Anderson Silva

Anderson da Silva
	; Silva w 2012
Pseudonim	The Spider (Pająk)
Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1975 ; São Paulo
Obywatelstwo	Brazylia
Wzrost	188 cm
Masa ciała	84 kg
Styl walki	Boks tajski, Brazylijskie jiu-jitsu, Jeet Kune Do
Trenowany przez	Dan Inosanto
Federacja	UFC
Klub	Team Nogueira
	Bilans walk zawodowych
Liczba walk	45
Zwycięstwa	34
Przez nokauty	23
Przez poddania	3
Przez decyzje	8
Porażki	11
Remisy	0
Nieodbyte	1
	↑ Bilans walk aktualny na 01.11.2020.;

Anderson da Silva (ur. 14 kwietnia 1975 w São Paulo) – brazylijski zawodnik mieszanych sztuk walki, mistrz Shooto (2001), Cage Rage (2004–2008) i UFC (2006–2013) w wadze średniej. Portale Sherdog.com i Yahoo.com w swoich rankingach najlepszych zawodników MMA bez podziału na kategorie wagowe klasyfikowały go przez wiele lat na pierwszym miejscu.

Kariera MMA

Zawodowy debiut zanotował w Brazylii w 1997 roku. Regularne starty rozpoczął jednak dopiero w 2000 roku, walcząc dla organizacji Mecca. Pierwszą w niej walkę przegrał z Luizem Azeredo przez decyzję sędziowską, po czym wygrał dziewięć kolejnych starć z rzędu (w tym sześć przed czasem)^[1]. Jedną z najważniejszych walk we wczesnym okresie kariery Silvy był pojedynek z ówczesnym mistrzem Shooto, Hayato Sakurai. Anderson wypunktował Japończyka, wygrywając przez jednogłośną decyzję, zostając nowym mistrzem Shooto wagi średniej (do 76 kg), a zarazem pierwszym zawodnikiem, który pokonał Sakuraia. Wcześniej Japończyk był niezwyciężony w 20 kolejnych walkach^[1].

Pride FC i Cage Rage

W 2002 roku rozpoczął karierę w PRIDE FC. W swoich dwóch pierwszych starciach pokonał kolejno Alexa Stieblinga i Alexandra Otsukę. Na gali Pride 25 zmierzył się z ówczesnym mistrzem UFC w wadze półśredniej, Carlosem Newtonem. W trakcie walki, próbując dokonać obalenia, Newton nadział się na skuteczną kontrę Silvy w postaci uderzenia kolanem z wyskoku. Pająk dokończył walkę uderzeniami w parterze, pokonując Kanadyjczyka przez TKO^[1].

Kolejne starcie Silvy w PRIDE odbyło się na gali oznaczonej numerem 26. Jego przeciwnikiem był Daiju Takase, którego bilans wynosił wówczas 4-7. Japończyk zaskoczył wszystkich, poddając Silvę za pomocą duszenia trójkątnego^[1].

Po porażce z Takase, Silva w 2004 roku pokonał Jeremy'ego Horna przez jednogłośną decyzję. Trzy miesiące później zadebiutował w brytyjskiej organizacji Cage Rage. Na gali Cage Rage 8 wygrał, także przez jednogłośną decyzję, z Lee Murrayem. Stawką tej walki było mistrzostwo Cage Rage w wadze średniej (do 84 kg).

31 grudnia Silva powrócił do PRIDE, by stoczyć noworoczny pojedynek z Ryō Chōnanem. Mimo całkowitej dominacji, Brazylijczyk nie potrafił zakończyć walki przed czasem. W końcu w trzeciej rundzie walki Chōnan wykonał skuteczną technikę zwaną scissor heel hook (rodzaj dźwigni na stopę), zmuszając Silvę do poddania. Była to ostatnia walka Silvy w PRIDE FC. Od 2005 roku swoją karierę kontynuował w brytyjskiej organizacji Cage Rage, gdzie pokonał kolejno Jorge Riverę przez TKO oraz Curtisa Stouta przez KO.

W 2006 roku wziął udział w turnieju hawajskiej organizacji Rumble on the Rock. Był jego zdecydowanym faworytem, ale ostatecznie przegrał już w pierwszym starciu z Yūshin Okamim. Brazylijczyk podczas walki w parterze złamał regulamin organizacji, kopiąc Okamiego w twarz, za co został zdyskwalifikowany.

Ostatnią walką Silvy w organizacji Cage Rage było starcie z Tonym Fryklundem na Cage Rage 16. Brazylijczyk efektownie wygrał, nokautując rywala w pierwszej rundzie uderzeniem łokciem^[1].

Ultimate Fighting Championship

W połowie 2006 roku Brazylijczyk podpisał kontrakt z amerykańskim Ultimate Fighting Championship. Zadebiutował walką z Chrisem Lebenem na gali Ultimage Fight Night 5. Silva zdominował to trwające zaledwie 49 sekund starcie, ostatecznie nokautując rywala kopnięciem kolanem. Tym samym przerwał jego serię sześciu kolejnych zwycięstw^[1].

Dzięki temu zwycięstwu Silva otrzymał szansę zmierzenia się z niepokonanym od ośmiu walk mistrzem wagi średniej UFC, Richem Franklinem. Walka odbyła się na gali UFC 64: Unstoppable 14 października 2006 roku. Silva pokonał Franklina w ciągu niespełna trzech minut przez TKO, stając się tym samym nowym mistrzem wagi średniej^[1].

Pierwszą okazją do obrony mistrzowskiego pasa dla Andersona Silvy miało być starcie ze zwycięzcą czwartego sezonu The Ultimate Fighter, Travisem Lutterem. Amerykanin nie zdążył jednak zbić wagi, w związku z czym stawką walki nie był pas mistrzowski. Silva wygrał przez poddanie na początku drugiej rundy. W drugiej obronie tytułu Pająk pokonał Nate'a Marquardta na dziesięć sekund przed końcem pierwszej rundy przez TKO (seria ciosów)^[1].

W październiku 2007 roku doszło do walki rewanżowej z Franklinem. Po raz kolejny lepszy okazał się Anderson Silva. Brazylijczyk wygrał przez TKO w pierwszej minucie i siódmej sekundzie drugiej rundy. Silva obronił nie tylko pas, ale dostał także nagrodę za najlepszy nokaut wieczoru. Po kolejnej udanej obronie tytułu, tym razem w walce z Danem Hendersonem, w związku z brakiem kandydatów do walki o tytuł, Silva postanowił tymczasowo przenieść się do wagi półciężkiej. W swoim debiutanckim starciu w tej dywizji w 61 sekund znokautował Jamesa Irvina. Kolejne dwie walki stoczył w wadze średniej. W pierwszym z nich pokonał Patricka Côté, a w drugim swojego rodaka Thalesa Leitesa, po raz kolejny skutecznie broniąc tytułu.

8 sierpnia 2009 roku na gali UFC 101 Silva walczył z Forrestem Griffinem – ponownie w ramach wagi półciężkiej. Silva zdeklasował rywala, trzy razy posyłając go na deski i w końcu nokautując go prawym prostym w trzeciej minucie i dwudziestej trzeciej sekundzie pierwszej rundy. 10 kwietnia 2010 roku (UFC 112) po raz szósty z rzędu obronił pas mistrza wagi średniej (rekord UFC), tym razem pokonując przez decyzję rodaka, Demiana Maię^[1].

14 kwietnia 2010 roku, w dzień 35 urodzin Andersona Silvy, prezydent UFC Dana White ogłosił, że w swojej siódmej z kolei obronie mistrzostwa w wadze średniej Brazylijczyk zmierzy się z Amerykaninem Chaelem Sonnenem. Walka zakontraktowana została na galę UFC 117 (7 sierpnia 2010) w Oakland. W pierwszej rundzie Sonnen sprowadził Silvę do parteru, gdzie zdominował Brazylijczyka, wiele razy trafiając go uderzeniami pięściami. Trzy kolejne rundy wyglądały podobnie: Sonnen dążył do walki w parterze, w którym dominował, co dało mu zdecydowaną przewagę punktową. W ostatniej – piątej – rundzie Silva pośliznął się przy próbie wykonania uniku przed lewym sierpowym Sonnena i walka ponownie przeniosła się do parteru. Tam, na niecałe dwie minuty przed końcem starcia, Silvie udało założyć Amerykaninowi duszenie trójkątne, zmuszając go do poddania się^[1].

W tym pojedynku Silva otrzymał więcej uderzeń, niż w swoich wszystkich poprzednich walkach w całej karierze. Według strony CompuStrike do czasu starcia z Sonnenem Brazylijczyk otrzymał 208 ciosów, natomiast Amerykanin trafił go 289 razy. Po walce pojawiły się doniesienia o kontuzji żeber Brazylijczyka, mimo której postanowił podjąć walkę. Wykluczyła go ona z aktywnego uprawiania sportu do 2011 roku. W kilka tygodni po walce California State Athlethic Comission ogłosiła, że Sonnen nie przeszedł pomyślnie testów antydopingowych. W jego organizmie wykryto bliżej nieokreśloną substancję wspomagającą.

W lutym 2011 roku w ósmej z rzędu udanej obronie tytułu znokautował byłego mistrza UFC w wadze półciężkiej, swego rodaka Vitora Belforta. W sierpniu 2011 roku na gali UFC 134, w walce rewanżowej z Japończykiem Yūshinem Okami (pierwszą walkę Silva przegrał przez dyskwalifikację w 2006 roku), po raz dziewiąty obronił tytuł mistrza wagi średniej UFC przez TKO w drugiej rundzie. 7 lipca 2012 roku na UFC 148 doszło do rewanżowego pojedynku z Amerykaninem Chaelem Sonnenem. Już na początku 1. rundy Sonnen sprowadził do parteru Silvę i sukcesywnie obijał krótkimi ciosami mistrza. Sytuacja odmieniła się w 2. rundzie gdy po jednej z akcji Amerykanina Silva uniknął ciosu obrotowym łokciem przez który Sonnen stracił równowagę i wylądował w parterze. Silva będąc w doskonałej pozycji ryzykownie zadał Amerykaninowi cios kolanem w korpus i skończył pojedynek gradem ciosów w parterze. Niedługo potem Silva zmierzył się z Stephanem Bonnarem w walce wieczoru na gali UFC 153, gdzie w podobny sposób znokautował swojego rywala. Stawką walki nie był pas mistrzowski Brazylijczyka, gdyż walka odbyła się w limicie wagowym do 93 kilogramów.

Szóstego lipca 2013 roku Silva bronił po raz kolejny pasa UFC w wadze średniej do 84 kilogramów. Mimo że był faworytem tej walki uległ Chrisowi Weidmanowi, tracąc tym samym swój rekordowy tytuł. "Spider" przegrał w drugiej rundzie przez nokaut^[1]. Przez wielu specjalistów został skrytykowany za styl oraz prowokacje podczas walki. Silva pierwotnie zapowiedział, że nie będzie miał już zamiaru odzyskiwać pasa, ale UFC postanowiło ponownie zestawić ze sobą zawodników.

Do rewanżu z Amerykaninem doszło 28 grudnia 2013 roku podczas UFC 168. Anderson Silva niefortunnie złamał kość piszczelową u nogi, przez co w drugiej rundzie zwyciężył Weidman^[2]. "Spider" na kilka godzin po walce przeszedł operację, która zakończyła się sukcesem^[3]. 31 stycznia 2015 powrócił do klatki po ciężkiej kontuzji przeciwko byłemu mistrzowi Strikeforce Nickowi Diazowi. Silva pewnie wygrał pojedynek na punkty lecz po walce okazało się, iż był na dopingu – w jego próbce wykryto steryd anaboliczny drostanolon oraz androsteron. Również u Diaza test antydopingowy dał wynik pozytywny na niedozwolone substancję – w jego przypadku było to THC wskazujące na zażycie marihuany^[4]. Z tego powodu Komisja Sportowa Stanu Nevada (Nevada Athletic Commission) podjęła decyzję o zmianie wyniku walki ze zwycięstwa Silvy na no-contest (nierozstrzygnięty)^[5].

