Allar Levandi

Allar Levandi

Allar Levandi i Anna Levandi (2012)
Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1965 Tallinn
Klub	Dynamo Tallinn
Wzrost	180 cm
Debiut w PŚ	2.03 1985, Lahti (18. miejsce - Gundersen)
Pierwsze punkty w PŚ	21.12 1985, Tarvisio (13. miejsce - Gundersen)
Pierwsze podium w PŚ	13.12 1986, Canmore (3. miejsce - Gundersen)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie brąz Calgary 1988 Gundersen Mistrzostwa świata brąz Oberstdorf 1987 Sztafeta Mistrzostwa świata juniorów złoto Täsch 1985 Sztafeta brąz Trondheim 1984 Sztafeta Puchar Świata 2. miejsce 1989/1990 Reprezentacja  Estonia Odznaczenia

Allar Levandi (ur. 28 grudnia 1965 w Tallinnie) – estoński kombinator norweski reprezentujący także ZSRR, brązowy medalista olimpijski, brązowy medalista mistrzostw świata oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Allar Levandi pojawił się w lutym 1984 roku podczas mistrzostw świata juniorów w Trondheim, gdzie wraz z kolegami zdobył brązowy medal w sztafecie. Rok później, na mistrzostwach świata juniorów w Täsch reprezentacja ZSRR z Levandim w składzie zdobyła złoty medal. W Pucharze Świata zadebiutował 2 marca 1985 roku w Lahti, gdzie był osiemnasty w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena. Był to jego jedyny start w sezonie 1984/1985 i wobec braku zdobytych punktów (w sezonach 1983/1984-1992/1993 obowiązywała inna punktacja Pucharu Świata) nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. Pierwsze pucharowe punkty zdobył 21 grudnia 1985 roku w Tarvisio, zajmując 13. miejsce w Gundersenie. W sezonie 1985/1986 startował jeszcze pięciokrotnie, najlepszy wynik osiągając 18 stycznia 1986 roku w Murau, gdzie był piąty. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie 13. miejsce.

Przełom w jego karierze nastąpił w sezonie 1986/1987. Już w pierwszych zawodach cyklu - 13 grudnia 1986 roku w Canmore po raz pierwszy stanął na podium zawodów pucharowych zajmując trzecie miejsce. W pozostałej części sezonu czterokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, na podium stając jeszcze 30 grudnia 1986 roku w Oberwiesenthal. W klasyfikacji generalnej dało mu to szóstą pozycję. Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie w 1987 roku wspólnie z Siergiejem Czerwiakowem i Andriejem Dundukowem wywalczył brązowy medal w rywalizacji sztafet. Po skokach zajmowali czwarte miejsce, jednak na trasie biegu zdołali wyprzedzić reprezentantów NRD i zdobyć brązowe medale. Indywidualnie Levandi awansował z 21. pozycji, którą zajmował po skokach na czwarte miejsce na mecie biegu. Uzyskał drugi czas biegu, lecz walkę o brązowy medal przegrał z reprezentantem RFN Hermannem Weinbuchem.

W zawodach pucharowych sezonu 1987/1988 pojawił się tylko dwa razy, przy czym punkty zdobył tylko 25 marca 1988 roku w Rovaniemi, gdzie był jedenasty. W klasyfikacji generalnej zajął 21. miejsce. Mimo to w lutym 1988 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie osiągnął jeden z największych sukcesów swojej kariery. Konkurs skoków w zawodach indywidualnych ukończył na czwartym miejscu i do prowadzącego Austriaka Klausa Sulzenbachera tracił nieco ponad minutę. Na trasie biegu zdołał wyprzedzić biegnącego przed nim Huberta Schwarza z RFN i zdobył tym samym brązowy medal. Sztafeta radziecka nie ukończyła rywalizacji.

Levandi punktował we wszystkich startach w sezonie 1988/1989. Czterokrotnie znajdował się pierwszej dziesiątce, jednak na podium stanął tylko raz - 11 marca 1989 roku w Falun był trzeci. Sezon ten zakończył na siódmym miejscu. Podczas mistrzostw świata w Lahti w 1989 roku Allar nie zdobył medalu. W zawodach drużynowych po skokach zajmował wspólnie z kolegami drugie miejsce, tracąc do prowadzących Austriaków nieco ponad 2 minuty. W biegu reprezentanci ZSRR zdołali wyprzedzić liderów, jednak sami zostali wyprzedzeni przez Norwegów, Szwajcarów i reprezentację NRD. Ostatecznie więc nie zdobyli medalu, tracąc do podium 23 sekundy. W zawodach indywidualnych Levandi był dopiero dwudziesty. Na trasie biegu zanotował spory awans i rywalizację ukończył na ósmej pozycji.

Najlepsze wyniki Estończyk osiągnął w sezonie 1989/1990. Wszystkie pucharowe starty kończył w pierwszej szóstce, a na podium stanął siedmiokrotnie. Był kolejno: drugi 16 grudnia w Sankt Moritz i 6 stycznia w Reit im Winkl, trzeci 14 stycznia w Saalfelden am Steinernen Meer i 10 lutego w Leningradzie, drugi 17 lutego w Štrbskim Plesie i 2 marca w Lahti oraz ponownie trzeci w 9 marca 1990 roku w Örnsköldsvik. W klasyfikacji generalnej był drugi za Klausem Sulzenbacherem, a przed Knutem Tore Apelandem z Norwegii. Kolejny sezon był słabszy, mimo sześciu miejsc w czołowej dziesiątce ani razu nie stanął na podium i ostatecznie został sklasyfikowany na piątej pozycji. Mistrzostwa świata w Val di Fiemme w 1991 roku nie przyniosły mu medalu. W konkursie indywidualnym awansował z siódmego miejsca po skokach na czwarte na mecie biegu. Na metę Levandi wpadł równocześnie z Sulzenbacherem i jego rodakiem Klausem Ofnerem i to właśnie z nimi przegrał walkę o medale. Sulzenbacherowi, który wyprzedził Estończyka o 0,6 sekundy przypadł srebrny medal, a Ofner zdobył brąz, wyprzedzając Allara o zaledwie 0,4 sekundy. W sztafecie reprezentanci ZSRR zajęli ósmą pozycję.

Najważniejszym punktem sezonu 1991/1992 były igrzyska olimpijskie w Albertville w lutym 1992 roku. Levandi, reprezentujący już Estonię konkurs indywidualny ukończył na szóstym miejscu, choć w skokach był czternasty. W sztafecie Estończycy uplasowali się na dziewiątej pozycji, wyprzedzając między innymi sztafetę Wspólnoty Niepodległych Państw. W rywalizacji pucharowej jego najlepszymi wynikami było dwukrotne wywalczenie czwartego miejsca. W pozostałych startach zajmował miejsca poza czołową dziesiątką i w klasyfikacji generalnej zajął 13. miejsce. Ostatni raz na podium stanął 12 grudnia 1992 roku w Courchevel, gdzie był drugi. Jeszcze czterokrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce i sezon 1992/1993 ukończył na piątej pozycji. Na mistrzostwach świata w Falun w 1993 roku indywidualnie zajął 25. miejsce, a w sztafecie był dziewiąty.

W lutym 1994 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer. Wspólnie z kolegami zajął tam czwarte miejsce w sztafecie. Na tej pozycji znaleźli się już po skokach, jednak strata nieco ponad dwóch minut do zajmujących trzecie miejsce Szwajcarów okazała się zbyt duża, by nawiązać walkę o podium. Rywalizację w zawodach indywidualnych Levandi zakończył na dwunastej pozycji. W zawodach pucharowych czterokrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce, ale na podium nie stanął. Jego najlepszym wynikiem było czwarte miejsce w Sankt Moritz. W klasyfikacji generalnej zajął dziesiąte miejsce. Ostatni oficjalny występ zanotował 19 marca 1994 roku w Thunder Bay, gdzie był dwudziesty w Gundersenie. W 1994 roku zakończył karierę.

Po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął pracę trenerską. W sezonie 2001/2002 był trenerem estońskiej reprezentacji narodowej w kombinacji norweskiej. Trenował m.in. Jensa Salumäe i Tambeta Pikkora. Jego żoną jest była łyżwiarka figurowa Anna Kondraszowa.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
3.	28 lutego	1988	Calgary	Gundersen K-90/15 km	38:16,8	+1:04,3	Hippolyt Kempf
6.	12 lutego	1992	Albertville	Gundersen K-90/15 km	44:28,1	+1:34,1	Fabrice Guy
9.	24 lutego	1992	Albertville	Sztafeta K-90/3x5 km[1]	1:23:36,6	+9:40,4	Japonia
4.	17 lutego	1994	Lillehammer	Sztafeta K-90/3x5 km[2]	1:21.51,8	+10:15,6	Japonia
12.	19 lutego	1994	Lillehammer	Gundersen K-90/15 km	39:07,9	+5:13,0	Fred Børre Lundberg

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
4.	13 lutego	1987	Oberstdorf	Gundersen K-90/15 km	423,80 pkt	-3,52 pkt	Torbjørn Løkken
3.	14 lutego	1987	Oberstdorf	Sztafeta K-90/3x5 km[3]	1261,94 pkt	-25,24 pkt	RFN
8.	18 lutego	1989	Lahti	Gundersen K-90/15 km	37:10,7	+3:57,2	Trond Einar Elden
4.	24 lutego	1989	Lahti	Sztafeta K-90/3x5 km[4]	1:24:21,7	+2:11,8	Norwegia
4.	7 lutego	1991	Val di Fiemme	Gundersen K-90/15 km	41:00,6	+1:11,7	Fred Børre Lundberg
8.	8 lutego	1991	Val di Fiemme	Sztafeta K-90/3x5 km[5]	1:21:22,5	+6:17,4	Austria
25.	18 lutego	1993	Falun	Gundersen K-90/15 km	46:47,5	+8.19,2	Kenji Ogiwara
9.	19 lutego	1993	Falun	Sztafeta K-90/3x5 km[6]	1:19:25,7	+17.07,2	Japonia

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
3.	4 lutego	1984	Trondheim	Drużynowo K-90/3x5 km[7]	?	?	NRD
1.	12 lutego	1985	Täsch	Drużynowo K-90/3x5 km[8]	?	-	-

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• 1985/1986 – 13.
• 1986/1987 – 6.
• 1987/1988 – 21.
• 1988/1989 – 7.
• 1989/1990 – 2.
• 1990/1991 – 5.
• 1991/1992 – 13.
• 1992/1993 – 5.
• 1993/1994 – 10.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	13 grudnia 1986	Canmore	Gundersen K90/15 km	?	3.	?	Torbjørn Løkken
2.	30 grudnia 1986	Oberwiesenthal	Gundersen K90/15 km	429,250 pkt	2.	-8,775 pkt	Hippolyt Kempf
3.	11 marca 1989	Falun	Gundersen K90/15 km	?	3.	+29,2	Trond Einar Elden
4.	16 grudnia 1989	Sankt Moritz	Gundersen K90/15 km	?	2.	+13,3	Hippolyt Kempf
5.	6 stycznia 1990	Reit im Winkl	Gundersen K90/15 km	?	2.	?	Klaus Sulzenbacher
6.	14 stycznia 1990	Saalfelden am Steinernen Meer	Gundersen K90/15 km	?	3.	+32,2	Klaus Sulzenbacher
7.	10 lutego 1990	Leningrad	Gundersen K90/15 km	420,920 pkt	3.	-2,080 pkt	Fred Børre Lundberg
8.	17 lutego 1990	Štrbské Pleso	Gundersen K90/15 km	?	2.	?	Klaus Sulzenbacher
9.	2 marca 1990	Lahti	Gundersen K90/15 km	?	2.	+6,7	Knut Tore Apeland
10.	9 marca 1990	Örnsköldsvik	Gundersen K90/15 km	?	3.	+53,6	Klaus Sulzenbacher
11.	12 grudnia 1992	Courchevel	Gundersen K90/15 km	?	2.	+1:24,0	Kenji Ogiwara

Odznaczenia

• Order Estońskiego Czerwonego Krzyża III Klasy – 2001^[9]

Linki zewnętrzne

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-31)]. (ang.)

Przypisy