Albatros C.V
| ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | Cesarstwo Niemieckie | |
Producent | Albatros | |
Konstruktor | Robert Thelen, R. Schubert | |
Typ | samolot rozpoznawczy, bombowy | |
Konstrukcja | dwupłat, konstrukcja mieszana, przeważnie drewniana, podwozie stałe | |
Załoga | 2 osoby | |
Historia | ||
Data oblotu | 1916 | |
Lata produkcji | 1916–1917 | |
Liczba egzemplarzy | 424 | |
Dane techniczne | ||
Napęd | 1 silnik rzędowy Mercedes D.IV | |
Moc | 166 kW (220 KM) | |
Wymiary | ||
Rozpiętość | 12,6 m | |
Długość | 8,9 m | |
Wysokość | 3,45 m | |
Powierzchnia nośna | 43,4 m² | |
Masa | ||
Własna | 1069 kg | |
Startowa | 1585 kg | |
Osiągi | ||
Prędkość maks. | 170 km/h | |
Prędkość przelotowa | 136 km/h | |
Prędkość wznoszenia | 125 m/min | |
Pułap | 5180 m | |
Pułap praktyczny | 4800 m | |
Zasięg | 400 km | |
Długotrwałość lotu | 3,5 h | |
Dane operacyjne | ||
Uzbrojenie | ||
1 stały zsynchronizowany karabin maszynowy Spandau wz. 08/15 kal. 7,92 mm i 1 ruchomy karabin maszynowy Parabellum wz. 14 kal. 7,92 mm obserwatora, 180 kg bomb[1] | ||
Użytkownicy | ||
Cesarstwo Niemieckie, Polska |
Albatros C.V – niemiecki dwupłatowy samolot rozpoznawczy i bombowy z okresu I wojny światowej zbudowany w wytwórni Albatros-Werke GmbH w Berlinie.
Historia
Zakłady Mercedes pod koniec 1915 roku opracowały nowy silnik D IV o mocy 220 KM (166 kW). Wzbudził on zainteresowanie w niemieckiej wytwórni Albatros-Werke GmbH, która postanowiła zastosować go w samolocie będącym następcą udanego samolotu Albatros C.III[2].
W 1916 roku inżynierowie Robert Thelen i R. Schubert przystąpili do prac nad nowym projektem oznaczonym jako Albatros L.14. Samolot opracowano z maksymalnym wykorzystaniem elementów konstrukcji poprzednika. Wykorzystano kadłub, podwozie oraz część ogonową. Przeprojektowaniu uległy skrzydła, w których ujednolicono cięciwę, oraz kabina załogi. Opracowany prototyp, noszący firmowe oznaczenie C.V/16, stał się pierwowzorem egzemplarzy seryjnych. Charakterystyczne dla tej konstrukcji było zastosowanie wysokiego podwozia oraz stateczników o owalnym obrysie. Konstruktorom udało się dopracować aerodynamicznie kształt kadłuba poprzez zastosowanie reduktora śmigła i zabudowę silnika całkowicie w kadłubie oraz zastosowanie dopasowanego kołpaka kryjącego piastę śmigła[3]. Przód kadłuba zaprojektowano tak aby umożliwić łatwy dostęp do silnika w cel wykonania napraw lub jego wymiany[4]. Samolot został przedstawiony wojskowej komisji technicznej, która zatwierdziła go do użytku w jednostkach Luftstreitkräfte[1].
Nowy samolot zaczęto wprowadzać do jednostek wojskowych w drugiej połowie 1916 roku. Szybko okazało się, że nie spełnił pokładanych w nim nadziei. Był konstrukcją o niskiej manewrowości i stateczności, miał dużą prędkość przeciągnięcia i skłonność do wpadania w korkociąg. Ponadto samolot miał problemy z silnikiem, w którym zawodziło chłodzenie[1].
Konstruktorzy przystąpili do prac nad nową wersją samolotu, oznaczoną wstępnie jako C.V/17. Przekonstruowano dolny płat oraz lotki i przeniesiono chłodnicę silnika na górną powierzchnię centropłata, co znacznie zmniejszyło opór aerodynamiczny[5]. Ster kierunku otrzymał rogowe wyważenie[2]. Zmiany poprawiły właściwości lotne, ale nie zmieniony silnik nadal zawodził, dochodziło do uszkodzeń wału korbowego[6]. Spowodowało to szybkie zaprzestanie produkcji i wycofywanie samolotu z eksploatacji pod koniec 1917 roku[1].
Użycie w lotnictwie polskim
Do polskich jednostek trafiły co najmniej trzy egzemplarze tego samolotu. Były użytkowane w 1. i 2. eskadrze wywiadowczej podczas działań bojowych w wojnie polsko bolszewickiej[3]. Po zakończeniu działań wojennych, na wniosek Komitetu Propagandy Medycyny Lotniczej, trzy egzemplarze samolotu Albatros C.V zostały przebudowane na samoloty sanitarne. Weszły w skład jednostki sanitarnej stworzonej w strukturze 3. pułku lotniczego w Poznaniu. Wycofano je z użycia po wprowadzeniu nowocześniejszych konstrukcji, takich jak Hanriot H.28S[7].
Konstrukcja
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Kadłub o przekroju owalnym, konstrukcji podłużnicowej z odkrytą kabiną załogi. Kabina pilota wyposażona w wolant i pedały, miejsce strzelca (oddzielone od pilota) wyposażone w obrotnicę karabinu maszynowego. Kryty w przedniej części blachą, dalej sklejką. Statecznik pionowy stanowił integralną część kadłuba. Statecznik poziomy wolnonośny, dwudzielny.
Płat dolny, o obrysie prostokątnym zaokrąglonym na końcu, zamocowany do kadłuba. Płat górny o obrysie prostokątnym, połączony z kadłubem piramidką. Komora płatów usztywniona słupkami i naciągami krzyżowymi z drutu. Lotki o napędzie linkowym, umieszczone wyłącznie na górnym płacie.
Podwozie klasyczne, trójpunktowe z płozą ogonową.
Napęd - silnik rzędowy Mercedes D IV o mocy 220 KM (166 kW), chłodzony wodą. Napędzał stałe, drewniane dwułopatowe śmigło ciągnące.
Przypisy
- ↑ a b c d Albatros C.V (ros.). Уголок неба. [dostęp 2020-02-19].
- ↑ a b Samoloty. Encyklopedia lotnictwa 1998 ↓, s. 278.
- ↑ a b Chołoniewski i Bączkowski 1987 ↓, s. 13.
- ↑ Gray, Thetford 1962 ↓, s. 27.
- ↑ Gray, Thetford 1962 ↓, s. 28.
- ↑ Gray, Thetford 1962 ↓, s. 29.
- ↑ Skrzydlata Polska 1971 ↓, s. 19.
Bibliografia
- Krzysztof Chołoniewski, Wiesław Bączkowski: Samoloty wojskowe obcych konstrukcji 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1987, seria: Barwa w lotnictwie polskim. Tomik 1. ISBN 83-206-0566-0. OCLC 830086221.
- Peter Gray, Owen Thetford: German aircraft of the First World War. Garden City, New York: Doubleday & Company, Inc., 1962. OCLC 896616182.
- Albatros C.V, [w:] Samoloty. Encyklopedia lotnictwa, t. 10, Warszawa: De Agostini Polska, 1998, ISBN 978-83-87292-98-0, OCLC 830786542 .
- Ryszard Kaczkowski: Albatros C-V. „Skrzydlata Polska”. 11/1971, 14 marca 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
Niemieckie samoloty klasy C według daty pojawienia się na froncie | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1914 | 1915 | 1916 | 1917 | 1918 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
VII | VIII | IX | X | XI | XII | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | |
AEG | C.I | C.II (C.III) | C.IV (C.V, C.VI) | ~ C.VII | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ago | C.I | ~ C.IV | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Albatros | C.I | C.III | C.V | C.VII | ~ C.X | ~ C.XII | ~ C.XV | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Aviatik | C.I | ~ C.II | ~ C.III | ~ C.IV ? VI | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
DFW | C.I | ~ C.II | ~ C.III | C.V | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Halberstadt | ~ C.I | CL.II (C.III) | CL.IV , C.V | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Hannover | ~ C.I | C.II | CL.II | CL.III | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
LFG (Roland) | ~ C.I | C.II | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
LVG | C.I | C.II | ~ C.IV | C.V | C.VI | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rumpler | C.I | C.III | C.IV | ~ C.VII | ~ C.VIII | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
"~" oznacza przybliżoną datę wejścia do służby, z dokładnością do kilku miesięcy. "(C...)" oznacza modele nieseryjne w kolejności oznaczeń, bez zachowania chronologii (większość pominięto) - kursywą bez nawiasu oznaczono modele licencyjne |
Media użyte na tej stronie
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).
Autor:
Motore a 8 cilindri in linea, raffreddato ad acqua. I cilindri sono in acciaio fuso con rivestimento in lamierino per la circolazione dell'acqua. La distribuzione avviene mediante valvole, azionate da un albero a camme in testa. Ogni cilindro, inoltre, dispone di due spazi per la sistemazione delle candele di accensione; sul fianco sinistro del motore è applicata una placca metallica che riporta lo schema elettrico di accensione delle candele. L'impianto di alimentazione consta di due carburatori situati sul fianco sinistro del motore, mentre sul fianco destro è sistemato lo scarico dei gas. Il fondo del carter costitusce la coppa dell'olio con tappo sul fianco sinistro.
- Notizie storico-critiche
Samolot Albatros C.V w wersji sanitarnej
Albatros C.V