Aeromarine 75

Aeromarine 75

Aeromarine 75 Columbus w locie
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Aeromarine Plane & Motor Company
Typ	samolot pasażerski
Konstrukcja	dwupłatowa łódź latająca o konstrukcji drewnianej
Załoga	2 lub 3
Historia
Data oblotu	1921
Lata produkcji	1923–1924
Liczba egzemplarzy	6–11
Liczba wypadków  • w tym katastrof	2 1
Dane techniczne
Napęd	2 x Liberty 12A
Moc	2 x 450 KM
Wymiary
Rozpiętość	31,6 m
Długość	15,0 m
Wysokość	3,50 m
Powierzchnia nośna	129,8 m²
Masa
Własna	4082 kg
Startowa	6168 kg
Osiągi
Prędkość maks.	131 km/h
Prędkość przelotowa	120 km/h
Pułap	1524 m
Zasięg	1335 km
Dane operacyjne
Liczba miejsc
9-12
Użytkownicy
Aeromarine West Indies Airways

Aeromarine 75 – amerykańska łódź latająca z lat 20. XX wieku, znana także jako Flying Cruiser i Navy Flying Cruiser (ang. latający krążownik). Samolot był zmodyfikowanym w Aeromarine Plane and Motor Company samolotem Curtiss F5L, który z kolei był licencyjną wersją brytyjskiego Felixstowe F5L. Używany był przez należącą do Aeromarine linię lotniczą Aeromarine West Indies Airways. Na ich pokładzie przewieziono pierwsze międzynarodowe przesyłki United States Postal Service, a sama linia lotnicza była pierwszą amerykańską międzynarodową linią lotniczą.

Historia

Samolot pasażerski Aeromarine 75, znany także jako Flying Cruiser i Navy Flying Cruiser, powstał w Aeromarine Plane and Motor Company jako modyfikacja wojskowego Curtissa F5L^[1][2]. Po zakończeniu I wojny światowej na rynku pojawiły się zdemobilizowane samoloty i Aeromarine zakupiło niepotrzebne już w Armii curtissy (w zależności od źródeł - 4-5^[1], 7^[2], 8^[3][4] lub 11^[5]) w celu przebudowania ich na samoloty pasażerskie^[1][2].

W zmodyfikowanych samolotach, dwumiejscowy (lub trzymiejscowy^[4]) kokpit został przesunięty w tył, na wysokość krawędzi natarcia skrzydeł^[1]. W przedniej części kadłuba umieszczono kabinę mieszczącą kilkunastu pasażerów (10^[6], 11^[4], 12-14^[1], 10 na linii Key West - Hawaje przewożąc pocztę, 12 bez poczty, 12 na innych liniach^[2]). Ulotka reklamowa opisująca sześć z samolotów mówi o 11 pasażerach^[7].

Począwszy od 1921, dwa pierwsze tak zmodyfikowane samoloty były używane przez należącą do Aeromarine linię lotniczą Aeromarine West Indies Airways^[1]. Samoloty obsługiwały trasy pomiędzy Key West i Hawaną oraz Nowym Jorkiem i Atlantic City^[1][3]. Lot zajmował o połowę mniej czasu niż podróż samochodem bądź pociągiem na tej samej trasie^[1]. Aeromarine 75 jako pierwszy samolot przewoził międzynarodowe przesyłki lotnicze United States Postal Service latając na trasie Key West - Hawana^[6], a sama Aeromarine West Indies Airways była pierwszą amerykańską międzynarodową linią lotniczą^[8].

Dostępne źródła różnią się co do liczby przebudowanych łodzi latających, ale jedno z nich wylicza imiona znanych maszyn i krótko opisuje ich historie^[9]:

• Santa Maria – wcześniej Aeromarine Navy Cruiser/Aeromarine Aerial Cruiser. Pierwsza nazwa nadana 22 czerwca 1920 w Keyport, druga - 23 października w Columbia Yacht Club, wspólnie z Pintą. 1 października, także wraz z Pintą, otworzyła trasę z Key West do Hawany. 14 lipca 1922 wspólnie z Wolverine otworzyła trasę pomiędzy Detroit i Cleveland.
• Pinta – ochrzczona wspólnie z Santa Marią 23 października 1920. Także z Santa Marią odbyła pierwszy lot do Hawany z Key West 1 października. 15 stycznia 1921, w czasie sztormu w Hawanie, zerwała się z cum, została wyrzucona na skały i całkowicie rozbita.
• Niña – przybyła do Key West 25 listopada 1920, pierwszy lot komercyjny odbyła dzień później.
• Columbus – przybyła do Miami 11 grudnia 1920 z Keyport. W czasie lotu do Hawany 13 stycznia 1923 została zmuszona do lądowania na pełnym morzu, zatonęła po pęknięciu kadłuba. W wypadku utonęło czterech pasażerów.
• Balboa – przybyła na Florydę w styczniu lub lutym 1921.
• Ponce de León – przybyła na Florydę pod koniec lutego 1921. W 1923 zerwała się z cum w czasie sztormu, została wyrzucona na skały i całkowicie zniszczona.
• Mendoza – weszła do służby jesienią 1921, zastępując zniszczoną Pintę. W maju 1922 odbyła rekordowy lot nad Nowym Jorkiem z 27 pasażerami na pokładzie. W styczniu 1923 otrzymała nazwę Gov. Cordeaux na część gubernatora Bahamów.
• Wolverine – wraz z Santa Maria zainaugurował połączenie pomiędzy Detroit i Cleveland 14 lipca 1922.
• Buckeye – latem w 1922 i 1923 obsługiwała trasę Detroit-Cleveland, w czasie zim latała na Florydzie.
• Polar Bear – model specjalny wyprodukowany dla jednego z menadżerów firmy na wyprawę myśliwską na koło podbiegunowe.

Z trzech znanych wypadków Aeromarine 75, dwa związane były z zerwaniem się łodzi latającej z cum w czasie sztormu, jeden wypadek spowodowany był awaryjnym lądowaniem na morzu, w wyniku którego cztery osoby poniosły śmierć^[4].

W 1924 firma zaprzestała działalności z powodu problemów finansowych^[1][8]. Dalsze losy samolotów nie są znane.

Przypisy

Bibliografia

• E. R. Johnson: American Flying Boats and Amphibious Aircraft, An Illustrated History. Mcfarland, 2011. ISBN 978-0-7864-3974-4.
• Relly Victoria Petrescu, Florian Ion Tiberiu Petrescu: The Aviation History. Book on Demand. ISBN 3-8482-6639-3.
• Robert J. Neal: A Technical and Operational History of the Liberty Engine: Tanks, Ships and Aircraft 1917-1960. Specialty Press, 2009. ISBN 978-1-58007-149-9.
• John L. Hoh, Jr.: Pioneers of Profit Among the Clouds. CheddarBrau Publications, 2011. ISBN 978-1-105-36137-1.