Andre Blake

Andre Blake

Pełne imię i nazwisko	Andre Jason Blake
Data i miejsce urodzenia	21 listopada 1990 May Pen
Wzrost	193 cm
Pozycja	bramkarz
Informacje klubowe
Klub	Philadelphia Union
Numer w klubie	18
Kariera juniorska
Lata Klub 2011–2013 Connecticut Huskies
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2014– Philadelphia Union 130 (0)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2006  Jamajka U-17 2 (0) 2008–2009  Jamajka U-20 11 (0) 2011  Jamajka U-23 3 (0) 2014–  Jamajka 40 (0) W sumie: 56 (0)
↑ Aktualne na: 24 kwietnia 2020. ↑ Aktualne na: 24 kwietnia 2020.

Andre Jason Blake (ur. 21 listopada 1990 w May Pen) – jamajski piłkarz występujący na pozycji bramkarza, obecnie zawodnik amerykańskiego Philadelphia Union. Kapitan reprezentacji Jamajki.

Kariera klubowa

Blake pochodzi z miasta May Pen, oddalonej o 45 kilometrów od stolicy kraju – Kingston^[1]. Jest piątym z sześciu braci^[2], jego starszy brat Everton był amatorskim piłkarzem w Stanach Zjednoczonych^[1]. W dzieciństwie równocześnie do futbolu uprawiał krykieta; uczęszczał do Clarendon College High School^[3] (wcześniej również do Glenmuir High School^[4]), gdzie był kapitanem szkolnej drużyny krykietowej^[1]. W wieku trzynastu lat zdecydował się postawić na piłkę nożną^[4], lecz jeszcze przez kilka kolejnych lat występował w ligach młodzieżowych zarówno na pozycji bramkarza, jak i napastnika. Bramkarzem zdecydował się zostać na stałe za namową trenera młodzieżowej reprezentacji Jamajki^[2]. Terminował także w szkółkach juniorskich jamajskich klubów Harbour View FC^[5] i Sporting Central Academy^[6].

Blake trafił do Stanów Zjednoczonych za pośrednictwem Paula Harveya, osiadłego w tym kraju entuzjasty jamajskiego futbolu, który polecił jego usługi kilku trenerom drużyn uniwersyteckich. Propozycję stypendium sportowego złożył dwudziestoletniemu golkiperowi Ray Reid – szkoleniowiec ekipy Connecticut Huskies z uczelni University of Connecticut^[1]. W barwach Huskies zawodnik potwierdził opinię ogromnego talentu, zostając gwiazdą rozgrywek uniwersyteckich. Trzy lata z rzędu był wybierany najlepszym bramkarzem konferencji Big East/American Athletic Conference (2011, 2012, 2013); zapisał się w historii jako pierwszy gracz któremu udało się zdobyć tę nagrodę już na pierwszym roku studiów. Dwukrotnie znalazł się w drużynie All-Big East First Team (2011, 2012) oraz NSCAA First Team All-American (2012, 2013), ponadto w 2011 roku został wybrany do NSCAA/Continental Tire Third Team All-American, Second Team All-American według portalu College Soccer News i All-Freshman First Team według magazynu Soccer America. W 2012 roku znalazł się w Soccer America MVP First Team i College Soccer News Third Team All-American, a w 2013 roku w NSCAA All-Northeast First Team, Conference All-First Team Selection i Soccer America MVPs First Team^[7].

W grudniu 2013 Blake podpisał umowę z programem Generation Adidas^[8], zaś miesiąc później został wybrany z pierwszego miejsca w MLS SuperDraft przez Philadelphia Union. Przeszedł tym samym do historii jako pierwszy bramkarz i zarazem pierwszy Jamajczyk wybrany z pierwszego miejsca w drafcie MLS^[9]. Pierwszy mecz w Union rozegrał 17 czerwca 2014 z trzecioligowym Harrisburg City Islanders (3:1) w ramach krajowego pucharu – U.S. Open Cup. W Major League Soccer zadebiutował natomiast 15 sierpnia 2014 w przegranym 0:2 spotkaniu z Houston Dynamo, jednak podczas swojego premierowego sezonu (mimo iż był początkowo typowany do pozycji pierwszego bramkarza) pozostawał wyłącznie rezerwowym dla Raïsa M’Bolhiego i Zaca MacMatha^[1]. Mimo odejścia obydwóch konkurentów, w kolejnych rozgrywkach z powodu licznych kontuzji nie był w stanie podjąć rywalizacji o miejsce w bramce z Brianem Sylvestre^[10]. W lipcu 2015 otrzymał zieloną kartę, w związku z czym zaczął być uznawany przez władze ligi jako krajowy zawodnik w składzie Union^[11].

Blake został podstawowym bramkarzem Union we wrześniu 2015^[2]. Od razu został czołowym golkiperem MLS i już na koniec sezonu 2016 otrzymał nagrodę dla najlepszego bramkarza rozgrywek – MLS Goalkeeper of the Year^[12]. Znalazł się wówczas także w najlepszej jedenastce rozgrywek – MLS Best XI^[13]. Jego świetna forma w lipcu 2017 zaowocowała zainteresowaniem ze strony klubów angielskich, lecz ze względu na niską pozycję reprezentacji Jamajki w rankingu FIFA (a w konsekwencji problemy z otrzymaniem pozwolenia na pracę na Wyspach Brytyjskich) do transferu nie doszło^[14]. W styczniu 2018 podpisał nowy, wieloletni kontrakt z Union^[15].

Kariera reprezentacyjna

Blake rozpoczął występy w juniorskich reprezentacjach Jamajki już od kategorii do lat piętnastu^[4]. Jeszcze przed wyjazdem do Stanów Zjednoczonych był uznawany za jednego z najbardziej obiecujących piłkarzy na Jamajce^[1].

W marcu 2007 Blake został powołany przez Davida Hunta do reprezentacji Jamajki U-17 na Mistrzostwa Ameryki Północnej U-17 (uprzednio występował w eliminacjach do tych rozgrywek, notując dwa występy). Na kontynentalnym turnieju pozostawał jednak rezerwowym dla Oneila Wilsona i ani razu nie pojawił się na boisku, zaś Jamajczycy – wówczas współgospodarze turnieju – zajęli ostatnie, piąte miejsce w grupie. Nie zakwalifikowali się tym samym na rozgrywane cztery miesiące później Mistrzostwa Świata U-17 w Korei Płd.

W lutym 2009 Blake znalazł się w ogłoszonym przez Donovana Duckie składzie reprezentacji Jamajki U-20 na Mistrzostwa Ameryki Północnej U-20. Wcześniej był kluczowym zawodnikiem w karaibskich eliminacjach do tego turnieju, podczas których rozegrał wszystkie osiem spotkań. Podczas finałowych rozgrywek – odbywających się na Trynidadzie i Tobago – również był podstawowym golkiperem jamajskiej ekipy i wystąpił we wszystkich trzech meczach (przepuścił w nich pięć bramek), zaś jego kadra odpadła z turnieju już w fazie grupowej i nie zakwalifikowała się na Mistrzostwa Świata U-20 w Egipcie.

W sierpniu 2011 Blake w barwach reprezentacji Jamajki U-23 brał udział w karaibskich, wstępnych eliminacjach do Igrzysk Olimpijskich w Londynie. Rozegrał wówczas wszystkie możliwe trzy mecze (przepuścił dwa gole), a podopieczni szkoleniowca Alfredo Montesso nie awansowali do ogólnokontynentalnego turnieju kwalifikacyjnego do igrzysk.

W seniorskiej reprezentacji Jamajki Blake zadebiutował za kadencji selekcjonera Winfrieda Schäfera, 2 marca 2014 w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z Barbadosem. Osiem miesięcy później został powołany na Puchar Karaibów, podczas którego rozegrał wszystkie cztery mecze (przepuścił jednego gola), natomiast Jamajczycy – będący gospodarzem rozgrywek – triumfowali w turnieju po finałowym zwycięstwie w serii rzutów karnych z Trynidadem i Tobago (0:0, 4:3 k). On sam został natomiast wybrany najlepszym bramkarzem turnieju i znalazł się w najlepszej jedenastce imprezy^[16]. W lipcu 2015 znalazł się w składzie na Złoty Puchar CONCACAF, gdzie był dopiero trzecim bramkarzem po Dwaynie Millerze i Ryanie Thompsonie, nie występując w żadnym spotkaniu. Jamajczycy dotarli natomiast do finału, gdzie ulegli Meksykowi (1:3). W maju 2016 został z kolei powołany na turniej Copa América Centenario. Na amerykańskich boiskach rozegrał wówczas wszystkie trzy możliwe mecze (przepuścił w nich sześć bramek) i odpadł ze swoją drużyną w fazie grupowej.

W lipcu 2017 Blake wziął natomiast udział w kolejnym Złotym Pucharze CONCACAF, podobnie jak przed dwoma laty dochodząc z jamajską kadrą do finału. Tym razem miał jednak pewne miejsce między słupkami i jako kapitan zespołu wystąpił we wszystkich sześciu meczach (wpuścił w nich dwa gole), choć w finałowym meczu z gospodarzami – USA (1:2) został zmieniony już w pierwszej połowie z powodu kontuzji^[17]. Po zakończeniu turnieju otrzymał od CONCACAF Złotą Rękawicę dla najlepszego bramkarza rozgrywek i znalazł się w najlepszej jedenastce tej imprezy^[18].

Przypisy

Bibliografia

• Andre Blake w bazie National Football Teams (ang.)
• Andre Blake, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2020-11-24] .
• A. Blake, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [online] [dostęp 2021-01-02] .