Aleksandr Goedicke

Aleksandr Goedicke
Александр Фёдорович Гедике
ilustracja
Imię i nazwisko

Aleksandr Fiodorowicz Goedicke

Data i miejsce urodzenia

4 marca 1877
Moskwa

Pochodzenie

rosyjskie

Data i miejsce śmierci

9 lipca 1957
Moskwa

Instrumenty

fortepian, organy

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pianista, organista

Aleksandr Fiodorowicz Goedicke (Gedike) (ros. Александр Фёдорович Гедике, ur. 20 lutego?/ 4 marca 1877 w Moskwie, zm. 9 lipca 1957 tamże)[1][2] – rosyjski kompozytor, organista i pianista.

Życiorys

Urodził się w rodzinie o niemieckich korzeniach, która wiele lat wcześniej osiedliła się w Rosji. Jego dziadek, Karł Andriejewicz, był organistą w jednym z moskiewskich katolickich kościołów. Później w tym samym kościele pracował ojciec kompozytora – Fiodor Karłowicz Goedike (1839–1916), który w latach 1880–1916 jednocześnie był wykładowcą w Konserwatorium[1][2].

W 1898 Aleksandr ukończył Konserwatorium Moskiewskie, gdzie studiował w klasie fortepianu u A. Galliego, P. Pabsta i W. Safonowa oraz teorię muzyki i kompozycję pod kierunkiem A. Arienskiego, N. Ładuchina i G. Koniusa. Jako początkujący kompozytor w wieku 23 lat otrzymał nagrodę na Międzynarodowym Konkursie im. Antona Rubinsteina w Wiedniu za Konzertstück na fortepian i orkiestrę (we własnym wykonaniu), I Sonatę skrzypcową i utwory fortepianowe[1][2].

Od 1909 wykładał w Konserwatorium Moskiewskim. Początkowo uczył gry fortepianowej, od 1919 kierował katedrą kameralistyki, a od 1923 prowadził klasę organów[1][2]. Koncertował również jako organista. W 1940 otrzymał tytuł doktora z zakresu nauki o sztuce, w 1946 tytuł Ludowego Artysty RFSRR, a w 1947 nagrodę państwową za działalność wykonawczą[1].

Był laureatem Nagrody Stalinowskiej. Został pochowany na Cmentarzu Wwiedieńskim[3].

Twórczość

Jego dorobek kompozytorski wpisuje się ściśle w tradycyjny rosyjski folklor. W opracowaniach rosyjskich pieśni w oryginalny sposób wykorzystywał polifonię podgłoskową i wariacyjne przetwarzanie melodii[1][2].

W muzyce instrumentalnej widoczne są wyraźne wpływy J.S. Bacha, zwłaszcza klarowna forma i toccatowe finały oraz – podobnie jak w pieśniach – skłonność do techniki polifonicznej i wariacyjnej. Goedicke był zapalonym propagatorem muzyki Bacha w Związku Radzieckim; wykonywał wszystkie jego utwory organowe[4].

Wybrane kompozycje

  • Konzertstück D-dur na fortepian i orkiestrę op.11 (1900)
  • Koncert na organy i orkiestrę kameralną op. 35 (1927)
  • Koncert na trąbkę b-moll op. 41 (1930)
  • Etiuda koncertowa g-moll na trąbkę op. 49 (1948)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Jarzębska 1987 ↓, s. 255.
  2. ↑ a b c d e Grigor'yeva 2004 ↓.
  3. ↑ :: Введенское кладбище :: А.Ф. Гедике (1877 - 1957) ::, narod.ru [dostęp 2021-08-03].
  4. ↑ Jarzębska 1987 ↓, s. 256.

Bibliografia

  • Alicja Jarzębska: Gedike Aleksandr Fiodorowicz. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 3: EFG część biograficzna. Kraków: PWM, 1987. ISBN 83-224-0344-5. (pol.).
  • Galina Grigor'yeva: Gedike [Goedicke], Aleksandr Fyodorovich. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. G. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Gedike AF.jpg
Гедике, Александр Фёдорович