Ambroży (Kurganow)

Ambroży
Władimir Kurganow
Schiarchimandryta
Ilustracja
Archimandryta Ambroży podczas jednej z wizyt metropolity Antoniego (Chrapowickiego) w monasterze Miljkov (siedzi trzeci z lewej w środkowym rzędzie)
Kraj działania

Jugosławia

Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1894
Goworowo

Data i miejsce śmierci

30 maja 1933
monaster Miljkov

Przełożony monasteru Miljkov
Okres sprawowania

1926-1933

Wyznanie

prawosławie

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji

Śluby zakonne

4 kwietnia 1923

Diakonat

1923

Prezbiterat

27 października 1923

Ambroży, imię świeckie Władimir Zinowjewicz Kurganow (ur. 14 stycznia 1894[a] w Goworowie, zm. 30 maja 1933 w monasterze Miljkov) – rosyjski duchowny prawosławny, schiarchimandryta, w latach 1926-1935 przełożony monaster Miljkov - jednego z najważniejszych ośrodków życia religijnego białej emigracji rosyjskiej w Jugosławii.

Życiorys

Był synem kapłana prawosławnego z Goworowa (ob. obwód sarański). Ukończył seminarium duchowne w Penzie, a następnie podjął studia na wydziale historyczno-filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1914 został zmobilizowany, po krótkim udziale w walkach frontowych udał się do Moskwy i tam kontynuował studia. Uczestniczył w Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na przełomie lat 1917 i 1918. Pod wpływem wystąpień arcybiskupa wołyńskiego Antoniego usłyszanych na soborze, postanowił zostać mnichem[1]. Wstąpił do jednego z monasterów w eparchii charkowskiej[2], a następnie do Pustelni Optyńskiej jako posłusznik, jednak z powodu wybuchu wojny domowej w Rosji nie złożył wieczystych ślubów mniszych. Walczył w szeregach Białych i został ciężko ranny pod Kijowem, tam też zachorował na tyfus. Razem z gen. Wranglem ewakuował się do Konstantynopola, gdzie po wyzdrowieniu zatrudnił się w szpitalu wojskowym, był także ministrantem (cs. prisłużnikiem) na nabożeństwach w cerkwi przy miejscowej ambasadzie rosyjskiej[1]. W Konstantynopolu spotkał się z dawnym arcybiskupem wołyńskim, a wówczas metropolitą kijowskim Antonim, który wyświęcił go na hipodiakona i zasugerował wyjazd do Królestwa SHS[1].

Władimir Kurganow udał się do monasteru Petkovica, gdzie przebywał jego dawny opiekun duchowy biskup Beniamin (Fiedczenkow). 4 kwietnia 1923 złożył we wspólnocie wieczyste śluby mnisze. W tym samym roku przyjął święcenia diakońskie z rąk metropolity Antoniego. 27 października tego samego roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa połtawskiego Teofana. W tym samym roku z błogosławieństwa metropolity Antoniego mnich Ambroży udał się do Jambołu, by tam założyć monaster tradycji rosyjskiej, zamieszkany przez emigrantów. 4 lutego 1926, także za radą Antoniego, zgodził się został przełożonym ubogiego monasteru serbsko-rosyjskiego - monasteru Miljkov. Ambroży zdołał zgromadzić wokół siebie ok. trzydziestoosobową grupę mnichów serbskich i rosyjskich, a monaster stopniowo stał się jednym z najważniejszych ośrodków duchowych emigracji rosyjskiej[1].

Mimo złego stanu zdrowia (rana odniesiona w czasie wojny domowej w Rosji nie została poprawnie wyleczona, chorował na gruźlicę) Ambroży nie tylko był duchowym przewodnikiem młodych mnichów, ale i osobiście pracował w monasterze (śpiewał w chórze, uczył ikonopisania, brał udział w rozbudowie monasteru). W 1933 ostatecznie podupadł na zdrowiu. Spędził miesiąc w szpitalu w Belgradzie, po czym na własne życzenie wrócił do klasztoru[1] i złożył śluby mnisze wielkiej schimy[2]. Zmarł w końcu maja i został pochowany na terenie klasztoru, a ceremonii pogrzebowej przewodniczył metropolita Antoni[1].

Uwagi

  1. Wszystkie daty według kalendarza gregoriańskiego.

Przypisy

Media użyte na tej stronie

Antony (Khrapovitsky) in Milkov monastery.jpg
Митрополит Антоний (Храповицкий) с братией Свято-Введенского Мильковского монастыря в Сербии.

По правую руку митрополита: схиархимандрит Амвросий (Курганов), иеросхимонах Марк, иеромонах Каллист.

По левую руку: епископ Тихон (Троицкий, споследствии архиеп. Сан-Францисский и Западно-Американский) и архимандрит Феодосий (Мельник), за ним крайний слева стоит иеромонах Иоанн (Максимович, впоследсвии архиеп. Сан-Францисский), а рядом с ним иером. Антоний (Синкевич, впоследствии архиеп. Лос-Анжелосский).

В нижнем левом ряду в центре сидит послушник Артемий (впоследствии архиеп. Антоний Сан-Францисский).