Aleksy Antkiewicz
 | |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 12 listopada 1923 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 3 kwietnia 2005 | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||
    | |||||||||||||||||||
Aleksy Antkiewicz (ur. 12 listopada 1923 w Katlewie, zm. 3 kwietnia 2005 w Gdańsku) – polski bokser, pierwszy powojenny medalista olimpijski, zwany „Bombardierem z Wybrzeża”.
Życiorys
Dzieciństwo i młodość
Syn Bronisława i Leokadii z domu Zabłona. W rodzinnej miejscowości mieszkał tylko trzy lata, gdyż w 1926 roku rodzina przeniosła się do Gdyni. Pierwsze zetknięcie z boksem miało miejsce w 1938 roku w miejscowym klubie Błękitni. Gdy pierwszy klub został rozwiązany, zmienił tuż przed wojną barwy klubowe na Flotę Gdynia. Podczas okupacji niemieckiej pracował na kolei jako przymusowy robotnik. Koniec wojny zastał go w obozie pracy w Burghausen, w Bawarii, który został wyzwolony przez VIII Armię USA. Tam też stoczył pierwsze walki z czarnoskórymi Amerykanami. Wrócił do Polski przez Czechosłowację. Rodzina (miał jeszcze trzech młodszych braci: Ryszarda, Henryka i Mieczysława) przeżyła wojnę. Po powrocie do Trójmiasta - wrócił też do boksu, ale często zmieniał kluby: Grom Gdynia (1945), Kotwica Gdynia (1946), a następnie MKS Gdynia (1946–1948), który po przeniesieniu do Gdańska przekształcił się w Gwardię Gdańsk (1949–1955). W barwach tego klubu walczył do zakończenia kariery (6 lutego 1955).
Od 2 sierpnia 1948 roku służył w Milicji Obywatelskiej w Gdańsku. Nie pełnił typowej służby, zajmował się treningami i przygotowaniami do występów sportowych. Służbę w MO zakończył 1 maja 1959 roku w stopniu porucznika[1].
Pochowany na Cmentarzu Salvator Nowy w Gdańsku (kwatera 4-3-1)[2].
Sukcesy sportowe
Jako jedyny Polak zdobył medal podczas Igrzysk Olimpijskich w Londynie 1948, gdzie zajął trzecie miejsce w wadze piórkowej (w półfinale pokonał go późniejszy mistrz Ernesto Formenti z Włoch). Jeszcze większy sukces odniósł cztery lata później, gdy na olimpiadzie w Helsinkach 1952 wywalczył srebrny medal w wadze lekkiej (przegrał z innym Włochem Aureliano Bolognesim).
Czterokrotnie startował w Mistrzostwach Europy. W Dublinie 1947 i w Oslo 1949 zajmował miejsca w ćwierćfinale wagi piórkowej. W Mediolanie 1951 odpadł w eliminacjach wagi lekkiej, a w pamiętnych dla Polski mistrzostwach w Warszawie 1953 zdobył brązowy medal (także w kategorii lekkiej).
Był pięciokrotnym mistrzem Polski: w wadze piórkowej w 1947, 1948, 1949 i 1950 oraz w wadze lekkiej w 1951, a raz wicemistrzem (w wadze lekkiej w 1954).
Wystąpił 13 razy w reprezentacji Polski, wygrywając 6 walk i 7 przegrywając. W swojej karierze stoczył 250 walk, 215 wygrał, 8 zremisował i 27 przegrał.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery pracował jako trener w macierzystym klubie Wybrzeżu Gdańsk. Jego wychowankami byli m.in. olimpijczycy Henryk Dampc, Hubert Skrzypczak i Kazimierz Adach. W latach 1974–1989 prowadził drużynę bokserską Czarnych Słupsk.
Życie prywatne
Dwukrotnie żonaty: pierwsza małżonka Lidia (1929–1976), druga żona Zofia. Miał trzy córki: Bożenę, Elżbietę i Katarzynę. Wiele lat mieszkał w Słupsku, potem u córki w Gdańsku.
Nagrody, odznaczenia i tytuły
W 1948 został laureatem Plebiscytu Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca Polski, a w 1989 Nagrody im. Aleksandra Rekszy. W 1999 nadano mu tytuł honorowego obywatela miasta Słupska.
Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim (2003)[3] Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi (1953)[4], odznaką Zasłużony Mistrz Sportu i medalem Europejskiej Federacji Boksu Amatorskiego.
Upamiętnienie
Słupskie rondo u zbiegu ulic Kaszubskiej, Madalińskiego i Kościuszki od 2005 roku nosi imię Aleksego Antkiewicza.
Przypisy
- ↑ Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa (pol.). Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2022-06-02].
- ↑ Wyszukiwarka miejsca pochówku w Gdańsku
- ↑ M.P. z 2003 r. nr 53, poz. 839 „za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju polskiego boksu”.
- ↑ M.P. z 1953 r. nr 93, poz. 1255 „za zasługi w dziedzinie upowszechniania kultury fizycznej”.
Linki zewnętrzne
| Złoto |
| ||
|---|---|---|---|
| Srebro |
| ||
| Brąz |
|
.svg){kind=small}
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Aleksy Antkiewicz, gwiazda w Alei Gwiazd sportu we Władysławowie.
Знак к званию "Заслуженный мастер спорта" Польши
Aleksy Antkiewicz
(c) Bundesarchiv, Bild 183-08415-0001 / CC-BY-SA 3.0
