Anders Bardal

Anders Bardal
	; Anders Bardal
Data i miejsce urodzenia	24 sierpnia 1982 ; Steinkjer
Klub	Steinkjer Skiklubb
Wzrost	184 cm
Debiut w PŚ	3 lutego 2001 w Willingen (28. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	3 lutego 2001 w Willingen (28. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	17 marca 2007 w Oslo (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	27 stycznia 2008 w Zakopanem
Rekord życiowy	227,0 m na Letalnicy w Planicy (17 marca 2011)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Norwegia
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata w lotach
	Mistrzostwa świata juniorów
	Puchar Świata w skokach narciarskich
Kryształowa kula ;	2011/2012
2. miejsce ;	2012/2013
	Letnie Grand Prix
3. miejsce ;	2013
	Puchar Kontynentalny
1. miejsce ;	2004/2005
1. miejsce ;	2005/2006
	Letni Puchar Kontynentalny
3. miejsce ;	2005
	Inne
Medal Holmenkollen ;	2015
	Strona internetowa

Anders Bardal (wym. [ɑ n e ʂ b ɑ ː r d ɑ ː l]; ur. 24 sierpnia 1982 w Steinkjer) – norweski skoczek narciarski, reprezentant Steinkjer Skiklubb, zdobywca Pucharu Świata w sezonie 2011/2012, drugi zawodnik sezonu 2012/2013, mistrz świata w skokach narciarskich z 2013, czterokrotny wicemistrz świata w skokach narciarskich, brązowy medalista igrzysk olimpijskich, srebrny i brązowy medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich, dwukrotny zwycięzca klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego.

Przebieg kariery

Pierwszy skok oddał w 1989 w wieku 7 lat. W Pucharze Świata zadebiutował w 2001 podczas konkursu w Willingen. Wówczas również zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata. W sezonie 2001/2002 został włączony do norweskiej kadry A. Startował cały sezon, ale ani razu nie znalazł się w pierwszej dziesiątce pucharowych zawodów (choć i tak zakończył sezon jako drugi najlepszy Norweg po Roarze Ljøkelsøyu). Kiedy reprezentację Norwegii objął Mika Kojonkoski do kadry A włączeni zostali Sigurd Pettersen, Bjørn Einar Romøren i Lars Bystøl. Bardal przez kilka następnych sezonów sukcesy odnosił głównie w Pucharze Kontynentalnym, wygrywając ten cykl w sezonach 2004/2005 i 2005/2006. W Pucharze Świata nie miał pewnego miejsca w kadrze. 14 grudnia 2003 w Titisee-Neustadt zajął czwarte miejsce. Regularnie zaczął startować w sezonie 2005/2006, ale wówczas dobre występy zaliczył jedynie podczas słabo obsadzonych konkursów na skoczni Ōkurayama w Sapporo, gdzie dwukrotnie zajął szóste miejsce.

Przełomowy był dla niego sezon 2006/2007, w którym 17 marca 2007 na skoczni Holmenkollbakken w Oslo pierwszy raz stanął na podium zawodów Pucharu Świata, a w pierwszej dziesiątce był w sumie sześć razy. Sezon ten ukończył na 16. miejscu. W kolejnym sezonie osiągnął jeszcze lepsze wyniki – 27 stycznia 2008 w Zakopanem odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ oraz jeszcze czterokrotnie stawał na podium, w efekcie czego zajął piąte miejsce w klasyfikacji końcowej PŚ. 15 marca 2008 w Planicy ustanowił swój rekord życiowy w długości skoku, wynoszący 225,5 m, a w konkursie skoczył 232,5 m, jednak podparł skok.

W sezonie 2008/2009 ani razu nie stanął na podium (dwukrotnie zajmował 4. miejsce), ale ukończył go po raz drugi w karierze w czołowej dziesiątce – na miejscu dziesiątym. W sezonie 2009/2010 przeżywał kryzys formy, przez co przez pół sezonu nie występował w zawodach Pucharu Świata. Zwyżkę formę zanotował dopiero w lutym, dzięki czemu znalazł się w kadrze Norwegii na igrzyska olimpijskie w Vancouver. W konkursach indywidualnych był 18. na skoczni normalnej i 22. na dużej, natomiast w konkursie drużynowym wywalczył brązowy medal. Zima skończyła się dla niego najwyższym w sezonie, jedenastym miejscem na zakończenie cyklu Pucharu Świata 2009/2010 (w klasyfikacji końcowej zajął 36. miejsce) oraz srebrnym medalem konkursu drużynowego mistrzostw świata w lotach narciarskich w Planicy.

W sezonie 2010/2011 prezentował nierówną formę. Rozpoczął od pozycji na przełomie pierwszej i drugiej dziesiątki, jednak później zanotował regres, nie kwalifikując się kilkukrotnie do drugich serii konkursów. Po przerwie w startach, powrócił do rywalizacji na mistrzostwach świata w Oslo i zajął dwa miejsca w czołowej „10” - 9. na skoczni K-95 i 7. na K-120. W trzech ostatnich konkursach sezonu, najpierw Lahti, a następnie dwukrotnie w Planicy, Bardal był kolejno - 4., 5. i 5. W sezonie 2011/2012 wielokrotnie plasował się w czołówce konkursów Pucharu Świata, a w trzech z nich – w Engelbergu, Tauplitz i Willingen – zwyciężył, co pozwoliło mu zdobyć w tym sezonie Kryształową Kulę z dorobkiem 1325 punktów. Tym samym stał się trzecim Norwegiem, który zwyciężył w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, po Espenie Bredesenie i Vegardzie Opaasie.

W kolejnych dwóch sezonach odniósł 3 zwycięstwa (jedno w sezonie 2012/2013 i dwa w sezonie 2013/2014). W klasyfikacji końcowej Pucharu Świata był, kolejno, 2. (2013) i 4. (2014). Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. Zdobył złoty medal w indywidualnym konkursie skoków narciarskich na skoczni normalnej. Na skoczni dużej był 11. W zawodach drużynowych (mieszanych i męskich) zajął dwukrotnie 4. miejsce^[1]. Z kolei z Igrzysk Olimpijskich w Soczi w 2014 wrócił z brązowym medalem wywalczonym w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej. Również w 2014 został w Harrachovie wicemistrzem świata w lotach narciarskich, ustępując jedynie Severinovi Freundowi.

W sezonie 2014/2015 doznał kontuzji i wahań formy, zdobył jednak dwa medale mistrzostw świata w Falun – złoty w konkursie drużynowym na dużej skoczni oraz srebrny w konkursie drużyn mieszanych. Indywidualnie Bardal był szósty zarówno na skoczni normalnej, jak i dużej.

19 marca 2015 ogłosił zakończenie kariery sportowej^[2]^[3].

Jest nieoficjalnym rekordzistą skoczni Granåsen w Trondheim, gdzie skoczył 146 metrów^[4].

Bardal skakał na nartach firmy Fischer i używał wiązań Win Air.

