Alicia de Larrocha

Alicia de Larrocha
Alicia de Larrocha y de la Calle
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 maja 1923
Barcelona

Data i miejsce śmierci

25 września 2009
Barcelona

Dziedzina sztuki

muzyka

Strona internetowa

Alicia de Larrocha (właśc. Alicia de Larrocha y de la Calle, ur. 23 maja 1923 w Barcelonie, zm. 25 września 2009 tamże) – katalońska pianistka. Uczennica Franka Marshalla. Zaczęła zdobywać rozgłos w wieku pięciu lat, pierwszą płytę nagrała w wieku dziewięciu lat, a dwa lata później była solistką podczas wykonana koncertu Mozarta z Orquesta Sinfónica de Madrid. Zadebiutowała w Stanach Zjednoczonych w 1955 roku, grając wraz z Los Angeles Philharmonic. Dokonała wielu nagrań, szczególnie cenione są jej wykonania muzyki kompozytorów hiszpańskich. W 1995 roku została wyróżniona Nagrodą Międzynarodowej Rady Muzycznej UNESCO[1][2]. Zdobyła cztery Nagrody Grammy: dwukrotnie za nagrania Iberii Albeniza (1974 i 1988), za Goyescas Granadosa (1991) oraz za płytę z utworami Ravela i Fauré (1975)[3].

Przypisy

  1. ↑ Alicia de Larrocha Spanish musician, Encyclopedia Britannica [dostęp 2019-09-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-08] (ang.).
  2. ↑ Harold C. Schonberg, Great Pianists, Simon and Schuster, 1987, s. 457, ISBN 978-0-671-63837-5 [dostęp 2019-09-01] (ang.).
  3. ↑ Alicia de Larrocha - Steinway & Sons, www.steinway.com [dostęp 2019-09-01] (ang.).

Media użyte na tej stronie

Alícia de Larrocha i de la Calle (1983).jpg

Alícia de Larrocha i de la Calle (Barcelona, 1923 - 2009). Pianista. Va debutar am orquesta quan encara era una nena amb concerts a Barcelona i Madrid i al 1954 va debutar als Estats Units, on va començar el reconeixent internacional a la seva impecable tècnica al piano. Ha rebut el Premi Príncep d'Astúries de les Arts (1994), el Premi UNESCO (1995), dos premis Ondas (1992 i 2000) i quatre Grammy, a més de la Medalla Isaac Albéniz. Destaca especialment la seva interpretació de les obres d'Albéniz i Granados