Andrzej Hanisz
| |||
| Data i miejsce urodzenia | 3 lutego 1962 Katowice | ||
| Obywatelstwo | Polska | ||
| Wzrost | 182 cm | ||
| Pozycja | bramkarz | ||
Andrzej Hanisz (ur. 3 lutego 1962 w Katowicach) – polski hokeista, olimpijczyk.
Zawodnik występujący na pozycji bramkarza. W Polsce przez jedenaście sezonów (1981-1991) związany z Naprzodem Janów. Z klubem tym zdobył cztery medale mistrzostw Polski - srebrny w 1989 i trzykrotnie brązowy w 1982, 1986 i 1987. W latach 1993-1995 występował w klubach niemieckich EHC Essen West i EC Ratingen.
Barwy narodowe reprezentował 87 razy. W 1988 wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w Calgary. Podczas turnieju 16 lutego 1988 wystąpił w meczu przeciw aktualnym mistrzom świata, reprezentacji Szwecją (1:1), w którym obronił 31 strzałów[1][2].
Siedmiokrotnie uczestniczył w turniejach o mistrzostwo świata, rozgrywając w nich 47 spotkań. Wybrany najlepszym bramkarzem mistrzostw świata gr. B-1 w Canazei.
Jego syn Marek (ur. 1984) także jest bramkarzem hokejowym. Gra w niemieckim klubie GEC Ritter Nordhorn[3].
Sukcesy
- Reprezentacyjne
- Awans do Grupy A mistrzostw świata: 1991
- Indywidualne
- Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 1989#Grupa A:
- Jeden z trzech najlepszych zawodników reprezentacji w turnieju[4]
Przypisy
- ↑ Z mistrzem świata jak równy z równym. Polska – Szwecja 1:1. „Nowiny”, s. 1-2, Nr 39 z 17 lutego 1988.
- ↑ Polscy hokeiści bohaterami dnia. „Nowiny”, s. 2, Nr 40 z 18 lutego 1988.
- ↑ Marek Hanisz - Eliteprospects.com, www.eliteprospects.com [dostęp 2017-11-21].
- ↑ Sport. Z różnych dyscyplin. Puchar „fair play” dla polskich hokeistów. „Nowiny”, s. 2, Nr 102 z 3 maja 1989.
Linki zewnętrzne
- Polski Komitet Olimpijski: Andrzej Hanisz – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl (pol.). www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-26].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Ice hockey
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