Miejsca w klasyfikacji poszczególnych turniejów

Turniej	2015	2014	2013	2012	2011	2010	2009	2008	2007	2006	2005	2004	2003	2002	2001
Puchar Świata	18	4	2	1	14	36	10	5	16	27	54	32	42	36	53
Puchar Świata w lotach	—	—	19	5	24	33	10	7	12	20	32	—	23	X	48
Turniej Czterech Skoczni	20	6	5	4	16	—	29	7	23	38	—	33	34	35	—
Turniej Nordycki	X	X	X	X	X	16	16	5	15	36	41	16	44	21	22
Letnie Grand Prix	—	32	3	14	59	47	—	27	51	8	38	—	46	50	—
Turniej Czterech Narodów	X	X	X	X	X	47	44	38	58	29	X	X	X	X	X
Lotos Poland Tour	X	X	X	X	29	X	X	X	X	X	X	X	X	X	X

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2002 Salt Lake City/Park City	–	27. miejsce (K-90), 25. miejsce (K-120)
2010 Vancouver/Whistler	–	18. miejsce (K-95), 22. miejsce (K-125)
2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	brązowy medal (K-95), 16. miejsce (K-125)

Drużynowo

2002 Salt Lake City/Park City	–	9. miejsce^[b]
2010 Vancouver/Whistler	–	brązowy medal^[c]
2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	6. miejsce^[d]

Starty A. Bardala na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
27.	10 lutego	2002	Park City	Utah Olympic Park	K-90	—	indywid.	91,0 m	89,0 m	227,0 pkt	42,0 pkt	Simon Ammann
25.	13 lutego	2002	Park City	Utah Olympic Park	K-120	—	indywid.	118,5 m	114,5 m	212,9 pkt	68,5 pkt	Simon Ammann
9.	18 lutego	2002	Park City	Utah Olympic Park	K-120	—	druż.^[b]	121,0 m	117,5 m	790,8 pkt (224,8 pkt)	126,0 pkt	Niemcy
18.	13 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-106	indywid.	98,0 m	100,0 m	242,5 pkt	34,0 pkt	Simon Ammann
22.	20 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	indywid.	119,0 m	124,0 m	211,4 pkt	72,2 pkt	Simon Ammann
3.	22 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	druż.^[c]	128,0 m	127,0 m	1030,3 pkt (235,5 pkt)	77,6 pkt	Austria
3.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	101,5 m	98,5 m	264,1 pkt	13,9 pkt	Kamil Stoch
16.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	127,5 m	127,5 m	246,5 pkt	32,2 pkt	Kamil Stoch
6.	17 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	druż.^[d]	137,5 m	133,0 m	990,7 pkt (272,5 pkt)	50,4 pkt	Niemcy

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2007 Sapporo	–	16. miejsce (K-90)
2009 Liberec	–	12. miejsce (K-90), 5. miejsce (K-120)
2011 Oslo	–	9. miejsce (K-95), 7. miejsce (K-120)
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	złoty medal (K-95), 11. miejsce (K-120)
2015 Falun	–	6. miejsce (K-90), 6. miejsce (K-120)

Drużynowo

2007 Sapporo	–	srebrny medal^[e]
2009 Liberec	–	srebrny medal^[c]
2011 Oslo	–	srebrny medal (K-95)^[f],srebrny medal (K-120)^[c]
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	4. miejsce (drużyna mieszana/K-95)^[g], 4. miejsce (K-120)^[h]
2015 Falun	–	srebrny medal (drużyna mieszana/K-90)^[i], złoty medal (K-120)^[j]

Starty A. Bardala na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	25 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	druż.^[e]	119,0 m	114,5 m	953,3 pkt (212,3 pkt)	56,9 pkt	Austria
16.	3 marca	2007	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-98	indywid.	91,5 m	92,0 m	235,0 pkt	42,0 pkt	Adam Małysz
12.	21 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	97,5 m	94,5 m	252,5 pkt	29,5 pkt	Wolfgang Loitzl
5.	27 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	indywid.	131,0 m	—^[k]	135,8 pkt	5,5 pkt	Andreas Küttel
2.	28 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	druż.^[c]	128,0 m	133,0 m	1000,8 pkt (269,3 pkt)	33,5 pkt	Austria
9.	26 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	97,0 m	98,5 m	232,6 pkt	36,6 pkt	Thomas Morgenstern
2.	27 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	druż.^[f]	105,5 m	101,0 m	1000,5 pkt (255,9 pkt)	25,0 pkt	Austria
7.	3 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	indywid.	133,5 m	125,0 m	263,8 pkt	13,7 pkt	Gregor Schlierenzauer
2.	5 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	druż.^[c]	127,5 m	—^[k]	456,4 pkt (119,9 pkt)	43,6 pkt	Austria
1.	23 lutego	2013	Val di Fiemme	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	103,5 m	100,0 m	252,6 pkt	—
4.	24 lutego	2013	Val di Fiemme	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	druż. mix^[g]	100,5 m	101,0 m	969,3 pkt (264,3 pkt)	41,7 pkt	Japonia
11.	28 lutego	2013	Val di Fiemme	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywid.	127,5 m	129,0 m	276,4 pkt	19,4 pkt	Kamil Stoch
4.	2 marca	2013	Val di Fiemme	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	druż.^[g]	128,5 m	129,0 m	1117,3 pkt (291,6 pkt)	18,6 pkt	Austria
6.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	93,0 m	91,5 m	238,2 pkt	14,5 pkt	Rune Velta
2.	22 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	druż. mix.^[i]	92,5 m	89,5 m	915,6 pkt (222,4 pkt)	2,3 pkt	Niemcy
6.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	131,5 m	122,0 m	236,5 pkt	32,2 pkt	Severin Freund
1.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.^[j]	125,0 m	125,5 m	872,6 pkt (228,5 pkt)	—

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2002 Harrachov	–	15. miejsce
2008 Oberstdorf	–	18. miejsce
2012 Vikersund	–	7. miejsce
2014 Harrachov	–	srebrny medal

Drużynowo

2008 Oberstdorf	–	brązowy medal^[f]
2010 Planica	–	srebrny medal^[l]
2012 Vikersund	–	4. miejsce^[m]

Starty A. Bardala na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
15.	9-10 marca	2002	Harrachov	Čerťák	K-185	—	indywid.	183,0 m	157,0 m	—^[k]	—^[k]	307,3 pkt	89,0 pkt	Sven Hannawald
18.	22-23 lutego	2008	Oberstdorf	Im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	indywid.	178,5 m	194,0 m	193,5 m	192,5 m	717,7 pkt	117,7 pkt	Gregor Schlierenzauer
3.	24 lutego	2008	Oberstdorf	Im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	druż.^[f]	177,0 m		183,5 m		1453,2 pkt (335,6 pkt)	100,1 pkt	Austria
2.	21 marca	2010	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	druż.^[l]	179,5 m		189,5 m		1542,3 pkt (344,8 pkt)	99,1 pkt	Austria
7.	24-25 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	indywid.	212,0 m	203,5 m	—^[k]	—^[k]	360,3 pkt	48,4 pkt	Robert Kranjec
4.	26 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	druż.^[m]	194,5 m		211,0 m		1542,2 pkt (381,9 pkt)	106,2 pkt	Austria
2.	14-15 marca	2014	Harrachov	Čertak	K-185	HS-205	indywid.	203,5 m	188,0 m	—^[k]	—^[k]	379,9 pkt	11,1 pkt	Severin Freund

