Aleksy Piątkiewicz

Aleksy Piątkiewicz
Państwo działania Polska
Data i miejsce urodzenia1911
Ostróg
Data śmierci1994
Profesor doktor
Specjalność: budowa i konstrukcja maszyn roboczych ciężkich, dynamika maszyn
Alma MaterPolitechnika Warszawska
Profesura1954
Nauczyciel akademicki
UczelniaPolitechnika Łódzka
Okres zatrudn.1945–1981
Dziekan
WydziałMechaniczny PŁ
Okres spraw.1956–1958
PoprzednikMichał Skarbiński
NastępcaJerzy Leyko
Prorektor ds. nauki
UczelniaPolitechnika Łódzka
Okres spraw.1959–1962

Aleksy Piątkiewicz (ur. 1911 w Ostrogu na Wołyniu, zm. 1994) – polski specjalista w dziedzinie budowy i konstrukcji maszyn, profesor Politechniki Łódzkiej.

Życiorys

W 1938 roku uzyskał dyplom magistra inżyniera mechanika na Oddziale Konstrukcyjnym Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej i podjął pracę w Katedrze Dźwignic. Równocześnie pracował w przemyśle – od 1937 roku był zatrudniony w Warszawskiej Fabryce Zakładów Ostrowieckich jako konstruktor, a następnie kierownik grupy konstrukcyjnej i zastępca szefa działu. W czasie okupacji mieszkał w Częstochowie, gdzie uczestniczył w tajnym nauczaniu politechnicznym na poziomie akademickim.

W 1945 rozpoczyna pracę w Katedrze Dźwignic Politechniki Łódzkiej. W 1947 roku został powołany na stanowisko profesora oraz kierownika Katedry Dźwignic.

Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w roku 1954, a profesora zwyczajnego w roku 1965. Był prodziekanem (1952–1954) i dziekanem (1956–1958) Wydziału Mechanicznego Politechniki Łódzkiej, a w latach 1959–1962 prorektorem do spraw nauki. Był promotorem 4 prac doktorskich. W latach 1970–1976 był dyrektorem Instytutu Konstrukcji Maszyn. Szczególnie cenny jest jego dorobek w dziedzinie tworzenia naukowych podstaw projektowania i obliczania mechanizmów i ustrojów nośnych dźwignic.

Szeroka była jego współpraca z przemysłem – szczególnie 40-letnia i najbardziej aktywna z Centralnym Biurem Konstrukcji Maszynowych w Bytomiu, przekształconym następnie w Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Dźwignic i Urządzeń Transportowych „Detrans”, gdzie do końca swego życia był członkiem rady naukowej i jej wiceprzewodniczącym. Był członkiem Komitetu Budowy Maszyn PAN, członkiem Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej, członkiem zespołu programowego „Mechanika” oraz członkiem kolegium redakcyjnego „Przeglądu Mechanicznego”. Po przejściu na emeryturę w 1981 roku w dalszym ciągu utrzymywał kontakt z Politechniką Łódzką.

Bibliografia

  • Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 202.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie