Anatolij Rogożyn
Pełne imię i nazwisko | Anatolij Iwanowicz Rogożyn |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 12 kwietnia 1893 |
Data śmierci | |
Zawód, zajęcie | wojskowy, działacz |
Odznaczenia | |
Anatolij Iwanowicz Rogożyn ros. Анатолий Иванович Рогожин (ur. 31 marca?/ 12 kwietnia 1893 w stanicy Czerwlenskaja, zm. 6 kwietnia 1972 w USA) – rosyjski carski wojskowy, dowódca Rosyjskiego Korpusu Ochronnego na Bałkanach pod koniec II wojny światowej, działacz emigracyjny.
Życiorys
Był synem oficera carskich wojsk kozackich. Po ukończeniu szkoły kadetów, a następnie Nikołajewskiej Szkoły Kawalerii dowodził różnymi oddziałami kozackimi w Persji. Po powrocie do Rosji w 1914 r., walczył na froncie południowo-zachodnim. Następnie służył w Kijowie, a stamtąd został przeniesiony do Tereku na Kaukazie, gdzie zwalczał rewolucjonistów. W czerwcu 1918 r. uczestniczył w antybolszewickiej rebelii kozackiej i przyłączył się do wojsk białych. Po ich klęsce i ewakuacji z Rosji zamieszkał w Jugosławii, służąc w wojskach pogranicznych.
Po zajęciu Jugosławii przez Niemcy w kwietniu 1941 r., wstąpił do tworzącego się Rosyjskiego Korpusu Ochronnego. Został dowódcą jednego z jego pułków piechoty. Za odwagę w walce odznaczono go Żelaznym Krzyżem 2 klasy. Po śmierci 30 marca 1945 r. gen. Borysa A. Sztejfona, dotychczasowego dowódcy Korpusu, stanął na jego czele. Natychmiast podjął decyzję o poddaniu się zachodnim aliantom, aby uniknąć schwytania przez komunistyczną partyzantkę Josipa Broz Tity lub Sowietów. Przy silnym sprzeciwie Niemców skierował swoich ludzi w sile ok. 4,5 tys. żołnierzy do Austrii w rejon Klagenfurt am Wörthersee z zamiarem poddania się brytyjskim wojskom razem z oddziałami Serbskiego Korpusu Ochotniczego i Słoweńskiej Domobrany. 12 maja 1945 r. Rosjanie złożyli broń przed Brytyjczykami, a płk A. Rogożyn oświadczył, że ich wrogami byli jedynie bolszewicy, a nie alianci, licząc na sprawiedliwe traktowanie. W miejscowości Kellerberg powstał rosyjski obóz z prawosławną cerkwią. Początkowo był on nieznany Sowietom, ale wkrótce dowiedzieli się o nim od żołnierzy innych kolaboranckich formacji rosyjskich. Do obozu zaczęli docierać agenci Smiersza, których infiltracji przeciwdziałało dowództwo Korpusu. Władze brytyjskie potraktowały żołnierzy Korpusu inaczej niż Kozaków i Rosjan z ROA. Mianowicie uznały, że nie podlegają repatriacji do ZSRR jako „byli obywatele sowieccy”. Ostatni b. żołnierze Korpusu, w tym płk A. Rogożyn, opuścili obóz w 1951 r. W międzyczasie utworzył on Związek Żołnierzy Rosyjskiego Korpusu, który był odpowiedzialny za zapewnienie bezpieczeństwa b. żołnierzom formacji, a następnie pielęgnował tradycje formacji i wspomagał swoich członków.
Następnie wyjechał do USA, gdzie działał w różnych rosyjskich organizacjach białych. Zmarł 6 kwietnia 1972 r. i został pochowany w miejscowości Nanuet, przy kaplicy Aleksandra Newskiego (patrona Korpusu).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcie płk. Anatolija I. Rogożyna. [dostęp 2015-12-05]. (ros.).
Media użyte na tej stronie
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
Baretka: Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (III Rzesza).
(c) Tgrain z angielskojęzycznej Wikipedii, CC-BY-SA-3.0
The grave of Colonel Anatoly Rogozhin in the Novo Deveevo Russian Orthodox convent, Nanuet, New York.
Baretka Orderu św. Anny.
Анатолий Иванович Рогожин, русский офицер, участник Белого движения, командир Русского корпуса в 1945 году.
Baretka Orderu św. Stanisława.
Baretka: Krzyż Żelazny II Klasy 1935-1945 (III Rzesza).