Mistrzostwa świata juniorów

Drużynowo

1999 Saalfelden am Steinernen Meer	–	6. miejsce^[n]
2000 Szczyrbskie Jezioro	–	srebrny medal^[o]

Starty A. Bardala na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
6.	4 lutego	1999	Saalfelden am Steinernen Meer	Bibergschanze	K-85	druż.^[n]	79,5 m	83,5 m	886,0 pkt (211,0 pkt)	76,0 pkt	Austria
2.	27 stycznia	2000	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	druż.^[o]	86,0 m	91,0 m	904,0 pkt (225,0 pkt)	13,0 pkt	Austria

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy

Indywidualnie

1999

Poprad/Szczyrbskie Jezioro

–

19. miejsce

Drużynowo

1999

Poprad/Szczyrbskie Jezioro

–

7. miejsce^[p]

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[5]
2000/2001	53.
2001/2002	36.
2002/2003	42.
2003/2004	32.
2004/2005	54.
2005/2006	27.
2006/2007	16.
2007/2008	5.
2008/2009	10.
2009/2010	36.
2010/2011	14.
2011/2012	1.
2012/2013	2.
2013/2014	4.
2014/2015	18.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	27 stycznia	2008	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	137,0 m	—^[k]	149,1 pkt	—
2.	17 grudnia	2011	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	130,5 m	133,0 m	266,2 pkt	—
3.	15 stycznia	2012	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	HS-200	197,5 m	183,5 m	364,9 pkt	* Loty 2011/2012
4.	12 lutego	2012	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	145,5 m	148,0 m	277,0 pkt	* FTT 2012
5.	9 stycznia	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	130,0 m	128,0 m	264,4 pkt	—
6.	19 stycznia	2014	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	131,5 m	—^[k]	127,0 pkt	—
7.	7 marca	2014	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	136,5 m	131,0 m	269,3 pkt	—

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2006/2007	-	-	1	1
2007/2008	1	2	2	5
2008/2009	-	-	-	-
2009/2010	-	-	-	-
2010/2011	-	-	-	-
2011/2012	3	4	5	12
2012/2013	1	2	3	6
2013/2014	2	4	3	9
2014/2015	-	1	-	1
Suma	7	13	14	34

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	17 marca	2007	Oslo	Holmenkollbakken	K-115	HS-128	125,5 m	117,0 m	254,0 pkt	3.	18,9 pkt	Adam Małysz
2.	6 stycznia	2008	Bischofshofen	im. P.Ausserleitnera	K-125	HS-140	132,5 m	124,5 m	243,6 pkt	2.	8,0 pkt	Janne Ahonen
3.	27 stycznia	2008	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	137,0 m	—	149,1 pkt	1.	—
4.	3 lutego	2008	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	127,0 m	131,5 m	264,3 pkt	3.	24,4 pkt	Thomas Morgenstern
5.	17 lutego	2008	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	142,0 m	143,5 m	279,9 pkt	3.	6,7 pkt	Bjørn Einar Romøren
6.	4 marca	2008	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	117,5 m	128,0 m	240,4 pkt	2.	7,9 pkt	Janne Ahonen
7.	4 grudnia	2011	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	125,0 m	140,5 m	249,2 pkt	2.	1,8 pkt	Andreas Kofler
8.	9 grudnia	2011	Harrachov	Čerťák	K-125	HS-142	131,0 m	135,5 m	245,0 pkt	3.	1,8 pkt	Gregor Schlierenzauer
9.	17 grudnia	2011	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	130,5 m	133,0 m	266,2 pkt	1.	—
10.	18 grudnia	2011	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	131,5 m	135,0 m	260,5 pkt	3.	4,2 pkt	Andreas Kofler
11.	6 stycznia	2012	Bischofshofen	im. P.Ausserleitnera	K-125	HS-140	135,0 m	—^[k]	136,5 pkt	2.	2,2 pkt	Thomas Morgenstern
12.	15 stycznia	2012	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	HS-200	205,5 m	—^[k]	201,6 pkt	3.	10,9 pkt	Robert Kranjec
13.	15 stycznia	2012	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	HS-200	197,5 m	183,5 m	364,9 pkt	1.	—
14.	21 stycznia	2012	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	132,0 m	126,0 m	293,1 pkt	3.	7,2 pkt	Gregor Schlierenzauer
15.	28 stycznia	2012	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	134,0 m	135,0 m	252,5 pkt	2.	0,1 pkt	Daiki Itō
16.	5 lutego	2012	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	123,5 m	128,0 m	248,6 pkt	3.	9,9 pkt	Kamil Stoch
17.	12 lutego	2012	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	145,5 m	148,0 m	277,0 pkt	1.	—
18.	4 marca	2012	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-97	90,5 m	96,0 m	239,2 pkt	2.	6,3 pkt	Daiki Itō
19.	24 listopada	2012	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	98,0 m	101,0 m	267,0 pkt	3.	1,5 pkt	Severin Freund
20.	1 stycznia	2013	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-140	136,5 m	135,5 m	267,2 pkt	3.	10,5 pkt	Anders Jacobsen
21.	4 stycznia	2013	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	125,0 m	120,0 m	235,4 pkt	3.	18,3 pkt	Gregor Schlierenzauer
22.	9 stycznia	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	130,0 m	128,0 m	264,4 pkt	1.	—
23.	12 stycznia	2013	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	132,5 m	132,0 m	271,6 pkt	2.	1,7 pkt	Anders Jacobsen
24.	10 marca	2013	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	121,5 m	126,0 m	266,9 pkt	2.	7,3 pkt	Richard Freitag
25.	8 grudnia	2013	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	131,0 m	138,0 m	277,0 pkt	2.	2,0 pkt	Severin Freund
26.	21 grudnia	2013	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	131,0 m	140,0 m	268,3 pkt	3.	7,1 pkt	Jan Ziobro
27.	29 grudnia	2013	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	133,0 m	133,5 m	297,9 pkt	2.	4,0 pkt	Simon Ammann
28.	19 stycznia	2014	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	131,5 m	—	127,0 pkt	1.	—
29.	4 marca	2014	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	123,0 m	127,5 m	257,6 pkt	3.	5,1 pkt	Kamil Stoch
30.	7 marca	2014	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	136,5 m	131,0 m	269,3 pkt	1.	—
31.	9 marca	2014	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	128,0 m	127,0 m	252,1 pkt	2.	13,3 pkt	Severin Freund
32.	21 marca	2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	136,5 m	134,5 m	288,8 pkt	2.	0,3 pkt	Severin Freund
33.	23 marca	2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	138,5 m	136,5 m	278,5 pkt	3.	5,2 pkt	Peter Prevc
34.	10 marca	2015	Kuopio	Puijo	K-92	HS-100	102,5 m	—	135,9 pkt	2.	3,4 pkt	Severin Freund