Kariera bokserska

Anderson Silva stoczył dwie profesjonalne walki bokserskie. 22 maja 1998 roku przegrał przez TKO w drugiej rundzie z Osmarem Luizem Teixeirą. Po siedmioletniej przerwie Silva powrócił na ring i w 2005 roku stoczył pojedynek z debiutującym w profesjonalnym boksie Julio Cesarem de Jesusem. Silva wygrał przez KO w drugiej rundzie.

Lista walk MMA

Wynik	Bilans	Przeciwnik	Rozstrzygnięcie	Runda	Czas	Rozgrywki	Data	Miejsce	Uwagi
Przegrana	34-11 (1)	Uriah Hall	TKO (ciosy pięściami)	4	1:24	UFC Fight Night: Hall vs. Silva	31.10.2020	Las Vegas	Main Event, Ostatnia walka w karierze
Przegrana	34-10 (1)	Jared Cannonier	TKO (kontuzja kolana)	1	4:47	UFC 237	11.04.2019	Rio de Janeiro
Przegrana	34-9 (1)	Israel Adesanya	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC 234	10.02.2019	Melbourne
Wygrana	34-8 (1)	Derek Brunson	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC 208	11.02.2017	Brooklyn
Przegrana	33-8 (1)	Daniel Cormier	Decyzja (jednogłośna)	3	5:00	UFC 200	9.07.2016	Las Vegas
Przegrana	33-7 (1)	Michael Bisping	Decyzja (jednogłośna)	5	5:00	UFC Fight Night: Silva vs Bisping	27.02.2016	Londyn	walka wieczoru
No-contest	33-6 (1)	Nick Diaz	No-contest (zmiana werdyktu)	5	5:00	UFC 183: Silva vs Diaz	31.01.2015	Las Vegas	Testy antydopingowe u Silvy i Diaza dały wyniki pozytywne.
Przegrana	33-6	Chris Weidman	TKO (przerwanie walki przez lekarza)	2	1:16	UFC 168: Silva vs Weidman 2	28.12.2013	Las Vegas	Walka o pas UFC w wadze średniej.
Przegrana	33-5	Chris Weidman	KO (ciosy pięściami)	2	1:18	UFC 162: Silva vs Weidman	06.07.2013	Las Vegas	Stracił mistrzostwo UFC w wadze średniej.
Wygrana	33-4	Stephan Bonnar	TKO (uderzenie kolanem w korpus i ciosy pięściami)	1	4:40	UFC 153: Silva vs Bonnar	13.10.2012	Rio de Janeiro	Walka w wadze półciężkiej.
Wygrana	32-4	Chael Sonnen	TKO (uderzenie kolanem w korpus i ciosy pięściami)	2	1:55	UFC 148: Silva vs Sonnen 2	07.07.2012	Oakland	Obronił mistrzostwo UFC w wadze średniej. Wydłużył rekord kolejnych obron tytułu do 10.
Wygrana	31-4	Yūshin Okami	TKO (ciosy pięściami)	2	2:04	UFC 134	27.08.2011	Rio de Janeiro	Obronił mistrzostwo UFC w wadze średniej. Wydłużył rekord kolejnych obron tytułu do 9.
Wygrana	30-4	Vitor Belfort	KO (kopnięcie frontalne i ciosy pięściami)	1	3:25	UFC 126	05.02.2011	Las Vegas	Obronił mistrzostwo UFC w wadze średniej. Wydłużył rekord kolejnych obron tytułu do 8.
Wygrana	29-4	Chael Sonnen	Poddanie (duszenie trójkątne)	5	3:10	UFC 117: Silva vs Sonnen	07.08.2010	Oakland	Obronił mistrzostwo UFC w wadze średniej. Wydłużył rekord kolejnych obron tytułu do 7. Po walce w organizmie Sonnena wykryto niedozwolone substancje.
Wygrana	28-4	Demian Maia	Decyzja (jednogłośna)	5	5:00	UFC 112: Invicible	10.04.2010	Abu Zabi	Obronił mistrzostwo UFC w wadze średniej. Wydłużył rekord kolejnych obron tytułu do 6.
Wygrana	27-4	Forrest Griffin	KO (cios pięścią)	1	3:23	UFC 101: Declaration	08.08.2009	Filadelfia	Walka w wadze półciężkiej
Wygrana	26-4	Thales Leites	Decyzja	5	5:00	UFC 97: Redemption	19.04.2009	Montreal	Obronił mistrzostwo UFC w wadze średniej. Pobił rekord UFC pod względem liczby udanych obron tytułu z rzędu (5).
Wygrana	25-4	Patrick Côté	TKO (kontuzja kolana)	3	0:39	UFC 90: Silva vs Cote	25.10.2008	Rosemont	Obronił mistrzostwo UFC w wadze średniej.
Wygrana	24-4	James Irvin	KO (ciosy pięściami)	1	1:01	UFC Fight Night 14: Silva vs Irvin	19.07.2008	Las Vegas	Walka w wadze półciężkiej. Po walce w organizmie Irvina wykryto niedozwolone substancje.
