jeśli nie uwzględniać medali z konkursów drużynowych oraz medali z igrzysk olimpijskich. Do 1980 każdy medalista igrzysk olimpijskich zostawał automatycznie medalistą mistrzostw świata.

W historii MŚ, łącznie z medalami igrzysk, lepsi od niego są tylko Norweg Birger Ruud i Szwajcar Simon Ammann. Pierwszy zdobył w latach 1931–1939 pięć złotych i dwa srebrne medale, trzy z nich (dwa złote i jeden srebrny) wywalczył na IO. Ammann natomiast posiada pięć złotych, jeden srebrny i dwa brązowe medale. Trzecie miejsce w zestawieniu zajmuje polski skoczek, mając łącznie cztery złote, cztery srebrne i dwa brązowe medale. 13 lutego 2010 roku zdobywając srebrny medal na skoczni normalnej podczas igrzysk olimpijskich w Vancouver wyprzedził Fina Mattiego Nykänena oraz Niemca Jensa Weißfloga. Małysz jednakże może się poszczycić największą liczbą indywidualnych krążków, ogółem zdobył ich aż dziesięć (sześć na mistrzostwach świata i cztery na igrzyskach olimpijskich).

Mając na koncie 39 zwycięstw w Pucharze Świata jest trzeci, za Gregorem Schlierenzauerem i Mattim Nykänenem, pod względem liczby zwycięstw w zawodach Pucharu Świata (w momencie zakończenia kariery był to drugi wynik po Nykänenie). Pod względem liczby miejsc na podium Małysz jest drugi. Lokaty w pierwszej trójce konkursów zajmował 92 razy i w klasyfikacji ustępuje miejsca Finowi Janne Ahonenowi, który stawał na podium 108 razy.

Miejsca w klasyfikacji poszczególnych turniejów

Turniej199419951996199719981999200020012002200320042005200620072008200920102011
Puchar Świata5171057462811112491121353
Puchar Świata w lotach184840152XXXXXXX784
Turniej Czterech Skoczni5523830433114315435743396
Turniej NordyckiXXX516201211151852X
Letnie Grand Prix666215419110142123433
Turniej Czterech NarodówXXXXXXXXXXXX224921X
Puchar Kontynentalny158124212331131678856
Letni Puchar KontynentalnyXXXXXXXX812

Igrzyska olimpijskie

Adam Małysz podczas igrzysk olimpijskich w Vancouver w 2010 roku.

Indywidualnie

1998 Japonia Nagano/Hakuba51. miejsce (K-90), 52. miejsce (K-120)
2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City/Park Citybrązowy medal (K-90), srebrny medal (K-120)
2006 Włochy Turyn/Pragelato7. miejsce (K-95), 14. miejsce (K-125)
2010 Kanada Vancouver/Whistlersrebrny medal (K-95), srebrny medal (K-125)

Drużynowo

1998 Japonia Nagano/Hakuba8. miejsce[ii]
2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City/Park City6. miejsce[iii]
2006 Włochy Turyn/Pragelato5. miejsce[iv]
2010 Kanada Vancouver/Whistler6. miejsce[v]

Starty A. Małysza na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

MiejsceDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSKonkursSkok 1Skok 2NotaStrataZwycięzca
51.11 lutego1998Japonia HakubaOlimpijskaK-90indywid.69,5 m70,5 pkt164,0 pktJani Soininen
52.15 lutego1998Japonia HakubaOlimpijskaK-120indywid.97,0 m71,1 pkt201,2 pktKazuyoshi Funaki
8.17 lutego1998Japonia HakubaOlimpijskaK-120druż.[ii]109,0 m108,5 m684,2 pkt (190,0 pkt)248,8 pktJaponia
3.Bronze medal.svg10 lutego2002Stany Zjednoczone Park CityUtah Olympic ParkK-90indywid.98,5 m98,0 m263,0 pkt6,0 pktSimon Ammann
2.Silver medal.svg13 lutego2002Stany Zjednoczone Park CityUtah Olympic ParkK-120indywid.131,0 m128,0 m269,7 pkt11,7 pktSimon Ammann
6.18 lutego2002Stany Zjednoczone Park CityUtah Olympic ParkK-120druż.[iii]128,5 m124,0 m848,1 pkt (255,0 pkt)126,0 pktNiemcy
7.12 lutego2006Włochy PragelatoTrampolino a MonteK-95HS-106indywid.101,5 m102,5 m261,0 pkt5,5 pktLars Bystøl
14.18 lutego2006Włochy PragelatoTrampolino a MonteK-125HS-140indywid.123,0 m123,5 m222,7 pkt54,2 pktThomas Morgenstern
5.20 lutego2006Włochy PragelatoTrampolino a MonteK-125HS-140druż.[iv]128,0 m129,5 m894,4 pkt (245,5 pkt)89,6 pktAustria
2.Silver medal.svg13 lutego2010Kanada WhistlerWhistler Olympic ParkK-95HS-106indywid.103,5 m105,0 m269,5 pkt7,0 pktSimon Ammann
2.Silver medal.svg20 lutego2010Kanada WhistlerWhistler Olympic ParkK-125HS-140indywid.137,0 m133,5 m269,4 pkt14,2 pktSimon Ammann
6.22 lutego2010Kanada WhistlerWhistler Olympic ParkK-125HS-140druż.[v]136,5 m139,5 m996,7 pkt (280,3 pkt)111,2 pktAustria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

1995 Kanada Thunder Bay10. miejsce (K-90), 11. miejsce (K-120)
1997 Norwegia Trondheim14. miejsce (K-90), 36. miejsce (K-120)
1999 Austria Ramsau37. miejsce (K-120), 27. miejsce (K-90)
2001 Finlandia Lahtisrebrny medal (K-116), złoty medal (K-90)
2003 Włochy Val di Fiemme/Predazzozłoty medal (K-120), złoty medal (K-95)
2005 Niemcy Oberstdorf6. miejsce (K-90), 11. miejsce (K-120)
2007 Japonia Sapporo4. miejsce (K-120), złoty medal (K-90)
2009 Czechy Liberec22. miejsce (K-90), 12. miejsce (K-120)
2011 Norwegia Oslobrązowy medal (K-95), 11. miejsce (K-120)

Drużynowo

1997 Norwegia Trondheim10. miejsce[vi]
1999 Austria Ramsau9. miejsce[vii]
2001 Finlandia Lahti8. miejsce (K-116)[viii], 5. miejsce (K-90)[ix]
2003 Włochy Val di Fiemme/Predazzo7. miejsce[x]
2005 Niemcy Oberstdorf6. miejsce (K-90)[xi], 9. miejsce (K-120)[xii]
2007 Japonia Sapporo5. miejsce[xiii]
2009 Czechy Liberec4. miejsce[v]
2011 Norwegia Oslo4. miejsce (K-95)[i], 5. miejsce (K-120)[i]

Starty A. Małysza na mistrzostwach świata – szczegółowo

MiejsceDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSKonkursSkok 1Skok 2NotaStrataZwycięzca
10.12 marca1995Kanada Thunder BayNormal ThunderK-90indywid.85,0 m88,5 m217,5 pkt48,5 pktTakanobu Okabe
11.18 marca1995Kanada Thunder BayBig ThunderK-120indywid.108,0 m115,5 m201,3 pkt71,3 pktTommy Ingebrigtsen
14.22 lutego1997Norwegia TrondheimGranåsenK-90indywid.91,0 m95,5 m246,0 pkt17,5 pktJanne Ahonen
10.27 lutego1997Norwegia TrondheimGranåsenK-120druż.[vi]106,5 m105,5 m641,6 pkt (179,6 pkt)313,7 pktFinlandia
36.1 marca1997Norwegia TrondheimGranåsenK-120indywid.101,0 m80,3 pkt171,8 pktMasahiko Harada
37.21 lutego1999Austria Bischofshofenim. Paula AusserleitneraK-120indywid.95,0 m66,0 pkt197,4 pktMartin Schmitt
9.23 lutego1999Austria Bischofshofenim. Paula AusserleitneraK-120druż.[vii]105,5 m102,5 m549,2 pkt (166,5 pkt)439,7 pktNiemcy
27.26 lutego1999Austria RamsauMattensprunganlageK-90indywid.89,5 m81,5 m209,5 pkt45,5 pktKazuyoshi Funaki
2.FIS silver medal.png19 lutego2001Finlandia LahtiSalpausselkäK-116indywid.126,0 m128,5 m273,5 pkt2,8 pktMartin Schmitt
1.FIS gold medal.png23 lutego2001Finlandia LahtiSalpausselkäK-90indywid.89,5 m98,0 m246,0 pkt
8.24 lutego2001Finlandia LahtiSalpausselkäK-116druż.[viii]120,5 m122,5 m659,8 pkt (249,8 pkt)280,0 pktNiemcy
5.25 lutego2001Finlandia LahtiSalpausselkäK-90druż.[ix]93,0 m95,5 m849,5 pkt (250,0 pkt)104,0 pktAustria
1.FIS gold medal.png22 lutego2003Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK-120indywid.134,0 m136,0 m289,0 pkt
7.23 lutego2003Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK-120druż.[x]133,5 m134,0 m898,4 pkt (284,0 pkt)148,2 pktFinlandia
1.FIS gold medal.png28 lutego2003Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK-95indywid.104,0 m107,5 m279,0 pkt
6.19 lutego2005Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-90HS-100indywid.94,5 m93,0 m246,0 pkt10,0 pktRok Benkovič
6.20 lutego2005Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-90HS-100druż.[xi]95,0 m91,0 m859,0 pkt (243,0 pkt)111,5 pktAustria
11.25 lutego2005Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-120HS-137indywid.138,5 m129,0 m280,5 pkt32,7 pktJanne Ahonen
9.26 lutego2005Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-120HS-137druż.[xii]136,5 m[e]449,7 pkt (145,2 pkt)687,6 pktAustria
4.24 lutego2007Japonia SapporoŌkurayamaK-120HS-134indywid.123,0 m133,0 m258,3 pkt7,8 pktSimon Ammann
5.25 lutego2007Japonia SapporoŌkurayamaK-120HS-134druż.[xiii]133,5 m131,5 m857,2 pkt (275,5 pkt)143,0 pktAustria
1.FIS gold medal.png3 marca2007Japonia SapporoMiyanomoriK-90HS-98indywid.102,0 m99,5 m277,0 pkt
22.21 lutego2009Czechy LiberecJeštědK-90HS-100indywid.96,0 m89,5 m237,5 pkt44,5 pktWolfgang Loitzl
12.27 lutego2009Czechy LiberecJeštědK-120HS-134indywid.127,0 m[f]127,6 pkt13,7 pktAndreas Küttel
4.28 lutego2009Czechy LiberecJeštědK-120HS-134druż.[v]121,0 m123,5 m972,1 pkt (238,6 pkt)62,2 pktAustria
3.FIS bronze medal.png26 lutego2011Norwegia OsloMidtstubakkenK-95HS-106indywid.97,5 m102,0 m252,2 pkt17,0 pktThomas Morgenstern
4.27 lutego2011Norwegia OsloMidtstubakkenK-95HS-106druż.[i]104,5 m106,5 m953,0 pkt (257,2 pkt)72,5 pktAustria
11.3 marca2011Norwegia OsloHolmenkollbakkenK-120HS-134indywid.126,5 m130,5 m257,6 pkt19,9 pktGregor Schlierenzauer
5.5 marca2011Norwegia OsloHolmenkollbakkenK-120HS-134druż.[i]135,5 m[f]435,6 pkt (123,2 pkt)64,4 pktAustria

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich

Indywidualnie

1996 Austria Tauplitz14. miejsce
2000 Norwegia Vikersund16. miejsce
2002 Czechy Harrachov18. miejsce
2004 Słowenia Planica11. miejsce
2006 Austria Tauplitz20. miejsce
2008 Niemcy Oberstdorf9. miejsce
2010 Słowenia Planica4. miejsce

Drużynowo

2004 Słowenia Planica8. miejsce[xiv]
2006 Austria Tauplitz9. miejsce[iv]
2008 Niemcy Oberstdorf10. miejsce[i]
2010 Słowenia Planica4. miejsce[v]

Starty A. Małysza na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

MiejsceDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSKonkursSkok 1Skok 2Skok 3Skok 4NotaStrataZwycięzca
14.10–11 lutego1996Austria TauplitzKulmK-185indywid.175,0 m168,0 m174,0 m176,0 m650,6 pkt87,5 pktAndreas Goldberger
16.12–14 lutego2000Norwegia VikersundVikersundbakkenK-185indywid.142,0 m155,5 m156,5 m[f]399,3 pkt137,5 pktSven Hannawald
18.9–10 marca2002Czechy HarrachovČerťákK-185indywid.184,0 m142,0 m[f][f]291,7 pkt104,6 pktSven Hannawald
11.20–21 lutego2004Słowenia PlanicaVelikankaK-185indywid.187,5 m215,5 m203,5 m196,5 m777,1 pkt55,0 pktRoar Ljøkelsøy
8.22 lutego2004Słowenia PlanicaVelikankaK-185druż.[xiv]207,5 m200,5 m1386,8 pkt (396,6 pkt)325,0 pktNorwegia
20.13–14 stycznia2006Austria TauplitzKulmK-185HS-200indywid.177,5 m163,0 m171,5 m181,5 m636,2 pkt151,8 pktRoar Ljøkelsøy
9.15 stycznia2006Austria TauplitzKulmK-185HS-200druż.[iv]163,0 m[e]453,7 pkt (145,1 pkt)1044,2 pktNorwegia
9.22–23 lutego2008Niemcy Oberstdorfim. Heiniego KlopferaK-185HS-213indywid.207,5 m211,5 m192,5 m196,0 m778,0 pkt57,4 pktGregor Schlierenzauer
10.24 lutego2008Niemcy Oberstdorfim. Heiniego KlopferaK-185HS-213druż.[i]199,0 m[e]573,8 pkt (190,8 pkt)979,5 pktAustria
4.19–20 marca2010Słowenia PlanicaLetalnicaK-185HS-215indywid.217,5 m215,0 m211,0 m211,5 m893,6 pkt42,2 pktSimon Ammann
4.21 marca2010Słowenia PlanicaLetalnicaK-185HS-215druż.[v]218,5 m213,5 m1452,5 pkt (416,7 pkt)188,9 pktAustria

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

1994 Austria Breitenwang46. miejsce
1995 Szwecja Gällivare10. miejsce

Drużynowo

1994 Austria Breitenwang10. miejsce[xv]
1995 Szwecja Gällivare10. miejsce[xvi]

Starty A. Małysza na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

MiejsceDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KKonkursSkok 1Skok 2NotaStrataZwycięzca
10.27 stycznia1994Austria BreitenwangLähnK-85druż.[xv]77,0 m73,0 m577,0 pkt263,0 pktFinlandia
46.30 stycznia1994Austria BreitenwangLähnK-85indywid.61,0 m64,0 m130,5 pkt85,0 pktJanne Ahonen
10.1 marca1995Szwecja GällivareDundretkullenK-90druż.[xvi]91,5 m86,5 m651,0 pkt204,0 pktNiemcy
10.3 marca1995Szwecja GällivareDundretkullenK-90indywid.87,0 m88,0 m222,0 pkt34,0 pktTommy Ingebrigtsen

Puchar Świata

Kraje, w których Adam Małysz odniósł zwycięstwo

     1 raz – Stany Zjednoczone, Szwajcaria i Szwecja

     2 razy – Włochy

     3 razy – Czechy i Słowenia

     4 razy – Austria, Japonia i Polska

     5 razy – Finlandia i Niemcy

     6 razy – Norwegia

Adam Małysz, który w sumie ma na swoim koncie 39 wygranych w Pucharze Świata, jest jednym z dwóch skoczków narciarskich w historii (obok Mattiego Nykänena – 46 wygranych konkursów), który czterokrotnie zwyciężył w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
1994/199551.
1995/19967.
1996/199710.
1997/199857.
1998/199946.
1999/200028.
2000/20011.
2001/20021.
2002/20031.
2003/200412.
2004/20054.
2005/20069.
2006/20071.
2007/200812.
2008/200913.
2009/20105.
2010/20113.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Małysz, mając na koncie 39 zwycięstw, jest trzecim zawodnikiem w historii pod względem liczby zwycięstw w konkursach Pucharu Świata, za Gregorem Schlierenzaurem i Mattim Nykänenem. Jako jedyny skoczek narciarski pięć razy wygrał zawody Pucharu Świata na skoczni Holmenkollbakken w Oslo. Nikt poza Małyszem nie zwyciężył trzykrotnie w jednym roku na mamuciej skoczni w słoweńskiej Planicy.

NrDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkok 1Skok 2NotaPrzypisy
1.17 marca1996Norwegia OsloHolmenkollbakkenK-110106,5 m121,5 m249,4 pkt
2.18 stycznia1997Japonia SapporoMiyanomoriK-9089,5 m93,0 m239,0 pkt
3.26 stycznia1997Japonia HakubaOlimpijskaK-120121,0 m125,5 m246,7 pkt
4.4 stycznia2001Austria InnsbruckBergiselK-108111,5 m118,5 m259,2 pkt* TCS 2000/2001
5.6 stycznia2001Austria Bischofshofenim. Paula AusserleitneraK-120127,0 m134,0 m274,8 pkt* TCS 2000/2001
6.13 stycznia2001Czechy HarrachovČerťákK-185206,5 m194,5 m392,7 pkt* Loty 2000/2001
7.14 stycznia2001Czechy HarrachovČerťákK-185212,0 m194,5 m397,8 pkt* Loty 2000/2001
8.20 stycznia2001Stany Zjednoczone Park CityUtah Olympic ParkK-120129,5 m133,5 m276,4 pkt
9.27 stycznia2001Japonia SapporoŌkurayamaK-120132,5 m133,5 m282,3 pkt
10.28 stycznia2001Japonia SapporoŌkurayamaK-120132,5 m136,0 m283,8 pkt
11.4 lutego2001Niemcy WillingenMühlenkopfschanzeK-120142,5 m142,5 m316,0 pkt
12.7 marca2001Szwecja FalunLugnetK-115119,5 m124,0 m259,8 pkt* TN 2001
13.9 marca2001Norwegia TrondheimGranåsenK-120116,0 m138,5 m254,6 pkt* TN 2001
14.11 marca2001Norwegia OsloHolmenkollbakkenK-115124,5 m134,1 pkt* TN 2001
15.23 listopada2001Finlandia KuopioPuijoK-120123,5 m126,5 m254,0 pkt
16.1 grudnia2001Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK-120138,5 m136,0 m297,6 pkt
17.8 grudnia2001Austria VillachAlpenarenaK-9099,5 m98,0 m271,5 pkt
18.16 grudnia2001Szwajcaria EngelbergGross-Titlis-SchanzeK-120132,0 m134,5 m281,7 pkt
19.21 grudnia2001Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK-120131,0 m130,0 m272,8 pkt
20.22 grudnia2001Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK-120132,0 m132,5 m282,1 pkt
21.20 stycznia2002Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120131,0 m123,5 m262,1 pkt
22.9 marca2003Norwegia OsloHolmenkollbakkenK-115124,5 m133,6 pkt* TN 2003
23.14 marca2003Finlandia LahtiSalpausselkäK-116122,0 m128,0 m267,4 pkt* TN 2003
24.15 marca2003Finlandia LahtiSalpausselkäK-116129,5 m132,0 m289,6 pkt* TN 2003
25.11 grudnia2004Czechy HarrachovČerťákK-125HS-142143,0 m136,0 m284,2 pkt
26.16 stycznia2005Austria Tauplitz/Bad MitterndorfKulmK-185HS-200207,0 m209,5 m412,3 pkt* Loty 2004/2005
27.29 stycznia2005Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134129,5 m131,0 m268,9 pkt*ex aequo z Roarem Ljøkelsøyem
28.30 stycznia2005Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134132,0 m132,0 m278,2 pkt
29.12 marca2006Norwegia OsloHolmenkollbakkenK-115HS-128130,5 m124,5 m279,0 pkt* TN 2006
30.27 stycznia2007Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-120HS-137132,5 m137,0 m283,1 pkt
31.3 lutego2007Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK-125HS-142138,5 m145,0 m293,8 pkt
32.4 lutego2007Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK-125HS-142129,5 m134,5 m257,7 pkt
33.11 marca2007Finlandia LahtiSalpausselkäK-116HS-130125,0 m128,0 m265,8 pkt* TN 2007
34.13 marca2007Finlandia KuopioPuijoK-120HS-127125,0 m115,0 m229,0 pkt* TN 2007
35.17 marca2007Norwegia OsloHolmenkollbakkenK-115HS-128131,0 m122,0 m272,9 pkt* TN 2007
36.23 marca2007Słowenia PlanicaLetalnicaK-185HS-215208,5 m221,5 m423,5 pkt* Loty 2006/2007
37.24 marca2007Słowenia PlanicaLetalnicaK-185HS-215210,5 m217,5 m419,6 pkt* Loty 2006/2007
38.25 marca2007Słowenia PlanicaLetalnicaK-185HS-215220,0 m215,0 pkt* Loty 2006/2007
39.21 stycznia2011Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134138,5 m128,5 m269,9 pkt

Zwycięstwa w konkursach – noty sędziów

Lp.DataMiejscowośćSkoczniaKHSSkokNota ANota BNota CNota DNota ENota (skok)Nota (styl)Nota łącznaNota końcowa
1.17 marca 1996Norwegia OsloHolmenkollbakkenK110106,5 mSzwecja 18,5Norwegia 19,0Słowenia 18,5Norwegia 19,0Niemcy 19,053,7 pkt56,5 pkt110,2 pkt249,4 pkt
121,5 mSzwecja 19,0Norwegia 19,5Słowenia 19,5Norwegia 19,5Niemcy 19,580,7 pkt58,5 pkt139,2 pkt
2.18 stycznia 1997Japonia SapporoMiyanomoriK9089,5 mJaponia 18,5Niemcy 19,0Czechy 19,0Kanada 19,0Japonia 19,059,0 pkt57,0 pkt116,0 pkt239,0 pkt
93,0 mJaponia 18,5Niemcy 19,0Czechy 19,0Kanada 19,5Japonia 19,066,0 pkt57,0 pkt123,0 pkt
3.26 stycznia 1997Japonia HakubaOlimpijskaK120121,0 mJaponia 19,0Kanada 19,0Czechy 18,5Japonia 19,5Niemcy 19,561,8 pkt56,5 pkt118,3 pkt246,7 pkt
125,5 mJaponia 19,5Kanada 19,5Czechy 19,0Japonia 20,0Niemcy 19,569,9 pkt58,5 pkt128,4 pkt
4.4 stycznia 2001Austria InnsbruckBergiselK108111,5 mSzwecja 18,5Niemcy 19,0Francja 18,5Czechy 18,5Austria 18,566,3 pkt55,5 pkt121,8 pkt259,2 pkt
118,5 mSzwecja 19,5Niemcy 20,0Francja 19,5Czechy 19,5Austria 19,578,9 pkt58,5 pkt137,4 pkt
5.6 stycznia 2001Austria Bischofshofenim. Paula AusserleitneraK120127,0 mNiemcy 19,5Francja 19,5Czechy 19,0Austria 19,5Szwecja 20,072,6 pkt58,5 pkt131,1 pkt274,8 pkt
134,0 mNiemcy 19,5Francja 19,5Czechy 19,5Austria 19,5Szwecja 19,585,2 pkt58,5 pkt143,7 pkt
6.13 stycznia 2001Czechy HarrachovČerťákK185206,5 mCzechy 19,5Niemcy 19,5Austria 19,5Japonia 19,5Finlandia 19,0145,8 pkt58,5 pkt204,3 pkt392,7 pkt
194,5 mCzechy 18,5Niemcy 19,0Austria 19,0Japonia 19,0Finlandia 19,5131,4 pkt57,0 pkt188,4 pkt
7.14 stycznia 2001Czechy HarrachovČerťákK185212,0 mCzechy 19,0Niemcy 18,5Austria 18,5Japonia 19,5Finlandia 19,0152,4 pkt56,5 pkt208,9 pkt397,8 pkt
194,5 mCzechy 19,5Niemcy 18,5Austria 19,0Japonia 19,5Finlandia 19,0131,4 pkt57,5 pkt188,9 pkt
8.20 stycznia 2001Stany Zjednoczone Park CityUtah Olympic ParkK120129,5 mStany Zjednoczone 18,5Finlandia 19,0Słowenia 19,5Japonia 19,5Kanada 19,077,1 pkt57,5 pkt134,6 pkt276,4 pkt
133,5 mStany Zjednoczone 19,0Finlandia 19,5Słowenia 19,0Japonia 20,0Kanada 19,084,3 pkt57,5 pkt141,8 pkt
9.27 stycznia 2001Japonia SapporoŌkurayamaK120132,5 mJaponia 19,0Niemcy 19,0Czechy 19,0Japonia 19,0Szwajcaria 18,082,5 pkt57,0 pkt139,5 pkt282,3 pkt
133,5 mJaponia 20,0Niemcy 19,5Czechy 19,5Japonia 19,5Szwajcaria 19,584,3 pkt58,5 pkt142,8 pkt
10.28 stycznia 2001Japonia SapporoŌkurayamaK120132,5 mJaponia 18,0Japonia 18,5Niemcy 18,5Szwajcaria 18,5Czechy 18,582,5 pkt55,5 pkt138,0 pkt283,8 pkt
136,0 mJaponia 19,0Japonia 20,0Niemcy 19,0Szwajcaria 19,0Czechy 19,088,8 pkt57,0 pkt145,8 pkt
11.4 lutego 2001Niemcy WillingenMühlenkopfschanzeK120142,5 mSłowenia 19,0Austria 19,0Francja 19,0Norwegia 18,5Niemcy 19,0100,5 pkt57,0 pkt157,5 pkt316,0 pkt
142,5 mSłowenia 20,0Austria 19,5Francja 19,0Norwegia 18,0Niemcy 19,5100,5 pkt58,0 pkt158,5 pkt
12.7 marca 2001Szwecja FalunLugnetK115119,5 mNorwegia 19,0Niemcy 19,0Szwecja 19,0Finlandia 19,0Japonia 19,568,1 pkt57,0 pkt125,1 pkt259,8 pkt
124,0 mNorwegia 19,0Niemcy 19,5Szwecja 19,5Finlandia 19,5Japonia 19,576,2 pkt58,5 pkt134,7 pkt
13.9 marca 2001Norwegia TrondheimGranåsenK120116,0 mFinlandia 18,0Norwegia 18,0Japonia 18,0Niemcy 18,5Norwegia 17,552,8 pkt54,0 pkt106,8 pkt254,6 pkt
138,5 mFinlandia 19,0Norwegia 17,0Japonia 19,0Niemcy 18,5Norwegia 16,593,3 pkt54,5 pkt147,8 pkt
14.11 marca 2001Norwegia OsloHolmenkollbakkenK115124,5 mStany Zjednoczone 18,0Norwegia 18,0Austria 19,5Polska 19,5Finlandia 19,577,1 pkt57,0 pkt134,1 pkt134,1 pkt
Stany ZjednoczoneNorwegiaAustriaPolskaFinlandia
15.23 listopada 2001Finlandia KuopioPuijoK120123,5 mNiemcy 19,5Finlandia 19,5Japonia 19,0Włochy 19,0Szwecja 19,066,3 pkt57,5 pkt123,8 pkt254,0 pkt
126,5 mNiemcy 20,0Finlandia 19,5Japonia 19,5Włochy 19,5Szwecja 19,571,7 pkt58,5 pkt130,2 pkt
16.1 grudnia 2001Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK120138,5 mAustria 19,5Norwegia 19,0Niemcy 18,5Szwajcaria 19,0Czechy 19,093,3 pkt57,0 pkt150,3 pkt297,6 pkt
136,0 mAustria 20,0Norwegia 19,0Niemcy 19,5Szwajcaria 19,5Czechy 19,588,8 pkt58,5 pkt147,3 pkt
17.8 grudnia 2001Austria VillachAlpenarenaK9099,5 mAustria 19,0Niemcy 19,5Słowenia 19,5Norwegia 19,0Czechy 19,579,0 pkt58,0 pkt137,0 pkt271,5 pkt
98,0 mAustria 19,5Niemcy 19,5Słowenia 19,5Norwegia 19,0Czechy 19,576,0 pkt58,5 pkt134,5 pkt
18.16 grudnia 2001Szwajcaria EngelbergGross-Titlis-SchanzeK120132,0 mSłowacja 19,0Niemcy 19,0Słowenia 19,0Austria 19,0Szwajcaria 18,581,6 pkt57,0 pkt138,6 pkt281,7 pkt
134,5 mSłowacja 19,0Niemcy 18,5Słowenia 19,5Austria 19,0Szwajcaria 19,086,1 pkt57,0 pkt143,1 pkt
19.21 grudnia 2001Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK120131,0 mStany Zjednoczone 19,0Austria 19,0Włochy 19,0Czechy 19,5Niemcy 19,079,8 pkt57,0 pkt136,8 pkt272,8 pkt
130,0 mStany Zjednoczone 19,5Austria 19,0Włochy 19,0Czechy 19,5Niemcy 19,578,0 pkt58,0 pkt136,0 pkt
20.22 grudnia 2001Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK120132,0 mWłochy 19,5Niemcy 19,5Austria 19,5Czechy 19,5Stany Zjednoczone 18,581,6 pkt58,5 pkt140,1 pkt282,1 pkt
132,5 mWłochy 19,5Niemcy 20,0Austria 20,0Czechy 20,0Stany Zjednoczone 19,082,5 pkt59,5 pkt142,0 pkt
21.20 stycznia 2002Polska ZakopaneWielka KrokiewK120131,0 mWłochy 19,0Austria 19,0Polska 19,5Norwegia 19,5Słowacja 19,079,8 pkt57,5 pkt137,3 pkt262,1 pkt
123,5 mWłochy 19,5Austria 19,5Polska 19,5Norwegia 19,5Słowacja 19,566,3 pkt58,5 pkt124,8 pkt
22.9 marca 2003Norwegia OsloHolmenkollbakkenK115124,5 mStany Zjednoczone 18,5Finlandia 19,0Norwegia 18,5Czechy 19,0Austria 19,077,1 pkt56,5 pkt133,6 pkt133,6 pkt
Stany ZjednoczoneFinlandiaNorwegiaCzechyAustria
23.14 marca 2003Finlandia LahtiSalpausselkäK116122,0 mSzwecja 18,5Francja 19,5Finlandia 19,0Norwegia 19,0Austria 19,070,8 pkt57,0 pkt127,8 pkt267,4 pkt
128,0 mSzwecja 19,0Francja 19,5Finlandia 19,0Norwegia 19,5Austria 19,581,6 pkt58,0 pkt139,6 pkt
24.15 marca 2003Finlandia LahtiSalpausselkäK116129,5 mFinlandia 19,5Norwegia 19,5Szwecja 19,5Austria 19,5Francja 19,584,3 pkt58,5 pkt142,8 pkt289,6 pkt
132,0 mFinlandia 20,0Norwegia 19,0Szwecja 19,0Austria 19,5Francja 19,588,8 pkt58,0 pkt146,8 pkt
25.11 grudnia 2004Czechy HarrachovČerťákK125HS142143,0 mCzechy 19,0Niemcy 18,0Norwegia 17,5Austria 19,5Słowenia 19,092,4 pkt56,0 pkt148,4 pkt284,2 pkt
136,0 mCzechy 18,5Niemcy 18,5Norwegia 18,5Austria 19,0Słowenia 19,079,8 pkt56,0 pkt135,8 pkt
26.16 stycznia 2005Austria Tauplitz/Bad MitterndorfKulmK185HS200207,0 mAustria 19,0Niemcy 19,0Słowenia 19,5Japonia 19,5Finlandia 19,5146,4 pkt58,0 pkt204,4 pkt412,3 pkt
209,5 mAustria 19,5Niemcy 19,5Słowenia 19,5Japonia 19,5Finlandia 19,0149,4 pkt58,5 pkt207,9 pkt
27.29 stycznia 2005Polska ZakopaneWielka KrokiewK120HS134129,5 mSzwajcaria 19,5Polska 19,0Niemcy 19,0Finlandia 18,5Francja 19,077,1 pkt57,0 pkt134,1 pkt268,9 pkt
131,0 mSzwajcaria 18,0Polska 18,5Niemcy 18,5Finlandia 18,0Francja 18,579,8 pkt55,0 pkt134,8 pkt
28.30 stycznia 2005Polska ZakopaneWielka KrokiewK120HS134132,0 mPolska 19,5Finlandia 19,5Szwajcaria 19,5Francja 19,5Niemcy 19,081,6 pkt58,5 pkt140,1 pkt278,2 pkt
132,0 mPolska 18,5Finlandia 18,5Szwajcaria 19,0Francja 19,0Niemcy 19,581,6 pkt56,5 pkt138,1 pkt
29.12 marca 2006Norwegia OsloHolmenkollbakkenK115HS128132,0 mSzwecja 19,0Słowacja 19,5Włochy 19,0Norwegia 18,5Czechy 19,087,9 pkt57,0 pkt144,9 pkt279,0 pkt
132,0 mSzwecja 19,0Słowacja 19,0Włochy 19,5Norwegia 19,0Czechy 19,077,1 pkt57,0 pkt134,1 pkt
30.27 stycznia 2007Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK120HS137132,5 mNorwegia 18,5Polska 19,0Niemcy 19,0Włochy 19,0Słowenia 19,082,5 pkt57,0 pkt139,5 pkt283,1 pkt
137,0 mNorwegia 17,0Polska 18,5Niemcy 17,5Włochy 17,5Słowenia 18,090,6 pkt53,0 pkt143,6 pkt
31.3 lutego 2007Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK125HS142138,5 mNiemcy 19,5Finlandia 19,0Słowenia 19,0Austria 19,5Norwegia 19,584,3 pkt58,0 pkt142,3 pkt293,8 pkt
145,0 mNiemcy 18,5Finlandia 18,5Słowenia 18,5Austria 18,5Norwegia 18,596,0 pkt55,5 pkt151,5 pkt
32.4 lutego 2007Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK125HS142129,5 mAustria 18,5Norwegia 18,5Słowenia 18,5Niemcy 18,5Finlandia 18,068,1 pkt55,5 pkt123,6 pkt257,7 pkt
134,5 mAustria 19,0Norwegia 18,5Słowenia 19,0Niemcy 19,0Finlandia 19,077,1 pkt57,0 pkt134,1 pkt
33.11 marca 2007Finlandia LahtiSalpausselkäK116HS130125,0 mNorwegia 17,0Finlandia 17,5Stany Zjednoczone 17,0Francja 18,0Austria 17,076,2 pkt51,5 pkt127,7 pkt265,8 pkt
128,0 mNorwegia 18,5Finlandia 18,5Stany Zjednoczone 19,0Francja 19,0Austria 19,081,6 pkt56,5 pkt138,1 pkt
34.13 marca 2007Finlandia KuopioPuijoK120HS127125,0 mStany Zjednoczone 18,5Francja 18,5Austria 18,5Finlandia 18,5Norwegia 18,069,0 pkt55,5 pkt124,5 pkt229,0 pkt
115,0 mStany Zjednoczone 18,0Francja 17,5Austria 18,0Finlandia 17,5Norwegia 18,051,0 pkt53,5 pkt104,5 pkt
35.17 marca 2007Norwegia OsloHolmenkollbakkenK115HS128131,0 mFinlandia 18,0Norwegia 18,5Niemcy 18,5Słowenia 19,0Szwajcaria 18,588,8 pkt55,5 pkt144,3 pkt272,9 pkt
122,0 mFinlandia 18,5Norwegia 19,0Niemcy 18,0Słowenia 18,5Szwajcaria 19,072,6 pkt56,0 pkt128,6 pkt
36.23 marca 2007Słowenia PlanicaLetalnicaK185HS215208,5 mStany Zjednoczone 18,5Norwegia 16,5Finlandia 18,0Słowenia 18,5Niemcy 18,5148,2 pkt55,0 pkt203,2 pkt423,5 pkt
221,5 mStany Zjednoczone 19,0Norwegia 18,5Finlandia 18,5Słowenia 19,5Niemcy 19,0163,8 pkt56,5 pkt220,3 pkt
37.24 marca 2007Słowenia PlanicaLetalnicaK185HS215210,5 mNorwegia 17,5Słowenia 18,5Stany Zjednoczone 17,5Niemcy 18,0Finlandia 18,0150,6 pkt53,5 pkt204,1 pkt419,6 pkt
217,5 mNorwegia 18,5Słowenia 19,5Stany Zjednoczone 19,0Niemcy 19,0Finlandia 18,5159,0 pkt56,5 pkt215,5 pkt
38.25 marca 2007Słowenia PlanicaLetalnicaK185HS215220,0 mSłowenia 18,5Niemcy 18,5Norwegia 16,5Finlandia 17,5Stany Zjednoczone 17,0162,0 pkt53,0 pkt215,0 pkt215,0 pkt
SłoweniaNiemcyNorwegiaFinlandiaStany Zjednoczone
39.21 stycznia 2011Polska ZakopaneWielka KrokiewK120HS134138,5 mNiemcy 19,5Finlandia 19,0Czechy 18,5Szwajcaria 19,0Polska 19,093,3 pkt57,0 pkt144,7 pkt269,9 pkt
128,5 mNiemcy 18,0Finlandia 17,5Czechy 18,5Szwajcaria 18,0Polska 18,075,3 pkt54,0 pkt125,2 pkt

Miejsca na podium

Kraje, w których Adam Małysz stanął na podium

     2 razy

     3 razy

     4 razy

     6 razy

     7 razy

     9 razy

     14 razy i więcej

Sezon PŚ1. miejsce2. miejsce3. miejsceRazem
1994/1995
1995/19961214
1996/19972114
1997/1998
1998/1999
1999/2000
2000/2001112114
2001/200275214
2002/200333410
2003/200444
2004/20054239
2005/2006112
2006/20079413
2007/2008
2008/2009213
2009/2010426
2010/20111269
Suma39272692

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Adam Małysz 92 razy stawał na podium zawodów Pucharu Świata (lepszy jest tylko Janne Ahonen – 108), z czego 39 na najwyższym jego stopniu. Oprócz tego 27 razy był drugi i 26-krotnie zajmował najniższy stopień podium. Najwięcej razy w pierwszej trójce konkursu był klasyfikowany podczas zawodów rozgrywanych w Zakopanem (ośmiokrotnie), w Kuopio, Oslo i Planicy (siedmiokrotnie), natomiast sześciokrotnie stawał na podium na skoczniach w Lahti i Titisee-Neustadt.

NrDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkok 1Skok 2NotaLok.StrataZwycięzca
1.18 lutego1996Stany Zjednoczone Iron MountainPine MountainK-120120,0 m123,0 m238,9 pkt2.35,2 pktMasahiko Harada
2.1 marca1996Finlandia LahtiSalpausselkäK-9090,5 m87,5 m228,0 pkt3.11,0 pktMasahiko Harada
3.13 marca1996Szwecja FalunLugnetK-90101,0 m89,5 m254,5 pkt2.2,5 pktPrimož Peterka
4.17 marca1996Norwegia OsloHolmenkollbakkenK-110106,5 m121,5 m249,4 pkt1.
5.6 stycznia1997Austria Bischofshofenim. Paula AusserleitneraK-120124,5 m121,0 m243,4 pkt2.7,0 pktDieter Thoma
6.11 stycznia1997Szwajcaria EngelbergGross-Titlis-SchanzeK-120125,5 m120,0 m241,4 pkt3.11,1 pktPrimož Peterka
7.18 stycznia1997Japonia SapporoMiyanomoriK-9089,5 m93,0 m239,0 pkt1.
8.26 stycznia1997Japonia HakubaOlimpijskaK-120121,0 m125,5 m246,7 pkt1.
9.1 stycznia2001Niemcy Garmisch-PartenkirchenGroße OlympiaschanzeK-115117,0 m129,5 m254,2 pkt3.3,4 pktNoriaki Kasai
10.4 stycznia2001Austria InnsbruckBergiselK-108111,5 m118,5 m259,2 pkt1.
11.6 stycznia2001Austria Bischofshofenim. Paula AusserleitneraK-120127,0 m134,0 m274,8 pkt1.
12.13 stycznia2001Czechy HarrachovČerťákK-185206,5 m194,5 m392,7 pkt1.
13.14 stycznia2001Czechy HarrachovČerťákK-185212,0 m194,5 m397,8 pkt1.
14.20 stycznia2001Stany Zjednoczone Park CityUtah Olympic ParkK-120129,5 m133,5 m276,4 pkt1.
15.27 stycznia2001Japonia SapporoŌkurayamaK-120132,5 m133,5 m282,3 pkt1.
16.28 stycznia2001Japonia SapporoŌkurayamaK-120132,5 m136,0 m283,8 pkt1.
17.3 lutego2001Niemcy WillingenMühlenkopfschanzeK-120122,0 m151,5 m284,3 pkt2.8,9 pktVille Kantee
18.4 lutego2001Niemcy WillingenMühlenkopfschanzeK-120142,5 m142,5 m316,0 pkt1.
19.4 marca2001Niemcy Oberstdorfim. Heiniego KlopferaK-185201,5 m201,5 m394,6 pkt2.0,4 pktMartin Schmitt
20.7 marca2001Szwecja FalunLugnetK-115119,5 m124,0 m259,8 pkt1.
21.9 marca2001Norwegia TrondheimGranåsenK-120116,0 m138,5 m254,6 pkt1.
22.11 marca2001Norwegia OsloHolmenkollbakkenK-115124,5 m134,1 pkt1.
23.23 listopada2001Finlandia KuopioPuijoK-120123,5 m126,5 m254,0 pkt1.
24.24 listopada2001Finlandia KuopioPuijoK-120124,5 m124,0 m252,3 pkt2.1,6 pktRisto Jussilainen
25.1 grudnia2001Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK-120138,5 m136,0 m297,6 pkt1.
26.2 grudnia2001Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK-120126,0 m133,5 m266,1 pkt2.11,3 pktSven Hannawald
27.8 grudnia2001Austria VillachAlpenarenaK-9099,5 m98,0 m271,5 pkt1.
28.16 grudnia2001Szwajcaria EngelbergGross-Titlis-SchanzeK-120132,0 m134,5 m281,7 pkt1.
29.21 grudnia2001Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK-120131,0 m130,0 m272,8 pkt1.
30.22 grudnia2001Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK-120132,0 m132,5 m282,1 pkt1.
31.1 stycznia2002Niemcy Garmisch-PartenkirchenGroße OlympiaschanzeK-115121,5 m122,5 m259,7 pkt3.4,8 pktSven Hannawald
32.4 stycznia2002Austria InnsbruckBergiselK-120124,0 m123,5 m247,0 pkt2.23,0 pktSven Hannawald
33.20 stycznia2002Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120131,0 m123,5 m262,1 pkt1.
34.1 marca2002Finlandia LahtiSalpausselkäK-116124,5 m124,0 m263,7 pkt2.3,1 pktMartin Schmitt
35.15 marca2002Norwegia TrondheimGranåsenK-120131,5 m129,0 m266,4 pkt2.15,6 pktMatti Hautamäki
36.17 marca2002Norwegia OsloHolmenkollbakkenK-115125,0 m117,5 m255,0 pkt3.6,4 pktSimon Ammann
37.29 listopada2002Finlandia RukaRukatunturiK-120129,5 m144,0 m291,3 pkt2.2,2 pktPrimož Peterka
38.14 grudnia2002Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK-120134,5 m132,0 m280,2 pkt3.12,9 pktMartin Höllwarth
39.1 stycznia2003Niemcy Garmisch-PartenkirchenGroße OlympiaschanzeK-115121,0 m123,5 m261,1 pkt2.3,5 pktPrimož Peterka
40.18 stycznia2003Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120134,0 m128,5 m275,0 pkt3.11,2 pktSven Hannawald
41.19 stycznia2003Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120124,5 m125,5 m253,5 pkt3.17,7 pktSven Hannawald
42.1 lutego2003Austria Tauplitz/Bad MitterndorfKulmK-185197,5 m195,0 m376,5 pkt3.9,6 pktFlorian Liegl
43.9 marca2003Norwegia OsloHolmenkollbakkenK-115124,5 m133,6 pkt1.
44.14 marca2003Finlandia LahtiSalpausselkäK-116122,0 m128,0 m267,4 pkt1.
45.15 marca2003Finlandia LahtiSalpausselkäK-116129,5 m132,0 m289,6 pkt1.
46.22 marca2003Słowenia PlanicaVelikankaK-185224,5 m209,0 m432,3 pkt2.1,2 pktMatti Hautamäki
47.28 listopada2003Finlandia RukaRukatunturiK-120132,0 m134,0 m277,3 pkt2.14,2 pktMatti Hautamäki
48.30 listopada2003Finlandia RukaRukatunturiK-120129,5 m133,1 pkt2.0,8 pktSigurd Pettersen
49.17 stycznia2004Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120132,0 m127,0 m267,2 pkt2.3,7 pktMichael Uhrmann
50.18 stycznia2004Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120125,5 m125,5 m252,3 pkt2.0,3 pktMartin Höllwarth
51.11 grudnia2004Czechy HarrachovČerťákK-125HS-142143,0 m136,0 m284,2 pkt1.
52.29 grudnia2004Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-120HS-137124,5 m129,0 m253,8 pkt3.14,6 pktJanne Ahonen
53.3 stycznia2005Austria InnsbruckBergiselK-120HS-130123,5 m120,0 m236,8 pkt2.7,0 pktJanne Ahonen
54.15 stycznia2005Austria Tauplitz/Bad MitterndorfKulmK-185HS-200195,5 m206,5 m393,9 pkt3.4,4 pktAndreas Widhölzl
55.16 stycznia2005Austria Tauplitz/Bad MitterndorfKulmK-185HS-200207,0 m209,5 m412,3 pkt1.
56.23 stycznia2005Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK-125HS-142131,0 m132,0 m254,4 pkt2.12,0 pktJakub Janda
57.29 stycznia2005Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134129,5 m131,0 m268,9 pkt1.
58.30 stycznia2005Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134132,0 m132,0 m278,2 pkt1.
59.9 marca2005Finlandia KuopioPuijoK-120HS-127131,0 m124,5 m256,9 pkt3.13,4 pktMatti Hautamäki
60.7 marca2006Finlandia KuopioPuijoK-120HS-127129,5 m128,0 m263,5 pkt3.9,8 pktAndreas Küttel
61.12 marca2006Norwegia OsloHolmenkollbakkenK-115HS-128130,5 m124,5 m279,0 pkt1.
62.3 grudnia2006Norwegia LillehammerLysgårdsbakkenK-123HS-138137,5 m127,5 m252,3 pkt3.12,3 pktGregor Schlierenzauer
63.16 grudnia2006Szwajcaria EngelbergGross-Titlis-SchanzeK-125HS-137128,0 m134,0 m253,6 pkt3.15,6 pktGregor Schlierenzauer
64.30 grudnia2006Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-120HS-137132,0 m134,0 m280,3 pkt3.15,7 pktGregor Schlierenzauer
65.27 stycznia2007Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-120HS-137132,5 m137,0 m283,1 pkt1.
66.3 lutego2007Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK-125HS-142138,5 m145,0 m293,8 pkt1.
67.4 lutego2007Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK-125HS-142129,5 m134,5 m257,7 pkt1.
68.7 lutego2007Niemcy KlingenthalVogtland ArenaK-125HS-140137,5 m134,5 m272,1 pkt3.17,7 pktGregor Schlierenzauer
69.11 marca2007Finlandia LahtiSalpausselkäK-116HS-130125,0 m128,0 m265,8 pkt1.
70.13 marca2007Finlandia KuopioPuijoK-120HS-127125,0 m115,0 m229,0 pkt1.
71.17 marca2007Norwegia OsloHolmenkollbakkenK-115HS-128131,0 m122,0 m272,9 pkt1.
72.23 marca2007Słowenia PlanicaLetalnicaK-185HS-215208,5 m221,5 m423,5 pkt1.
73.24 marca2007Słowenia PlanicaLetalnicaK-185HS-215210,5 m217,5 m419,6 pkt1.
74.25 marca2007Słowenia PlanicaLetalnicaK-185HS-215220,0 m215,0 pkt1.
75.10 marca2009Finlandia KuopioPuijoK-120HS-127119,0 m127,0 m239,3 pkt3.2,4 pktTakanobu Okabe
76.20 marca2009Słowenia PlanicaLetalnicaK-185HS-215202,5 m195,0 pkt2.1,1 pktGregor Schlierenzauer
77.22 marca2009Słowenia PlanicaLetalnicaK-185HS-215210,0 m209,5 m412,4 pkt2.12,2 pktHarri Olli
78.5 grudnia2009Norwegia LillehammerLysgårdsbakkenK-123HS-138127,5 m134,5 m259,8 pkt3.9,1 pktGregor Schlierenzauer
79.3 lutego2010Niemcy KlingenthalVogtland ArenaK-125HS-140130,5 m134,0 m257,2 pkt2.6,7 pktSimon Ammann
80.7 marca2010Finlandia LahtiSalpausselkäK-116HS-130126,0 m130,0 m274,3 pkt2.10,1 pktSimon Ammann
81.9 marca2010Finlandia KuopioPuijoK-120HS-127123,0 m123,5 m234,1 pkt2.16,9 pktSimon Ammann
82.12 marca2010Norwegia LillehammerLysgårdsbakkenK-123HS-138135,5 m127,5 m269,5 pkt3.8,6 pktSimon Ammann
83.14 marca2010Norwegia OsloHolmenkollbakkenK-120HS-134128,5 m136,5 m258,7 pkt2.9,0 pktSimon Ammann
84.18 grudnia2010Szwajcaria EngelbergGross-Titlis-SchanzeK-125HS-137137,0 m135,0 m288,8 pkt2.2,2 pktThomas Morgenstern
85.19 grudnia2010Szwajcaria EngelbergGross-Titlis-SchanzeK-125HS-137119,5 m137,0 m255,1 pkt3.10,0 pktAndreas Kofler
86.1 stycznia2011Niemcy Garmisch-PartenkirchenGroße OlympiaschanzeK-125HS-140132,0 m138,0 pkt3.4,1 pktSimon Ammann
87.3 stycznia2011Austria InnsbruckBergiselK-120HS-130128,0 m123,0 m257,5 pkt2.9,0 pktThomas Morgenstern
88.8 stycznia2011Czechy HarrachovČerťákK-185HS-205197,5 m189,0 m416,6 pkt3.8,6 pktMartin Koch
89.15 stycznia2011Japonia SapporoŌkurayamaK-120HS-134132,5 m118,0 m240,5 pkt3.9,1 pktSeverin Freund
90.21 stycznia2011Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134138,5 m128,5 m269,9 pkt1.
91.13 lutego2011Norwegia VikersundVikersundbakkenK-195HS-225213,5 m230,5 m447,8 pkt3.39,7 pktGregor Schlierenzauer
92.20 marca2011Słowenia PlanicaLetalnicaK-185HS-215216,0 m203,6 pkt3.13,7 pktKamil Stoch

Miejsca na podium w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie

Adam Małysz czterokrotnie stawał na podium zawodów drużynowych Pucharu Świata[g], zajmując z reprezentacją Polski raz drugie i trzy razy trzecie miejsce.

NrDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkładSkok 1Skok 2NotaLok.StrataZwycięzca
1.9 grudnia2001Austria VillachAlpenarenaK-90[vii]99,0 m97,0 m949,0 pkt (266,0 pkt)3.19,5 pktFinlandia
2.21 marca2009Słowenia PlanicaLetalnicaK-185HS-215[v]207,0 m761,9 pkt (199,4 pkt)2.31,5 pktNorwegia
3.29 stycznia2011Niemcy WillingenMühlenkopfschanzeK-130HS-145[i]136,0 m134,5 m1015,7 pkt (275,0 pkt)3.56,1 pktAustria
4.12 marca2011Finlandia LahtiSalpausselkäK-116HS-130[xvii]126,5 m131,5 m1028,3 pkt (288,9 pkt)3.57,7 pktAustria