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

																					punkty
Sezon 2000/2001
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	28	39	42	29	14	13	dq	27	47
Sezon 2001/2002
																						punkty
q	19	29	26	-	47	13	-	-	26	43	47	42	-	20	23	-	-	24	13	22	21	109
Sezon 2002/2003
																											punkty
35	34	46	q	-	-	-	-	35	46	q	25	33	38	35	17	23	18	q	8	35	32	43	48	47	27	-	77
Sezon 2003/2004
																							punkty
39	50	18	4	30	47	q	23	26	26	26	19	16	27	41	44	q	46	30	25	22	23	13	162
Sezon 2004/2005
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	41	19	43	42	-	-	34	-	-	36	27	19	-	28
Sezon 2005/2006
																						punkty
13	19	27	23	34	42	-	-	-	25	29	6	6	45	41	-	41	q	41	23	19	22	161
Sezon 2006/2007
																								punkty
38	46	11	29	20	9	20	25	36	24	12	13	20	29	14	17	10	39	16	3	4	8	6	14	418
Sezon 2007/2008
																											punkty
20	10	12	23	12	15	20	18	11	19	2	9	7	16	7	1	10	3	5	15	3	6	2	6	9	5	6	942
Sezon 2008/2009
																											punkty
5	4	14	17	18	12	9	49	19	31	17	10	20	16	8	14	10	-	12	11	7	5	11	8	35	4	13	598
Sezon 2009/2010
																							punkty
-	41	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	40	19	38	27	24	19	12	23	23	29	11	99
Sezon 2010/2011
																										punkty
13	10	10	7	19	11	10	20	25	17	17	24	35	-	-	22	12	10	39	37	33	-	-	4	5	5	419
Sezon 2011/2012
																										punkty
11	15	2	3	4	1	3	6	9	4	2	3	1	40	3	2	14	4	3	1	12	2	4	10	12	23	1325
Sezon 2012/2013
																											punkty
3	5	10	5	4	7	11	11	3	3	5	1	2	4	15	12	17	-	-	21	16	2	4	13	7	15	16	999
Sezon 2013/2014
																												punkty
-	-	4	2	10	4	3	5	2	13	14	6	-	-	9	1	-	-	-	-	6	9	11	3	1	2	2	3	1071
Sezon 2014/2015
																															punkty
11	19	8	7	7	6	19	15	13	21	21	32	22	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	6	2	5	16	6	-	-	477
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Sezon 2001/2002
Sezon 2001/2002			-	-	-	5	6
Sezon 2004/2005
Sezon 2004/2005					-	7	-
Sezon 2006/2007
Sezon 2006/2007						2	2
Sezon 2007/2008
Sezon 2007/2008					1	1	1
Sezon 2008/2009
Sezon 2008/2009		5	2	4	3	3	1
Sezon 2009/2010
Sezon 2009/2010				-	-	-	1
Sezon 2010/2011
Sezon 2010/2011			2	4	-	2	2
Sezon 2011/2012
Sezon 2011/2012		8	1	1	3	4	2
Sezon 2012/2013
Sezon 2012/2013	1	4	7	2	1	2	2
Sezon 2013/2014
Sezon 2013/2014			6	3	5	3	3
Sezon 2014/2015
Sezon 2014/2015			3	-	-	1	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 - – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[5]
2001/2002	35.
2002/2003	34.
2003/2004	33.
2005/2006	38.
2006/2007	23.
2007/2008	7.
2008/2009	29.
2010/2011	16.
2011/2012	4.
2012/2013	5.
2013/2014	6.
2014/2015	20.

Turniej Nordycki (Skandynawski)

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2001	20.^[6]
2002	20.^[5]
2004	16.^[5]
2005	41.^[5]
2006	36.^[5]
2007	15.^[5]
2008	5.^[5]
2009	16.^[5]
2010	16.^[5]

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[5]
2000/2001	48.
2008/2009	10.
2009/2010	33.
2010/2011	17.
2011/2012	5.
2012/2013	19.

Letnie Grand Prix w skokach narciarskich

Miejsca w klasyfikacji generalnej LGP

Sezon	Miejsce^[7]
2002	52.
2003	46.
2004	niesklasyfikowany
2005	38.
2006	8.
2007	51.
2008	27.
2009	niesklasyfikowany
2010	47.
2011	59.
2012	14.
2013	3.
2014	32.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	14 września	2013	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-100	92,5 m	96,5 m	248,1 pkt
2.	21 września	2013	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	131,0 m	135,5 m	263,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Miejsce	Strata	Zwycięzca
1.	26 sierpnia	2006	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	126,5 m	126,0 m	252,0 pkt	3.	5,0 pkt	Adam Małysz
2.	3 października	2006	Oberhof	Hans-Renner-Schanze	K-120	HS-140	133,0 m	130,5 m	277,8 pkt	2.	8,1 pkt	Adam Małysz
3.	23 września	2012	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	131,5 m	—^[k]	112,8 pkt	3.	4,6 pkt	Taku Takeuchi
4.	14 września	2013	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-100	92,5 m	96,5 m	248,1 pkt	1.	—
5.	15 września	2013	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	127,0 m	125,0 m	259,9 pkt	3.	8,4 pkt	Jakub Janda
6.	21 września	2013	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	131,0 m	135,5 m	263,0 pkt	1.	—

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

							punkty
2001
q	36	q	q	-	-	-	0
2002
						punkty
40	32	26	-	-	-	5
2003
				punkty
q	22	35	q	9
2004
							punkty
44	42	-	-	-	q	32	0
2005
								punkty
-	-	-	-	-	-	16	15	31
2006
										punkty
37	-	6	16	3	-	-	-	10	2	221
2007
										punkty
-	41	32	-	-	-	-	-	13	21	30
2008
										punkty
34	-	21	39	4	12	-	-	42	49	82
2009
									punkty
48	49	40	44	-	-	-	-	-	0
2010
									punkty
-	42	32	33	50	-	-	39	12	22
2011
											punkty
17	36	29	-	-	-	-	-	-	27	33	20
2012
									punkty
25	-	13	-	-	8	3	-	16	133
2013
											punkty
18	-	-	-	-	-	1	3	1	4	-	323
2014
									punkty
-	-	-	-	-	-	-	8	5	77
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

2008
2008			4
2011
2011		7	-
2012
2012	6	-	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 - – brak startu

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2006	29.^[8]
2007	58.^[9]
2008	38.^[10]
2009	44.^[11]
2010	47.^[12]

Lotos Poland Tour

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2011	29^[13].

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce^[14]
1998/1999	262.
1999/2000	109.
2000/2001	50.
2002/2003	32.
2004/2005	1.
2005/2006	1.
2009/2010	15.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	20 stycznia	2001	Brotterode	Inselbergschanze	K-98	—	107,5 m	108,5 m	275,0 pkt	2.	6,0 pkt	Tami Kiuru
2.	14 grudnia	2002	Lahti	Salpausselkä	K-116	—	121,5 m	122,0 m	251,2 pkt	3.	25,9 pkt	Mathias Hafele
3.	22 grudnia	2002	Liberec	Ještěd	K-120	—	120,0 m	129,0 m	249,2 pkt	3.	11,5 pkt	Thomas Morgenstern
4.	8 stycznia	2005	Planica	Srednija Velikanka	K-90	HS-100	101,0 m	101,5 m	272,0 pkt	1.	—
5.	9 stycznia	2005	Planica	Srednija Velikanka	K-90	HS-100	102,0 m	102,5 m	275,5 pkt	1.	—
6.	15 stycznia	2005	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	132,0 m	129,5 m	273,2 pkt	3.	6,3 pkt	Tsuyoshi Ichinohe
7.	16 stycznia	2005	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	125,0 m	126,5 m	251,2 pkt	3.	7,5 pkt	Kimmo Yliriesto
8.	19 lutego	2005	Westby	Snowflake	K-106	HS-117	114,5 m	122,0 m	273,6 pkt	1.	—
9.	20 lutego	2005	Westby	Snowflake	K-106	HS-117	109,0 m	119,0 m	255,8 pkt	1.	—
10.	26 lutego	2005	Iron Mountain	Pine Mountain	K-120	HS-133	134,0 m	130,0 m	272,7 pkt	1.	—
11.	27 lutego	2005	Iron Mountain	Pine Mountain	K-120	HS-133	108,5 m	117,5 m	200,3 pkt	1.	—
12.	5 marca	2005	Vikersund	Vikersundbakken	K-90	HS-100	94,5 m	93,5 m	247,0 pkt	3.	15,0 pkt	Janne Happonen
13.	6 marca	2005	Vikersund	Vikersundbakken	K-90	HS-100	98,0 m	98,0 m	261,5 pkt	2.	5,0 pkt	Janne Happonen
14.	17 grudnia	2005	Harrachov	Čerťák	K-125	HS-142	137,5 m	128,5 m	259,3 pkt	1.	—
15.	27 grudnia	2005	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	130,5 m	125,0 m	238,9 pkt	3.	11,1 pkt	Reinhard Schwarzenberger
16.	28 grudnia	2005	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	129,5 m	131,5 m	249,8 pkt	3.	10,2 pkt	Reinhard Schwarzenberger
17.	8 stycznia	2006	Planica	Srednija Velikanka	K-90	HS-100	103,0 m	101,0 m	282,0 pkt	1.	—
18.	13 stycznia	2006	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-98	93,0 m	102,5 m	263,5 pkt	1.	—
19.	14 stycznia	2006	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	128,5 m	119,5 m	245,4 pkt	1.	—
20.	11 lutego	2006	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	126,5 m	131,5 m	265,4 pkt	3.	10,0 pkt	Daniel Lackner
21.	12 lutego	2006	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	126,0 m	129,5 m	259,9 pkt	1.	—
22.	18 lutego	2006	Iron Mountain	Pine Mountain	K-120	HS-133	133,0 m	129,0 m	268,1 pkt	3.	8,7 pkt	Kimmo Yliriesto
23.	19 lutego	2006	Iron Mountain	Pine Mountain	K-120	HS-133	131,0 m	137,0 m	273,9 pkt	2.	6,0 pkt	Daniel Lackner
24.	26 lutego	2006	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	106,5 m	111,0 m	243,5 pkt	2.	2,5 pkt	Harri Olli
25.	27 grudnia	2009	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	126,0 m	132,5 m	241,8 pkt	3.	10,9 pkt	Maximilian Mechler
26.	8 stycznia	2010	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-98	92,0 m	94,0 m	241,5 pkt	1.	—
27.	9 stycznia	2010	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	128,5 m	118,0 m	238,2 pkt	2.	2,6 pkt	Diego Dellasega
28.	10 stycznia	2010	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	119,5 m	129,5 m	242,2 pkt	3.	8,8 pkt	Akira Higashi

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Opracowano na podstawie materiału źródłowego:^[14]

																																																			punkty
Sezon 1998/1999
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	92	32	24	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	7
Sezon 1999/2000
																																																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	12	39	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	40	-	-	q	26	-	-	-	-	-	-	-	-	6	5	-	-	-	-	112
Sezon 2000/2001
																																								punkty
31	24	45	-	-	43	-	36	18	19	-	-	-	2	7	36	q	-	-	-	-	-	11	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	172
Sezon 2002/2003
																																			punkty
3	5	8	3	-	-	-	10	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	223
Sezon 2004/2005
																														punkty
7	15	30	14	5	13	-	4	58	dq	1	1	7	3	3	-	-	-	-	-	-	-	-	1	1	1	1	3	2	-	1082
Sezon 2005/2006
																										punkty
-	-	1	-	3	3	5	1	1	1	4	-	-	-	-	7	6	3	1	3	2	2	-	-	-	-	1071
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	-	-	-	-	3	4	1	2	3	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	350
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2004	44.^[15]
2005	3.^[16]
2010	79.^[17]
2011	26.^[18]

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	20 sierpnia	2005	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	100,0 m	100,0 m	272,5 pkt	1.	—
2.	2 października	2005	Park City	Utah Olympic Park	K-120	HS-134	124,0 m	—	116,2 pkt	3.	24,3 pkt	Marcin Bachleda
3.	8 października	2005	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-90	HS-100	96,0 m	94,5 m	253,0 pkt	3.	4,0 pkt	Wojciech Skupień
4.	9 października	2005	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-90	HS-100	94,5 m	95,5 m	251,0 pkt	1.	—

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Opracowano na podstawie materiału źródłowego:^[14]

								punkty
2004
-	-	-	-	-	-	31	8	32
2005
													punkty
-	-	-	40	10	15	15	1	6	4	3	3	1	468
2010
															punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	20	18	-	-	-	-	24
2011
										punkty
-	-	-	-	-	-	4	5	-	-	95
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 - − zawodnik nie wystartował

Rekordy skoczni

Data	Miejsce	Skocznia	Punkt K	HS	Rekord	Uwagi	Źr.
1 lutego 2002	Høydalsmo	Huka Hoppanlegg	K-85	—	98 m	mistrzostwa Norwegii	^[19]
9 marca 2002	Harrachov	Čerťák	K-185	—	212,5 m	wyrównanie rekordu, seria próbna przed mistrzostwami świata w lotach	^[20]
13 stycznia 2006	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	102,5 m	Puchar Kontynentalny	^[21]
3 października 2006	Oberhof	Hans-Renner-Schanze	K-120	HS-140	133 m	rekord letni, Letnie Grand Prix	^[22]
6 grudnia 2008	Trondheim	Granåsen	K-123	HS-140	139,5 m	Puchar Świata	^[23]
4 marca 2009	Stjørdal	Bjørkbakken	K-82	HS-88	96 m		^[24]
27 marca 2011	Sprova	Steinfjellbakken	K-90	HS-100	111,5 m	mistrzostwa Norwegii, z upadkiem	^[25]
7 lutego 2012	Trondheim	Granåsen	K-123	HS-140	146 m	mistrzostwa Norwegii	^[23]
17 listopada 2012	Rena	Renabakkene	K-99	HS-111	109 m / 116 m	mistrzostwa Norwegii	^[26]

