Adelbert Schulz

Adelbert Schulz
Ilustracja
(c) Bundesarchiv, Bild 101I-022-2922-11 / Kipper / CC BY-SA 3.0 DE

Adelbert Schulz (1943)
generał major. generał major.
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1903
Berlin

Data i miejsce śmierci

28 stycznia 1944
okolice Szepetówki, Ukraina

Przebieg służby
Lata służby

19351944

Siły zbrojne

Balkenkreuz.svg Wehrmacht

Stanowiska

dowódca:
7 Dywizji Pancernej

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu, mieczami i brylantami Krzyż Żelazny (1939) I Klasy Krzyż Żelazny (1939) II Klasy

Adelbert Schulz (ur. 20 grudnia 1903 w Berlinie, zm. 28 stycznia 1944 w okolicach miejscowości Szepetówka w obwodzie chmielnickim, Ukraina) – niemiecki wojskowy, generał major.

W 1925 roku wstąpił do policji, w 1935 roku rozpoczął karierę w Wehrmachcie w stopniu porucznika. W październiku 1939 roku rozpoczął służbę w 25 pułku pancernym 7 Dywizji Pancernej. W czasie kampanii francuskiej, 7 czerwca dowodził skutecznym atakiem i późniejszą obroną przed kontratakiem francuskich oddziałów pancernych w lesie koło Saumont, za co 29 września 1940 został odznaczony jednocześnie Krzyżem Żelaznym i Krzyżem Rycerskim oraz objął dowództwo 1 batalionu 25 pułku pancernego.

W czasie inwazji na ZSRR w 1941 odniósł liczne sukcesy, m.in. w grudniu 1941 prowadził grupę bojową, która powstrzymała i zmusiła do odwrotu radzieckie natarcie w okolicach Klina, co pozwoliło na planowy odwrót z pozycji oraz ewakuację szpitala polowego z 4000 chorych. Za ten czyn 31 grudnia 1941 Schulz został odznaczony Liśćmi Dębu do Krzyża Rycerskiego. Od stycznia 1943 dowódca 25 pułku pancernego w składzie 7 Dywizji Pancernej. Za zasługi podczas bitwy kurskiej 6 sierpnia 1943 odznaczony Mieczami do Krzyża Rycerskiego.

W listopadzie podczas walk w rejonie Żytomierza i Kijowa grupa bojowa pod jego dowództwem wykonała kontratak na flanki nacierających Rosjan i w ciągu 12 godzin zniszczyła ponad 150 czołgów wroga. Za ten czyn 14 grudnia 1943 Schulz jako drugi oficer wojsk lądowych (pierwszym był generał marszałek polny Erwin Rommel) otrzymał Diamenty do Krzyża Rycerskiego i tym samym stał się jednym z 27 kawalerów Krzyża Rycerskiego z Liśćmi Dębu, Mieczami i Diamentami. Pomimo otrzymania rozkazu przybycia do kwatery głównej Hitlera w celu odebrania odznaczenia odmówił przyjazdu do czasu ustabilizowania się sytuacji na froncie.

26 stycznia 1944 objął dowództwo 7 Dywizji Pancernej. 28 stycznia 1944 w okolicach Szepetówki został ranny radzieckim odłamkiem artyleryjskim w głowę i umarł tego samego dnia w szpitalu polowym.

Kariera wojskowa

Rangi

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Balkenkreuz.svg
Insignia of the German Armed Forces in WWII.
DEU EK Ritter oak-sword-diam BAR.svg
Baretka: Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami (III Rzesza).
DEU EK 1 Klasse BAR.svg
Baretka: Krzyż Żelazny I Klasy 1935-1945 (III Rzesza).
DEU EK 2 Klasse BAR.svg
Baretka: Krzyż Żelazny II Klasy 1935-1945 (III Rzesza).
Adelbert Schulz.jpg
(c) Bundesarchiv, Bild 101I-022-2922-11 / Kipper / CC BY-SA 3.0 DE
WMacht H OF6 GenMaj01 h 1945.png
Autor: , Licencja: CC BY 3.0
Rang insignia of the German Wehrmacht until 1945; here: shoulder board Heer (Army).
  • Rank: – Generalmajor (en: Major general) OF-6
  • Basic colour: to all service branches — “deep red”.