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Sezon 1994/1995
Planica K92Planica K92Oberstdorf K115Garmisch-Partenkirchen K107Innsbruck K110Bischofshofen K120Willingen K120Engelberg K120Engelberg K120Sapporo K90Sapporo K115Lahti K90Lahti K114Kuopio K92Falun K90Falun K90Lillehammer K120Oslo K110Vikersund K170Vikersund K170Oberstdorf K182punkty
qqqq17q492732----3423283920--3740
Sezon 1995/1996
Lillehammer K90Lillehammer K120Villach K90Planica K120Predazzo K90Chamonix K95Chamonix K95Oberhof K120Oberstdorf K115Garmisch-Partenkirchen K107Innsbruck K110Bischofshofen K120Engelberg K120Engelberg K120Sapporo K90Sapporo K115Zakopane K116Zakopane K116MŚwL – Tauplitz K185MŚwL – Tauplitz K185Iron Mountain K120Iron Mountain K120Kuopio K92Lahti K90Lahti K114Harrachov K180Falun K90Oslo K110punkty
1232223645213611181611q9882396818921334-21751
Sezon 1996/1997
Lillehammer K120Lillehammer K120Ruka K120Ruka K120Harrachov K120Harrachov K120Oberstdorf K115Garmisch-Partenkirchen K115Innsbruck K110Bischofshofen K120Engelberg K120Engelberg K120Sapporo K90Sapporo K120Hakuba K120Willingen K120Willingen K120Tauplitz K185Tauplitz K185Lahti K114Kuopio K92Falun K115Oslo K112Planica K185Planica K185punkty
28q19133842212623171241--47261614519--612
Sezon 1997/1998
Lillehammer K120Lillehammer K120Predazzo K120Villach K90Harrachov K90Engelberg K120Engelberg K120Oberstdorf K115Garmisch-Partenkirchen K115Innsbruck K110Bischofshofen K120Ramsau K90Zakopane K116Zakopane K116MŚwL – Oberstdorf K185MŚwL – Oberstdorf K185Sapporo K120Vikersund K175Vikersund K175Kuopio K120Lahti K116Lahti K116Falun K115Trondheim K120Oslo K112Planica K120Planica K120punkty
4442213121282841244633-2329--q4855qqq-----43
Sezon 1998/1999
Lillehammer K120Lillehammer K120Chamonix K95Chamonix K95Predazzo K120Oberhof K120Harrachov K120Harrachov K120Oberstdorf K115Garmisch-Partenkirchen K115Innsbruck K110Bischofshofen K120Engelberg K120Engelberg K120Zakopane K116Zakopane K116Sapporo K120Sapporo K120Willingen K120Willingen K120Harrachov K120Kuopio K120Lahti K90Trondheim K120Falun K115Oslo K115Planica K185Planica K185Planica K185punkty
--------34q4040--272319312640--1738242735283058
Sezon 1999/2000
Kuopio K120Kuopio K120Predazzo K120Predazzo K120Villach K90Zakopane K116Zakopane K116Oberstdorf K115Garmisch-Partenkirchen K115Innsbruck K110Bischofshofen K120Engelberg K120Engelberg K120Sapporo K120Sapporo K120Hakuba K120Willingen K120Willingen K120Tauplitz K185Iron Mountain K120Iron Mountain K120Lahti K116Lahti K116Trondheim K120Oslo K115Planica K185punkty
-382623281338q1726464844383825242540422222721127214
Sezon 2000/2001
Kuopio K120Kuopio K120Kuopio K120Oberstdorf K115Garmisch-Partenkirchen K115Innsbruck K108Bischofshofen K120Harrachov K185Harrachov K185Park City K120Hakuba K120Sapporo K120Sapporo K120Willingen K120Willingen K120Oberstdorf K185Oberstdorf K185Falun K115Trondheim K120Oslo K115Planica K185punkty
q26114311111811214211141531
Sezon 2001/2002
Kuopio K120Kuopio K120Titisee-Neustadt K120Titisee-Neustadt K120Villach K90Engelberg K120Engelberg K120Predazzo K120Predazzo K120Oberstdorf K115Garmisch-Partenkirchen K115Innsbruck K120Bischofshofen K120Willingen K120Zakopane K120Zakopane K120Hakuba K120Sapporo K120Lahti K116Falun K115Trondheim K120Oslo K115punkty
1212141115329471--25231475
Sezon 2002/2003
Ruka K120Ruka K120Trondheim K120Trondheim K120Titisee-Neustadt K120Titisee-Neustadt K120Engelberg K120Engelberg K120Oberstdorf K115Garmisch-Partenkirchen K115Innsbruck K120Bischofshofen K120Liberec K120Zakopane K120Zakopane K120Hakuba K120Sapporo K120Sapporo K120Tauplitz K185Tauplitz K185Willingen K120Willingen K120Oslo K115Lahti K116Lahti K116Planica K185Planica K185punkty
24563615413267163356634--111241357
Sezon 2003/2004
Ruka K120Ruka K120Trondheim K120Titisee-Neustadt K120Engelberg K125Oberstdorf K120Garmisch-Partenkirchen K115Innsbruck K120Bischofshofen K125Liberec K120Liberec K120Zakopane K120Zakopane K120Hakuba K120Sapporo K120Sapporo K120Oberstdorf K185Willingen K130Park City K120Lahti K116Kuopio K120Lillehammer K120Oslo K115punkty
2291299192520--223212112219-----525
Sezon 2004/2005
Ruka HS142Ruka HS142Trondheim HS131Trondheim HS131Harrachov HS142Harrachov HS142Engelberg HS137Engelberg HS137Oberstdorf HS137Garmisch-Partenkirchen HS125Innsbruck HS130Bischofshofen HS140Willingen HS145Tauplitz HS200Tauplitz HS200Titisee-Neustadt HS142Titisee-Neustadt HS142Zakopane HS134Zakopane HS134Sapporo HS134Sapporo HS134Pragelato HS140Lahti HS130Kuopio HS127Lillehammer HS134Oslo HS128Planica HS215Planica HS215punkty
19191571118537279317211--97322195151201
Sezon 2005/2006
Ruka HS142Ruka HS142Lillehammer HS134Lillehammer HS134Harrachov HS142Harrachov HS142Engelberg HS137Oberstdorf HS137Garmisch-Partenkirchen HS125Innsbruck HS130Bischofshofen HS140Sapporo HS134Sapporo HS134Zakopane HS134Zakopane HS134Willingen HS145Lahti HS130Kuopio HS127Lillehammer HS134Oslo HS128Planica HS215Planica HS215punkty
7510587131321----414-6311168634
Sezon 2006/2007
Ruka HS142Lillehammer HS138Lillehammer HS138Engelberg HS137Engelberg HS137Oberstdorf HS137Garmisch-Partenkirchen HS125Innsbruck HS130Bischofshofen HS140Vikersund HS207Zakopane HS134Oberstdorf HS137Oberstdorf HS137Titisee-Neustadt HS142Titisee-Neustadt HS142Klingenthal HS140Willingen HS145Lahti HS130Kuopio HS127Oslo HS128Oslo HS128Planica HS215Planica HS215Planica HS215punkty
34153363126885141137111541111453
Sezon 2007/2008
Ruka HS142Trondheim HS131Trondheim HS131Villach HS98Villach HS98Engelberg HS137Engelberg HS137Oberstdorf HS137Garmisch-Partenkirchen HS140Bischofshofen HS140Bischofshofen HS140Predazzo HS134Predazzo HS134Harrachov HS205Zakopane HS134Zakopane HS134Sapporo HS134Sapporo HS134Liberec HS134Liberec HS134Willingen HS145Kuopio HS127Kuopio HS127Lillehammer HS138Oslo HS128Planica HS215Planica HS215punkty
1678109101317596464036114--79117121111912632
Sezon 2008/2009
Ruka HS142Trondheim HS140Trondheim HS140Pragelato HS140Pragelato HS140Engelberg HS137Engelberg HS137Oberstdorf HS137Garmisch-Partenkirchen HS140Innsbruck HS130Bischofshofen HS140Tauplitz HS200Tauplitz HS200Zakopane HS134Zakopane HS134Whistler HS140Whistler HS140Sapporo HS134Willingen HS145Klingenthal HS140Oberstdorf HS213Lahti HS97Kuopio HS127Lillehammer HS138Vikersund HS207Planica HS215Planica HS215punkty
142527--2118273715---81284-279-2434822549
Sezon 2009/2010
Ruka HS142Lillehammer HS138Lillehammer HS138Engelberg HS137Engelberg HS137Engelberg HS137Oberstdorf HS137Garmisch-Partenkirchen HS140Innsbruck HS130Bischofshofen HS140Tauplitz HS200Tauplitz HS200Sapporo HS134Sapporo HS134Zakopane HS134Zakopane HS134Oberstdorf HS213Klingenthal HS140Willingen HS145Lahti HS130Kuopio HS127Lillehammer HS138Oslo HS134punkty
q381223881171878--5462-2232842
Sezon 2010/2011
Ruka HS142Kuopio HS127Lillehammer HS138Lillehammer HS138Engelberg HS137Engelberg HS137Engelberg HS137Oberstdorf HS137Garmisch-Partenkirchen HS140Innsbruck HS130Bischofshofen HS140Harrachov HS205Harrachov HS205Sapporo HS134Sapporo HS134Zakopane HS134Zakopane HS134Zakopane HS134Willingen HS145Klingenthal HS140Oberstdorf HS213Vikersund HS225Vikersund HS225Lahti HS130Planica HS215Planica HS215punkty
99591423113210343516329765315831153
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował (lub nie zakwalifikował się[h])
 ?  – brak danych (zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się)

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

W sezonach 1993/1994–2000/2001 obowiązywała inna punktacja za konkurs Pucharu Świata.

Sezon
1995/1996
Planica K120Trondheim K120Lahti K114Oslo K110
10-810
Sezon
1996/1997
Lahti K114
7
Sezon
1998/1999
Willingen K120
8
Sezon
1999/2000
Hakuba K120Lahti K116Planica K185
676
Sezon
2000/2001
Kuopio K120Park City K120Willingen K120Planica K185
6-55
Legenda (w sezonach
1993/1994–2000/2001)
1 2 3 4-6 poniżej 6

 -  – zawodnik nie wystartował

Sezon
2001/2002
Villach K90Willingen K120Sapporo K120Lahti K116Planica K185
37-79
Sezon
2002/2003
Oslo K115Planica K185
6-
Sezon
2003/2004
Willingen K130Lahti K116
7-
Sezon
2004/2005
Willingen HS145Pragelato HS140Lahti HS130
1048
Sezon
2005/2006
Willingen HS145Lahti HS130
-6
Sezon
2006/2007
Willingen HS145Lahti HS130
-7
Sezon
2007/2008
Ruka HS142Willingen HS145Planica HS215
1110-
Sezon
2008/2009
Ruka HS142Willingen HS145Oberstdorf HS213Lahti HS130Vikersund HS207Planica HS215
78-672
Sezon
2009/2010
Ruka HS142Oberstdorf HS213Willingen HS145Lahti HS130
57-4
Sezon
2010/2011
Ruka HS142Willingen HS145Oberstdorf HS213Lahti HS130Planica HS215
53634
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Cztery Kryształowe Kule za zwycięstwa Adama Małysza w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Zdjęcie z galerii trofeów zawodnika w Wiśle.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
1994/199555.
1995/199623.
1996/19978.
1997/199830.
1998/199943.
1999/200031.
2000/20011.
2001/20024.
2002/20033.
2003/200415.
2004/20054.
2005/200635.
2006/20077.
2007/20084.
2008/200933.
2009/20109.
2010/20116.

Turniej Nordycki (Skandynawski)

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
19975.
199916.
200020.
20011.
20022.
20031.
200511.
20065.
20071.
20088.
20095.
20102.

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca Adama Małysza w Pucharze Świata w lotach narciarskich[60]:

SezonMiejsce
1994/1995niesklasyfikowany[i]
1995/199618.
1996/199748.
1997/1998niesklasyfikowany[j]
1998/199940.
1999/200015.
2000/20012.
2008/20097.
2009/20108.
2010/20114.

Letnie Grand Prix w skokach narciarskich

Adam Małysz jako jeden z dwóch skoczków narciarskich w historii trzykrotnie wygrał Letnie Grand Prix na igelicie. Oprócz niego dokonał tego Thomas Morgenstern.

Podium konkursu LGP w Klingenthal (2006). Od lewej: Andreas Widhölzl, Adam Małysz, Tami Kiuru.

Miejsca w klasyfikacji generalnej LGP

SezonMiejsce
199566.
19966.
199721.
199954.
200019.
20011.
200210.
20041.
200542.
20061.
20072.
200834.
20093.
20103.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Adam Małysz trzynastokrotnie wygrywał konkursy zaliczane do Letniego Grand Prix, a całą klasyfikację trzykrotnie. Trzy z tych zwycięstw odniósł w Zakopanem. Poniżej lista zwycięstw uszeregowana chronologicznie:

NrDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkok 1Skok 2Nota
1.11 sierpnia2001Niemcy HinterzartenAdlerschanzeK-95106,0 m103,5 m272,5 pkt
2.31 lipca2004Niemcy HinterzartenAdlerschanzeK-95HS-108110,5 m105,0 m277,5 pkt
3.7 sierpnia2004Francja CourchevelTremplin Le PrazK-120HS-132128,0 m126,0 m257,7 pkt
4.4 września2004Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134134,0 m124,0 m267,9 pkt
5.8 września2004Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK-120HS-134134,0 m129,5 m274,8 pkt
6.8 sierpnia2006Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK-120HS-134128,5 m129,0 m265,5 pkt
7.26 sierpnia2006Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134127,0 m128,0 m257,0 pkt
8.30 września2006Niemcy KlingenthalVogtland ArenaK-125HS-140131,0 m135,5 m262,7 pkt
9.3 października2006Niemcy Oberhofim. Hansa RenneraK-120HS-140132,5 m135,5 m285,9 pkt
10.25 sierpnia2007Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134139,5 m133,5 m296,4 pkt
11.8 sierpnia2010Niemcy HinterzartenAdlerschanzeK-95HS-108103,5 m107,0 m265,6 pkt
12.20 sierpnia2010Polska Wisłaim. Adama MałyszaK-120HS-134131,0 m129,0 m269,9 pkt
13.1 października2010Czechy LiberecJeštědK-120HS-134126,0 m127,5 m273,1 pkt

Zwycięstwa w konkursach LGP – noty sędziów

Lp.DataMiejscowośćSkoczniaKHSSkokNota ANota BNota CNota DNota ENota (skok)Nota (styl)Nota łącznaNota końcowa
1.11 sierpnia 2001Niemcy HinterzartenAdlerschanzeK95106,0 mNiemcy 19,0Szwecja 19,0Francja 19,0Polska 19,0Szwajcaria 19,082,0 pkt57,0 pkt139,0 pkt272,5 pkt
103,5 mNiemcy 19,0Szwecja 18,5Francja 18,5Polska 19,0Szwajcaria 19,077,0 pkt56,5 pkt133,5 pkt
2.31 lipca 2004Niemcy HinterzartenAdlerschanzeK95HS-108110,5 mNiemcy 17,5Słowenia 17,0Szwajcaria 17,0Austria 17,0Norwegia 16,591,0 pkt51,0 pkt142,0 pkt277,5 pkt
105,0 mNiemcy 18,5Słowenia 19,0Szwajcaria 18,5Austria 18,5Norwegia 18,580,0 pkt55,5 pkt135,5 pkt
3.7 sierpnia 2004Francja CourchevelTremplin Le PrazK120HS132128,0 mSzwecja 19,0Czechy 19,0Francja 18,5Niemcy 19,5Polska 19,074,4 pkt57,0 pkt131,4 pkt257,7 pkt
126,0 mSzwecja 18,5Czechy 18,5Francja 19,5Niemcy 18,5Polska 18,570,8 pkt55,5 pkt126,3 pkt
4.4 września 2004Polska ZakopaneWielka KrokiewK120HS-134134,0 mSłowacja 19,5Norwegia 19,5Szwajcaria 19,0Polska 19,5Niemcy 19,585,2 pkt58,5 pkt143,7 pkt267,9 pkt
124,0 mSłowacja 19,0Norwegia 18,5Szwajcaria 19,0Polska 19,0Niemcy 19,067,2 pkt57,0 pkt124,2 pkt
5.8 września 2004Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK120HS-134134,0 mPolska 19,5Włochy 19,0Niemcy 19,0Finlandia 18,0Francja 18,585,2 pkt56,5 pkt141,7 pkt274,8 pkt
129,5 mPolska 18,5Włochy 18,5Niemcy 19,0Finlandia 19,0Francja 18,571,1 pkt56,0 pkt133,1 pkt
6.8 sierpnia 2006Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK120HS-134128,5 mFinlandia 18,5Czechy 19,0Niemcy 19,0Włochy 19,0Słowenia 19,075,3 pkt57,0 pkt132,3 pkt265,5 pkt
129,0 mFinlandia 18,5Czechy 19,0Niemcy 19,5Włochy 19,0Słowenia 19,076,2 pkt57,0 pkt133,2 pkt
7.26 sierpnia 2006Polska ZakopaneWielka KrokiewK120HS-134127,0 mNorwegia 18,0Polska 18,0Francja 18,5Słowacja 18,5Słowenia 18,072,6 pkt54,5 pkt127,1 pkt257,0 pkt
128,0 mNorwegia 18,5Polska 18,5Francja 18,5Słowacja 18,5Słowenia 18,574,4 pkt55,5 pkt129,9 pkt
8.30 września 2006Niemcy KlingenthalVogtland ArenaK125HS-140131,0 mCzechy 19,0Niemcy 19,0Finlandia 18,5Polska 18,5Włochy 19,070,8 pkt56,5 pkt127,3 pkt262,7 pkt
135,5 mCzechy 19,0Niemcy 19,0Finlandia 18,5Polska 18,5Włochy 19,078,9 pkt56,5 pkt135,4 pkt
9.3 października 2006Niemcy Oberhofim. Hansa RenneraK120HS-140132,5 mFinlandia 19,0Niemcy 19,0Włochy 19,0Polska 19,0Czechy 19,082,5 pkt57,0 pkt139,5 pkt285,9 pkt
135,5 mFinlandia 19,5Niemcy 19,5Włochy 19,5Polska 19,5Czechy 19,587,9 pkt58,5 pkt146,4 pkt
10.25 sierpnia 2007Polska ZakopaneWielka KrokiewK120HS-134139,5 mSzwajcaria 19,5Słowacja 19,5Czechy 19,5Polska 19,5Niemcy 19,595,1 pkt58,5 pkt153,6 pkt296,4 pkt
133,5 mSzwajcaria 19,5Słowacja 19,5Czechy 19,5Polska 19,0Niemcy 19,584,3 pkt58,5 pkt142,8 pkt
11.8 sierpnia 2010Niemcy HinterzartenAdlerschanzeK95HS-108103,5 mCzechy 19,0Szwajcaria 19,0Finlandia 18,5Włochy 19,0Niemcy 19,077,0 pkt57,0 pkt129,8 pkt[61]265,6 pkt
107,0 mCzechy 19,0Szwajcaria 19,0Finlandia 18,5Włochy 19,0Niemcy 19,584,0 pkt57,0 pkt135,8 pkt[62]
12.20 sierpnia 2010Polska Wisłaim. Adama MałyszaK-120HS-134131,0 mSłowenia 18,5Kanada 18,0Polska 18,5Szwecja 18,5Francja 18,579,8 pkt55,5 pkt135,4 pkt[63]269,9 pkt
129,0 mSłowenia 19,0Kanada 19,0Polska 19,0Szwecja 19,0Francja 19,076,2 pkt57,0 pkt134,3 pkt[64]
13.1 października 2010Czechy LiberecJeštědK-120HS-134126,0 mCzechy 18,5Niemcy 18,5Polska 18,5Norwegia 18,0Słowenia 18,570,8 pkt55,5 pkt127,9 pkt[65]273,1 pkt
127,5 mCzechy 19,0Niemcy 19,0Polska 19,0Norwegia 18,5Słowenia 19,073,5 pkt57,0 pkt145,2 pkt[66]

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Oprócz 13 zwycięstw Adam Małysz piętnastokrotnie stawał na podium w zawodach o Letnie Grand Prix – ośmiokrotnie na drugim i siedmiokrotnie na trzecim stopniu. Pełna lista wszystkich miejsc Adama Małysza na podium, włącznie z pierwszymi lokatami, poniżej:

NrDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkok 1Skok 2NotaMiejsceStrataZwycięzca
1.21 sierpnia1996Niemcy Oberhofim. Hansa RenneraK-120125,5 m122,0 m241,0 pkt3.17,4 pktMika Laitinen
2.25 sierpnia1996Niemcy HinterzartenAdlerschanzeK-9091,0 m92,0 m241,6 pkt3.6,5 pktAri-Pekka Nikkola
3.11 sierpnia2001Niemcy HinterzartenAdlerschanzeK-95106,0 m103,5 m272,5 pkt1.
4.14 sierpnia2001Francja CourchevelTremplin Le PrazK-120118,0 m122,0 m231,5 pkt2.1,1 pktAndreas Widhölzl
5.8 września2001Japonia HakubaOlimpijskaK-120125,5 m122,5 m248,4 pkt2.1,8 pktStefan Horngacher
6.31 lipca2004Niemcy HinterzartenAdlerschanzeK-95HS-108110,5 m105,0 m277,5 pkt1.
7.7 sierpnia2004Francja CourchevelTremplin Le PrazK-120HS-132128,0 m126,0 m257,7 pkt1.
8.4 września2004Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134134,0 m124,0 m267,9 pkt1.
9.8 września2004Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK-120HS-134134,0 m129,5 m274,8 pkt1.
10.26 września2004Japonia HakubaOlimpijskaK-120HS-131128,5 m128,0 m266,2 pkt3.8,6 pktMartin Höllwarth
11.8 sierpnia2006Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK-120HS-134128,5 m129,0 m265,5 pkt1.
12.14 sierpnia2006Francja CourchevelTremplin Le PrazK-120HS-132117,0 m127,5 m237,1 pkt3.18,3 pktGregor Schlierenzauer
13.26 sierpnia2006Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134127,0 m128,0 m257,0 pkt1.
14.30 września2006Niemcy KlingenthalVogtland ArenaK-125HS-140131,0 m135,5 m262,7 pkt1.
15.3 października2006Niemcy Oberhofim. Hansa RenneraK-120HS-140132,5 m135,5 m285,9 pkt1.
16.12 sierpnia2007Niemcy HinterzartenAdlerschanzeK-95HS-108105,5 m103,0 m271,0 pkt2.1,0 pktThomas Morgenstern
17.14 sierpnia2007Francja CourchevelTremplin Le PrazK-120HS-132119,5 m119,5 m228,7 pkt2.1,1 pktBjørn Einar Romøren
18.16 sierpnia2007Włochy PragelatoTrampolino a MonteK-125HS-140131,5 m139,0 m270,4 pkt3.6,8 pktGregor Schlierenzauer
19.18 sierpnia2007Szwajcaria Einsiedelnim. Andreasa KüttelaK-105HS-117105,5 m111,5 m244,6 pkt2.3,7 pktThomas Morgenstern
20.24 sierpnia2007Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134119,0 m126,5 m240,4 pkt3.3,6 pktThomas Morgenstern
21.25 sierpnia2007Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134139,5 m133,5 m296,4 pkt1.
22.12 sierpnia2009Włochy PragelatoTrampolino a MonteK-125HS-140128,0 m130,5 m222,5 pkt2.5,6 pktSimon Ammann
23.14 sierpnia2009Francja CourchevelTremplin Le PrazK-120HS-132129,0 m125,0 m287,7 pkt2.2,2 pktSimon Ammann
24.22 sierpnia2009Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134127,5 m128,5 m270,0 pkt3.10,9 pktGregor Schlierenzauer
25.8 sierpnia2010Niemcy HinterzartenAdlerschanzeK-95HS-108103,5 m107,0 m265,6 pkt1.
26.15 sierpnia2010Szwajcaria Einsiedelnim. Andreasa KüttelaK-105HS-117111,0 m[f]136,7 pkt2.1,7 pktDaiki Itō
27.20 sierpnia2010Polska Wisłaim. Adama MałyszaK-120HS-134131,0 m129,0 m269,9 pkt1.
28.1 października2010Czechy LiberecJeštědK-120HS-134126,0 m127,5 m273,1 pkt1.

Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie

Adam Małysz dwukrotnie stanął na podium zawodów drużynowych Letniego Grand Prix, zajmując z reprezentacją Polski trzecie miejsce w 2004 i pierwsze miejsce w 2010 roku w konkursach w Hinterzarten w Niemczech.

NrDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkładSkok 1Skok 2NotaLok.StrataZwycięzca
1.1 sierpnia2004Niemcy HinterzartenAdlerschanzeK-95HS-108[xviii]107,5 m101,0 m1019,5 pkt (268,0 pkt)3.53,5 pktAustria
2.7 sierpnia2010Niemcy HinterzartenAdlerschanzeK-95HS-108[xix]106,5 m105,0 m1001,7 pkt (267,0 pkt)1.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

1995
Kuopio K92Trondheim K120Hinterzarten K90Stams K105punkty
q?q4293,4
1996
Trondheim K120Oberhof K120Hinterzarten K90Predazzo K120Stams K105punkty
41331849133
1997
Courchevel K120Trondheim K120Hinterzarten K90Predazzo K120Stams K105punkty
23-8231861
1999
Hinterzarten K95Courchevel K120Stams K105Hakuba K120Sapporo K120punkty
46-q29432
2000
Hinterzarten K95Kuopio K120Villach K90Courchevel K120Hakuba K120Hakuba K120Sapporo K120Sapporo K120punkty
33?4292420301293
2001
Hinterzarten K95Hinterzarten K95Courchevel K120Stams K105Sapporo K120Hakuba K120Hakuba K120punkty
1929429397
2002
Hinterzarten K95Hinterzarten K95Courchevel K120Lahti K116Lahti K116Innsbruck K120punkty
1044---126
2004
Hinterzarten HS108Courchevel HS132Zakopane HS134Predazzo HS134Innsbruck HS130Hakuba HS131Hakuba HS131punkty
11111173520
2005
Hinterzarten HS108Einsiedeln HS117Courchevel HS132Zakopane HS134Predazzo HS134Bischofshofen HS140Hakuba HS131Hakuba HS131punkty
18--26-20--29
2006
Hinterzarten HS108Predazzo HS134Einsiedeln HS117Courchevel HS132Zakopane HS134Kranj HS108Hakuba HS131Hakuba HS131Klingenthal HS140Oberhof HS140punkty
61531---11545
2007
Hinterzarten HS108Courchevel HS132Pragelato HS140Einsiedeln HS117Zakopane HS134Zakopane HS134Hakuba HS131Hakuba HS131Oberhof HS140Klingenthal HS140punkty
223231----460
2008
Hinterzarten HS108Einsiedeln HS117Courchevel HS132Pragelato HS140Zakopane HS134Zakopane HS134Hakuba HS131Hakuba HS131Klingenthal HS140Liberec HS134punkty
22---3015--18968
2009
Hinterzarten HS108Pragelato HS140Courchevel HS132Einsiedeln HS117Zakopane HS134Zakopane HS134Hakuba HS131Hakuba HS131Klingenthal HS140punkty
62211321---294
2010
Hinterzarten HS108Courchevel HS132Einsiedeln HS117Wisła HS134Wisła HS134Hakuba HS131Hakuba HS131Liberec HS134Klingenthal HS140punkty
14214--1dq480
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował
 ?  – brak startu lub nie zakwalifikował się

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

Do sezonu 2000 obowiązywały inne punktacje za konkurs.

1999Hinterzarten K95Hakuba K120
910
2000Hinterzarten K95
9
Legenda
(do sezonu 2000)
1 2 3 4-6 poniżej 6

 -  – brak startu

2004Hinterzarten HS108Zakopane HS134
36
2005Hinterzarten HS108
6
2006Hinterzarten HS108
5
2007Hinterzarten HS108
7
2008Hinterzarten HS108
7
2009Hinterzarten HS108
7
2010Hinterzarten HS108
1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
20062.
20072.
200849.
20092.
20101.

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
1993/1994158.
1994/1995124.
1995/199621.
1996/199723.
1997/199831.
1998/1999131.
1999/200067.
2000/200188.
2009/201056.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

NrDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkok 1Skok 2Nota
1.7 stycznia1996Austria Bad GoisernKalmberg-SchanzeK-9088,0 m92,5 m235,5 pkt
2.10 marca1996Szwecja FalunLugnetK-115121,5 m117,0 m287,0 pkt
3.26 września1996Korea Południowa MujuChonjuK-120124,0 m120,5 m240,6 pkt
4.27 września1996Korea Południowa MujuChonjuK-90102,5 m92,5 m264,0 pkt
5.27 lipca2000Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-9095,0 m96,5 m255,5 pkt
6.27 lutego2010Polska Wisłaim. Adama MałyszaK-120HS-134126,5 m126,5 m255,4 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.DzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkok 1Skok 2NotaMiejsceStrataZwycięzca
1.7 stycznia1996Austria Bad GoisernKalmberg-SchanzeK-9088,0 m92,5 m235,5 pkt1.
2.8 marca1996Szwecja BollnäsBollebergetK-9094,5 m89,0 m235,0 pkt2.6,0 pktToni Nieminen
3.10 marca1996Szwecja FalunLugnetK-115121,5 m117,0 m287,0 pkt1.
4.22 września1996Japonia HakubaOlimpijskaK-120117,5 m109,0 m207,0 pkt2.41,4 pktMasahiko Harada
5.26 września1996Korea Południowa MujuChonjuK-120124,0 m120,5 m240,6 pkt1.
6.27 września1996Korea Południowa MujuChonjuK-90102,5 m92,5 m264,0 pkt1.
7.6 lipca1997Czechy Frenštát pod RadhoštěmAreal HorečkyK-9095,0 m80,5 m221,0 pkt3.16,5 pktJaroslav Sakala
8.7 lipca1997Czechy Frenštát pod RadhoštěmAreal HorečkyK-9093,0 m89,0 m238,0 pkt2.0,5 pktJaroslav Sakala
9.15 sierpnia1999Polska ZakopaneŚrednia KrokiewK-8587,0 m120,5 pkt2.4,0 pktDirk Else
10.27 lipca2000Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-9095,0 m96,5 m255,5 pkt1.
11.27 lutego2010Polska Wisłaim. Adama MałyszaK-120HS-134126,5 m126,5 m255,4 pkt1.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Sezon 1993/1994
Lillehammer K120Lillehammer K90Oberwiesenthal K90Lauscha K90Wörgl K83Sankt Moritz K90Sankt Aegyd K73Gallio K92Sapporo K90Sapporo K115Ironwood K145Ironwood K145Willingen K120Willingen K120Ruhpolding K110Saalfelden K85Planica K120Iron Mountain K120Iron Mountain K120Ishpeming K90Schönwald K84Titisee-Neustadt K113Kuopio K92Calgary K89Calgary K89Zaō K85Zaō K85Zakopane K116Zakopane K85Szczyrbskie Jezioro K120Szczyrbskie Jezioro K120Sprova K85Sprova K85Ruka K120Rovaniemi K90punkty
------48--------4376----------24652817----24
Sezon 1994/1995
Lillehammer K90Lillehammer K120Jyväskylä K100Lahti K114Lahti K90Sankt Moritz K90Lake Placid K120Lake Placid K90Planica K92Planica K120Sapporo K115Sapporo K115Sapporo K90Courchevel K90Courchevel K120Szczyrbskie Jezioro K90Zakopane K116Zakopane K116Gallio K95Gallio K95Liberec K90Liberec K90Astún K90Reit im Winkl K90Saalfelden K85Ruhpolding K110Westby K106Westby K106Ironwood K145Ironwood K145Ishpeming K90Ishpeming K90Sapporo K115Zaō K85Zaō K85Schönwald K84Schönwald K84Sprova K85Sprova K85Ruka K120Gällivare K90Rovaniemi K90Rovaniemi K90punkty
---------------93011-------------------------54
Sezon 1995/1996
Lauscha K92Brotterode K98Lahti K90Lahti K90Kuopio K92Sankt Moritz K90Lake Placid K120Lake Placid K90Bad Goisern K90Reit im Winkl K90Saalfelden K85Berchtesgaden K90Sapporo K115Sapporo K115Sapporo K90Willingen K120Liberec K120Liberec K90Seefeld K90Westby K106Westby K106Gallio K95Gallio K95Schönwald K84Titisee-Neustadt K112Örnsköldsvik K90Örnsköldsvik K90Beuil K86Beuil K86Bollnäs K90Falun K115Sapporo K115Zaō K85Zaō K85Planica K120Planica K120Braunlage K85Braunlage K85Voss K95Voss K95Rovaniemi K90Ruka K120punkty
--------1--------------------21-----------280
Sezon 1996/1997
Courchevel K120Zakopane K85Frenštát pod Radhoštěm K90Hakuba K90Hakuba K120Muju K120Muju K90Chaux-Neuve K90Chaux-Neuve K90Brotterode K98Lauscha K92Sankt Moritz K90Lake Placid K120Lake Placid K90Ramsau K90Villach K90Planica K92Sapporo K120Sapporo K120Sapporo K90Oberhof K120Oberhof K120Szczyrbskie Jezioro K90Zakopane K116Reit im Winkl K90Saalfelden K85Ruhpolding K110Westby K106Westby K106Iron Mountain K120Iron Mountain K120Ishpeming K90Ishpeming K90Braunlage K80Braunlage K80Sapporo K90Zaō K85Zaō K85Courchevel K90Courchevel K90Vikersund K90Vikersund K90Harrachov K90Harrachov K90Ruka K120Rovaniemi K90punkty
--134211---------------------------------------350
Sezon 1997/1998
Velenje K85Velenje K85Rælingen K88Zakopane K85Zakopane K85Frenštát pod Radhoštěm K90Frenštát pod Radhoštěm K90Oberhof K120Oberhof K120Hakuba K120Hakuba K120Chamonix K95Chamonix K95Lahti K90Lahti K90Lahti K90Oberwiesenthal K90Oberwiesenthal K90Sankt Moritz K90Sapporo K90Sapporo K120Sapporo K120Garmisch-Partenkirchen K115Garmisch-Partenkirchen K115Liberec K120Liberec K120Villach K90Planica K120Planica K120Westby K106Westby K106Iron Mountain K120Iron Mountain K120Reit im Winkl K90Saalfelden K85Ruhpolding K110Oslo K112Ishpeming K90Ishpeming K90Willingen K120Willingen K120Schönwald K90Schönwald K90Sapporo K120Zaō K85Zaō K85Courchevel K90Courchevel K90Rovaniemi K90Ruka K120Ruka K120punkty
4--21532784210-------------1018-------------------------378
Sezon 1998/1999
Velenje K85Velenje K85Berchtesgaden K90Villach K90Oberstdorf K90Oberstdorf K90Zakopane K85Zakopane K85Rælingen K88Kuopio K120Lahti K116Lahti K116Sankt Moritz K95Engelberg K120Bad Goisern K90Bad Goisern K90Sapporo K90Sapporo K120Sapporo K120Lauscha K92Lauscha K92Gallio K95Gallio K95Reit im Winkl K90Saalfelden K85Ruhpolding K110Braunlage K80Braunlage K80Westby K106Westby K106Planica K120Planica K120Iron Mountain K120Titisee-Neustadt K112Schönwald K90Ishpeming K90Ishpeming K90Ishpeming K90Sapporo K120Zaō K90Zaō K90Courchevel K120Courchevel K90Vikersund K90Vikersund K90Hede K90Hede K90Kuopio K120Rovaniemi K90Ruka K120Ruka K120punkty
--224750352715-371210---------------------------------------77
Sezon 1999/2000
Velenje K85Velenje K85Villach K90Villach K90Oberstdorf K90Zakopane K85Zakopane K85Rælingen K88Hakuba K120Hakuba K120Trondheim K120Trondheim K120Kuopio K120Lahti K116Lahti K116Innsbruck K110Engelberg K120Gallio K95Gallio K95Sapporo K90Sapporo K120Sapporo K120Brotterode K98Lauscha K92Braunlage K80Braunlage K80Courchevel K90Courchevel K90Hakuba K120Hakuba K120Berchtesgaden K90Saalfelden K85Mislinja K85Planica K120Planica K120Westby K106Westby K106Ishpeming K90Ishpeming K90Schönwald K90Titisee-Neustadt K112Eisenerz K90Eisenerz K90Zaō K90Zaō K90Våler K90Våler K90Harrachov K120Harrachov K120Rovaniemi K90Ruka K120punkty
--2525552--------------------------------------------182
Sezon 2000/2001
Velenje K85Velenje K85Villach K90Oberstdorf K90Rælingen K88Rælingen K88Winterberg K80Sankt Moritz K95Innsbruck K108Bischofshofen K120Sapporo K90Sapporo K120Sapporo K120Brotterode K98Brotterode K98Lauscha K92Lauscha K92Ramsau K90Schönwald K84Westby K106Westby K106Titisee-Neustadt K120Iron Mountain K120Iron Mountain K120Planica K120Ishpeming K90Chamonix K95Chamonix K95Zakopane K120Zakopane K120Vikersund K90Vikersund K90Harrachov K120Harrachov K90Våler K90Zaō K90Zaō K90Örnsköldsvik K90Örnsköldsvik K90Hede K90punkty
---1------------------------------------100
Sezon 2009/2010
Rovaniemi HS100Rovaniemi HS100Vikersund HS117Vikersund HS117Otepää HS100Otepää HS100Engelberg HS137Engelberg HS137Sapporo HS100Sapporo HS134Sapporo HS134Titisee-Neustadt HS142Bischofshofen HS140Bischofshofen HS140Iron Mountain HS133Zakopane HS134Zakopane HS134Kranj HS109Kranj HS109Brotterode HS110Brotterode HS110Wisła HS134Oslo HS134Oslo HS134Ruka HS142Ruka HS142punkty
---------------------1----100
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

- – zawodnik nie wystartował lub brak danych

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonMiejsce
20048.
200912.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

NrDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkok 1Skok 2Nota
1.24 lipca2004Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-120HS-137136,0 m134,0 m285,0 pkt
2.25 lipca2004Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-120HS-137135,0 m130,0 m278,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

NrDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSSkok 1Skok 2NotaLok.StrataZwycięzca
1.24 lipca2004Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-120HS-137136,0 m134,0 m285,0 pkt1.
2.25 lipca2004Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-120HS-137135,0 m130,0 m278,0 pkt1.
3.12 września2009Polska Wisłaim. Adama MałyszaK-120HS-134126,0 m127,0 m254,9 pkt2.6,4 pktMarcin Bachleda
4.13 września2009Polska Wisłaim. Adama MałyszaK-120HS-134129,5 m134,0 m275,8 pkt2.3,0 pktMarcin Bachleda

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Sezon 2004
Velenje HS94Velenje HS94Oberstdorf HS137Oberstdorf HS137Ramsau HS98Ramsau HS98Lillehammer HS100Lillehammer HS100punkty
--11----200
Sezon 2009
Velenje HS94Kranj HS109Kranj HS109Villach HS98Villach HS98Lillehammer HS138Lillehammer HS138Pjongczang HS109Pjongczang HS140Wisła HS134Wisła HS134punkty
---------22160
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

- – zawodnik nie wystartował

Mistrzostwa Polski w skokach narciarskich

Adam Małysz podczas zawodów w Szczyrku w 2007.

Małysz 39 razy zdobył indywidualny tytuł mistrza Polski seniorów w skokach narciarskich (21 zimą i 18 latem), sześciokrotnie zdobywał srebro (6 zimą) i dwukrotnie brąz (jeden latem i jeden zimą). W ramach drużynowych konkursów mistrzostw Polski zdobył 8 złotych medali, 5 srebrnych oraz jeden brązowy.

W mistrzostwach Polski juniorów Adam Małysz zdobył sześć indywidualnych medali (3 złote, 2 srebrne, 1 brązowy) oraz 3 złote w rywalizacji zespołowej.

Jako kombinator norweski w mistrzostwach Polski juniorów, juniorów młodszych i młodzików w kombinacji norweskiej wywalczył 5 złotych, 1 srebrny oraz 1 brązowy medal[67].

Zimowe mistrzostwa Polski seniorów w skokach narciarskich

Adam Małysz uczestniczył w 31 indywidualnych konkursach zimowych mistrzostw Polski w skokach narciarskich. Zdobył 21 tytułów mistrza Polski, sześć razy był drugi i raz trzeci. Łącznie zdobył 28 medali[68].

MiejsceDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSKonkursSkok 1Skok 2NotaStrataZwycięzca
14.14 marca1993SzczyrkSkaliteK-85ind.64,5 m70,0 m145,2 pkt64,5 pktRobert Zygmuntowicz
3.Bronze medal with cup.svg4 lutego1994ZakopaneŚrednia KrokiewK-85druż.b.d.b.d.b.d.b.d.Wisła Zakopane
2.Silver medal with cup.svg5 lutego1994ZakopaneWielka Krokiewb.d.ind.106,5 m109,5 m197,7 pkt31,5 pktWojciech Skupień
1.Gold medal with cup.svg6 lutego1994ZakopaneŚrednia KrokiewK-85ind.79,5 m78,0 m204,5 pkt
1.Gold medal with cup.svg16 lutego1995SzczyrkSalmopolb.d.druż.b.d.b.d.b.d.KS Wisła Ustronianka
1.Gold medal with cup.svg17 lutego1995ZakopaneWielka Krokiewb.d.ind.b.d.b.d.b.d.
2.Silver medal with cup.svg18 lutego1995SzczyrkSalmopolK-85ind.85,0 m.84,0 m200,5 pkt1,5 pktWojciech Skupień
2.Silver medal with cup.svg22 marca1996ZakopaneŚrednia KrokiewK-85druż.b.d.b.d.b.d.b.d.Start Krokiew Zakopane
2.Silver medal with cup.svg23 marca1996ZakopaneŚrednia KrokiewK-85ind.87,5 m76,0 m217,0 pkt7,5 pktWojciech Skupień
1.Gold medal with cup.svg24 marca1996ZakopaneWielka KrokiewK-116ind.123,5 m119 m256,9 pkt
1.Gold medal with cup.svg15 lutego1997WisłaMalinkab.d.ind.104,0 m105,0 m232,1 pkt
2.Silver medal with cup.svg16 lutego1997SzczyrkSkaliteb. d.ind.84,5 m84,5 m230,5 pkt1,5 pktRobert Mateja
2.Silver medal with cup.svg27 marca1997ZakopaneŚrednia KrokiewK-85druż.b.d.b.d.b.d.b.d.WKS Zakopane
4.27 marca1998ZakopaneŚrednia KrokiewK-85ind.82,0 m77,0 m206,0 pkt46,0 pktRobert Mateja
1.Gold medal with cup.svg28 marca1998ZakopaneŚrednia KrokiewK-85druż.b.d.b.d.b.d.KS Wisła Ustronianka
3.Bronze medal with cup.svg29 marca1998ZakopaneWielka Krokiewb.d.ind.95,5 m99,5 m159,9 pkt74,8 pktRobert Mateja
1.Gold medal with cup.svg12 lutego1999SzczyrkSkaliteb. d.ind.87,0 m77,0 m219,5 pkt
2.Silver medal with cup.svg14 lutego1999WisłaMalinkab.d.ind.105,5 m107,5 m237,9 pkt7,1 pktRobert Mateja
1.Gold medal with cup.svg25 marca2000ZakopaneŚrednia KrokiewK-85druż.b.d.b.d.b.d.KS Wisła Ustronianka
1.Gold medal with cup.svg25 marca2000ZakopaneŚrednia KrokiewK-85ind.b.d.b.d.b.d.
1.Gold medal with cup.svg26 marca2000ZakopaneWielka Krokiewb.d.ind.b.d.b.d.b.d.
1.Gold medal with cup.svg27 marca2002ZakopaneŚrednia KrokiewK-85ind.81,5 m89,5 m234,0 pkt
1.Gold medal with cup.svg27 marca2002ZakopaneŚrednia KrokiewK-85druż.b.d.b.d.587,5 pktKS Wisła Ustronianka
1.Gold medal with cup.svg26 grudnia2002ZakopaneWielka KrokiewK-120ind.127,0 m136,5 m276,8 pkt
1.Gold medal with cup.svg2 marca2003SzczyrkSkaliteK-85ind.84,5 m89,0 m241,5 pkt
1.Gold medal with cup.svg26 grudnia2003ZakopaneWielka KrokiewK-120ind.130,5 m131,5 m272,6 pkt
1.Gold medal with cup.svg29 stycznia2004KarpaczOrlinekK-85ind.88,5 m94,5 m262,0 pkt
1.Gold medal with cup.svg31 stycznia2004ZakopaneWielka KrokiewK-120ind.133,5 m130,5 m278,2 pkt
1.Gold medal with cup.svg25 stycznia2005SzczyrkSkaliteK-85HS-93druż.91,5 m90,0 m877,5 pkt (256 pkt)KS Wisła Ustronianka
1.Gold medal with cup.svg26 stycznia2005SzczyrkSkaliteK-85HS-93ind.93,5 m128,5 pkt
1.Gold medal with cup.svg8 lutego2005ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134ind.124,5 m130,5 m261,0 pkt
1.Gold medal with cup.svg25 lutego2006ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134druż.133,5 m129,5 m982,4 pktKS Wisła Ustronianka
2.Silver medal with cup.svg25 lutego2006ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134ind.131,5 m132,0 m275,3 pkt3,6 pktRobert Mateja
1.Gold medal with cup.svg26 lutego2006ZakopaneŚrednia KrokiewK-85HS-94ind.89,5 m88,5 m249,5 pkt
1.Gold medal with cup.svg16 lutego2007SzczyrkSkaliteK-85HS-93druż.87,0 m420,0 pktKS Wisła Ustronianka
1.Gold medal with cup.svg17 lutego2007SzczyrkSkaliteK-85HS-93ind.89,5 m82,5 m235,0 pkt
1.Gold medal with cup.svg18 marca2008ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134ind.133,5 m130,5 m273,7 pkt
2.Silver medal with cup.svg19 marca2008ZakopaneŚrednia KrokiewK-85HS-94druż.89,5 m90,0 m908,0 pkt35,0 pktWisła Zakopane
1.Gold medal with cup.svg20 marca2008ZakopaneŚrednia KrokiewK-85HS-94ind.93,5 m91,0 m259,5 pkt
5.14 lutego2009Wisłaim. Adama MałyszaK-120HS-134ind.116,5 m111,0 m202,0 pkt29,4 pktKamil Stoch
1.Gold medal with cup.svg26 marca2009SzczyrkSkaliteK-95HS-106druż.97,5 m100,5 m973,5 pktKS Wisła Ustronianka
1.Gold medal with cup.svg26 grudnia2009SzczyrkSkaliteK-95HS-106ind.96,0 m106,0 m256,0 pkt
1.Gold medal with cup.svg26 grudnia2010ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134ind.132,0 m130,0 m272,6 pkt

Letnie mistrzostwa Polski seniorów w skokach narciarskich

Adam Małysz zdobył 18 złotych medali indywidualnych letnich mistrzostw Polski w skokach narciarskich oraz dwa srebrne medale i jeden brązowy; łącznie 21 medali

MiejsceDzieńRokMiejscowośćSkoczniaPunkt KHSKonkursSkok 1Skok 2NotaStrataZwycięzca
1.Gold medal with cup.svg13 października1996ZakopaneŚrednia KrokiewK-85ind.89,5 m87,0 m246,0 pkt
1.Gold medal with cup.svg12 października1997ZakopaneŚrednia KrokiewK-85ind.82,0 m88,0 m232,0 pkt
1.Gold medal with cup.svg[69]10 października1999ZakopaneŚrednia KrokiewK-85ind.78,5 m85,5 m219,0 pkt
3.Bronze medal with cup.svg15 października2000ZakopaneŚrednia KrokiewK-85ind.84,5 m84,5 m225,5 pkt12,5 pktRobert Mateja
1.Gold medal with cup.svg16 września2001ZakopaneŚrednia KrokiewK-85ind.87,5 m84,5 m237,5 pkt
1.Gold medal with cup.svg21 września2003ZakopaneŚrednia KrokiewK-85ind.87,0 m92,0 m247,5 pkt
1.Gold medal with cup.svg9 października2004ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134ind.131,0 m134,0 m278,0 pkt
1.Gold medal with cup.svg10 października2004ZakopaneŚrednia KrokiewK-85HS-94ind.90,0 m90,0 m254,0 pkt
1.Gold medal with cup.svg15 października2005ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134ind.132,0 m132,0 m277,2 pkt
1.Gold medal with cup.svg16 października2005ZakopaneŚrednia KrokiewK-85HS-94ind.89,0 m92,5 m258,0 pkt
1.Gold medal with cup.svg14 października2006ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134ind.126,5 m129,5 m261,8 pkt
1.Gold medal with cup.svg15 października2006ZakopaneŚrednia KrokiewK-85HS-94ind.89,0 m92,5 m260,0 pkt
1.Gold medal with cup.svg13 października2007ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134ind.126,5 m134,0 m271,9 pkt
1.Gold medal with cup.svg14 października2007ZakopaneŚrednia KrokiewK-85HS-94ind.90,5 m89,0 m253,0 pkt
1.Gold medal with cup.svg27 września2008Wisłaim. Adama MałyszaK-120HS-134ind.132,0 m132,5 m278,6 pkt
2.Silver medal with cup.svg28 września2008Wisłaim. Adama MałyszaK-120HS-134druż.126,5 m119,0 m911,8 pkt (240,4 pkt)65,5 pktWisła Zakopane
1.Gold medal with cup.svg10 października2009ZakopaneŚrednia KrokiewK-85HS-94ind.88,5 m88,5 m246,0 pkt
1.Gold medal with cup.svg11 października2009ZakopaneWielka KrokiewK-120HS-134ind.128,0 m131,0 m264,7 m
1.Gold medal with cup.svg23 lipca2010SzczyrkSkaliteK-95HS-106ind.104,5 m100,0 m262,5 pkt
2.Silver medal with cup.svg24 lipca2010SzczyrkSkaliteK-95HS-106druż.99,0 m103,0 m887,5 pkt (257,0 pkt)79,0 pktAZS Zakopane
1.Gold medal with cup.svg25 lipca2010Wisłaim. Adama MałyszaK-120HS-134ind.134,5 m130,0 m278,1 pkt

Inne

Świąteczny Konkurs skoków[k]

  • 2004 – 1. miejsce
  • 2005 – 1. miejsce

Puchar Prezesa Tatrzańskiego Związku Narciarskiego

  • 2001 – 1. miejsce[70]
  • 2003 – 1. miejsce
  • 2004 – 1. miejsce

Puchar Doskonałego Mleka

  • 2005 – 3. miejsce
  • 2006 – 1. miejsce
  • 2007 – 1. miejsce

Puchar Solidarności

  • 2007 – 1. miejsce
  • 2008 – 6. miejsce

Puchar Prezesa Śląsko-Beskidzkiego Okręgowego Związku Narciarskiego

  • 2009 – 1. miejsce[71]

Konkurs pożegnalny Janne Ahonena

  • 2008 – 2. miejsce[72].

Rekordy skoczni

DataMiejsceSkoczniaPunkt KRekordUwagi
29 grudnia 2000Niemcy OberstdorfSchattenbergschanzeK-115132,5 mRekord nieaktualny, kilka minut później został pobity o pół metra przez Schmitta.
1 stycznia 2001Niemcy Garmisch-PartenkirchenGroße OlympiaschanzeK-115129,5 mRekord nieaktualny, skocznia została przebudowana.
3 stycznia 2001Austria InnsbruckBergiselK-108120,5 mRekord nieaktualny, skocznia została przebudowana
13 stycznia 2001Czechy HarrachovČerťákK-185206,5 mRekord nieaktualny, dzień później Jussilainen pobił go o 6 m.
3 lutego 2001Niemcy WillingenMühlenkopfschanzeK-120151,5 mRekord nieaktualny, cztery lata później pobity o pół metra przez Ahonena.
17 lutego 2001Finlandia LahtiSalpausselkäK-116130,5 mRekord nieaktualny, dwa dni później pobity o pół metra przez Schmitta.
22 lutego 2001Finlandia LahtiSalpausselkäK-9098,5 mRekord nieaktualny, w marcu 2012 pobity o dwa i pół metra przez Jurija Tepeša.
9 marca 2001Norwegia TrondheimGranåsenK-120138,5 mRekord nieaktualny, skocznia została przebudowana
22 grudnia 2001Austria VillachAlpenarenaK-9099,5 mAktualny rekord oficjalny według przepisów FIS
10 lutego 2002Stany Zjednoczone Park CityUtah Olympic ParkK-9098,5 mRekord nieaktualny, tego samego dnia pobity o pół metra przez Hannawalda.
29 listopada 2002Finlandia RukaRukatunturiK-120144 mRekord nieaktualny, tego samego dnia pobity o dwa metry przez Pettersena.
26 grudnia 2002Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120136 mRekord nieaktualny, pobity miesiąc później przez Svena Hannawalda
22 lutego 2003Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK-125136 mAktualny rekord oficjalny według przepisów FIS
28 lutego 2003Włochy PredazzoTrampolino Dal BenK-95107,5 mAktualny rekord oficjalny według przepisów FIS
15 marca 2003Finlandia LahtiSalpausselkäK-116132 mRekord nieaktualny, trzy lata później pobity o trzy i pół metra przez Widhölzla.
20 marca 2003Słowenia PlanicaVelikankaK-185225 mWyrównanie rekordu świata Goldbergera, nieaktualny, tego samego dnia pobity o dwa i pół metra przez Hautamäkiego.
29 stycznia 2004Polska KarpaczOrlinekK-8594,5 m
11 września 2004Austria InnsbruckBergiselK-120136 mRekord letni, nieoficjalny.
11 grudnia 2004Czechy HarrachovČerťákK-125143 mRekord nieaktualny, dzień później pobity o dwa i pół metra przez Ahonena.
10 lutego 2005Włochy PragelatoTrampolino a MonteK-125140,5 mRekord nieaktualny, rok później pobity o pół metra przez Ljøkelsøya.
3 grudnia 2006Norwegia LillehammerLysgårdsbakkenK-120142 mRekord nieaktualny, rok później pobity o metr przez Schlierenzauera.
3 lutego 2007Niemcy Titisee-NeustadtHochfirstschanzeK-125145 mRekord nieaktualny, w 2016 pobity o 3 metry przez Prevca.
6 lutego 2007Niemcy KlingenthalVogtland ArenaK-125139,5 mRekord nieaktualny, dzień później pobity o trzy metry przez Schlierenzauera.
3 marca 2007Japonia SapporoMiyanomoriK-90102 mAktualny rekord oficjalny według przepisów FIS
28 sierpnia 2007Polska ZakopaneWielka KrokiewK-120139,5 mWyrównany letni rekord skoczni Daniela Forfanga z 2004 roku.
13 sierpnia 2009Francja CourchevelTremplin Le PrazK-120134,5 mWyrównanie rekordu Schlierenzauera, nieaktualny, pobity w 2011 o dwa i pół metra przez Stocha.
11 lutego 2010Kanada WhistlerWhistler Olympic Park Ski JumpK-95109,5 mRekord nieoficjalny.
14 marca 2010Norwegia OsloHolmenkollbakkenK-120142 mRekord nieaktualny, nieoficjalny.
25 lipca 2010Polska Wisłaim. Adama MałyszaK-120134,5 mRekord nieaktualny, pobity rok później o pół metra przez Skletta.

Kariera w sportach motorowych

Adam Małysz w rajdowym uniformie
Samochód Adama Małysza

22 kwietnia 2011 na Torze Wyścigów Konnych Służewiec Adam Małysz ogłosił, iż dołączył do zespołu RMF Caroline Team i ze swoim pilotem Rafałem Martonem samochodem Porsche Cayenne wezmą udział w kilku rajdach, a jego głównym celem będzie Rajd Dakar[73].

W maju Małysz miał wziąć udział w Volkswagen Scirocco R-Cup na torze Red Bull Ring[74], jednak nie doszło to do skutku. W czerwcu, z pilotem Albertem Gryszczukiem wziął udział w rajdzie Drezno-Wrocław, jednak nie był klasyfikowany – wystartował z numerem 000 i otworzył rajd we Wrocławiu[75]. Podczas debiutu Orzeł z Wisły osiągnął drugi czas, dzień później ponownie wystartował. Jechał w klasie cross-country, trasa rajdu dla tej grupy kierowców zakończyła się po pokonaniu ok. 200 km w Żaganiu, Małysz pokonał ok. 120 km odcinków specjalnych[76]. 9 sierpnia Małysz pomyślnie zdał egzamin przed komisją Polskiego Związku Motorowego i otrzymał licencję kierowcy rajdowego uprawniającą do startów we wszystkich rajdach terenowych[77]. 15 września na poligonie wojskowym w Żaganiu Małysz pobił rekord prędkości jazdy samochodem w terenie[78].

Podczas pierwszego etapu Rajdu Dakar 2012 zajął 70. miejsce. Po czterech etapach awansował na 40. pozycję w klasyfikacji generalnej[79]. Podczas jedenastego etapu doznał poważnej awarii sprzęgła, która spowodowała wielogodzinne opóźnienie[80] i ukończenie go na 67. pozycji.

Ostatecznie pierwszy w karierze Rajd Dakar ukończył na 38. pozycji w klasyfikacji generalnej, ze stratą ponad 29 godzin do zwycięzcy[81], po czym opuścił RMF Caroline Team. Do rajdu Dakar 2013 Małysz przystąpił z nowym samochodem – Toyotą Hilux zbudowaną i serwisowaną przez belgijską firmę Overdrive Racing[82]. Rajd Adam Małysz i Rafał Marton ukończyli na 15. pozycji, ze stratą ponad 6 godzin do zwycięzcy[83].

13 marca 2013 Małysz dołączył do zespołu Orlen Team[84]. 14 kwietnia 2013 odniósł pierwsze w karierze kierowcy rajdowego zwycięstwo. Tego dnia okazał się lepszy w rajdzie Tolimpex Cup na Węgrzech.

W październiku 2016 roku, przy okazji rozpoczęcia ponownej współpracy z Polskim Związkiem Narciarskim, poinformował o przerwie w uczestnictwie w rajdach samochodowych związanej z objęciem w nim stanowiska dyrektora kadry w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej oraz niezadowalającymi wynikami.

Wyniki w rajdach

#RajdDataSeriaKlasaPilotWynik w K. klasyWynik w K. generalnej
Polska Niemcy 17. Rajd Drezno – Wrocław25–26 czerwca 2011Albert Gryszczuknie klasyfikowany
1Węgry Hungarian Baja 201125–28 sierpnia 2011Puchar Świata FIA w rajdach terenowychT2.1Rafał Martonnie ukończył
Maroko RMF Morocco Challenge 201122–28 października 2011Rafał Martonnie klasyfikowany
2Argentyna Chile Peru Rajd Dakar 20121–15 stycznia 2012Rajd Dakar 2012Rafał Marton38
Etap 11 stycznia 201270
Etap 22 stycznia 201249
Etap 33 stycznia 201272
Etap 44 stycznia 201238
Etap 55 stycznia 201256
Etap 66 stycznia 2012etap odwołany
Etap 77 stycznia 201254
Etap 89 stycznia 201240
Etap 910 stycznia 201239
Etap 1011 stycznia 201233
Etap 1112 stycznia 201267
Etap 1213 stycznia 201238
Etap 1314 stycznia 201228
Etap 1415 stycznia 201241
3Włochy Italian Baja 201216–18 marca 2012Puchar Świata FIA w rajdach terenowychRafał Martonnie ukończył
4Węgry Rabakoz Cup 201211–13 maja 2012Mistrzostwa Polski, Czech, Słowacji i Węgier w rajdach terenowych oraz Puchar Europy Środkowej FIA w rajdach terenowychRafał Marton24
5Włochy Baja Puglia & Lucania 20122–3 czerwca 2012Mistrzostwa Włoch w rajdach terenowych oraz Puchar Europy Środkowej FIA w rajdach terenowychRafał Marton15
6Polska Baja Carpathia 201228 czerwca-1 lipca 2012Mistrzostwa Polski, Czech, Słowacji i Węgier w rajdach terenowych oraz Puchar Europy Środkowej FIA w rajdach terenowychRafał Marton5
7Węgry Gyulai Varfurdo Cupa 20124–5 sierpnia 2012Mistrzostwa Węgier, Słowacji i Włoch w rajdach terenowych oraz Puchar Europy Środkowej FIA w rajdach terenowychRafał Marton8
8Polska Baja Poland 20127–9 września 2012Puchar Świata FIA w rajdach terenowych, mistrzostwa Polski, Czech i Słowacji w rajdach terenowych oraz Puchar Europy Środkowej FIA w rajdach terenowychRafał Marton5
9Czechy Internext Rally 201228–29 września 2012Mistrzostwa Polski, Czech i Słowacji w rajdach terenowych oraz Puchar Europy Środkowej FIA w rajdach terenowychRafał Marton2
10Argentyna Chile Peru Rajd Dakar 20135–19 stycznia 2013Rajd Dakar 2013Rafał Marton15
Etap 15 stycznia 201314
Etap 26 stycznia 201326
Etap 37 stycznia 201323
Etap 48 stycznia 201318
Etap 59 stycznia 201327
Etap 610 stycznia 201318
Etap 711 stycznia 201319
Etap 812 stycznia 201319
Etap 914 stycznia 201316
Etap 1015 stycznia 201320
Etap 1116 stycznia 201313
Etap 1217 stycznia 201315
Etap 1318 stycznia 201324
Etap 1419 stycznia 201316
11Włochy Italian Baja 201314–17 marca 2013Puchar Świata FIA w rajdach terenowychRafał Marton4
12Węgry Toolimpex Cup 201312–14 kwietnia 2013Puchar Europy Środkowej FIA w rajdach terenowychT1Rafał Marton1
13Węgry Rabakoz Cup 201318–19 maja 2013Puchar Europy Środkowej FIA w rajdach terenowychT1Rafał Martonnie ukończył
14Polska Baja Carpathia 201321–23 czerwca 2013Puchar Europy Środkowej FIA w rajdach terenowych
Mistrzostwa Polski w rajdach terenowych
T1Rafał Marton1
15Rosja Silk Way Rally 20137–13 lipca 2013Silk Way Rally 2013Rafał Martonnie ukończył
Etap 17 lipca 20134
Etap 28 lipca 20136
Etap 39 lipca 20133
Etap 410 lipca 20134
Etap 511 lipca 2013nie ukończył
Etap 612 lipca 2013
Etap 713 lipca 2013
16Polska Baja Poland 201329 sierpnia – 1 września 2013Puchar Świata FIA w rajdach terenowych
Puchar Europy Środkowej FIA w rajdach terenowych
Mistrzostwa Polski w rajdach terenowych
T1Rafał Marton4
17Polska Baja Żagań 201325–27 października 2013Mistrzostwa Polski w rajdach terenowychT1Rafał Marton3
18Argentyna Chile Peru Rajd Dakar 20145–18 stycznia 2014Rajd Dakar 2014Rafał Marton13
Etap 15 stycznia 201423
Etap 26 stycznia 201426
Etap 37 stycznia 201425
Etap 48 stycznia 201415
Etap 59 stycznia 20145
Etap 610 stycznia 201413
Etap 712 stycznia 201425
Etap 813 stycznia 201416
Etap 914 stycznia 20146
Etap 1015 stycznia 201415
Etap 1116 stycznia 201446
Etap 1217 stycznia 201419
Etap 1318 stycznia 201411
19Włochy Italian Baja 201314–16 marca 2014Puchar Świata w rajdach terenowychRafał Martonnie ukończył
20Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Dhabi Desert Challenge 20145–10 kwietnia 2014Puchar Świata w rajdach terenowychRafał Marton2
21Katar Sealine Cross Country Rally 201421–30 kwietnia 2014Puchar Świata w rajdach terenowychRafał Marton4
22Hiszpania Baja Aragon 201418–20 lipca 2014Puchar Świata w rajdach terenowychRafał Marton9
23Węgry Hungarian Baja 201414–16 sierpnia 2014Puchar Świata w rajdach terenowychRafał Martonnie ukończył
24Polska Baja Poland 201428–31 sierpnia 2014Puchar Świata w rajdach terenowychRafał Marton2
25Argentyna Chile Boliwia Rajd Dakar 20154–19 stycznia 2015Rajd Dakar 2015Rafał Martonnie ukończył
Etap 14 stycznia 201518
Etap 25 stycznia 2015nie ukończył
26Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Dhabi Desert Challenge 201529 marca-2 kwietnia 2015Puchar Świata w rajdach terenowychRafał Marton7
27Katar Sealine Cross Country Rally 201520–24 kwietnia 2015Puchar Świata w rajdach terenowychRafał Marton6
28Egipt Rajd Faraonów 201510–16 majaPuchar Świata w rajdach terenowychXavier Panserinie ukończył
29Polska Baja Poland 201527–30 sierpnia 2015Puchar Świata w rajdach terenowychXavier Panseri8
30Maroko Rajd Maroka5–10 października 2015Puchar Świata w rajdach terenowychXavier Panseri8
31Argentyna Boliwia Rajd Dakar 20162–16 stycznia 2016
Rajd Dakar 2016
Xavier Panseri53

Kultura masowa, media i inna działalność

(c) Tadeusz Mieczyński, CC BY-SA 3.0
Kibice na benefisie Małysza

Sukcesy Adama Małysza w Pucharze Świata 2000/2001 spowodowały wzrost zainteresowania skokami narciarskimi w Polsce, z kolei sam Małysz stał się jednym z najpopularniejszych polskich sportowców oraz znalazł się w centrum uwagi mediów i opinii publicznej.

Adam Małysz w mediach

W listopadzie 2011 roku został ekspertem Pucharu Świata w skokach narciarskich na antenie Eurosportu, a od sezonu 2012/13 komentował zawody skoków narciarskich dla polskiego oddziału tej telewizji. Podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014 był jednym z ekspertów Telewizji Polskiej[85]. W 2015 został felietonistą Przeglądu Sportowego.

W listopadzie 2016 został ekspertem i komentatorem skoków narciarskich w TVP, kończąc tym samym współpracę z Eurosportem[86].

Management i reklama

Plac Adama Małysza, nazwa nieoficjalna. Osiedle Przyjaźń w Warszawie

Menedżerem Adama Małysza był Edi Federer, austriacki sportowiec i przedsiębiorca, zaproszony do Polski w 1996 przez Czecha Pavla Mikeskę, ówczesnego trenera kadry polskich skoczków. Mikeska zdradził wówczas Federerowi, że „ma skoczka o wielkim potencjale” – 18-letniego Adama Małysza[87]. Koncern Red Bull (należący do salzburskiego przemysłowca i miliardera Dietricha Mateschitza), dzięki staraniom Federera, był oficjalnym sponsorem Adama Małysza [88]. Wziął on udział w wielu kampaniach reklamowych i marketingowych.

W okresie kariery w sportach motorowych, sponsorem Małysza był także PKN Orlen[89].

Adam Małysz znajdował się także na liście najbogatszych Polaków show-biznesu Forbes:

  • 2009 – miejsce 70.
  • 2010 – miejsce 30. (453 000 zł z reklam)[90].

Działalność w Polskim Związku Narciarskim

Od października 2016 r. pełni funkcję dyrektora-koordynatora PZN ds. skoków narciarskich i kombinacji norweskiej. W ramach swoich obowiązków odpowiada za tworzenie programów szkoleniowych, koordynację współpracy między kadrami i doradztwo w kwestiach sprzętowych[91].

W maju 2022 został kandydatem na stanowisko prezesa PZN[92], zaś na Walnym Zjeździe Sprawozdawczo-Wyborczym Delegatów PZN, odbywającym się 25 czerwca 2022 w Krakowie, został wybrany nowym prezesem Związku[93].

Galeria trofeów

W 2007 roku w Wiśle otwarto galerię trofeów sportowych i pamiątek związanych z Adamem Małyszem.

Fundacja Izabeli i Adama Małyszów

25 kwietnia 2002 wraz z żoną Izabelą założył fundację wspierającą rozwój dzieci uzdolnionych sportowo, m.in. poprzez udostępnienie sprzętu sportowego oraz zaangażowanie trenerów. Pomagała również sportowcom, którzy uprawiając sport, stali się niepełnosprawni, organizując rehabilitacje fizyczne i psychologiczne. Fundacja wspierała finansowo szkoły, kluby sportowe, domy dziecka oraz przedsięwzięcia charytatywne. 1 stycznia 2008 fundacja zawiesiła swoją działalność na czas nieokreślony[94].

Wyróżnienia

Adam Małysz odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (27 marca 2010).
  • Za wybitne osiągnięcia sportowe Adam Małysz otrzymał:
  • 1. miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego na Najlepszego Sportowca Polski w 2001, 2002, 2003, 2007, 3. miejsce w 2010 i 2011, 5. miejsce w 2004, 12. miejsce w 2005.
  • Nagroda Superczempiona w Plebiscycie Przeglądu Sportowego 2011.
  • tytuł „Króla nart” za sezon 2000/01[98] i 2002/03[99].
  • 2. miejsce w plebiscycie na najlepszego sportowca Europy Europejskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Sportowych (2001)[100].
  • Polska Nagroda Europejska wyróżniająca osoby szczególnie zasłużone dla integracji Polski z Europą (2003)[101].
  • Laureat 6 Wiktorów – w 2001 w kategorii Odkrycie telewizyjne, Sportowiec Roku oraz Wiktor Publiczności; w 2002 w kategorii Sportowiec Roku oraz Wiktor Publiczności; w 2003 w kategorii Sportowiec Roku
  • 1. miejsce w plebiscycie Głosu Ziemi Cieszyńskiej na Najlepszego Sportowca Powiatu Cieszyńskiego za rok 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005 i 2006.
  • W latach 90. XX w., przy okazji pierwszych sukcesów sportowych Małysza zorganizowano w Wiśle zawody nazwane jego imieniem (Adam Małysz zaprasza do Wisły)[102] – miało to na celu m.in. wykorzystanie rodzącej się popularności Adama Małysza do reanimacji skoków w rodzinnym mieście skoczka.
  • Po zakończeniu sezonu 2006/2007 Adam Małysz odebrał statuetkę od burmistrza Wisły Andrzeja Molina z napisem Mistrzowi Świata Adamowi Małyszowi – Wiślanie. Przy tej samej okazji otrzymał orle pióro z rąk burmistrza Zakopanego Jana Gąsienicy Walczaka[103].
  • W 2008 przebudowaną skocznię w Wiśle-Malince nazwano imieniem Adama Małysza[104].
  • 5 lipca 2010 został Ambasadorem Śląska[105].
  • Został najpopularniejszym sportowcem województwa śląskiego gazety Sport w 2010[106].
  • 11 listopada 2010 został uhonorowany Laurem Złotej Cieszynianki oraz Specjalną nagrodą Powiatu Cieszyńskiego[107].
  • 23 marca 2011 otrzymał Nagrodę Fair Play przyznawaną przez Polski Komitet Olimpijski[108].
  • 26 marca 2011 został honorowym obywatelem miasta Zakopanego[109].
  • W kwietniu 2011 zajął 10. miejsce w rankingu najlepszych narciarzy klasycznych sezonu 2010/2011 organizowanym przez dziennikarzy Forum Nordicum[110].
  • W wiślańskiej Alei Gwiazd Sportu znajduje się tablica poświęcona Małyszowi[111].
  • 21 września 2019, podczas gali z okazji 100-lecia PZN, Polski Komitet Olimpijski przyznał Małyszowi złoty medal „Za zasługi dla polskiego ruchu olimpijskiego”[112].
  • 24 listopada 2019, Wisła, Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości[113]
  • Medal z okazji 500 lat Reformacji (1517-2017), przyznany w 2017 przez parafię ewangelicką w Szczyrku, wręczony w 2020[114].

Zobacz też

Uwagi

  1. Ówczesne zasady punktacji w Letnim Grand Prix były takie same jak w Turnieju Czterech Skoczni i Turnieju Skandynawskim. Sumowano liczbę zdobytych punktów w poszczególnych konkursach.
  2. Wówczas punkt konstrukcyjny skoczni umieszczony był na 180 metrze.
  3. 12 stycznia 2002 roku rekord ten pobił Sven Hannawald, który uzyskał 319,1 pkt.
  4. Mimo że Małysz zajął dopiero 34. miejsce po pierwszej kolejce, to przekroczył 95% najdłuższej odległości w tej serii, więc mógł skoczyć drugi raz.
  5. a b c Polski zespół nie awansował do II serii.
  6. a b c d e f Seria konkursowa została odwołana.
  7. Miejsca na podium w drużynowych zawodach nie są zaliczane do statystyk indywidualnych.
  8. Przed sezonem 1997/1998.
  9. Sklasyfikowano 46 zawodników.
  10. Sklasyfikowano 51 zawodników.
  11. Znany także jako Puchar Wagrafa.

Składy drużyn

Przypisy

  1. Adam MAŁYSZ – sylwetka. skijumping.pl, 2019-04-01. [dostęp 2019-06-23].
  2. Tadeusz Mieczyński, Adam Małysz triumfatorem Pucharu KOP, Skijumping.pl, 2007-03-31, [1] (ostatni dostęp 2007-04-28).
  3. Skoki Narciarskie – „Skok roku 2007” dla Małysza.
  4. Małysz Adam, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-10-02].
  5. Skoki narciarskie. Małysz po mistrzostwach Polski: Forma jest!, Sport.pl [dostęp 2010-12-26] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-11] (pol.).
  6. Marek Zając: Kto faktycznie był najlepszym skoczkiem w latach 1993–2011? (część 2). Skokinarciarskie.pl, 2011-11-13. [dostęp 2011-11-24]. (pol.).
  7. FIS-Ski – biographie – Malysz Adam. fis-ski.com. [dostęp 2011-11-24]. (ang.).
  8. o Małyszu mówią: Mika Kojonkoski. W: Adam Małysz, Sebastian Szczęsny, Maciej Kurzajewski: Moje życie. Kraków: Wydawnictwo M, 2004, s. 157. ISBN 83-7221-729-7.
  9. Adam Małysz mistrzem Polski i Czech. sport.pl, 29 września 2012. [dostęp 2016-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-01)].
  10. Adam Małysz odniósł pierwsze zwycięstwo w rajdach terenowych. sportslaski.pl, 2013-04-14. [dostęp 2017-07-11]. (pol.).
  11. a b Kowalczyk wdzięczna Małyszowi za medale i miliony.... sport.tvn24.pl, 2010-03-27. [dostęp 2017-07-11]. (pol.).
  12. Kowalczyk i Małysz „Gwiazdami 100-lecia PZN”. pzn, 2019-09-23. [dostęp 2019-09-23]. (pol.).
  13. Adam Małysz sportowcem Dekady. skijumping.pl, 2011-02-21. [dostęp 2017-07-11]. (pol.).
  14. Małysz sportowcem Dekady. skokinarciarskie.pl, 2011-02-21. [dostęp 2017-07-11]. (pol.).
  15. Ponad 3,7 mln głosów – Adam Małysz Asem Dekady!. eurosport.onet.pl, 2011-02-21. [dostęp 2017-07-11]. (pol.).
  16. Adam Małysz obronił pracę licencjacką na Politechnice Częstochowskiej – Wyborcza.pl, czestochowa.wyborcza.pl [dostęp 2018-10-16].
  17. Adam Małysz został magistrem!, Onet.pl, 29 października 2020 [dostęp 2020-10-29] (pol.).
  18. W. Trzcionka, Bohaterów dwóch, „Kalendarz Cieszyński 2002”, Cieszyn 2001, s. 298.
  19. Jan Szturc: Jan Szturc o Adamie. W: Adam Małysz, Sebastian Szczęsny, Maciej Kurzajewski: Moje życie. Kraków: Wydawnictwo M, 2004, s. 168. ISBN 83-7221-729-7.
  20. Mistrzostwa Polski Juniorów Młodszych i Młodzików (Wisła, 1993.02.28, K40). [dostęp 2018-01-05]. (pol.).
  21. Mistrzostwa Polski Juniorów Młodszych i Młodzików (Wisła, 1993.02.26, K60). [dostęp 2018-01-05]. (pol.).
  22. Mistrzostwa Polski Juniorów (Szczyrk, 1993.03.12, K85). [dostęp 2018-01-05]. (pol.).
  23. Mistrzostwa Polski (Szczyrk, 1993.03.14, K85). [dostęp 2018-01-05]. (pol.).
  24. Continental Cup Ski Jumping (St. Aegyd AUT, 1993.12.29). [dostęp 2018-01-05]. (pol.).
  25. FIS NORDIC JUNIOR WORLD SKI CHAMPIONSHIPS – EVENT RESULTS. data.fis-ski.com. [dostęp 2018-01-05]. (ang.).
  26. Junior World Ski Championships (MSJun), Breitenwang AUT, 1994.01.30. [dostęp 2018-01-05]. (pol.).
  27. Małysz Adam, 1977. [dostęp 2018-01-05]. (pol.).
  28. Junior World Ski Championships (MSJun Dr), Breitenwang AUT, 1994.01.27. [dostęp 2018-01-05]. (pol.).
  29. Kalendarium: Pierwsze zwycięstwa. W: Adam Małysz, Sebastian Szczęsny, Maciej Kurzajewski: Moje życie. Kraków: Wydawnictwo M, 2004, s. 171. ISBN 83-7221-729-7.
  30. a b Adam Małysz – przebieg kariery. adammalysz.witryna.info. [dostęp 2012-08-12].
  31. Adam Małysz. Skoki Narciarskie.yoyo.pl. [dostęp 2011-03-06]. (pol.).
  32. Adam Bucholz: Historia konkursów Letniego Grand Prix na Adlerschanze. [w:] Skijumping.pl [on-line]. 2013-07-22. [dostęp 2013-07-22]. (pol.).
  33. 1995/1996 FIS Continental Cup Ski-Jumping. Ski Jump – db.net. [dostęp 2012-08-12].
  34. 1996/1997 FIS Continental Cup Ski-Jumping. Ski Jump – db.net. [dostęp 2012-08-13].
  35. 1997/1998 FIS Continental Cup Ski-Jumping. Ski Jump – db.net. [dostęp 2012-08-14].
  36. a b Polscy skoczkowie na igrzyskach olimpijskich, część 3. skijumping.pl. [dostęp 2012-08-16].
  37. Adam Małysz – wielki mały człowiek, Fit.pl – portal fitness, [2] (ostatni dostęp 2007-04-28).
  38. 1999/2000 FIS CONTINENTAL CUP SKI-JUMPING. Ski Jump – db.net. [dostęp 2012-08-15].
  39. Skoki Narciarskie – Konkurs indywidualny w Kuopio (PŚ).
  40. Turniej Czterech skoczni, Malyszomania.com, [3] (ostatni dostęp 2007-04-29).
  41. Skoki Narciarskie – Turniej Czterech Skoczni – Bischofshofen.
  42. Kolekcjoner Kryształowych Kul. W: Marek Serafin: Poczet skoczków świata. Poznań: Zysk i S-ka, 2005, s. 71–72. ISBN 83-7298-741-6.
  43. Małysz w Trondheim: Byłem wkurzony, Sport.pl [dostęp 2021-07-24] (pol.).
  44. Andrzej Łozowski, Wróć Adam, wróć, Rzeczpospolita.pl, 28.02.2004, [4] (ostatni dostęp 2007-04-29).
  45. Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Adam Małysz: „Niewykluczone, że to koniec starej generacji”. skijumping.pl, 2006-02-19. [dostęp 2013-05-21].
  46. Letnia GP. Polskie skoki w Wiśle.
  47. Paweł Guzik: Skoki Narciarskie: LGP w Klingenthal: Kamil Stoch wygrywa, Adam Małysz zdyskwalifikowany.... skijumping.pl, 2010-10-03. [dostęp 2010-10-03].
  48. Małysz kontuzjowany, start w Kuusamo zagrożony.
  49. Thomas Morgenstern: „Było mi trudno”.
  50. Wypadek Małysza na Wielkiej Krokwi!. eurosport.pl. [dostęp 2011-01-23]. (pol.).
  51. Adam Małysz bez poważnego urazu.
  52. Małysz wyszedł ze szpitala. Kiedy wróci na skocznię?. eurosport.pl, 2011-01-23. [dostęp 2011-01-23]. (pol.).
  53. Large Hill Individual Official Results. fis-ski.com. [dostęp 2011-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-10)]. (ang.).
  54. World Champs HS106 Resultats. FIS-Ski – resultats. [dostęp 2011-03-05].
  55. World Champs Team HS106 Resultats. FIS-Ski – resultats. [dostęp 2011-03-05].
  56. World Champs HS134 Resultats. FIS-Ski – resultats. [dostęp 2011-03-05].
  57. a b Robert Błoński: Adam Małysz: To koniec kariery. Sport.pl, 2011-03-03. [dostęp 2011-03-05]. (pol.).
  58. World Champs Team HS134 Resultats. FIS-Ski – resultats. [dostęp 2011-03-05].
  59. Skoki do Celu. [dostęp 2011-03-31]. (pol.).
  60. Źródło danych z lat 1995–2001: strona FIS Dane od 2002 roku na podstawie serwisu skijumping.pl: 2002/2003, 2003/2004, 2004/2005, 2005/2006, 2006/2007 (ostatni dostęp 2007-04-26).
  61. Za wiatr odjęto 4,2 pkt. fis-ski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-10)]..
  62. Za wiatr odjęto 5,2 pkt. fis-ski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-10)]..
  63. Za wiatr dodano 0,1 pkt. fis-ski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-10)]..
  64. Za wiatr dodano 1,3 pkt. fis-ski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-10)]..
  65. Za wiatr i belkę otrzymał 1,6 pkt. fis-ski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-10)]..
  66. Za wiatr dodano 14,7 pkt. fis-ski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-10)]..
  67. Adrian Dworakowski: Skoki Narciarskie: Które to mistrzowskie medale Adama?. skijumping.pl, 2010-07-27. [dostęp 2010-08-19].
  68. Opracowane na podstawie [5], [6], [7].
  69. Ex aequo z Robertem Mateją.
  70. Paweł Stawowczyk: Małysz znowu wygrywa. [dostęp 2012-07-11].
  71. Marcin Hetnał Barbara Niewiadomska: Puchar Prezesa Ś-BOZN: Adam Małysz wygrywa z rekordem skoczni. [dostęp 2012-08-13].
  72. Tadeusz Mieczyński Karolina Osenka: Janne Ahonen triumfuje po raz ostatni (wyniki). [dostęp 2009-11-11].
  73. Małysz wystartuje w Rajdzie Dakar!. Skokinarciarskie.pl, 2011-04-22.
  74. Bartosz Pyciarz: Adam Małysz wystartuje w Scirocco Cup!. Wyprzedź mnie! F1wm.pl, 2011-05-26. [dostęp 2011-05-26]. (pol.).
  75. PAP: Adam Małysz otworzył Rajd Wrocław-Drezno. Sports.pl, 25 czerwca 2011. [dostęp 2016-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-27)].
  76. G Granica, R Osak: Małysz wystartował w rajdzie. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-06-27]. (pol.).
  77. Małysz zdał egzamin na kierowcę rajdowego. polskieraddio.pl. [dostęp 2011-08-17]. (pol.).
  78. Wypadek Adama Małysza, ale rekord pobity. polskieraddio.pl. [dostęp 2011-10-04]. (pol.).
  79. Rider sheet ADAM MALYSZ. Dakar. [dostęp 2012-01-05]. (ang.).
  80. Gdzie był Małysz, kiedy zapadł się pod ziemię?. Eurosport, 2012-01-13. [dostęp 2012-01-15]. (pol.).
  81. Ł. Łuniewski: Stephane Peterhansel wygrywa Rajd Dakar w klasyfikacji samochodów terenowych. V10.pl, 2012-01-15. [dostęp 2012-01-15]. (pol.).
  82. Zmiany w życiu Adama Małysza. Ma nowy samochód i... znowu skacze! – Zdjęcie 1 – Galeria zdjęć – Auto i Samochody – najnowsze wiadomości ze świata motoryzacji dziennik.pl, auto.dziennik.pl [dostęp 2017-11-28] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-26].
  83. General ranking stage 14 car page: Dakar, dakar.com [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2015-05-01] (ang.).
  84. Adam Małysz dołącza do Orlen Team, a motocykliści Jacek Czachor i Marek Dąbrowski przesiadają się do auta. Orlen.pl, 2013-03-13. [dostęp 2013-03-27]. (pol.).
  85. Adam Małysz – Soczi 2014 – igrzyska w TVP, transmisje, informacje, multimedia. sport.tvp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-04)]..
  86. Małysz ekspertem w TVP. sportsinwinter.pl. [dostęp 2016-11-24]. (pol.).
  87. Wprost. ‘Zakup niekontrolowany’ wyd. 13, 2005.
  88. polityka.pl 26 marca 2011.
  89. |opublikowany=wirtualnemedia.pl |data= 15 września 2016.
  90. 100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu – ranking Forbes, forbes.pl [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-19].
  91. Adam Małysz dyrektorem-koordynatorem ds. skoków i kombinacji norweskiej. skijumping.pl, 8 października 2016. [dostęp 2022-02-05].
  92. Oficjalnie - Adam Małysz kandydatem na prezesa PZN. skijumping.pl, 2022-05-30. [dostęp 2022-06-11].
  93. Jakub Kędzior, Adam Małysz oficjalnie nowym prezesem Polskiego Związku Narciarskiego, 25 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-25].
  94. Fundacja Izabeli i Adama Małyszów zawiesza działalność. skijumping.pl, 16 stycznia 2008. [dostęp 2016-05-29].
  95. M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 571 – pkt 2.
  96. M.P. z 2007 r. nr 52, poz. 597.
  97. M.P. z 2002 r. nr 25, poz. 414 – pkt 1.
  98. Głośno o Małyszu, cicho o kadrze. Skokinarciarskie.pl, 2001-10-19. [dostęp 2012-07-11]. (pol.).
  99. Tytuł Króla Nart 2002/03 dla Małysza. Skijumping.pl, 2003-04-18. [dostęp 2012-07-17]. (pol.).
  100. Małysz wybrany drugim sportowcem Europy. Skijumping.pl, 2001-12-17. [dostęp 2012-07-12]. (pol.).
  101. Adam Małysz laureatem. Skijumping.pl, 2003-05-10. [dostęp 2012-07-17]. (pol.).
  102. Wojciech Szatkowski, Wisła Malinka – skocznia i ludzie, [8] (ostatni dostęp 2007-04-29).
  103. Łukasz Klimaniec, Adam, nic już nie musisz!, Dziennik Zachodni nr 78/2007, s. 6.
  104. Barbara Niewiadomska, Adam Małysz patronem skoczni w Wiśle Malince, [9] (ostatni dostęp 2010-06-27).
  105. Sonia Ogrocka: Małysz został Ambasadorem Śląska!. skoki.pl. 2010-07-20. (ostatni dostęp 2010-08-05).
  106. Klaudia Kaźmierczak: Małysz najpopularniejszym sportowcem. skoki.pl. 2010-10.01. (ostatni dostęp 2010-10-03).
  107. Sonia Ogrocka: Złota Cieszynianka dla Adama Małysza. skoki.pl 2010-11-12 (ostatni dostęp 2010-11-12).
  108. Paweł Stawowczyk: Małysz z nagrodą „fair play”. Skokinarciarskie.pl, 2011-03-23. [dostęp 2011-04-24]. (pol.).
  109. Małysz Honorowym Obywatelem Zakopanego. Skoki.pl, 2011-03-25. [dostęp 2011-04-24]. (pol.).
  110. Paulina Bielawska: Małysz w plebiscycie najlepszych narciarzy sezonu. Skokinarciarskie.pl, 2011-04-23. [dostęp 2011-04-24]. (pol.).
  111. Jan Kawulok w wiślańskiej Alei Gwiazd Sportu. pzn.pl. [dostęp 2012-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-28)]. (pol.).
  112. Uroczyste wręczenie odznaczeń na gali 100-lecia PZN. skijumping.pl, 2019-09-23.
  113. PŚ: prezydent Andrzej Duda kibicował skoczkom w Wiśle. Po konkursie wręczył odznaczenia państwowe, Onet Sport, 24 listopada 2019 [dostęp 2019-11-24] (pol.).
  114. Adam Małysz odznaczony luterańskim medalem. ekai.pl, 2020-05-28. [dostęp 2020-06-03].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ski jumping pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Ski jumping
FIS Crystal Globe.svg
Autor: Staszek Szybki Jest, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kryształowa Kula FIS
Bronze medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Brązowy medal z pucharem.
Silver medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Srebrny medal z pucharem.
Gold medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Złoty medal z pucharem.
POL Medal Stulecia Odzyskanej Niepodl BAR.svg
Baretka: Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Canada (Pantone).svg
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Bronze medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a bronze medal, based on Olympic rings.svg.
Silver medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Draw of a silver medal, based in Olympic rings.svg.
The joining of the rings is not correct drawn.
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
FIS silver medal.png
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape, GIMP and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Srebrny medal FIS
FIS gold medal.png
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Złoty medal FIS
FIS bronze medal.png
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape, GIMP and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Brązowy medal FIS
Flag of Slovenia (bordered).svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Civil Ensign of Switzerland.svg
Flag of Switzerland at sea
Flag of Japan (bordered).svg
Flag of Japan (bordered, unrounded corners)
Flag of Canada (bordered).svg
Flag of Canada with a black border
Flag of Chile.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Olympic flag.svg
Olympic Movement flag

Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.

Flag of Poland 2.svg
Obramowana flaga Polski w interpretacji szeroko popieranej przez Polskich wikipedystów (więcej niż 85% za). Biały pasek jest koloru "white", a czerwony koloru "crimson" (nazwy HTML - biały i karmazynowy). Należy zwrócić uwagę, że nie jest to wersja wzorcowa. Polska ustawa mówi o tym, że flaga powinna wyglądać inaczej (zobacz: Image:Flag of Poland.svg), chociaż nie precyzuje wprost jak flaga powinna wyglądać w przestrzeni pl:RGB (sRGB).
Olympic rings.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic rings without rims.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Adam Małysz win.svg
Autor: Yarl, Licencja: CC BY-SA 3.0
Countries, where Adam Małysz won:
Adam Małysz podium.svg
Autor: Yarl, Licencja: CC BY-SA 3.0
 
2 times
 
3 times
 
4 times
 
6 times
 
7 times
 
9 times
 
14 times and more
Holmenkollen.JPG
Autor: Lukas Riebling, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Ski jump in Oslo
FIS Ski Jumping World Cup Zakopane 2011 - podium friday.JPG
Autor: Tadeusz Mieczyński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Podium of friday competition of FIS Ski Jumping World Cup in Zakopane, 2011 From left: Andreas Kofler, Adam Małysz, Severin Freund
PZN.svg
Logo Polskiego Związku Narciarskiego
Schanzenanlage B'Hofen.JPG
(c) Eweht, CC BY-SA 3.0
Skisprunganlage Sepp Bradl in Bischofshofen; links: Paul-Außerleitner-Schanze, Mitte: Laidereggschanze
Adam Małysz Signature.jpg
Podpis Adama Małysza.
Adam Malysz 1 - WC Zakopane - 27-01-2008.JPG
Autor: Miho NL, Licencja: CC BY-SA 3.0
ski jumper Adam Małysz from Poland during the World Cup in Zakopane on 27-1-2008
POL COA Malysz.jpg
Autor: wg projektu herbu A. Brzeziny Winiarskiego malował Tomasz Steifer, Licencja: CC BY-SA 4.0
Polski herb mieszczański zarejestrowany dla rodziny Adama Małysza
Adam Małysz at the 2010 Vancouver Winter Olympics.jpg
Autor: Iwona Erskine-Kellie, Licencja: CC BY 2.0
Adam Małysz : winner of a silver medal at the Winter Olympics 2010
FIS Ski Jumping World Cup 2003 Zakopane - Iza Małysz.jpg
Autor: Tadeusz Mieczyński, Licencja: CC BY-SA 3.0
FIS Ski Jumping World Cup in Zakopane, 2003
POL Złoty Medal Za Zasługi dla Policji BAR.png
Baretka Złotego Medalu "Za Zasługi dla Policji"
Vogtlandarena Siegerehrung.jpg
Autor: Matthias.Gruber 23:14, 4 October 2006 (UTC), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Sommer-Grand Prix in der Vogtlandarena am Schwarzberg in Klingenthal/Sa. 2007
Adam Małysz OOP kl2 (III 2010).jpg
Autor: Chancellery of the President of the Republic of Poland, Licencja: GFDL 1.2
Adam Małysz odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, 27 marca 2010.
FIS World Cup.jpg
Autor: Fanmalysza, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kryształowa Kula - główne trofeum w narciarskich Pucharach Świata FIS. Zdjęcie z galerii Adama Małysza w Wiśle.
Adam Małysz, RB Kart Fight 2013.jpg
Autor: Piotr Drabik from Poland, Licencja: CC BY 2.0
Zdjęcie zrobione podczas ogólnopolskiego finału zawodów Red Bull Kart Fight 2013 w Krakowie.
Samochód Adama Małysza.jpg
Autor: Sławek, Licencja: CC BY-SA 2.0
Samochód Adama Małysza, Porsche Cayenne
Adam Malysz.jpg
Autor: Cezary Piwowarski, Licencja: CC BY 3.0
Adam Małysz
Adams Bulls Eye - Małyszomania.jpg
(c) Tadeusz Mieczyński, CC BY-SA 3.0
Kibice podczas benefisu Adama Małysza na Wielkiej Krokwi.
POL Warsaw adam malysz square.jpg
Autor: Hiuppo, Licencja: CC BY-SA 3.0
Adam Małysz square. Warsaw, Bemowo. Named around 2009/2010, unnoficial.
2010 Vancouver Winter Olympics - Adam Małysz 01.jpg
Autor: Iwona Erskine-Kellie from Vancouver, Canada, Licencja: CC BY 2.0
Whistler Olympic Park in Callaghan Valley, British Columbia, Canada.
00 Adam Małysz & Lech Kaczyński (2010).jpg
Autor: Kontrola, Licencja: CC BY-SA 4.0
Adam Małysz & Lech Kaczyński (PKOL) (2010)
Adam Małysz skoczek.JPG
Autor: Shleiderbmx, Licencja: CC BY-SA 4.0
Adam Małysz na zawodach w Szczyrku
FIS Ski Jumping World Cup Zakopane 2011 - Adam Małysz sunday accident.JPG
Autor: Tadeusz Mieczyński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Adam Małysz during sunday competition of FIS Ski Jumping World Cup in Zakopane, 2011, in which he fell