Adam Uziembło (polityk PRL)

Adam Olgierd Uziembło

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	3 maja 1906 Kimry
Data i miejsce śmierci	30 października 1990 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1939, 1945–1948, 1956–1969
Siły zbrojne	Wojsko Polskie II RP ludowe Wojsko Polskie
Stanowiska	1945–1948: zastępca dowódcy Poznańskiego Okręgu Wojskowego ds. politycznych, zastępca dowódcy Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego ds. politycznych, 1956–1959: komendant Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego, 1959–1969: sekretarz Rady Wyższego Szkolnictwa Wojskowego
Główne wojny i bitwy	kampania wrześniowa
Późniejsza praca	1970–1976: kierownik Zakładu Matematyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach
Odznaczenia

Grób Adama Uziembły na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Adam Olgierd Uziembło (ur. 3 maja 1906 w Kimrach, zm. 30 października 1990 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego, matematyk.

Biografia

Pochodził z podlaskiej rodziny związanej z PPS. W 1920 wrócił z rodziną do kraju. Uczęszczał do Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie^[1] i w 1924 zdał w nim maturę^[2]. Do 1932 studiował na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego. 1925–1928 członek ZNMS „Życie”. Od 1928 był członkiem Komunistycznej Partii Polski. W latach 30. odbył służbę wojskową i został podporucznikiem rezerwy, w 1939 walczył w wojnie obronnej, wzięty do niemieckiej niewoli, więziony w Oflagu II C Woldenberg^[3]. W lutym 1945 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do Wydziału Organizacyjnego Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego WP. W październiku 1945 został zastępcą dowódcy Poznańskiego Okręgu Wojskowego do spraw politycznych, a w grudniu 1947 zastępcą dowódcy Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego do spraw politycznych^[4].

W 1948 odszedł z wojska do pracy w oświacie. Jeden z najbliższych przyjaciół generała Józefa Kuropieski. W latach 1949–1954 więziony pod fałszywymi zarzutami.

W latach 1956–1957 członek tzw. Komisji Mazura. W latach 1956–1959 komendant Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego. W 1957 mianowany generałem brygady. W latach 1959–1969 sekretarz Rady Wyższego Szkolnictwa Wojskowego. W 1969 został przeniesiony w stan spoczynku. Uczestnik Konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość”. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera BII-1-4)^[5].

Awanse

• podporucznik rezerwy - 1933
• porucznik -
• kapitan - 25 lipca 1945
• major - 1 października 1945
• podpułkownik - 31 października 1945
• pułkownik - 17 grudnia 1946
• generał brygady - 22 lipca 1957

Działalność matematyczna

Zajmował się logiką matematyczną^[1]. Po wojnie podjął przerwane studia i w 1956 uzyskał na Uniwersytecie Wrocławskim tytuł magistra matematyki na podstawie pracy O wzajemnej definiowalności funktorów zdaniowych^[1]. W 1962 obronił na Uniwersytecie Wrocławskim pracę doktorską O jednościach i ideałach symetrycznej półgrupy przekształceń, a w 1968 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie logiki na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie rozprawy Dwa modele funkcji wielowartościowych rachunku zdań^[1]. W latach 1970–1976, po przejściu w stan spoczynku, pełnił funkcję kierownika Zakładu Matematyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach^[1].

Rodzina

Syn Adama Uziembły i Marii z d. Wierzejskiej; po rozwodzie rodziców był wychowywany przez matkę^[1]. Zawarł związek małżeński ze Stanisławą z d. Ryszkiewicz, z którą miał dwoje dzieci: syna Michała (ur. 1935) i córkę Annę (ur. 1937)^[1].

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy (1957)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1945)
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1946)
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie w 1939)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1945)
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
• Medal za Warszawę 1939–1945
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1968)
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju (1967)
• Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (ZSRR)

Przypisy

Bibliografia

• Mieczysław Jaworski: Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego 1945–1965. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1984. ISBN 83-11-07115-2.
• Roman Duda. Generał i matematyk: Adam Olgierd Uziembło (1906–1990). „Antiquitates Mathematicae”. 8(1), s. 141–149, 2014. Rzeszów: Polskie Towarzystwo Matematyczne. ISSN 2353-8813. 
• Henryk P. Kosk, Generalicja Polska, tom II, Warszawa 2001. ISBN 83-87103-81-0.
• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, t. IV, S-Z, Toruń 2010. ISBN 978-83-7611-800-0.
• Jan Olesik: Oflag II C Woldenberg. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1988. ISBN 83-11-07518-2.