Uwagi

↑ 15 marca 2008 Bardal oddał skok na odległość 232,5 metra, lecz zakończył go podpórką, jednakże FIS uznaje również podparty skok Norwega (230 m, Planica, 23.03.2013) za jego rekord życiowy.
↑ ^a ^b Skład zespołu: Tommy Ingebrigtsen, Lars Bystøl, Anders Bardal, Roar Ljøkelsøy
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Anders Jacobsen, Johan Remen Evensen, Anders Bardal, Tom Hilde
↑ ^a ^b Skład zespołu: Anders Bardal, Anders Fannemel, Anders Jacobsen, Rune Velta
↑ ^a ^b Skład zespołu: Tom Hilde, Anders Bardal, Anders Jacobsen, Roar Ljøkelsøy
↑ ^a ^b ^c ^d Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Anders Bardal, Tom Hilde, Anders Jacobsen
↑ ^a ^b ^c Skład zespołu: Maren Lundby, Tom Hilde, Anette Sagen, Anders Bardal
↑ Skład zespołu: Andreas Stjernen, Tom Hilde, Anders Bardal, Anders Jacobsen
↑ ^a ^b Skład zespołu: Line Jahr, Anders Bardal, Maren Lundby, Rune Velta
↑ ^a ^b Skład zespołu: Anders Bardal, Anders Jacobsen, Anders Fannemel, Rune Velta
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Seria została odwołana.
↑ ^a ^b Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Anders Bardal, Johan Remen Evensen, Anders Jacobsen
↑ ^a ^b Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Anders Fannemel, Rune Velta, Anders Bardal
↑ ^a ^b Skład zespołu: Thor Magne Johansen, Anders Bardal, Tommy Egeberg i Bjørn Einar Romøren
↑ ^a ^b Skład zespołu: Thomas Lobben, Erik Leine Wangen, David Andersen i Anders Bardal
↑ Skład zespołu: Anders Bardal, Ole Christen Enger, Thor-Magne Johansen

Przypisy

↑ FIS-Ski – biographie. data.fis-ski.com. [dostęp 2015-02-16]. (ang.).
↑ Dominik Formela: Anders Bardal kończy karierę!. Skijumping.pl, 2015-03-19. [dostęp 2015-03-19]. (pol.).
↑ Martyna Szydłowska: Bardal kończy karierę: To była długa i pełna wrażeń kariera ze wzlotami i upadkami. Skokinarciarskie.pl, 2015-03-19. [dostęp 2015-03-19]. (pol.).
↑ Mikołaj Szuszkiewicz: Skoki Narciarskie: Bardal mistrzem Norwegii, powrót Jacobsena. skijumping.pl, 2012-02-07. [dostęp 2012-02-13].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k BARDAL Anders - Athlete Information - World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-12]. (ang.).
↑ 2001 Scandinavia Nordic Tournament. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-30)]. (ang.).
↑ BARDAL Anders - Athlete Information - Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-12]. (ang.).
↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2006 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2006-08-14. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2007 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2007-08-18. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2008 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2008-08-05. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2009 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2009-08-16. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2010 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2010-08-15. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
↑ Marcin Hetnał: Skoki Narciarskie: Lotos Poland Tour - pierwsza edycja za nami. skijumping.pl, 2011-07-27. [dostęp 2012-04-16].
↑ ^a ^b ^c Adam Kwieciński: BARDAL Anders. [dostęp 2022-11-12].
↑ Letni Puchar Kontynentalny 2004. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2005. fis-ski.com, 2005-10-09. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-22)]. (ang.).
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2010. fis-ski.com, 2010-10-03. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2011. fis-ski.com, 2011-09-25. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
↑ Høydalsmo. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).
↑ Adidas Arena - Čerťák, Harrachov. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).
↑ Miyanomori, Sapporo. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).
↑ Kanzlersgrund, Oberhof. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).
↑ ^a ^b Granåsen, Trondheim. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).
↑ Bjørkbakken, Stjørdal. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).
↑ Sprova. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).
↑ Rena. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).

Bibliografia

BARDAL Anders - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2022-08-31]. (ang.).
BARDAL Anders 1982.08.28 NOR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2022-08-31].

[1] 15 marca 2008 Bardal oddał skok na odległość 232,5 metra, lecz zakończył go podpórką, jednakże FIS uznaje również podparty skok Norwega (230 m, Planica, 23.03.2013) za jego rekord życiowy.

[sklad5-6] Skład zespołu: Tommy Ingebrigtsen, Lars Bystøl, Anders Bardal, Roar Ljøkelsøy

[sklad-7] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Anders Jacobsen, Johan Remen Evensen, Anders Bardal, Tom Hilde

[IO14-8] Skład zespołu: Anders Bardal, Anders Fannemel, Anders Jacobsen, Rune Velta

[sklad6-9] Skład zespołu: Tom Hilde, Anders Bardal, Anders Jacobsen, Roar Ljøkelsøy

[sklad4-10] Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Anders Bardal, Tom Hilde, Anders Jacobsen

[sklad7-11] Skład zespołu: Maren Lundby, Tom Hilde, Anette Sagen, Anders Bardal

[sklad13-12] Skład zespołu: Andreas Stjernen, Tom Hilde, Anders Bardal, Anders Jacobsen

[MS15m-13] Skład zespołu: Line Jahr, Anders Bardal, Maren Lundby, Rune Velta

[MS15d-14] Skład zespołu: Anders Bardal, Anders Jacobsen, Anders Fannemel, Rune Velta

[seria-15] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Seria została odwołana.

[sklad3-16] Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Anders Bardal, Johan Remen Evensen, Anders Jacobsen

[sklad2-17] Skład zespołu: Bjørn Einar Romøren, Anders Fannemel, Rune Velta, Anders Bardal

[sklad8-18] Skład zespołu: Thor Magne Johansen, Anders Bardal, Tommy Egeberg i Bjørn Einar Romøren

[sklad9-19] Skład zespołu: Thomas Lobben, Erik Leine Wangen, David Andersen i Anders Bardal

[EYOF99-20] Skład zespołu: Anders Bardal, Ole Christen Enger, Thor-Magne Johansen

[fis-2] FIS-Ski – biographie. data.fis-ski.com. [dostęp 2015-02-16]. (ang.).

[3] Dominik Formela: Anders Bardal kończy karierę!. Skijumping.pl, 2015-03-19. [dostęp 2015-03-19]. (pol.).

[4] Martyna Szydłowska: Bardal kończy karierę: To była długa i pełna wrażeń kariera ze wzlotami i upadkami. Skokinarciarskie.pl, 2015-03-19. [dostęp 2015-03-19]. (pol.).

[rek-5] Mikołaj Szuszkiewicz: Skoki Narciarskie: Bardal mistrzem Norwegii, powrót Jacobsena. skijumping.pl, 2012-02-07. [dostęp 2012-02-13].

[wc-21] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k BARDAL Anders - Athlete Information - World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-12]. (ang.).

[nt2001-22] 2001 Scandinavia Nordic Tournament. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-30)]. (ang.).

[lgp-23] BARDAL Anders - Athlete Information - Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-11-12]. (ang.).

[tcn2006-24] FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2006 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2006-08-14. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).

[tcn2007-25] FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2007 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2007-08-18. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).

[tcn2008-26] FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2008 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2008-08-05. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).

[tcn2009-27] FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2009 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2009-08-16. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).

[tcn2010-28] FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2010 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2010-08-15. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).

