Ameryk

Ameryk
pluton ← ameryk → kiur
Wygląd
srebrzysty
Ameryk
Widmo emisyjne ameryku
Widmo emisyjne ameryku
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.

ameryk, Am, 95
(łac. americium)

Grupa, okres, blok

–, 7, f

Stopień utlenienia

III, IV, VI

Właściwości metaliczne

aktynowiec

Masa atomowa

[243][2][a]

Stan skupienia

stały

Gęstość

12000 kg/m³[1]

Temperatura topnienia

1176 °C[1]

Temperatura wrzenia

2011 °C[1]

Numer CAS

7440-35-9

PubChem

23966

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
warunków normalnych (0 °C, 1013,25 hPa)

Ameryk (Am, łac. americium) – pierwiastek chemiczny z grupy aktynowców. Otrzymał go Glenn Seaborg ze współpracownikami[b] w 1944 roku, bombardując pluton przyspieszonymi cząstkami α: Utworzony izotop pluton 241 ulega spontanicznemu rozpadowi promieniotwórczemu beta minus, w wyniku którego powstaje izotop ameryk 241[3]. Został nazwany na cześć Ameryki. Jest miękkim, srebrzystobiałym metalem[4]. Wszystkie jego izotopy są promieniotwórcze.

Pierwsza informacja o wytworzeniu ameryku została publicznie ujawniona przez Seaborga w dziecięcym quizie radiowym Quiz Kids stacji NBC w 1945, w odpowiedzi na pytanie jednego z uczestników, czy Seaborg odkrył jakieś inne nowe pierwiastki poza plutonem i neptunem. Oficjalnie odkrycie zakomunikowano 5 dni później[5]. Cena 1 grama AmO
2
wynosi ok. 1500 USD (cena ustalona w 1962 r., od tego czasu pozostała na zbliżonym poziomie – stan na 2018 r.)[6].

Roztwory związków ameryku na różnych stopniach utlenienia
Am(III)
Am(IV)
Am(IV) i Am(VI)

Właściwości chemiczne

Jest odpowiednikiem europu w szeregu lantanowców. Własnościami przypomina uran, neptun i pluton[4]. Rozpuszczalny w kwasie solnym. Nierozpuszczalny w amoniaku.

W związkach występuje na stopniach utlenienia od III (najtrwalszy) do VI. Współstrąca się z solami lantanu. Adsorbuje na pentatlenku tantalu. Pod działaniem silnych utleniaczy powstają łatwo redukowalne jony amerycylowe AmO2+ i AmO22+[4].

Właściwości fizyczne

Jest metalem niemagnetycznym i wykazuje nadprzewodnictwo[7].

242Am ma największy ze wszystkich aktynowców przekrój na wychwyt neutronów, ok. 8000 ±1000 barnów[4].

Ameryk-241 jest materiałem rozszczepialnym. Jego promień krytyczny wynosi 11,5 cm, a masa krytyczna 83 kg[8].

Otrzymywanie

W śladowych ilościach niektóre izotopy mogły występować wraz z rudami uranowymi, np. w naturalnym reaktorze w Oklo w Gabonie[5]. Na większą skalę (kilku gramów rocznie)[5] jest produkowany w reaktorach jądrowych podczas bombardowania uranu (plutonu) neutronami i przejść beta, np.:

Otrzymane izotopy ameryku mają liczby masowe z zakresu od 237 do 246 (plus izomer jądrowy 242m). Powstaje również podczas detonacji bomb jądrowych i termojądrowych[5].

Wolny metal można otrzymać przez redukcję fluorku AmF3 mieszaniną wodoru i fluorowodoru lub parami baru w wysokich temperaturach (1100 °C)[4].

Wykorzystanie

Do najważniejszych izotopów należą 241Am i 243Am. Izotop 241Am wykorzystywany jest w precyzyjnych urządzeniach pomiarowych (np. przemysłowych licznikach przepływu, lotniczych wskaźnikach paliwa, miernikach grubości)[9][10] i czujnikach dymu (w ilości ok. 0,0002 grama i o aktywności ok. 33 kBq)[10]. Jest także wygodnym źródłem promieniowania γ o energii 59,5 keV.

Bezpieczeństwo

Dopuszczalna aktywność izotopu 241Am w organizmie człowieka wynosi 18 kBq, a narządami krytycznyminerki i kości[11].

Uwagi

  1. Wartość w nawiasach klamrowych jest liczbą masową najtrwalszego izotopu tego pierwiastka, z uwagi na to, że nie posiada on trwałych izotopów, a tym samym niemożliwe jest wyznaczenie dla niego standardowej względnej masy atomowej. Bezwzględna masa atomowa tego izotopu wynosi: 243,06138 u (243
    Am
    ).
  2. Byli to: Ralph James, Leon Morgan i Albert Ghiorso.

Przypisy

  1. a b c David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4–46, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
  2. Thomas Prohaska i inni, Standard atomic weights of the elements 2021 (IUPAC Technical Report), „Pure and Applied Chemistry”, 94 (5), 2021, s. 573–600, DOI10.1515/pac-2019-0603 (ang.).
  3. A. Czerwiński, "Energia jądrowa i promieniotwórczość" wydanie I, s. 123
  4. a b c d e Encyklopedia techniki. Energia jądrowa. Jan Zienkiewicz (red.). Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1970, s. 16.
  5. a b c d Americium - Element information, properties and uses, www.rsc.org [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  6. Radioisotope uses for consumer products - World Nuclear Association, www.world-nuclear.org [dostęp 2018-01-19].
  7. Americium, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 23966 (ang.).
  8. Canadian Nuclear Society, Americium-241 vs. Plutonium-239 Fact Sheet.
  9. americium, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  10. a b ATSDR - Public Health Statement: Americium, www.atsdr.cdc.gov [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  11. Ryszard Szepke: 1000 słów o atomie i technice jądrowej. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06723-6.

Media użyte na tej stronie

Hexagonal lattice.svg
Autor: Original PNGs by Daniel Mayer, traced in Inkscape by User:Stannered, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Hexagonal crystal structure
Americium IV VI in 2M Na2CO3.jpg
Americium in its oxidation states IV and VI in 2M Na2CO3
Americium III in 2M Na2CO3.jpg
Americium in its oxidation state III in 2M Na2CO3
Americium spectrum visible.png
Autor: McZusatz (talk), Licencja: CC0
Americium spectrum; 400 nm - 700 nm
Radioactive.svg
Internationally recognized symbol. Warning sign of Ionizing Radiation.
Americium microscope.jpg
Autor: Bionerd, Licencja: CC BY 3.0
A small disc of Am-241 under the microscope.
Americium IV in 2M Na2CO3.jpg
Americium in its oxidation state IV in 2M Na2CO3