Adolf Gałacki

Adolf Marian Gałacki

„Maszop”, „Marek”

porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1902 Delatyn
Data i miejsce śmierci	2 lipca 1953 Stany Zjednoczone
Przebieg służby
Lata służby	1939–1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	206 Pułk Piechoty 2 Pułk Grenadierów Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich 1 Brygada Strzelców Oddział II KG AK
Stanowiska	adiutant batalionu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa bitwa o Narwik powstanie warszawskie
Odznaczenia

Adold Marian Gałacki ps. „Maszop”, „Marek” (ur. 29 kwietnia 1902 w Delatynie, zm. 2 lipca 1953 w Stanach Zjednoczonych) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, cichociemny.

Życiorys

Przed II wojną światową pracował jako komisarz w Izbie Skarbowej we Lwowie. Awans na podporucznika otrzymał ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Stryju. Posiadał wówczas przydział mobilizacyjny do 51 pułku piechoty w Brzeżanach^[1].

W kampanii wrześniowej 1939 roku walczył jako adiutant I baonu 206 pułku piechoty. 13 września był dwukrotnie ranny. Został ewakuowany 21 września razem ze szpitalem na Węgry, a w listopadzie do Francji, gdzie został wcielony do 2 pułku Grenadierów Wielkopolskich.

Następnie walczył w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich, jako oficer łączności w 2 batalionie strzelców podhalańskich 1 Półbrygady. Brał udział w bitwie o Narwik. Od czerwca 1940 roku przebywał w Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 1 batalionie strzelców podhalańskich 1 Brygady Strzelców.

Cichociemny

Zgłosił się do służby w Kraju. Odbył Oficerski Kurs Doskonalący Administracji Wojskowej (kamuflaż polskiej szkoły wywiadu). Po przeszkoleniu ze specjalnością w wywiadzie został zaprzysiężony 5 listopada 1943 roku, przydzielony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza, przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech.

Został zrzucony do Polski w nocy z 12 na 13 kwietnia 1944 roku w operacji lotniczej o kryptonimie „Weller 3”, z samolotu Halifax JP-180 „V”, na placówkę odbiorczą „Wieszak” 14 km od Mińska Mazowieckiego. Razem z nim skoczyli: mjr. dypl. Leon Bazała ps. Striważ, por. Aleksander Piekarski ps. Turkuć, mjr. Edward Piotrowski ps. Mema.

Dostał przydział do Oddziału II Komendy Głównej AK jako oficer ekspozytury „Lombard”.

Brał udział w powstaniu warszawskim jako oficer do zleceń szefa ekspozytury. Po kapitulacji powstania dostał się do niewoli niemieckiej. W 1945 roku powrócił do Polski, rok później wyemigrował.

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych – czterokrotnie.

Przypisy

Bibliografia

• Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1984, s. 311. ISBN 83-211-0537-8.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 195.
• Profil Adolfa Mariana Gałackiego na stronie www.1944.pl. [dostęp 2013-11-10].

Linki zewnętrzne

• biogram na stronie elitadywersji.org