Wygrana	23-4	Dan Henderson	Poddanie (duszenie zza pleców)	2	4:50	UFC 82: Pride of a Champion	01.03.2008	Columbus	Obronił mistrzostwo UFC w wadze średniej.
Wygrana	22-4	Rich Franklin	TKO (ciosy kolanami)	2	1:07	UFC 77: Hostile Territory	20.10.2007	Las Vegas	Obronił mistrzostwo UFC w wadze średniej.
Wygrana	21-4	Nate Marquardt	TKO (ciosy pięściami)	1	4:50	UFC 73: Stacked	07.07.2007	Sacramento	Obronił mistrzostwo UFC w wadze średniej.
Wygrana	20-4	Travis Lutter	Poddanie (duszenie trójkątne i ciosy łokciami)	2	2:11	UFC 67: All or Nothing	03.02.2007	Las Vegas	Stawką walki nie był tytuł, ponieważ Lutter nie zdołał osiągnąć wymaganej wagi.
Wygrana	19-4	Rich Franklin	TKO (cios kolanem)	1	2:59	UFC 64: Unstoppable	14.10.2006	Las Vegas	Zdobył mistrzostwo UFC w wadze średniej.
Wygrana	18-4	Chris Leben	KO (cios kolanem)	1	0:49	UFC Fight Night 5	28.06.2006	Las Vegas
Wygrana	17-4	Tony Fryklund	KO (cios łokciem)	1	2:02	Cage Rage 16: Critical Condition	22.04.2006	Londyn	Obronił mistrzostwo Cage Rage w wadze średniej.
Przegrana	16-4	Yūshin Okami	Dyskwalifikacja (niedozwolone kopnięcie)	1	2:33	Rumble on the Rock 8	20.01.2006	Honolulu	Pierwsza runda turnieju ROTR WW.
Wygrana	16-3	Curtis Stout	KO (ciosy pięściami)	1	4:59	Cage Rage 14: Punishment	03.12.2005	Londyn	Obronił mistrzostwo Cage Rage w wadze średniej.
Wygrana	15-3	Jorge Rivera	TKO (ciosy kolanami i pięściami)	2	3:53	Cage Rage 11: Face Off	30.04.2005	Londyn	Obronił mistrzostwo Cage Rage w wadze średniej.
Przegrana	14-3	Ryō Chōnan	Poddanie (dźwignia na stopę)	3	3:08	Pride Shockwave 2004	31.12.2004	Saitama
Wygrana	14-2	Lee Murray	Decyzja	5	5:00	Cage Rage 8: Knights of the Octagon	11.09.2004	Londyn	Zdobył mistrzostwo Cage Rage w wadze średniej.
Wygrana	13-2	Jeremy Horn	Decyzja	3	5:00	Gladiator FC: Day 2	27.06.2004	Seul
Wygrana	12-2	Waldir Dos Anjos	TKO (poddanie przez narożnik)	1	5:00	Conquista Fight 1	20.12.2003	Vitória da Conquista
Przegrana	11-2	Daiju Takase	Poddanie (duszenie trójkątne)	1	8:33	Pride 26: Bad to the Bone	08.06.2003	Jokohama
Wygrana	11-1	Carlos Newton	KO (uderzenie kolanem z wyskoku i ciosy pięściami)	1	6:27	Pride 25: Body Blow	16.03.2003	Jokohama
Wygrana	10-1	Alexander Otsuka	Decyzja	3	5:00	Pride 22: Beasts From The East 2	29.09.2002	Nagoja
Wygrana	9-1	Alex Stiebling	TKO (walka zatrzymana przez lekarza)	1	1:23	Pride 21: Demolition	23.06.2002	Saitama
Wygrana	8-1	Roan Carneiro	Poddanie (ciosy pięściami)	1	5:32	Macca: World Vale Tudo 6	31.01.2002	Kurytyba
Wygrana	7-1	Hayato Sakurai	Decyzja	3	5:00	Shooto: The Top 7	26.08.2001	Osaka	Zdobył mistrzostwo Shooto w wadze średniej
Wygrana	6-1	Israel Albuquerque	Poddanie (ciosy pięściami)	1	6:17	Macca: World Vale Tudo 6	09.06.2001	Kurytyba
Wygrana	5-1	Tetsuji Kato	Decyzja	3	5:00	Shooto: The Top 2	02.03.2001	Tokio
Wygrana	4-1	Claudionor Fontinelle	TKO (ciosy pięściami)	1	4:35	Mecca: World Vale Tudo 4	16.12.2000	Kurytyba
Wygrana	3-1	Jose Barreto	TKO (ciosy pięściami)	1	1:06	Mecca: World Vale Tudo 2	12.08.2000	Kurytyba
Przegrana	2-1	Luiz Azeredo	Decyzja	2	10:00	Mecca: World Vale Tudo 1	27.05.2000	Kurytyba
Wygrana	2-0	Fabricio Camoes	TKO (niezdolność do walki)	1	25:14	Brazilian Freestyle Circuit 1	25.06.1997	Campo Grande
Wygrana	1-0	Raimundo Pinheiro	Poddanie (duszenie zza pleców)	1	1:53	Brazilian Freestyle Circuit 1	25.06.1997	Campo Grande

Filmografia (wybór)

2009: Never Surrender jako Spider

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u Statystyki i rekord MMA na tapology.com (ang.). tapology.com. [dostęp 2018-01-27].
↑ UFC 168: Straszna kontuzja w walce wieczoru. Anderson Silva złamał nogę! – WP SportoweFakty, www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).
↑ MMA: Anderson Silva już po operacji – WP SportoweFakty, www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).
↑ Jacek Okniński: Anderson Silva oraz Nick Diaz oblali testy antydopingowe (pol.). mmarocks.pl, 4 lutego 2015.
↑ Jakub Madej: Zwycięstwo Andersona Silvy zmienione na „no contest” (pol.). mymma.pl, 6 lutego 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lutego 2015)].

Linki zewnętrzne

[2] Bilans walk aktualny na 01.11.2020.

[tapo-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u Statystyki i rekord MMA na tapology.com (ang.). tapology.com. [dostęp 2018-01-27].

[3] UFC 168: Straszna kontuzja w walce wieczoru. Anderson Silva złamał nogę! – WP SportoweFakty, www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).

[4] MMA: Anderson Silva już po operacji – WP SportoweFakty, www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).

[5] Jacek Okniński: Anderson Silva oraz Nick Diaz oblali testy antydopingowe (pol.). mmarocks.pl, 4 lutego 2015.

[6] Jakub Madej: Zwycięstwo Andersona Silvy zmienione na „no contest” (pol.). mymma.pl, 6 lutego 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lutego 2015)].

[1]

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

Waga ciężka	Mark Coleman (1997) Maurice Smith (1997) Randy Couture (1997–1998) Bas Rutten (1999) Kevin Randleman (1999–2000) Randy Couture (2000–2002) Josh Barnett (2002) Ricco Rodriguez (2002–2003) Tim Sylvia (2003) Frank Mir (2004–2005) Andrej Arłouski (2005) Andrej Arłouski (2005–2006) Tim Sylvia (2006–2007) Randy Couture (2007–2008) Antônio Rodrigo Nogueira (2008) Brock Lesnar (2008–2010) Frank Mir (2008–2009) Shane Carwin (2010) Cain Velasquez (2010–2011) Junior dos Santos (2011–2012) Cain Velasquez (2012–2015) Fabrício Werdum (2014–2015) Fabrício Werdum (2015–2016) Stipe Miocic (2016–2018) Daniel Cormier (2018–2019) Stipe Miocic (2019–2021) Francis Ngannou (od 2021)
Waga półciężka	Frank Shamrock (1997–1999) Tito Ortiz (2000–2003) Randy Couture (2003) Randy Couture (2003–2004) Vitor Belfort (2004) Randy Couture (2004–2005) Chuck Liddell (2005–2007) Quinton Jackson (2007–2008) Forrest Griffin (2008) Rashad Evans (2008–2009) Lyoto Machida (2009–2010) Maurício Rua (2010–2011) Jon Jones (2011–2015) Daniel Cormier (2015–2018) Jon Jones (2016) Jon Jones (2018–2020) Jan Błachowicz (2020–2021) Glover Teixeira (2021–2022) Jiří Procházka (od 2022)
Waga średnia	Dave Menne (2001–2002) Murilo Bustamante (2002) Evan Tanner (2005) Rich Franklin (2005–2006) Anderson Silva (2006–2013) Chris Weidman (2013–2015) Luke Rockhold (2015–2016) Michael Bisping (2016–2017) Robert Whittaker (2017) Georges St. Pierre (2017) Robert Whittaker (2017–2019) Israel Adesanya (od 2019)
Waga półśrednia	Pat Miletich (1998–2001) Carlos Newton (2001) Matt Hughes (2001–2004) B.J. Penn (2004) Matt Hughes (2004–2006) Georges St-Pierre (2006–2007) Matt Serra (2007–2008) Georges St-Pierre (2007–2008) Georges St-Pierre (2008–2013) Carlos Condit (2012) Johny Hendricks (2014) Robbie Lawler (2014–2016) Tyron Woodley (2016–2019) Kamaru Usman (od 2019)
Waga lekka	Jens Pulver (2001–2002) Sean Sherk (2006–2007) B.J. Penn (2008–2010) Frankie Edgar (2010–2012) Benson Henderson (2012–2013) Anthony Pettis (2013–2015) Rafael dos Anjos (2015–2016) Eddie Alvarez (2016) Conor McGregor (2016–2018) Tony Ferguson (2017–2018) Chabib Nurmagomiedow (2018–2020) Charles Oliveira (2021–2022)
Waga piórkowa	José Aldo (2010–2015) Conor McGregor (2015) Conor McGregor (2015–2016) José Aldo (2016) José Aldo (2016–2017) Max Holloway (2017–2019) Alexander Volkanovski (od 2019)
Waga kogucia	Dominick Cruz (2010–2014) Renan Barão (2012–2014) Renan Barão (2014) T.J. Dillashaw (2014–2016) Dominick Cruz (2016) Cody Garbrandt (2016–2017) T.J. Dillashaw (2017–2019) Henry Cejudo (2019–2020) Piotr Jan (2020–2021) Aljamain Sterling (od 2021)
Waga musza	Demetrious Johnson (2012–2018) Henry Cejudo (2018–2019) Deiveson Figueiredo (2020–2021) Brandon Moreno (2021–2022) Deiveson Figueiredo (od 2022)
Waga open	Ken Shamrock (1995–1996) Dan Severn (1996–1997)

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne