Andriej Biełow
 marszałek wojsk łączności | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1938–1992 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 4 Korpus Zmechanizowany |
| Stanowiska | zastępca szefa Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
                   | |
Andriej Iwanowicz Biełow, ros. Андре́й Ива́нович Бело́в (ur. 6 sierpnia?/ 19 sierpnia 1917 w Pskowie, zm. 29 listopada 2001 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, marszałek wojsk łączności (1973).
Życiorys
Od 1938 w Armii Czerwonej, 1940 ukończył Wojskową Akademię Elektrotechniczną Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej, brał udział w wojnie z Finlandią. Od lipca 1940 inżynier ds. technicznych środków łączności brygady pancernej, a od kwietnia 1941 – dywizji pancernej. Od 1941 w WKP(b), od 1942 uczestnik II wojny światowej, szef łączności brygady pancernej na Froncie Krymskim, od lata 1942 szef łączności 4 Korpusu Zmechanizowanego (w grudniu 1942 przemianowanego na 3 Gwardyjski Korpus Zmechanizowany), brał udział w bitwie pod Stalingradem, bitwie pod Kurskiem, bitwie nad Dnieprem, operacji białoruskiej i bałtyckiej. 1945 szef łączności Korpusu Zmechanizowanego 1 Frontu Dalekowschodniego, brał udział w wojnie z Japonią. Od 1948 pracował w Wojskowej Akademii Łączności, gdzie był starszym wykładowcą, od 1952 kierownikiem fakultetu, a od 1956 kierownikiem wydziału. Od 1957 szef Wojsk Łączności Turkiestańskiego Okręgu Wojskowego, od 1960 szef łączności Wojsk Rakietowych Przeznaczenia Strategicznego ZSRR, od 1968 I zastępca szefa Wojsk Łączności Ministerstwa Obrony ZSRR, od 1970 szef Wojsk Łączności Ministerstwa Obrony ZSRR. Od 5 listopada 1973 marszałek wojsk łączności ZSRR. Od 1977 szef Wojsk Łączności Sił Zbrojnych ZSRR – zastępca szefa Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR. Od 1987 wojskowy inspektor-doradca Grupy Generalnych Inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR. Od 1992 na emeryturze.
Odznaczenia i nagrody
- Order Lenina
- Order Rewolucji Październikowej
- Order Czerwonego Sztandaru
- Order Kutuzowa II klasy
- Order Suworowa III klasy
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
- Order Wojny Ojczyźnianej II klasy
- Order Czerwonej Gwiazdy (czterokrotnie)
- Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy
- Medal Żukowa
- Medal „Za zasługi bojowe” (dwukrotnie)
- Medal „Za obronę Stalingradu”
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal „Za zwycięstwo nad Japonią”
- Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal „Za umacnianie braterstwa broni”
- Nagroda Leninowska
- Nagroda Państwowa ZSRR
Odznaczenia zagraniczne.
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Medal State Prize Soviet Union
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Order of Suvorov ribbon, class one
Baretka: Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Soviet Medal For Combat Service Ribbon.
Ribbon bar of the Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945". The Soviet Union (USSR).
Medal for the Victory of Japan ribbon
Orden Por Servicio a la Patria (3ra Clase).
Ribbon bar of the Medal "For Strengthening of Brotherhood in Arms". The Soviet Union (USSR).
Shoulder board of “Marshal of the Soviet Union” (OF10) – from 1943 to 1955. This type of rank insignias has been used in the Red Army from 1943 to 1946, and in the Soviet Army from 1946 to 1955. In 1955 the layout of shoulder boards has been changed.
Soviet Military Veteran Ribbon.
Ribbon bar of the Medal of Zhukov. Russian Federation.
Soviet Ribbon bar Order Of The Patriotic War (2st Class)
A red star and a hammer and sickle with golden border and red rims.