[lpt-29] Marcin Hetnał: Skoki Narciarskie: Lotos Poland Tour - pierwsza edycja za nami. skijumping.pl, 2011-07-27. [dostęp 2012-04-16].

[kwiec-30] Adam Kwieciński: BARDAL Anders. [dostęp 2022-11-12].

[cocsum2004-31] Letni Puchar Kontynentalny 2004. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).

[cocsum2005-32] FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2005. fis-ski.com, 2005-10-09. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-22)]. (ang.).

[cocsum2010-33] FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2010. fis-ski.com, 2010-10-03. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).

[cocsum2011-34] FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2011. fis-ski.com, 2011-09-25. [dostęp 2022-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).

[hoy-35] Høydalsmo. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).

[har-36] Adidas Arena - Čerťák, Harrachov. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).

[sap-37] Miyanomori, Sapporo. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).

[obe-38] Kanzlersgrund, Oberhof. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).

[tro-39] Granåsen, Trondheim. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).

[stj-40] Bjørkbakken, Stjørdal. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).

[spr-41] Sprova. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).

[ren-42] Rena. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-09-06]. (niem.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[b]

[c]

[d]

[e]

[f]

[g]

[h]

[i]

[j]

[k]

[l]

[m]

[n]

[o]

[p]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

Złoty medal	1924: Jacob Tullin Thams 1928: Alf Andersen 1932: Birger Ruud 1936: Birger Ruud 1948: Petter Hugsted 1952: Arnfinn Bergmann 1956: Antti Hyvärinen 1960: Helmut Recknagel 1964: Veikko Kankkonen 1968: Jiří Raška 1972: Yukio Kasaya 1976: Hans-Georg Aschenbach 1980: Toni Innauer 1984: Jens Weißflog 1988: Matti Nykänen 1992: Ernst Vettori 1994: Espen Bredesen 1998: Jani Soininen 2002: Simon Ammann 2006: Lars Bystøl 2010: Simon Ammann 2014: Kamil Stoch 2018: Andreas Wellinger 2022: Ryōyū Kobayashi
Srebrny medal	1924: Narve Bonna 1928: Sigmund Ruud 1932: Hans Beck 1936: Sven Eriksson 1948: Birger Ruud 1952: Torbjørn Falkanger 1956: Aulis Kallakorpi 1960: Niilo Halonen 1964: Toralf Engan 1968: Reinhold Bachler 1972: Akitsugu Konno 1976: Jochen Danneberg 1980: Manfred Deckert i Hirokazu Yagi 1984: Matti Nykänen 1988: Pavel Ploc 1992: Martin Höllwarth 1994: Lasse Ottesen 1998: Kazuyoshi Funaki 2002: Sven Hannawald 2006: Matti Hautamäki 2010: Adam Małysz 2014: Peter Prevc 2018: Johann André Forfang 2022: Manuel Fettner
Brązowy medal	1924: Anders Haugen 1928: Rudolf Burkert 1932: Kåre Walberg 1936: Reidar Andersen 1948: Thorleif Schjelderup 1952: Karl Holmström 1956: Harry Glaß 1960: Otto Leodolter 1964: Torgeir Brandtzæg 1968: Baldur Preiml 1972: Seiji Aochi 1976: Karl Schnabl 1980: brak 1984: Jari Puikkonen 1988: Jiří Malec 1992: Toni Nieminen 1994: Dieter Thoma 1998: Andreas Widhölzl 2002: Adam Małysz 2006: Roar Ljøkelsøy 2010: Gregor Schlierenzauer 2014: Anders Bardal 2018: Robert Johansson 2022: Dawid Kubacki

Złoty medal	1988: Finlandia Nikkola Nykänen Ylipulli Puikkonen 1992: Finlandia Nikkola Laitinen Laakkonen Nieminen 1994: Niemcy Jäkle Duffner Thoma Weißflog 1998: Japonia Okabe Saitō Harada Funaki 2002: Niemcy Schmitt Uhrmann Hocke Hannawald 2006: Austria Widhölzl Kofler Koch Morgenstern 2010: Austria Loitzl Kofler Morgenstern Schlierenzauer 2014: Niemcy Wank Kraus Wellinger Freund 2018: Norwegia Tande Stjernen Forfang Johansson 2022: Austria Kraft Huber Hörl Fettner
Srebrny medal	1988: Jugosławia Ulaga Zupan Debelak Tepeš 1992: Austria Kuttin Vettori Höllwarth Felder 1994: Japonia Nishikata Okabe Kasai Harada 1998: Niemcy Hannawald Schmitt Jäkle Thoma 2002: Finlandia Hautamäki Lindström Jussilainen Ahonen 2006: Finlandia Kiuru Happonen Ahonen Hautamäki 2010: Niemcy Neumayer Wank Schmitt Uhrmann 2014: Austria Hayböck Morgenstern Diethart Schlierenzauer 2018: Niemcy Geiger Leyhe Freitag Wellinger 2022: Słowenia Kos C. Prevc Zajc P. Prevc
Brązowy medal	1988: Norwegia Eidhammer Kjørum Fidjestøl Johnsen 1992: Czechosłowacja Goder Jež Sakala Parma 1994: Austria Kuttin Moser Horngacher Goldberger 1998: Austria Schwarzenberger Höllwarth Horngacher Widhölzl 2002: Słowenia Fras Peterka Kranjec Žonta 2006: Norwegia Bystøl Romøren Ingebrigtsen Ljøkelsøy 2010: Norwegia Bardal Hilde Evensen Jacobsen 2014: Japonia Shimizu Takeuchi Itō Kasai 2018: Polska Kot Hula Kubacki Stoch 2022: Niemcy Schmid Leyhe Eisenbichler Geiger

Mężczyźni
Skocznia normalna	1962: Toralf Engan 1966: Bjørn Wirkola 1970: Garij Napałkow 1974: Hans-Georg Aschenbach 1978: Matthias Buse 1982: Armin Kogler 1985: Jens Weißflog 1987: Jiří Parma 1989: Jens Weißflog 1991: Heinz Kuttin 1993: Masahiko Harada 1995: Takanobu Okabe 1997: Janne Ahonen 1999: Kazuyoshi Funaki 2001: Adam Małysz 2003: Adam Małysz 2005: Rok Benkovič 2007: Adam Małysz 2009: Wolfgang Loitzl 2011: Thomas Morgenstern 2013: Anders Bardal 2015: Rune Velta 2017: Stefan Kraft 2019: Dawid Kubacki 2021: Piotr Żyła
Skocznia duża	1925: Willen Dick 1926: Jacob Tullin Thams 1927: Tore Edman 1929: Sigmund Ruud 1930: Gunnar Andersen 1931: Birger Ruud 1933: Marcel Reymond 1934: Kristian Johansson 1935: Birger Ruud 1937: Birger Ruud 1938: Asbjørn Ruud 1939: Josef Bradl 1950: Hans Bjørnstad 1954: Matti Pietikäinen 1958: Juhani Kärkinen 1962: Helmut Recknagel 1966: Bjørn Wirkola 1970: Garij Napałkow 1974: Hans-Georg Aschenbach 1978: Tapio Räisänen 1982: Matti Nykänen 1985: Per Bergerud 1987: Andreas Felder 1989: Jari Puikkonen 1991: Franci Petek 1993: Espen Bredesen 1995: Tommy Ingebrigtsen 1997: Masahiko Harada 1999: Martin Schmitt 2001: Martin Schmitt 2003: Adam Małysz 2005: Janne Ahonen 2007: Simon Ammann 2009: Andreas Küttel 2011: Gregor Schlierenzauer 2013: Kamil Stoch 2015: Severin Freund 2017: Stefan Kraft 2019: Markus Eisenbichler 2021: Stefan Kraft
Skocznia duża drużynowo	1982: Norwegia 1985: Finlandia 1987: Finlandia 1989: Finlandia 1991: Austria 1993: Norwegia 1995: Finlandia 1997: Finlandia 1999: Niemcy 2001: Niemcy 2003: Finlandia 2005: Austria 2007: Austria 2009: Austria 2011: Austria 2013: Austria 2015: Norwegia 2017: Polska 2019: Niemcy 2021: Niemcy
Skocznia normalna drużynowo	2001: Austria 2005: Austria 2011: Austria
Kobiety
Skocznia normalna	2009: Lindsey Van 2011: Daniela Iraschko 2013: Sarah Hendrickson 2015: Carina Vogt 2017: Carina Vogt 2019: Maren Lundby 2021: Ema Klinec
Skocznia duża	2021: Maren Lundby
Skocznia normalna drużynowo	2019: Niemcy 2021: Austria
Zawody mieszane
Skocznia normalna drużynowo	2013: Japonia 2015: Niemcy 2017: Niemcy 2019: Niemcy 2021: Niemcy

Złoty medal	1962: Toralf Engan 1966: Bjørn Wirkola 1970: Garij Napałkow 1974: Hans-Georg Aschenbach 1978: Matthias Buse 1982: Armin Kogler 1985: Jens Weißflog 1987: Jiří Parma 1989: Jens Weißflog 1991: Heinz Kuttin 1993: Masahiko Harada 1995: Takanobu Okabe 1997: Janne Ahonen 1999: Kazuyoshi Funaki 2001: Adam Małysz 2003: Adam Małysz 2005: Rok Benkovič 2007: Adam Małysz 2009: Wolfgang Loitzl 2011: Thomas Morgenstern 2013: Anders Bardal 2015: Rune Velta 2017: Stefan Kraft 2019: Dawid Kubacki 2021: Piotr Żyła
Srebrny medal	1962: Antoni Łaciak 1966: Dieter Neuendorf 1970: Yukio Kasaya 1974: Dietrich Kampf 1978: Henry Glaß 1982: Jari Puikkonen 1985: Andreas Felder 1987: Matti Nykänen 1989: Ari-Pekka Nikkola 1991: Kent Johanssen 1993: Andreas Goldberger 1995: Hiroya Saitō 1997: Masahiko Harada 1999: Hideharu Miyahira 2001: Martin Schmitt 2003: Tommy Ingebrigtsen 2005: Jakub Janda 2007: Simon Ammann 2009: Gregor Schlierenzauer 2011: Andreas Kofler 2013: Gregor Schlierenzauer 2015: Severin Freund 2017: Andreas Wellinger 2019: Kamil Stoch 2021: Karl Geiger
Brązowy medal	1962: Helmut Recknagel 1966: Paavo Lukkariniemi 1970: Lars Grini 1974: Aleksiej Borowitin 1978: Aleksiej Borowitin 1982: Ole Bremseth 1985: Per Bergerud 1987: Vegard Opaas 1989: Heinz Kuttin 1991: Ari-Pekka Nikkola 1993: Jaroslav Sakala 1995: Mika Laitinen 1997: Andreas Goldberger 1999: Masahiko Harada 2001: Martin Höllwarth 2003: Noriaki Kasai 2005: Janne Ahonen 2007: Thomas Morgenstern 2009: Simon Ammann 2011: Adam Małysz 2013: Peter Prevc 2015: Stefan Kraft 2017: Markus Eisenbichler 2019: Stefan Kraft 2021: Anže Lanišek

Złoty medal	1972: Walter Steiner 1973: Hans-Georg Aschenbach 1975: Karel Kodejška 1977: Walter Steiner 1979: Armin Kogler 1981: Jari Puikkonen 1983: Klaus Ostwald 1985: Matti Nykänen 1986: Andreas Felder 1988: Ole Gunnar Fidjestøl 1990: Dieter Thoma 1992: Noriaki Kasai 1994: Jaroslav Sakala 1996: Andreas Goldberger 1998: Kazuyoshi Funaki 2000: Sven Hannawald 2002: Sven Hannawald 2004: Roar Ljøkelsøy 2006: Roar Ljøkelsøy 2008: Gregor Schlierenzauer 2010: Simon Ammann 2012: Robert Kranjec 2014: Severin Freund 2016: Peter Prevc 2018: Daniel-André Tande 2020: Karl Geiger 2022: Marius Lindvik
Srebrny medal	1972: Heinz Wosipiwo 1973: Walter Steiner 1975: Rainer Schmidt 1977: Toni Innauer 1979: Axel Zitzmann 1981: Armin Kogler 1983: Pavel Ploc 1985: Jens Weißflog 1986: Franz Neuländtner 1988: Primož Ulaga 1990: Matti Nykänen 1992: Andreas Goldberger 1994: Espen Bredesen 1996: Janne Ahonen 1998: Sven Hannawald 2000: Andreas Widhölzl 2002: Martin Schmitt 2004: Janne Ahonen 2006: Andreas Widhölzl 2008: Martin Koch 2010: Gregor Schlierenzauer 2012: Rune Velta 2014: Anders Bardal 2016: Kenneth Gangnes 2018: Kamil Stoch 2020: Halvor Egner Granerud 2022: Timi Zajc
Brązowy medal	1972: Jiří Raška 1973: Karel Kodejška 1975: Karl Schnabl 1977: Henry Glaß 1979: Piotr Fijas 1981: Tom Levorstad 1983: Matti Nykänen 1985: Pavel Ploc 1986: Matti Nykänen 1988: Matti Nykänen 1990: Jens Weißflog 1992: Roberto Cecon 1994: Roberto Cecon 1996: Urban Franc 1998: Dieter Thoma 2000: Janne Ahonen 2002: Matti Hautamäki 2004: Tami Kiuru 2006: Thomas Morgenstern 2008: Janne Ahonen 2010: Anders Jacobsen 2012: Martin Koch 2014: Peter Prevc 2016: Stefan Kraft 2018: Richard Freitag 2020: Markus Eisenbichler 2022: Stefan Kraft

Navigation

Anders Bardal

Przebieg kariery

Miejsca w klasyfikacji poszczególnych turniejów

Indywidualnie

Drużynowo

Starty A. Bardala na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Indywidualnie

Drużynowo

Starty A. Bardala na mistrzostwach świata – szczegółowo

Indywidualnie

Drużynowo

Starty A. Bardala na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Drużynowo

Starty A. Bardala na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Indywidualnie

Drużynowo

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Miejsca na podium

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Turniej Nordycki (Skandynawski)

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej LGP

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Rekordy skoczni

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie